ตั้งแต่อายุยังน้อย เธอพบว่าหากเธอมั่นใจและจ้องมองใครซักคน แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้หญิง เธอก็มีอิทธิพลเหนือพวกเขาในระดับหนึ่ง
แต่เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่ามันเป็นความสามารถที่สามารถใช้กับเครื่องชั่งขนาดใหญ่เช่นนี้ได้ ถ้าเธอสามารถหายอดผู้ฝึกฝน Mortal สูงสุดทั้งหน่วยเพื่อยอมจำนนต่อเธอและทำตามที่เธอพูด ใครจะรู้ขีดจำกัดของความสามารถของเธอ
ผู้คุมไม่กล้าที่จะชำเลืองมองใบหน้าหรือร่างกายของเธอเป็นครั้งที่สอง และหลังจากมองดูเธอเพียงครั้งเดียว พวกเขาก็ห้ามตัวเองให้สัมผัสกับผลไม้ต้องห้ามเป็นครั้งที่สอง
เอลิซาเบธรู้สึกทึ่งกับสิ่งที่เธอรู้สึกและราวกับว่าเธอมีเสน่ห์บางอย่างต่อผู้อื่น ซึ่งไม่เพียงแต่เกิดจากความงามของเธอเท่านั้น แต่ยังรวมถึงดวงตาและออร่าของเธอด้วย แต่สำหรับช่วงเวลาปัจจุบัน เธอทำไม่ได้ ทดสอบว่าเธอพูดถูกหรือไม่
เธอไม่ได้ปลุกจิตวิญญาณตั้งแต่อายุยังน้อย ไม่ว่าพ่อของเธอจะทดสอบเธอกี่ครั้งก็ตาม และเธอก็ไม่มีพรสวรรค์ในการฝึกฝน ดังนั้นเธอจึงไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น
แม้ว่าเธอจะไม่เคยมีประสบการณ์ว่าจิตวิญญาณนั่นเป็นอย่างไรและไม่รู้ว่ารู้สึกอย่างไรที่มีพลังงานภายในอยู่ภายในร่างกายของเธอ เนื่องจากเธอไม่สามารถฝึกฝนได้ เธอค่อนข้างแน่ใจว่าสิ่งที่เธอสามารถทำได้นั้นไม่ใช่ วิญญาณวิญญาณ
เอลิซาเบธรู้ดีว่าหน้าตาของเธอสวยผิดปกติและอยู่ในระดับที่เหนือกว่ามารดาของเธอซึ่งก่อนจะเสียชีวิตนั้นยังเป็นที่รู้จักในฐานะผู้หญิงที่สวยที่สุดในทวีป
อย่างไรก็ตาม เธอไม่เคยคาดหวังว่าเธอจะสามารถใช้มันเพื่อโน้มน้าวผู้อื่นและดึงดูดใจให้พวกเขาทำตามที่เธอพูดและรู้สึกราวกับว่ามันเป็นภาระเสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธออ่อนแอและเปราะบาง
ในปัจจุบัน สิ่งสำคัญที่สุดของเธอคือการให้ราชวงศ์ปกป้องเธอและช่วยให้เธอกลับไปหาครอบครัวของเธอ หลังจากนั้น เธอก็จะสามารถทดลองความสามารถใหม่ๆ ที่เธอค้นพบได้มากขึ้น
“พาชายคนนั้นไปด้วย เขาอยากเห็นว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
เอลิซาเบธสั่งขณะที่ทหารยามคนหนึ่งอุ้มโจที่แทบไม่รู้สึกตัวอยู่บนบ่าของเขา
โจมีรอยยิ้มกว้าง และนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเหตุการณ์ที่เหลือเชื่อเช่นนี้ ที่ซึ่งใครบางคนสามารถพลิกสถานการณ์ได้อย่างสมบูรณ์โดยใช้เพียงคำพูดของพวกเขา
พวกเขาเดินผ่านพระราชวังอย่างรวดเร็ว และเอลิซาเบธก็มั่นใจและภูมิใจเมื่อเธอจ้องมองทุกคนที่มองมาที่เธอ ทำให้พวกเขายอมจำนนต่อเธอ
เธอไม่ต้องการต่อสู้กับราชวงศ์และไม่แน่ใจว่าอิทธิพลที่เธอมีต่อคนรอบข้างของเธอนั้นชั่วคราวหรือว่าพวกเขาเต็มใจฟังเธอมากเพียงใด
ดังนั้นทางออกที่ดีที่สุดของเธอคือแจ้งให้ราชวงศ์ทราบว่าเธอเป็นใครโดยเร็วที่สุดและหวังว่าพวกเขาจะรู้จักครอบครัวของเธอและช่วยเธอให้หนีไป
จังหวะเวลาของเอลิซาเบธนั้นสมบูรณ์แบบและเมื่อเธอเข้าไปในห้องพิจารณาคดีที่รายล้อมไปด้วยทหารรักษาการณ์ประมาณ 20 คน สมาชิกส่วนใหญ่ของราชวงศ์หลักกำลังจัดงานเลี้ยงร่วมกันในห้องพิจารณาคดีของราชวงศ์
พวกเขาสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของกลุ่มทหารรักษาการณ์ที่มาถึง และรู้สึกประหลาดใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ในฐานะราชวงศ์ พวกเขาไม่เพียงแต่ดำรงตำแหน่งนั้นด้วยสถานะของพวกเขาเท่านั้น
พระราชาเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในฐานะผู้ปลูกฝังที่ทรงอิทธิพลที่สุดในประเทศ และมีเพียงพระองค์เดียวที่สามารถแข่งขันกับพระองค์ได้คืออาจารย์ใหญ่ของสถาบัน ซึ่งได้หายสาบสูญไปในทศวรรษที่ผ่านมา
“เจ้ากล้าดียังไงมาบุกรุกงานเลี้ยงของเรา”
เจ้าชายคนหนึ่งตะโกนอย่างโกรธจัด
“ฉันขอโทษที่บุกรุก แต่ฉันขอให้ราชวงศ์เข้าเฝ้า และเป็นเรื่องเร่งด่วน”
เอลิซาเบธกล่าวขณะที่ทหารยามที่ยืนอยู่รอบ ๆ เธอได้ย้ายออกไปเพื่อเปิดเผยเธอต่อราชวงศ์
เมื่อเห็นเธอ แม้ว่าราชวงศ์จะมีคู่ครองหรือไม่ได้มองหาคู่ครอง(หมายถึงคนที่ยังโสดและไม่สนใจการมีคู่) แต่ความงามที่ไม่มีใครเทียบได้ของเธอก็ดึงดูดพวกเขาทั้งหมด แม้แต่ผู้หญิง
เอลิซาเบธสวมเสื้อผ้าที่หลวมและไม่ได้เผยให้เห็นรูปร่างของเธอมากนัก แต่เธอยังคงสามารถครอบงำพวกเขาส่วนใหญ่ด้วยความงามของเธอที่ดูศักดิ์สิทธิ์และน่าทึ่งเกินกว่าจะอยู่ในโลกนี้
อย่างไรก็ตาม เอลิซาเบธยังตระหนักด้วยว่าความสามารถที่มีเสน่ห์และมีอิทธิพลที่เธอมีดูเหมือนจะไม่ส่งผลกระทบต่อราชวงศ์มากนัก อาจเป็นเพราะพวกเขามีเจตจำนงแข็งแกร่งกว่าหรือเพราะเธออ่อนล้า
เธอไม่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับความสามารถของเธอ แต่ตราบใดที่พวกเขาไม่ปราบหรือโจมตีเธอและอนุญาตให้เธอพูด เธอมั่นใจว่าพวกเขาจะช่วยเหลือเธอ ถ้าพวกเขารู้จักครอบครัวของเธอ
“พูดซะ ครั้งนี้ข้าจะยกโทษให้เจ้าเพราะเจ้าดูมีความสุข แต่ต้องบอกเจ้าว่าถ้าไม่มีเหตุผลอันสมควร เจ้าจะถูกราชองครักษ์จับ”
พระราชาพูดขึ้นเป็นครั้งแรก
เขาได้เข้ายึดอำนาจของห้องนั้น และเอลิซาเบธรู้สึกว่าการพยายามโน้มน้าวพวกเขาด้วยความสามารถที่ไม่รู้จักของเธอซึ่งเธอควบคุมไม่ได้จะไม่เป็นผล แต่เนื่องจากเธอมีโอกาสได้พูด เธอจึงได้รับสิ่งที่ต้องการ
“ฉันชื่อเอลิซาเบธ เกรแฮม ลูกสาวของหัวหน้าครอบครัวตระกูลเกรแฮม และกำลังขอความช่วยเหลือจากคุณ ฉันขอความคุ้มครองจากคุณและขอให้คุณส่งข้อความกลับไปยังประเทศของฉัน เพื่อที่พวกเขาจะได้มารับฉันแล้วพาฉันกลับบ้าน”
เอลิซาเบธกล่าว .
ราชวงศ์ไม่ตอบสนองและไม่รู้ว่าจะโต้ตอบกับสิ่งที่เธอพูดอย่างไร ขณะที่พวกเขาทั้งหมดนั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ รอให้กษัตริย์พูด
ไม่มีใครเคยได้ยินเกี่ยวกับตระกูลเกรแฮม และไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับส่วนที่เหลือของทวีป เนื่องจากพวกเขาแยกตัวออกจากประเทศอื่น แต่จากวิธีที่เธอพูดถึง ดูเหมือนครอบครัวที่มีอำนาจ
