เช้าวันรุ่งขึ้นล็อคกินอาหารเช้าและเดินทางไปโรงเรียน
พ่อแม่ของเขาใจเย็นลงแล้ว และทำราวกับเรื่องเมื่อคืนไม่เคยเกิดขึ้น ดูเหมือนว่าพวกเขาจะยอมแพ้กับการซื้อไข่สัตว์อสูรไปแล้ว
สิ่งนี้ทำให้ล็อครู้สึกโล่งใจ
ในเมืองแอตแลนต้าที่โรงเรียนมัธยมจ้าวแห่งสัตว์อสูรหมายเลข 2 นักเรียนกลุ่มหนึ่งมาถึงโรงเรียนในตอนเช้า พวกเขาวิ่งไปที่ชั้นเรียนอย่างตื่นเต้นรวมถึงล็อคก็เช่นกัน
เมื่อเขามาถึงชั้น 11 ชั้นของนักเรียนปีสาม เขาก็ได้เห็นการแสดงออกทุกรูปแบบของเพื่อนร่วมชั้นของเขา บางคนตื่นเต้น บางคนประหม่า และบางคนก็กังวล
เมื่อเห็นสิ่งนี้ล็อคก็ยิ้มออกมาจางๆ
จากนั้นเขาก็หาที่นั่งและนั่งลง
“นายดูใจเย็นจังนะ นายมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“หรือที่แท้นายจะเป็นลูกคนรวยที่ซ่อนทรัพย์สมบัติของตัวเองมาตลอด? พ่อแม่ของนายซื้อมาให้นายฟักไหม?”
ทันทีที่เขานั่งลงโทนี่เพื่อนร่วมโต๊ะของเขาก็เข้ามาพูดติดตลก
“ไม่จริงหรอก ฉันแค่เลิกคาดหวังมาตั้งนานแล้วก็เท่านั้น”
เมื่อรู้ว่าโทนี่เป็นคนพูดเรื่อยเปื่อย ล็อคจึงไม่ให้โอกาสเขาพูดต่อและปัดเขาออกไปแทน
เมื่อมองไปที่เขาก็จะรู้ได้เลยว่าเขาประหม่ามาก เขากำลังพยายามคุยกับล็อคเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเอง
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้ล็อครำคาญคือแม้ว่าเขาจะปิดปากเพื่อนร่วมโต๊ะของเขาได้ แต่ชั้นเรียนก็มีชีวิตชีวาขึ้นโดยที่เขาไม่ทันรู้ตัว
“พวกนายคิดว่าจะมีคนฟักแบทเทิลบีสต์กุหลาบทองได้ในระหว่างพิธีฟักไข่ไหม?”
“เป็นไปไม่ได้ นั่นเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน! คิดว่าคราวนี้พวกเขาให้ไข่สัตว์อสูรเรามากี่ฟองกัน? การจะได้รับแบทเทิลบีสต์กุหลาบทองจากไข่แค่ 70 ฟองเป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้น!”
“ไม่ใช่ว่าวันนี้ทั้งแอตแลนต้าจัดพิธีพร้อมกัน?”
“ถึงอย่างนั้นก็ยังเป็นไปไม่ได้! อย่างดีที่สุดก็จะได้แค่ระดับมหากาพย์สีส้มหนึ่งถึงสองตัวเท่านั้น นอกจากนี้เมืองแอตแลนต้าของเราก็ไม่ได้มีแบทเทิลบีสต์กุหลาบทองมาหลายทศวรรษแล้ว!”
“ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่ได้หวังจะได้สีม่วงหรอก แค่สีน้ำเงินก็เพียงพอแล้วสำหรับฉัน!”
“ฮาฮ่า ฉันก็หวังว่าจะได้แบทเทิลบีสต์สีน้ำเงินเหมือนกัน ฮะ ถ้าฉันได้มา ฉันก็จะสามารถจัดการกับพวกระดับทองแดงได้เลยด้วยซ้ำ!”
เมื่อได้ยินบทสนทนาที่ดูน่าสงสัยของพวกนักเรียนแล้ว ล็อคก็ส่ายหัวเล็กน้อย เขาไม่กังวลเลยสักนิดเกี่ยวกับพิธีฟักไข่ที่กำลังจะมาถึง
คุณภาพของแบทเทิลบีสต์มีดังนี้:
ระดับปกติสีเขียว, ระดับยอดเยี่ยมสีน้ำเงิน, ระดับหายากสีม่วง, ระดับมหากาพย์สีส้ม, และระดับศักดิ์สิทธิ์กุหลาบทอง
เช่นเดียวกับที่นักเรียนคนก่อนหน้านี้พูด ยิ่งอันดับของแบทเทิลบีสต์สูงเท่าไหร่ก็จะยิ่งหายากและแข็งแกร่งขึ้นมากเท่านั้น และนั่นก็คือเหตุผลว่าทำไมโอกาสในการฟักไข่ของแบทเทิลบีสต์ที่แข็งแกร่งจึงค่อนข้างต่ำ
มันเป็นเวลาหลายสิบปีแล้วที่เมืองแอตแลนต้าได้เห็นแบทเทิลบีสต์ระดับศักดิ์สิทธิ์ครั้งสุดท้าย
ความเป็นไปได้ที่จะได้รับแบทเทิลบีสต์กุหลาบทองนั้นน้อยกว่าหนึ่งในล้านล้าน!
อย่างไรก็ตามสำหรับล็อคแล้วนั่นไม่ใช่ปัญหา
มันง่ายมากเลยด้วยซ้ำ
เพราะล็อคสามารถมองเห็นเส้นทางวิวัฒนาการที่ซ่อนอยู่ทั้งหมดของแบทเทิลบีสต์ ด้วยเหตุนี้แม้ว่าตอนแรกมันจะเป็นแค่แบทเทิลบีสต์ธรรมดา แต่ท้ายที่สุดแล้วมันก็จะกลายเป็นแบทเทิลบีสต์ระดับเฟิร์สคลาส!
กลับมาที่ห้องเรียน
ทั้งห้องยังคงเต็มไปด้วยเสียงจอแจ เหล่านักเรียนพยายามนำความประหม่าทั้งหมดของพวกเขาไปลงกับบทสนทนา ไม่นานหัวข้อของพวกเขาก็เปลี่ยนไป
“นายได้ยินไหม? วันนี้ไรอันจากห้องข้างๆนำไข่มาด้วยสี่ใบ หากรวมไข่ที่โรงเรียนแจกด้วยแล้วก็เป็นห้าฟอง! ฉันล่ะอิจฉาจริงๆ!”
“จะเปรียบเทียบไปเพื่ออะไร? ไรอันเกิดมาพร้อมกับช้อนเงินช้อนทอง ที่เขาต้องทำคือไปตลาดมืดก็เท่านั้น ส่วนเราได้แต่คร่ำครวญถึงสิ่งที่เราเป็น”
“แต่มันตั้งสี่ล้านเชียวนะ!”
“ร่ำรวยมาก! นายสามารถซื้ออะไรก็ได้ที่นายต้องการ!”
“นั่นไม่จริง ไม่ว่านายจะมีไข่กี่ฟองมันก็ไม่ต่างกันหากนายไม่สามารถฟักมันออกมาเป็นแบทเทิลบีสต์ที่ดี!”
“วันนี้ฉันต้องประสบความสำเร็จ!”
ในขณะที่การสนทนากำลังร้อนแรงทันใดนั้นก็ได้มีเสียงดังมาจากด้านหลังของห้อง
“ไรอันมันมีห้าฟองแล้วยังไง? ข้าก็มีห้าฟองเหมือนกันเว้ย!”
เป็นมอนโดที่พูด
เมื่อได้ยินคำพูดของมอนโดชั้นเรียนก็เงียบไป นักเรียนทุกคนต่างหันหน้ามาทางเขา และเห็นมอนโดที่ดูแข็งแกร่งกำลังลูบไข่สัตว์อสูรสี่ใบที่มีขนาดต่างกันบนโต๊ะอย่างภาคภูมิใจ
ไข่มันมีสีต่างกันและลวดลายบนตัวมันก็แตกต่างกันด้วย
ความรู้สึกเหนือกว่าปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมอนโด
ล็อคมีความทรงจำที่คลุมเครือเกี่ยวกับชายคนนี้ เขาถือได้ว่าเป็นคนพาลในโรงเรียนทั่วไปที่ชอบทำตัวโดดเด่น
อาศัยมานาระดับทองแดง 8 ดาวและร่างกายที่แข็งแกร่ง เขามักจะจับตามองผู้ที่อ่อนแออยู่เสมอ
อย่างไรก็ตามล็อคไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าครอบครัวของเขามั่งคั่ง
เขาเอาไข่สี่ใบมาจากไหน?
มันราคาตั้งสี่ล้าน!
ราวกับรู้ว่าล็อคสงสัย โทนี่เพื่อนร่วมโต๊ะที่ชอบพูดเรื่อยเปื่อยของเขาก็เงยหน้าขึ้นทันที
“เขาแค่อวดเท่านั้น ความจริงแล้วครอบครัวของเขาไม่มีเงินเลย เขาแค่พยายามอวด!”
ความสนใจของล็อคเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
“งั้นมันเกิดอะไรขึ้น?”
โทนี่หันไปมองมอนโด เมื่อยืนยันแล้วว่ามอนโดไม่ได้สนใจเขา โทนี่จึงขยับเข้ามาและพูด “บ้านฉันอยู่ใกล้กับมอนโด เมื่อคืนฉันได้ยินจากเพื่อนบ้านว่าครอบครัวของเขาขายบ้านเพื่อให้เขาสามารถซื้อไข่เหล่านั้นได้ แถมพวกเขายังต้องรับภาระหนี้มากมาย!”
“การทำแบบนั้นอนาคตของพวกเขาจะต้องลำบากแน่! แม้พิธีฟักไข่จะสำคัญยิ่งกว่าการสอบเข้าวิทยาลัย แต่มันก็ยังมากเกินไปอยู่ดี!”
ล็อครู้สึกงุนงง
“ที่จริงแล้วพ่อของเขาก็ไม่ต้องการทำแบบนี้ แต่แม่ของมอนโดให้ความสำคัญกับเขามาก เธอต้องการให้เขาเปล่งประกายในพิธีนี้และไม่มีทางเลยที่จะโน้มน้าวเธอได้!”
“นอกจากนี้มอนโดก็ไม่ได้รู้สึกผิด เขาไร้กังวลและไม่ได้เก็บมันมาใส่ใจเลยด้วยซ้ำ”
“ภายใต้การยืนกรานของแม่และลูกชาย พ่อของเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำตามที่พวกเขาต้องการ”
หลังจากฟังทั้งหมดนี้ในที่สุดล็อคก็เข้าใจ
เขาทำทั้งหมดนี้เพียงเพื่ออยากจะอวดเนี่ยนะ เขามันไม่ต่างจากตัวดูดเลือด!
ในตอนนั้นเองเขาก็ได้ยินเสียงโอ้อวดของมอนโดดังมาจากด้านหลัง ล็อคขมวดคิ้ว
“แกล้อเล่นใช่ไหม? แกคิกว่าแกจะสามารถฟักแบทเทิลบีสต์หายากได้ด้วยไข่เพียงฟองเดียว?”
“ข้านั้นมีไข่ถึงห้าฟอง แม้ว่าข้าจะโชคร้าย แต่ข้าก็จะสามารถฟักได้แบทเทิลบีสต์หายากได้อย่างแน่นอน และหากข้าได้รับแบทเทิลบีสต์ชั้นยอดพลังของข้าก็จะไร้เทียมทาน!”
“ในยุคของแบทเทิลบีสต์การนำหน้าเพียงก้าวเดียวก็ทำให้โลกแตกต่างกันแล้ว!”
“ข้ารู้สึกได้เลยว่าวิทยาลัยชั้นหนึ่งกำลังเรียกหาข้าอยู่!”
ทันทีที่มอนโดพูดจบ พวกที่ประจบเขาก็เริ่มกอดขาของเขาและเห็นด้วย
“ถูกต้อง มีความรู้ในชั้นเรียนวัฒนธรรมแล้วทำไม? ในเมื่อท้ายที่สุดแล้วคุณภาพของแบทเทิลบีสต์เท่านั้นที่สำคัญที่สุด!”
“เมื่อพี่มอนโดเข้ามหาวิทยาลัยชั้นหนึ่งได้แล้วพี่ต้องช่วยเราด้วยนะ!”
หลังจากได้ยินเพียงไม่กี่ประโยคล็อคก็ไม่สนใจฟังอีกต่อไป
เขาหยิบหนังสือขึ้นมาและเริ่มอ่านมัน
มอนโดเป็นเพียงนักพนันที่โง่เขลาทั่วไปชนิดที่จะเสี่ยงโชคทั้งชีวิตเพื่ออนาคตที่ไม่รู้จัก
เมื่อไข่ทั้งห้าให้แบทเทิลบีสต์ที่มีคุณภาพต่ำ ในที่สุดจิตใจของเขาก็จะพังทลาย
แต่มหาวิทยาลัยชั้นหนึ่ง…
ดวงตาของล็อคกระพริบขณะที่ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในใจของเขา
