ตอนนี้เอเดรียนและอลิซน้องสาวของเขามาถึงออฟฟิศเรียบร้อยแล้ว
“คำตัดสินของผู้อำนวยการคืออะไร?”
“กฎมันจะไปมีประโยชน์อะไรหากเขาไม่ถูกไล่ออกด้วยความผิดนี้?”
อย่างไรก็ตามตอนนี้มันกลับไม่มีใครสนใจพี่น้องสองคนนี้เลย พวกเขาถูกดึงดูดโดยภาพฉายบนผนังอย่างสมบูรณ์
ภาพที่ปรากฏบนผนังไม่ต่างจากภาพยนตร์ มันเป็นบันทึกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในร้านอาหารเขตทองเมื่อคืนนี้
“โอ้พระเจ้า… มันเป็นวิดีโอแบบหลายมุมมอง? แถมยังสามารถกรอไปข้างหน้าได้อีกด้วย?!” ดวงตาของล็อคเบิกกว้าง มันทำให้เขารู้สึกทึ่งกับโลกแห่งสัตว์อสูรอีกครั้ง!
ไม่กี่นาทีต่อมาทุกคนก็ดูสิ่งที่ “บันทึก” ไว้เสร็จ
ชาร์ลส์เงียบ ขณะที่เอเดรียนและน้องสาวของเขาขมวดคิ้ว
ส่วนลูกสมุนทั้งสี่ก็ตัวชุ่มไปด้วยเหงื่อ
“โกบอลเซนทิเนลของข้าไม่โกหก นี่คือเหตุกาณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน นักเรียนสี่คนนี้พยายามทำให้ล็อคพิการ ดังนั้นการตอบโต้ของเขาจึงอยู่ภายใต้กฎหมายของสหพันธ์! นอกจากนี้แม้ว่าล็อคจะฆ่าพวกเขาไป เขาก็ยังถือว่าไม่มีความผิด…”
น้ำเสียงของไดอาน่าเปรียบเสมือนผู้พิพากษา ทั้งเป็นกลาง และตรงประเด็น
“อะแฮ่ม… พวกเจ้าทั้งสี่ช่วยอธิบายได้หรือไม่ว่าเกิดเรื่องใดขึ้น?” ชาร์ลส์จนมุมอย่างแท้จริงทำให้เขาไม่มีทางอื่นนอกจากตั้งคำถามกับพวกลูกสมุน
แน่นอนว่ามันไม่มีทางที่พวกเขาจะตอบคำถามนั้นได้ ทั้งสี่คนจึงทำได้เพียงมองเอเดรียนเพื่อหาคำตอบ
“นี่คือความจริง: เพื่อขับไล่ล็อคออกจากสถาบันไม่เพียงแต่พวกเขาจะพยายามทำร้ายเขาเท่านั้น แต่พวกเขายังใส่ร้ายเขาเพื่อจุดประสงค์นั้นอีกด้วย ข้าอยากจะถามท่านผู้อำนวยการว่าท่านจะลงโทษพวกเขาอย่างไร?”
ทริสต้าถามชาร์ลส์ทันที
สถานการณ์ได้เปลี่ยนไปแล้ว ผู้อำนวยการที่เล่นเป็นฝ่ายบุกเมื่อสักครู่ตอนนี้กลับเป็นฝ่ายรับ
ตอนนี้ทุกสายตาจับจ้องมาที่เขา
มันทำให้เขาหงุดหงิดมาก!
อย่างแรกคือหลักฐาน ไดอาน่าเป็นผู้อำนวยการรักษาความปลอดภัยที่ได้รับการแต่งตั้งจากคนระดับบนของสหพันธ์ แบทเทิลบีสต์ของเธอมีความสามารถ “บันทึกความจริง” ด้วยเหตุนี้มันจึงทำให้เขาไม่มีทางปฏิเสธคำกล่าวอ้างของเธอได้
นอกนั้นก็ยังมีเอเดรียน นายน้อยผู้เอาแต่ใจที่กดดันเขาตั้งแต่เช้า เขานั้นไม่สามารถเมินคำขอของนายน้อยเอเดรียนได้ เพราะถึงอย่างไรเขาก็อยู่ภายใต้หัวหน้าตระกูลไวท์
นี่คือสิ่งที่ทำให้ชาร์ลส์รู้สึกไม่สบายใจ หากเขาไม่ร่วมมือกับเอเดรียน ใครจะรู้ว่าเขาจะได้รับโทษใดจากตระกูลไวท์
เมื่อเห็นสีหน้าลำบากใจของชาร์ลส์ เอเดรียนก็พูดขึ้น “ไม่มีตอนที่เพื่อนร่วมชั้นสี่คนของข้าถูกทุบตีในบันทึกเมื่อครู่ก็จริง! แต่ตอนนี้พวกเขาได้รับบาดเจ็บ! มันต้องเป็นเพราะล็อคโกรธแค้นแล้วแอบกลับไปลอบโจมตีพวกเขากลางดึกแน่! แบบนี้หมายความว่าเขาไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเลยหรือ?”
เขาทำได้เพียงอาศัยช่องโหว่นี้และโต้กลับ!
“ใช่ มันอาจเป็นเช่นนั้นก็ได้ และการแก้นแค้นมันก็ผิดกฎของสถาบัน!” ชาร์ลส์ติดตามและร่วมมือกับเอเดรียนทันที
“ฮึฮึ…” ราวกับเธอคิดไว้แล้วว่าพวกเขาต้องอ้างแบบนี้ ไดอาน่ากระพริบตาที่สวยงามของเธอและมองเอเดรียนอย่างดูถูก “เมื่อคืนโกบอลเซนทิเนลของข้าไม่ได้ลาดตระเวนแค่เขตทองเท่านั้น อันที่จริงมันมีสองตัวที่บังเอิญอยู่ใกล้กับคฤหาสน์ของเจ้าพอดี เจ้าอยากจะดูภาพที่มันบันทึกไว้ไหม?”
เมื่อได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูดมันก็ถึงกับทำให้คำพูดของเอเดรียนติดอยู่ในลำคอ
ถ้าไดอาน่าเล่นคลิปที่เขาทุบตีชายสี่คนเมื่อคืน เขาจะต้องเดือดร้อนแน่!
สิ่งที่เขากลัวไม่ใช่การลงโทษจากทางสถาบัน แต่เป็นพ่อของเขาต่างหาก!
หัวหน้าตระกูลไวท์เป็นคนที่รักษาเกียรติของตระกูลเหนือสิ่งอื่นใด!
หากข่าวการทำร้ายเพื่อนร่วมชั้นของเอเดรียนกระจายออกไป มันจะต้องทำลายชื่อเสียงของตระกูลไวท์อย่างไม่ต้องสงสัย!
และเมื่อเขากลับถึงบ้าน หัวหน้าตระกูลไวท์อาจให้บทเรียนแก่เขา!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เอเดรียนก็ก้มหน้าลงด้วยความกลัวทันที
เมื่ออลิซเห็นว่าพี่ชายของเธอจนปัญญา เธอจึงกลอกตาและพูดกับชาร์ลส์ “ในกรณีนี้ ไม่ว่าจะผิดมากน้อยแค่ไหน นักเรียนที่สู้กันควรจะถูกไล่ออกไปทั้งคู่!”
ทั้งสี่คนที่ยืนอยู่ด้านข้างมองอลิซด้วยความประหลาดใจ
‘ผู้หญิงคนนี้ช่างชั่วร้ายนัก!’
เพื่อกำจัดล็อค เธอได้เพิกเฉยต่ออนาคตของทั้งสี่โดยสิ้นเชิง!
แม้พวกเขาจะเป็นเพียงสุนัข แต่พวกเขาก็ไม่ควรได้รับการปฏิบัติเช่นนี้!
อย่างไรก็ตามที่นักเรียนทั้งสี่ยังคงนิ่งเงียบแบบนี้เป็นเพราะพวกเขากลัวอำนาจของตระกูลไวท์
“อลิซ! ตระกูลไวท์ของเจ้าไม่ได้เป็นเจ้าของสถาบันแห่งนี้! ฉะนั้นเรื่องจะจัดการสถานการณ์นี้อย่างไรมันก็ขึ้นอยู่กับชาร์ลส์และไดอาน่า!” น้ำเสียงของทริสต้าดูจริงจัง หลังจากหยุดครู่ เธอก็พูดต่อ “นอกจากนี้! เจ้าก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย ข้าพูดถูกไหม? แล้วทำไมยังยืนอยู่ตรงนั้นอีก? รีบกลับห้องของเจ้าไปได้แล้ว!”
ไดอาน่าปรับแว่นตาขอบดำของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ตอนนี้เรื่องก็กระจ่างแล้ว ทั้งสี่คนรุมทำร้ายเด็กเข้าใหม่และเกือบทำให้เป็นเรื่องใหญ่ ในฐานะผู้อำนวยการรักษาความปลอดภัยที่ได้รับการแต่งตั้งจากคนระดับสูงของสหพันธ์ ข้านั้นมีเพียงความเห็นเดียวเท่านั้น นั่นคือการขับไล่นักเรียนสี่คนนี้ที่ละเมิดกฎของสถาบันอย่างโจ่งแจ้ง!”
จากนั้น เธอจึงมองไปทางชาร์ลส์ที่กำลังเหงื่อแตก “เจ้าไม่มีข้อโต้แย้งใดใช่หรือไม่?”
จะมีข้อโต้แย้งใดได้อีก? ตอนนี้หลักฐานก็มีอยู่ตำตา ไม่มีทางเลยที่เขาจะปฏิเสธมันได้ อีกอย่างการลงโทษนี้ก็เป็นไปตามกฎของสถาบัน
ชาร์ลส์ทำได้เพียงยอมรับอย่างเงียบๆ
“นายน้อย! ช่วยเรา…”
“ข้าเกิดในตระกูลเล็กๆ มันไม่ง่ายเลยกว่าข้าจะเข้ามาที่นี่…”
“นายน้อย ได้โปรดบอกพ่อของท่านให้ช่วย…”
พวกเขาขอร้องอย่างขมขื่น แต่เอเดรียนกลับก้มหน้าและแสร้งทำเป็นไม่เห็นพวกเขา จากนั้นเขาจึงรีบเดินออกจากห้องไป
ส่วนอลิซก็ยังคงทำตัวร่าเริงเมื่อเธอจากไป แถมเธอยังกล่าวบางอย่างกับนักเรียนสี่คนที่สละอนาคตเพื่อพวกเขาอีกด้วย “ขยะจริงๆ…”
จากนั้นไดอาน่าก็เรียกคนจากห้องรักษาความปลอดภัยให้มาลากนักเรียนทั้งสี่ที่กำลังร้องไห้ออกไป
หลังจากนี้พวกเขาจะไม่สามารถกลับมาได้อีกต่อไป
ชาร์ลส์เห็นภาพตัวเองถูกหัวหน้าตระกูลไวท์ลงโทษในอีกสองวันข้างหน้า
มันทำให้ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นหนาวเน็บ เขาพูดกับทริสตันซึ่งกำลังจะจากไป “ครั้งหน้าที่เจ้าเข้ามา อย่าลืมเคาะประตู…”
อย่างไรก็ตาม ทริสตันซึ่งปกติแล้วเป็นคนอารมณ์ดีกลับรู้สึกหงุดหงิดกับประโยคนี้ เธอหันหน้ากลับไปและกล่าว “แม้แต่นักเรียนอย่างเอเดียนยังไม่จำเป็นต้องเคาะ! ดังนั้นข้าก็เลยคิดว่าข้าก็ไม่จำเป็นต้องเคาะเช่นกัน ไม่ถูกงั้นเหรอ?”
ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงนำตัวล็อคออกไป
คนเดียวที่เหลืออยู่ในสำนักงานคือชาร์ลส์ที่ขมขื่น
“ขอบคุณท่านอาจารย์ ข้าไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะไร้ยางอายได้ถึงขนาดนี้…” ความกตัญญูของล็อคมาจากก้นบึ้งของหัวใจ
ท้ายที่สุด อาจารย์ก็ไม่ได้มีอะไรไม่เกี่ยวข้องกับเขา แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังให้ความช่วยเหลือเขาเต็มที่
ไดอาน่ายิ้ม “เดิมทีข้าทำงานในศาลของสหพันธ์ ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่ข้าจะมีหัวใจแห่งความยุติธรรม ข้าจะไม่ใส่ร้ายคนดีและปล่อยให้คนร้ายรอดไป”
ล็อคไม่คิดเลยว่าคนที่มีอุดมการณ์ที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้จะมีอยู่จริง
“อย่างไรก็ตามนับว่าครั้งว่านี้เจ้าค่อนข้างโชคดี เพราะหากเมื่อคืนข้าไม่ได้ออกลาดตระเวน เกรงว่าตอนนี้เจ้าคงไม่รอดแล้ว…”
“อาจารย์ แบทเทิลบีสต์ของท่านน่าทึ่งมาก! ไม่คิดว่าถึงกับสามารถสังเกตเอเดรียนจากในห้องของเขาได้!” ล็อคพูดติดตลก
