ล็อคซึ่งเดิมกำลังโกรธไม่คิดจะเห็นอกเห็นใจสารเลวพวกนี้
แม้ว่าพวกเขาจะแค่ทำตามคำสั่งที่ได้รับมา แต่มันก็ไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าพวกเขาเป็นคนทำร้ายพ่อแม่ของเขา ด้วยเหตุนี้ ล็อคจึงรู้สึกขยะแขยงกับกลวิธีรวบรวมความเห็นอกเห็นใจของพวกเขา
มันช่างน่าขยะแขยงจริงๆ!
ยิ่งไปกว่านั้นแม้กระทั่งตอนนี้ความโกรธของล็อคก็ยังไม่สงบลง!
พวกเขาลักพาตัวและทำลายบ้านอย่างโจ่งแจ้ง!
แม้ล็อคจะไม่ใช่คนที่ศึกษากฎหมาย แต่เขาก็รู้ว่านี่นับเป็นความผิดร้ายแรง!
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
เขาเหวี่ยงหมัดเข้าอย่างต่อเนื่องเพื่อจัดการปลิดชีวิตสามคนที่เหลือ!
เมื่อความโกรธของเขาบรรเทาลง ล็อคก็เดินไปยังพุ่มไม้ที่พ่อแม่ของเขาซ่อนตัวอยู่ก่อนจะช่วยแก้มัดให้พวกเขา
“ลูกไม่เป็นอะไรใช่ไหม?!” เห็นได้ชัดว่าเธอได้รับความทุกข์ทรมานมามาก แต่เมื่อถูกแก้มัด แม่ของล็อคก็เข้ากอดเขาทันทีและตรวจสอบเขาเพื่อดูว่าได้รับบาดเจ็บมาหรือไม่
“เยี่ยมมากเจ้ลูกชาย! ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าจะต้องชนะ!” ชายมีเคราเข้ากอดทั้งแม่และลูกชาย
ล็อคพยักหน้า เขามองไปยังปีกแห่งนภาที่กำลังลอยอยู่ก่อนจะกล่าวชมเชย “เจ้าทำได้ดีมาก ตอนนี้ไปพักก่อนเถอะ!”
ด้วยการเชื่อมต่อทางจิตของพวกเขา ลมน้อยลอยไปรอบๆอย่างมีความสุขก่อนจะกลับเข้าคลังมิติเพื่อพักผ่อน
หลังจากปลอบพวกเขาเกือบครึ่งชั่วโมง ในที่สุดทริสต้าที่รีบเร่งก็มาถึงจุดเกิดเหตุ
“พวกเจ้าไม่เป็นไร…”
ไม่นานหลังจากคุยแลกเปลี่ยนกันอย่างง่ายๆ เจ้าหน้าที่ตำรวจกลุ่มหนึ่งก็มาถึง
“อาจารย์ ท่านให้พ่อแม่ของข้าไปพักในเต่าดำได้รึไม่?”
แน่นอนว่าทริสต้าไม่ปฏิเสธ
หลังจากนั้นล็อคก็ระบุตัวศพและปล่อยให้ตำรวจจัดการที่เหลือ
เมื่อพวกเขากลับมาที่สถาบัน ล็อคก็ให้พ่อแม่ของเขาอาศัยอยู่ร่วมกับเขาในหอพัก
จากนั้นล็อคจึงหันไปกล่าวขอบคุณทริสต้า “ขอบคุณท่านอาจารย์ หากไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือจากท่าน ข้าก็ไม่รู้เลยว่าเรื่องราวมันจะออกมาเป็นเช่นไร…”
“ด้วยความยินดี ความปลอดภัยของนักเรียนอยู่ในความรับผิดชอบของข้าอยู่แล้ว ยิ่งกว่านั้นข้าก็ยังเป็นคนพาเจ้ามาที่นี่ ดังนั้นจึงเป็นปกติที่ข้าต้องดูแลเจ้าเป็นพิเศษ ***ถ้าเห็นที่อื่นก็แปลว่าโดนดูดมาจากThaiNovel*** นอกจากนี้เจ้าก็ไม่ต้องกังวลเรื่องการเอาชีวิตเดรัจฉานพวกนี้มากนักเพราะตามกฎหมายแล้วพวกมันสมควรตาย หลังจากเจ้าเรียนจบ เจ้ายังต้องรับภารกิจในการฆ่าคนจำพวกนี้เช่นกัน!”
คำพูดของทริสต้าได้ยืนยันสิ่งที่เขาคิด
วันรุ่งขึ้น ล็อคได้รับการติดต่อจากตำรวจของเมืองไฟ พวกเขาพบผ้าเช็ดหน้าบนร่างของหนึ่งในคนร้าย และตราของตระกูลไวท์ก็ถูกปักอยู่บนผ้าผืนนั้น
นอกจากนี้ โทรศัพท์ของพวกเขายังมีบันทึกการติดต่อกับเลขาของตระกูลไวท์และอลิซอีกด้วย
หลังได้รับหลักฐาน ล็อคก็ไปหาอดีตผู้พิพากษาอย่างไดอาน่า
“ด้วยหลักฐานพวกนี้รวมกับบันทึกของแบทเทิลบีสของข้า เราสามารถขึ้นศาลได้อย่างแน่นอน! ไปหาอาจารย์ใหญ่และแจ้งให้เขาทราบ พรุ่งนี้ข้าจะยื่นเรื่องต่อศาล!”
จากนั้นทั้งสองก็ไปที่ห้องของอาจารย์ใหญ่ คราวนี้ชายชราไม่ได้หายไปไหน
“เรื่องมันเป็นแบบนี้…” ไดอาน่ารายงาน
อาจารย์ใหญ่ฮอบริกรับฟังอย่างใจเย็น เขาพยักหน้าก่อนจะตอบ “ข้าจะปล่อยเรื่องนี้ให้เจ้าจัดการ มันถือเป็นบทเรียนที่ดีสำหรับล็อค…”
อย่างไรก็ตาม ปฏิกิริยาของชายชราทำให้ไดอาน่าสูญเสียความมั่นใจที่เธอมี
“ท่านอาจารย์ใหญ่ ท่านกำลังจะพูดว่าแม้จะมีหลักฐานมากมายขนาดนี้ แต่มันก็ยังไม่เพียงพอที่จะกักขังพวกเขา?”
“บางที แต่ข้าคิดว่าเจ้าควรไป…” ชายชราพยายามเลี่ยงไม่ตอบ
ไดอาน่ายักไหล่และตัดสินใจลองดู
….
วันรุ่งขึ้น ศาลเขตเมืองศักดิ์สิทธิ์ยอมรับคำฟ้องของไดอาน่าต่อตระกูลไวท์
ในฐานะจำเลย เอเดรียนและอลิซจึงถูกเรียกตัวไปที่ศาล
“ข้าเชื่อว่าท่านผู้พิพากษาได้เห็นหลักฐานทั้งหมดจากทรูเรคคอร์ดของข้าแล้ว นี่คือการแก้แค้นที่มีการวางแผนมาอย่างดีของเอเดรียนและอลิซไวท์ต่อนักเรียนชื่อล็อค! พวกเขายังไปไกลถึงขั้นทำร้ายครอบครัวของเขา…”
ในฐานะผู้อำนวยการด้านความปลอดภัยของสถาบันคนปัจจุบันและอดีตผู้พิพากษา ไดอาน่าจึงทำหน้าที่ทนายได้อย่างมืออาชีพ
แถมหลักฐานทุกชิ้นที่เธอมีนั้นน่าเชื่อถือ
“ศาลที่เคารพ ได้โปรดให้ความเป็นธรรมกับเรื่องนี้ด้วย!”
หลังจากไดอาน่ากล่าวจบเธอก็กลับไปที่ที่นั่งของเธอ
“เมื่อเป็นไดอาน่า พี่น้องคู่นี้อาจต้องติดคุก…”
ฌาคส์ที่กำลังฟังอยู่ไกลๆ กระซิบกับทริสต้า
“ไม่เสมอไป ท้ายที่สุดแล้วคนที่มีหน้าที่ตัดสินคือผู้พิพากษา เจ้าต้องใจเย็น…” ทริสต้าตอบอย่างใจเย็น
ปัง! ปัง! ปัง!
ผู้พิพากษาเคาะค้อนของเขา เขากำลังจะตัดสิน!
“ทนายของตระกูลไวท์มีอะไรจะกล่าวรึไม่?”
ในตอนนั้นเอง ทนายของตระกูลไวท์ก็ยืนขึ้นและกล่าว “มันไม่เคยมีเรื่องเช่นนั้นเกิดขึ้น! อีกฝ่ายกำลังใส่ร้าย!”
“แค่โทรไม่กี่ครั้งก็ถือว่าสมรู้ร่วมคิด? พวกเขามีผ้าเช็ดหน้าของตระกูลไวท์จากลูกความของข้านับเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด? จะเกิดอะไรขึ้นหากมีคงจงใจใส่ร้ายลูกความทั้งสองของข้า?”
“นอกจากนี้! เราก็ไม่สามารถใช้บันทึกจากแบทเทิลบีสต์เป็นหลักฐานได้!”
“ไร้สาระ!! เรามีกระทั่งเนื้อหาการโทร! เจ้ายังต้องการปฏิเสธสิ่งนี้อีกหรือ?”
เมื่อเห็นความไร้ยางอายของอีกฝ่ายทำให้ไดอาน่าทุบโต๊ะทันที!
“เราจะใช้บันทึกนี้เป็นหลักฐานได้ยังไง? จะเกิดอะไรขึ้นหากเจ้าสร้างมันขึ้นมาด้วยแบทเทิลบีสต์ของเจ้า?” ทนายฝ่ายตรงข้ามมีความหยิ่งยโสประดับอยู่บนใบหน้า
“งั้นก็บอกข้ามา! ในโลกนี้มันมีแบทเทิลบีสต์ตัวไหนที่มีความสามารถเช่นนั้น? หากมีก็แสดงให้เราเห็นซะ!”
“แน่นอน! พรุ่งนี้ข้าอาจจะเจอสักตัว บางทีมันอาจถูกพบในสิบปีหรือไม่ก็ยี่สิบปีข้างหน้า! ถึงตอนนั้นคดีนี้ก็จะคลี่คลาย! แต่ตอนนี้เจ้ามีหลักฐานไม่เพียงพอที่จะกล่าวหาลูกความของข้า!”
ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงเคาะดังขึ้นอีกครั้ง ผู้พิพากษากล่าว “ข้าเห็นด้วยกับทนายความของตระกูลไวท์! เราไม่มีทางระบุความถูกต้องของเนื้อหาการโทรของตระกูลไวท์ได้!”
“นอกจากนี้! เนื่องจากคนร้ายทั้งสี่สวมเสื้อคลุมสีดำและหน้ากากสีดำ เราจึงไม่มีทางระบุตัวตนของพวกเขาได้ ดังนั้นเราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าพวกเขาเป็นสมาชิกของตระกูลไวท์? จะเกิดอะไรขึ้นหากพวกเขากำลังถูกใส่ร้าย? ฉะนั้นเราจึงจำต้องยืนยันตัวตนของพวกเขาก่อน!”
ขณะเอเดรียนชำเลืองมอง ผู้พิพากษาก็ยืนขึ้นและประกาศ “จำเลยทั้งสองจะได้รับการปล่อยตัวจากศาล! จนกว่าเราจะพบแบทเทิลบีสต์ตัวอื่นที่มีความสามารถเดียวกัน หรือจนกว่าเราจะยืนยันการเชื่อมต่อของคนร้ายกับตระกูลไวท์ได้ เราจะเลื่อนการพิจารณาคดีนี้ออกไป!”
‘เลื่อนออกไป?’
ผู้พิพากษาดูมีอายุไม่ต่ำกว่าเจ็ดสิบปี! เมื่อถึงเวลาที่แบทเทิลบีสต์ตัวอื่นที่มีความสามารถเช่นเดียวกับไดอาน่าปรากฏตัว ชายชราคนนี้คงจะอยู่ในหลุมศพลึกสามนิ้วของเขาไปแล้ว!
คำตัดสินที่ไร้สาระได้ดึงดูดเสียงโห่จากผู้ชม!
บางคนถึงกับกล่าวว่าศาลเป็นของตระกูลไวท์!
“ฮ่าฮาฮา! เจ้าขยะ! เจ้าควรทำการบ้านมาก่อน! ผู้พิพากษาคนนี้เป็นหนึ่งในคนของเรา!”
เอเดรียนหัวเราะออกมา
อลิซมองไปยังล็อคและไดอาน่าด้วยความดูถูกมากยิ่งกว่าเดิม
“ผู้พิพากษา! ท่าน…” การพิจารณาคดีที่ไม่เป็นธรรมนี้ได้เหยียบย่ำความเคารพต่อกฎหมายของไดอาน่า แต่เมื่อเธอกำลังจะกดดัน ทันใดนั้น…
เธอก็รู้สึกได้ว่ามีใครบางคนรั้งเธอเอาไว้!
