กู่เสี่ยวเล่อสวมเสื้อชูชีพสีแดงอมส้มซึ่งถูกคลื่นซัดมาที่ชายหาดยังไม่ตื่น แต่ในยามหลับดูเหมือนว่าเขาจะได้กลับไปบ้านเกิดที่ห่างหายไปนาน แม่ผู้ใจดีนึ่งซาลาเปาลูกใหญ่ให้เขาทั้งก้อน ร้อนและควันที่ครุกรุ่น … กู่เสี่ยวเล่อหยิบขนมปังนึ่งขึ้นมา วางตรงหน้าเขาและสูดดกลิ่นหอมจากซาลาเปานึ่งด้วยจมูกของเขา
“อืม ไม่ต้องชิมก็รู้ได้ ฝีมือแม่ยังไม่เปลี่ยนเลย” แต่เมื่อกู่เสี่ยวเล่อกำลังคิดที่จะกัดในความฝันของเขา มีเสียงผู้หญิงกรีดร้องดัง …
“คนชั่ว! ใครก็ได้! มีคนชั่วอยู่ที่นี่! ช่วยด้วย … ” ด้วยเสียงกรีดร้องนี้ที่สามารถทำให้คนหูหนวกได้ยิน ปลุกกู่เสี่ยวเล่อขึ้นมาในทันที เขาส่ายหัวและขยี้ตาก่อนจะมองเห็นทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้า ไม่มีบ้านเกิด ไม่มีใบหน้าที่ยิ้มแย้มของแม่ มีแต่หญิงสาวที่ไม่คุ้นเคยอยู่ข้างๆ!
“อา!” กู่เสี่ยวเล่อกระโดดขึ้นโดยไม่รู้ตัว ที่แท้ตนเองกำลังกดทับอยู่บนร่างของสตรีที่มีรูปร่างงดงาม แต่ในขณะนี้ผู้หญิงคนนั้นกำลังจ้องมองมาที่เขาด้วยคิ้วที่ขมวดมุ่น! แทบอดใจไม่ไหวที่จะกินเขาทันที!
ไม่ใช่เหรอ? เหมือนว่าเมื่อสักครู่ที่ผ่านมาไม่ใช่ว่า … กู่เสี่ยวเล่อที่คิดถึงสถานที่แห่งนี้ มองไปที่มันโดยไม่รู้ตัว เนื่องจากการแช่ในน้ำทะเล เสื้อกล้ามแขนครึ่งตัวสีเหลืองรูปห่านของผู้หญิงจึงตีความได้อย่างสมบูรณ์แบบว่าสิ่งนี้ช่างเหมือนลูกระเบิด!
ในเวลานี้ เนื่องจากอารมณ์ที่แปรปรวนของผู้หญิง ร่างกายขึ้นและลงพร้อมกับมันความรู้สึกปั่นป่วนนี้ทำให้กู่เสี่ยวเล่อดูโง่เขลา!
“แกยังจะดูอีก!” หญิงสาวจ้องมองเขาอีกครั้ง แต่เมื่อเห็นกู่เสี่ยวเล่อยืนขึ้น ประมาณว่าเขาอาจจะกลัวว่าจะต้องทนทุกข์ทรมาน สาวงามก็ลุกขึ้นยืนและรีบถอยหลังทันที จ้องมองเขาอย่างระแวดระวัง
“ว้าว! เธอสวยมากจริงๆ!” เมื่อเห็นเธอยืนขึ้น กู่เสี่ยวเล่อก็อดไม่ได้ที่จะอุทานด้วยความจริงใจ ผู้หญิงคนนี้มีรูปร่างลักษณะสูงประมาณ 1.7 เมตรและอายุยี่สิบต้น ๆ เรียวขาสวยดูเพรียวยาว ภายใต้กางเกงขายาวเดนิมสีฟ้าอ่อน เอวที่เรียวเล็ก บวกกับเสื้อกั๊กแขนสั้นสีเหลืองห่านที่รัดรึงจนลุกเป็นไฟ รูปร่างนี้ง่ายๆ เลยช่างดีเกินไป เป็นไปตามเงื่อนไขที่ดีของลูกระเบิด ประกอบกับใบหน้าที่งดงามและผมสีดำยาวของเธอ ว้าว มีลักษณะรูปร่างหน้าตาแบบนี้ อย่างน้อยเธอก็ควรจะเป็นผู้ประกาศข่าวหญิงคนดังทางอินเทอร์เน็ตใช่ไหม?
กู่เสี่ยวเล่อยิ้มเขิน : “ขอโทษ ขอโทษจริงๆ เมื่อกี้มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดอย่างแน่นอน ฉันกำลังฝัน ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าความจริงแล้วกำลังนอนคว้ำบนร่างกายของเธอ
จริงๆ ฉันสาบาน! “
อย่างไรก็ตาม แม้จะมีคำพูดของกู่เสี่ยวเล่อ ดวงตาของสาวงามที่อยู่ฝั่งตรงข้ามที่จ้องมองมาที่เขาก็ไม่มีวี่แววว่าจะผ่อนคลายแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เชื่อคำอธิบายของเขาเลย แต่โชคดีที่มันเป็นเพียงเกาะ และเธอไม่สามารถจับกู่เสี่ยวเล่อได้ หลังจากมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ เธอก็เดินไปอีกทางของชายหาดด้วยความโกรธ
กู่เสี่ยวเล่อเห็นแบบนี้อยากจะหลั่งน้ำตาออกมาและยิ้มและยักไหล่ ไม่ได้อธิบายอะไรมาก แต่สังเกตสภาพแวดล้อมโดยรอบอย่างระมัดระวัง ดวงอาทิตย์,ชายหาด,สวนปาล์ม ทิวทัศน์ของเกาะที่สวยงาม เป็นที่น่าเสียดายที่ที่นี่ไม่ใช่มัลดีฟส์หรือตาฮิติ แต่เป็นเกาะที่ไม่มีชื่อในมหาสมุทรอินเดียอันกว้างใหญ่ เกาะนี้ดูไม่เล็กนัก มีป่าและภูเขามากมายอยู่ใจกลางเกาะ ไม่รู้ว่ามีมนุษย์อาศัยอยู่บนเกาะนี้หรือไม่?
กู่เสี่ยวเล่อสัมผัสเสื้อผ้าที่เปียกบนร่างกายของเขาและพบว่ามีสิ่งของไม่มากนักที่เขาสามารถใช้ได้ ยกเว้นไฟแช็ก ZIPPO มีมีดสวิสเพียงเล่มเดียวที่ไม่เคยทิ้ง “เฮ้ โชคดีครั้งนี้ฉันเดินทางมาทางเรือ ถ้ามาโดยเครื่องบิน ต้องตรวจสอบสองรายการนี้ กลัวว่าแม้แต่เครื่องมือเอาตัวรอดกลางแจ้งขั้นพื้นฐานเหล่านี้จะหายไปในเวลานั้น”
อย่างไรก็ตาม กู่เสี่ยวเล่อที่คิดถึงสถานที่แห่งนี้ไม่สามารถทำอะไรได้ แต่เริ่มรู้สึกโกรธอีกครั้ง เดิมเขาเป็นโปรแกรมเมอร์หรือ Code Farmer ของบริษัท เครือข่ายในประเทศขนาดใหญ่
คราวนี้ บริษัทต้องเดินทางไปต่างประเทศ และสร้างกลุ่มในช่วงวันหยุดเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ เดิมทีเขามีระดับไม่เพียงพอ เพียงเพราะเขาได้รับรางวัลที่หนึ่งในการประชุมประจำปี โชคดีมากที่ได้ออกมาพบกับผู้นำระดับสูงของบริษัท เขาคิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่!
ใครจะรู้ว่าเรือสำราญลำนี้เกิดไฟไหม้และระเบิด ขณะเดินทางลึกในมหาสมุทร อาศัยอยู่ในห้องโดยสารชั้นสาม เขารอการแจ้งเตือนเมื่อวิ่งขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือ เขาก็พบว่าไม่มีเรือชูชีพบนเรือสำราญ ด้วยความตื่นตระหนก ในที่สุดเขาก็พบเสื้อชูชีพให้สวมและกระโดดลงไปในน้ำ ได้ยินเสียงเรือสำราญระเบิดดังข้างหลังเขา …
สำหรับวิธีที่เขาลอยมาอยู่บนเกาะเล็ก ๆ นี้ และกดทับความงามขนาดใหญ่นั้นได้อย่างไร เขาไม่รู้อะไรเลย แต่ตั้งแต่ที่มาถึง เขารู้สึกปลอดภัย กู่เสี่ยวเล่อเติบโตในชนบท ซึ่งในที่สุดก็ออกจากหุบเขาด้วยการเรียนที่มหาวิทยาลัยเป็นคนมองโลกในแง่ดีโดยธรรมชาติ แม้จะเผชิญกับสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้ เขาก็สามารถปรับความคิดและมองทุกสิ่งทั้งในแง่บวกและแง่ดีได้อย่างรวดเร็ว
ดูเหมือนว่าเขาและโฉมงามจะถูกขังอยู่บนเกาะที่ไม่ชัดเจนแห่งนี้ กู่เสี่ยวเล่อมองไปที่สาวงามที่เดินไปไกล แล้วพบว่าเธอหยุดแล้ว เริ่มดิ้นรนเพื่อเขียนตัวอักษรผสม SOS ด้วยเท้าของเธอบนชายหาด บางทีอาจจะทำให้เครื่องบินกู้ภัยค้นหาตัวเองได้เร็วขึ้น?
“อ้า! ช่างไร้เดียงสา!” เรือสำราญเพิ่งอับปาง และไม่รู้ว่ากัปตันส่งสัญญาณเตือนในเวลานั้นหรือไม่ พวกเขาถูกกระแสน้ำในมหาสมุทรพัดพาออกไป ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่พวกเขามาที่นี่ ตอนนี้ลองนึกดูว่ามีเครื่องบินกู้ภัยแล่นผ่านไป นั่นคงจะเป็นการมองโลกในแง่ดีเกินไป
ในมุมมองของกู่เสี่ยวเล่อ ลำดับความสำคัญในตอนนี้คือการมีชีวิตรอด และหลังจากความอยู่รอดเท่านั้นที่เราสามารถพิจารณาขั้นต่อไปได้ องค์ประกอบแรกของการอยู่รอดกลางแจ้งคือน้ำ ต้องเป็นน้ำจืดที่ดื่มได้!
จะไม่หิวสักพักโดยที่ไม่มีอาหาร แต่ถ้าไม่มีน้ำจืดให้ดื่มก็คงยากที่จะมีชีวิตรอดถึงสามวัน เขารู้สึกปากแห้งและแห้งผิดปกติ หลังจากไม่รู้ว่าลอยอยู่กลางทะเลนานแค่ไหน กู่เสี่ยวเล่อมองไปรอบ ๆ ชายหาดและพบว่ามีต้นมะพร้าวสองสามต้นขึ้นอยู่ประปรายไม่ไกล เขารีบวิ่งไปที่ต้นไม้อย่างมีความสุข และเขาก็ตระหนักว่ามะพร้าวที่โตเต็มที่หลายสิบลูกได้ร่วงหล่นลงมาเองและตกลงที่พื้น ยกเว้นบางส่วนที่เสื่อมสภาพลงอย่างเห็นได้ชัด มะพร้าวส่วนใหญ่ควรกินได้
กู่เสี่ยวเล่อหยิบขึ้นมาหนึ่งลูก ใช้มีดพับสวิสอย่างชำนาญในการขุดครั้งแล้วครั้งเล่า และในไม่ช้าก็เจาะรูจากมะพร้าว เขาถือมันและดื่ม น้ำมะพร้าวที่หอมอ่อนๆ และหวานก็ไหลเข้าปากของเขา
“ว้าว! เจ๋งมาก” กู่เสี่ยวเล่อดื่มมะพร้าวสามลูกติดต่อกัน จากนั้นเขาก็รู้สึกได้ว่าความรู้สึกอ่อนล้าในร่างกายของเขาเนื่องจากการขาดน้ำค่อยๆ ลดลง ก่อนที่จะพบน้ำจืดอื่น ๆ มะพร้าวเหล่านี้เป็นสมบัติล้ำค่า เมื่อนึกถึงสถานที่แห่งนี้ เขาจึงถอดเสื้อโค้ทออก มีรูปร่างเป็นถุงตาข่าย บรรจุมะพร้าวทั้งหมดที่ทิ้งไว้บนชายหาดทีละลูก
ในเวลานี้ สาวงามที่ปลายอีกด้านของชายหาดต้องหยุดลงหลังจากเขียนตัวอักษร SOS ขนาดใหญ่สามชุดต่อเนื่องกัน เธอเหนื่อยเกินไปและต้องหยุด เมื่อเธอเห็นกู่เสี่ยวเล่อยุ่งกับการเก็บมะพร้าว สาวงามก็อดไม่ได้ที่จะพูดอย่างดูถูก :
“ชิ! จิตสำนึกของเกษตรกรตัวเล็ก ๆ ไม่ว่าจะไปที่ไหนจะต้องคิดถึงผลกำไรเล็กน้อยเหล่านี้!” แต่ก็ดูหมิ่นเหยียดหยาม และมันเป็นการหลอกลวง ถ้าเธอบอกว่าไม่กระหายน้ำหลังจากลอยคออยู่ในทะเลมาเป็นเวลานาน เพียงแค่เธอเกิดมาอย่างถูกเอาใจใส่ ไม่ว่าในกรณีใด เธอก็ไม่สามารถมั่นหน้าของเธอได้เพื่อแข่งขันกับกู่เสี่ยวเล่อเพื่อมะพร้าวสองสามลูกบนชายหาด
“ ฉันไม่รู้ว่าการช่วยเหลือจะมาถึงเมื่อไหร่?” เมื่อคิดเช่นนี้ เธอก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ระดับน้ำทะเลที่ไม่มีที่สิ้นสุดในระยะไกล
“แล้วนั่นคืออะไรมีผู้รอดชีวิตคนอื่น ๆ อีกไหม?” แน่นอนว่าชายคนหนึ่งที่สวมเสื้อชูชีพกำลังลอยอยู่ในเกลียวคลื่นไม่ไกล สาวงามวิ่งลงไปในทะเลอย่างมีความสุขเพื่อดึงชายที่ดูเหมือนจะหมดสติไป แต่ทันทีที่เธอเห็นด้านหน้า เธอกลัวมากจนนั่งลงในน้ำ
เพราะถึงแม้ว่าร่างกายท่อนบนของผู้ชายจะสมบูรณ์ แต่ขาท่อนล่างทั้งสองข้างก็แทบหลุดไปแล้ว!
