จ้าวแห่งเกาะ – ตอนที่ 32

คำพูดของหัวหน้าชางทำให้คนอื่น ๆ งุนงง!

“คืออะไร? หัวหน้าชาง คุณมีวิธีที่ดีใด ๆ ที่จะฆ่ากู่เสี่ยวเล่อเหรอ?” หัวหน้าเว่ยถามทันที
“เหอเหอ เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับผู้อำนวยการหวังฝ่ายทรัพยากรบุคคลของเรา!” หัวหน้าชางยิ้มเล็กน้อยและมองไปที่หญิงงามวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆ เขา คำพูดของเขาทำให้นึกถึงฉินเหว่ยที่อยู่ด้านข้าง
“ยังไงก็ตาม ผู้อำนวยการหวัง ผมลืมถามคุณ ทำไมคุณถึงบอกไอ้ชั่วกู่เสี่ยวเล่อไปอย่างง่ายๆ ว่าเรือชูชีพของเราจมที่ไหน? แม้ว่าวัสดุเหล่านั้นจมลงสู่ก้นทะเล ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเผยให้พวกเขารู้!” สำหรับคำถามฉินเหว่ย ผู้อำนวยการหวังเพียงแค่ยิ้มและไม่ได้คำตอบ
ในทางตรงกันข้าม หัวหน้าเว่ยที่อยู่ด้านข้างได้ตบศีรษะของฉินเหว่ยอย่างแรง : “ไอ้โง่!
แกลืมไปแล้วเหรอว่า*เหลาลี่ผู้อำนวยการสำนักงานของเราเสียชีวิตไปได้อย่างไร?”หลังจากที่เขาเตือนสติ หลายคนก็ตระหนักได้

ใช่ เมื่อเรือชูชีพของพวกเขาพุ่งชนหินและจม มันไม่ใช่หกคนในปัจจุบัน แต่เป็นเจ็ดคน! หนึ่งในนั้นคือเหลาลี่ผู้อำนวยการสำนักงาน! แต่เขาโชคไม่ดี มีฉลามขาวขนาดใหญ่ยาวกว่า 3 เมตรอยู่ในน้ำ! และผู้เฒ่าลี่คนนี้ถูกแนวปะการังในน้ำขีดข่วนโดยไม่ได้ตั้งใจและฉลามขาวตัวใหญ่ที่ได้กลิ่นเลือดก็ลากเขาลงสู่ทะเลลึกในทันที ความเร็วในการว่ายน้ำของพวกเขาสองสามคนเกือบทำลายสถิติโลก
“วิเศษมาก! ในการที่จะพากู่เสี่ยวเล่อไปยังพื้นที่ทะเลพร้อมกับฉลามขาว เราไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย แค่ปล่อยให้เขาเลี้ยงฉลาม! สำหรับแคมป์ที่พักที่เขาจัดทำขึ้นและมีสามสาวงามนั้น … ฮ่าฮ่า…… วิเศษสุดยอดจริงๆ! ” ฉินเหว่ยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
“อย่าส่งเสียงดัง! ระวังพวกเขาจะได้ยิน เด็กคนนั้นจะไม่ไป!” หัวหน้าชางเจ้าเล่ห์มากแผนการจ้องมองเขาตลอดเวลา แล้วพูดว่า :
“เพื่อลดความระมัดระวังของพวกเขา เราจะออกจากพื้นที่นี้ตามที่ตกลงกัน แน่นอนว่าเราไม่ต้องไปไกล แค่เดินไปรอบ ๆ รอสักครู่ ถ้ากู่เสี่ยวเล่อไม่สามารถกลับมาได้ เราจะไปแสดงตัวที่นั้นและรับผู้หญิงของเขาไว้!”

“ หัวหน้าชาง คุณพูดถูก! ให้ตายเถอะ เด็กคนนี้คิดจริงๆ หรือว่าตัวเองคือโลกทั้งใบบนเกาะที่โดดเดี่ยว ตอนนี้ฉันเห็นแล้วว่าในบรรดาสาวงามสามคนในแคมป์ของเขา มี  อีกคนหนึ่งในชุดเจ้าหน้าที่หญิงสุดเซ็กซี่! เด็กคนนี้รู้วิธีเล่นจริงๆ! ขาขาวยาวและไฟหน้าคู่นั้นยังคงพร่างพราวต่อหน้าต่อตาฉัน! ” ฉินเหว่ยจิบน้ำและพูดพร้อมเหล่ตามอง

“ หมดแรง ใจยังหื่น! บ๊ะ! ผู้ชายอย่างแก! ไม่มีอะไรดีเลย!” สาวหน้าแดงที่นั่งอยู่ข้างๆเหลาชางถ่มน้ำลายอย่างดูหมื่น
“เซียวลี่ ว่าไง? คุณหึงหรือ? ไม่ต้องกังวล ไม่ว่าจะมีผู้หญิงสวย ๆ สักกี่คน คุณคือคนโปรดของฉัน เฮ้เฮ้ ฮ่าฮ่า… ” หัวหน้าชางหัวเราะเบา ๆ สองสามครั้ง และยื่นมือหนาไปที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆคนนั้น อย่างไม่จริงใจ …
“อัยยะ แย่มาก! มีคนจำนวนมากที่นี่กำลังดูอยู่!” เสี่ยวลี่ผลักมือใหญ่ของหัวหน้าชางออกและพูดด้วยความปวดร้าว
“โอเคโอเค เราควรจะถอนตัวออกไป ดูเด็กน้อยกู่เสี่ยวเล่อไปเลี้ยงอาหารสัตว์!”ผู้อำนวยการหวังหญิงวัยกลางคนลุกขึ้นยืนและพูดกับทุกคน
คนเหล่านี้ก็ยืนขึ้นทีละคนมองไปที่แคมป์ของกู่เสี่ยวเล่อที่อยู่ไม่ไกล จากนั้นก็จากไปอย่างช้าๆ แน่นอน กู่เสี่ยวเล่อก็สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของพวกเขาเช่นกัน เขาและสมาชิกในทีมสาวสวยหลายคนมองหน้ากัน พยักหน้าให้พวกเขา และเริ่มเก็บข้าวของพร้อมกับชุดดำน้ำและแว่นตาดำน้ำที่เตรียมไว้เมื่อนานมาแล้วและล้อมรอบด้วยเชือกที่ทำจากเถาวัลย์และหวาย นอกจากนี้เขายังถือหอกง่ายๆ ในมือของเขา
“คุณต้องให้ความสำคัญกับคนกลุ่มนั้น ผมมักจะรู้สึกว่าพวกเขามีเจตนาที่ไม่ดี!” ก่อนจากไปกู่เสี่ยวเล่อยังคงเตือนสติครั้งแล้วครั้งเล่า
” รับทราบ ไม่ต้องห่วงกัปตัน! ถ้าพวกนั้นกล้าเข้ามา พวกเราแน่นอนว่าจะให้พวกเขาได้รับผลที่ตามมาอย่างแน่นอน! ” หลินเจียวที่อายุน้อยที่สุดเป็นคนแรกที่แสดงทัศนคติ

กู่เสี่ยวเล่อเพียงยิ้มเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องนี้และพูดในใจว่า : ” เด็กโง่ คุณคิดว่านี่เป็นสิ่งที่คุยคุยเล่นกันในโรงเรียน! ถ้าคนเหล่านี้มีเจตนาชั่วร้ายจริง ๆ คุณสาว ๆ ทั้งสามคนจะโชคร้ายมาก!! “
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะกังวลแค่ไหน อุปกรณ์บนเรือชูชีพ กู่เสี่ยวเล่อจะไม่ยอมแพ้อย่างแน่นอน! เขาตัดสินใจโบกมือลาสมาชิกในทีม แล้วเดินถอยหลังเข้าสู่คลื่นลูกใหญ่ในทะเลและหายไปในไม่ช้า
” พี่สาว พี่คิดว่าครั้งนี้หัวหน้าเสี่ยวเล่อจะได้กล่องเครื่องมือหรืออะไรกลับมาไหม? “
หลินเจียวถามด้วยความกังวล
” มันยากที่จะพูด เมื่อเทียบกับวัสดุในกล่องเครื่องมือ ฉันกังวลเกี่ยวกับชีวิตของกัปตันมากกว่า ” ร่องรอยของความวิตกกังวลปรากฏขึ้นในดวงตาของหลินรุ่ย

ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากได้ยินหลินรุ่ยกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของกู่เสี่ยวเล่อ หนิงเล่ยก็รู้สึกตื่นตระหนกที่ด้านข้าง แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงกังวลมาก ผู้ชายหยาบคายที่มักจะสอดแนมตัวเอง

…
เมื่อพวกสาว ๆ กังวล กู่เสี่ยวเล่อในทะเลก็ว่ายน้ำออกไปไกลแล้วและเขาก็ว่ายน้ำได้อย่างคล่องแคล่วเมื่ออยู่ในสภาพดำน้ำดูปะการัง แม้ว่าบ้านเกิดของเขาจะไม่มีแม่น้ำสายใหญ่ แต่เขาเติบโตมาในแม่น้ำและหุบเขาเล็ก ๆ ในภูเขาและทักษะการว่ายน้ำของเขาก็ค่อนข้างดี ตอนนี้มีตีนกบคู่ มันผ่อนคลาย มีความสุขมากขึ้นและน่าเล่นน้ำมากขึ้น

ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงจุดที่เรือชูชีพจมลง ซึ่งผู้อำนวยการหวังกล่าว อยู่ห่างจากเกาะร้างที่อยู่ไปสองหรือสามกิโลเมตร เมื่อเทียบกับน่านน้ำรอบเกาะ ระยะห่างระหว่างปะการังกับพื้นน้ำจะมากกว่ามาก
เป็นเรื่องปกติที่สิ่งมีชีวิตในน้ำขนาดใหญ่บางชนิดจะปรากฏในน่านน้ำดังกล่าว กู่เสี่ยวเล่อจมลงสู่ก้นน้ำและสังเกตอย่างรอบคอบสักพักก็พบเรือชูชีพที่อยู่ใต้น้ำประมาณ 20 เมตร เห็นได้ชัดว่าเรือชูชีพมีขนาดใหญ่กว่าเรือคายัคลำเล็กที่พี่น้องหลินใช้ตอนมา
เห็นได้ชัดว่าเรือชูชีพลำนี้เตรียมพร้อมสำหรับการเอาชีวิตรอดของผู้รอดชีวิตในทะเลเป็นเวลานานขึ้น ดังนั้นทรัพยากรที่จำเป็นเช่นกล่องเครื่องมือและชุดอุปกรณ์ทางการแพทย์จึงเป็นเรื่องปกติเช่นกัน กู่เสี่ยวเล่อที่ลอยอยู่บนน้ำหายใจเข้าลึกๆ รีบดำลงไปและพุ่งตรงไปยังเรือที่จมโดยขาของเขากระแทกน้ำ! แต่เมื่อเขาดำลงไปในน้ำได้ไม่ถึงสิบเมตร ทันใดนั้นก็มีเงาขนาดใหญ่เคลื่อนผ่านตัวเขาไป!
กู่เสี่ยวเลตกใจเมื่อรู้ว่าต้องมีสัตว์น้ำขนาดใหญ่บางตัวอยู่บนผิวน้ำเหนือตัวเขา เขาเงยหน้าขึ้นมองไปทันที มันทำให้เขากลัวจนอ้าปากกว้าง และเขาก็กินน้ำทะเลลงไปหลายคำ!
ปรากฎว่าเงานั้นเป็นฉลามขาวขนาดใหญ่ความยาวกว่า 3 เมตร! สิ่งนี้เปรียบเสมือนเรือดำน้ำขนาดเล็กในน้ำและล่องเรือไปมาอย่างรวดเร็ว ราวกับราชาแห่งน่านน้ำนี้ ตรวจสอบเหยื่อทุกตัวที่เข้ามาในอาณาเขตของมัน!
กู่เสี่ยวเล่อกลัวมากจนวิญญาณของเขากำลังจะบิน! ฉลามตัวใหญ่เช่นนี้ แม้ว่าเขาจะยืมความกล้าแต่เขาก็ไม่กล้าสู้ในน้ำ! ไม่น่าแปลกใจที่คนเหล่านั้นบอกตำแหน่งของเรืออับปางให้เขาฟังอย่างไม่เห็นแก่ตัว ปรากฎว่ามีสิ่งมีชีวิตที่น่าสยดสยองอยู่!
อย่างไรก็ตาม มันสายเกินไปที่จะเสียใจในเวลานี้ หลังจากที่ฉลามขาวว่ายน้ำไปสองสามรอบ ทันใดนั้นมันก็ดูเหมือนจะได้กลิ่นอะไรบางอย่าง! จากนั้นก็รีบตรงไปที่กู่เสี่ยวเล่อที่ยังอยู่ในน้ำ …

ในเวลานี้ หนิงเล่ยและคนอื่น ๆ ไม่ทราบว่ากู่เสี่ยวเล่อกำลังเผชิญกับวิกฤต และตอนนี้พวกเธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย เพราะเพียงครึ่งชั่วโมงหลังจากที่กู่เสี่ยวเล่อลงไปในน้ำ ชายสี่คนและหญิงสองคนที่ควรจะจากไป ทันใดนั้นก็เข้ามาอย่างฉับพลันและปรากฏตัวในที่พักของพวกเธอ!

*เหลา คือ คนเฒ่าคนแก่ ใช้กับคนที่แก่กว่า