จ้าวแห่งเกาะ – ตอนที่ 22

ดวงอาทิตย์ ,ชายหาด,ต้นปาล์ม,คลื่นสีฟ้าที่กระเพื่อมไหว และสาวสวยไม่กี่คนในเกลียวคลื่น บางครั้งเมื่อพวกเธอยืนขึ้นผิวสีขาวนวลของพวกเธอก็พร่างพราวเล็กน้อย
ซึ่งทำให้กู่เสี่ยวเล่อจะต้องเคลิ้บเคลิ้มหลงใหล หากมีสวรรค์บนโลกนี้ ,คงเป็นระดับเดียวกันใช่มั้ย? กู่เสี่ยวเล่อคิดอย่างโง่เขลา
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเหมือนตือโป๊ยก่ายใน Journey to the West (ไซอิ๋ว) ที่ยืนอยู่ริมน้ำและดูวิญญาณแมงมุมอาบน้ำ! เขายังสามารถนึกถึงแนวคลาสสิก : “มันร้อนเกินไป
พระโพธิสัตว์หญิงให้ข้าลงไปล้างหมู!” ในตอนนี้อย่าพูดเสียงดังตำหนิพวกเธออย่างที่คุณคิด แม้ว่าเขาจะยืนอยู่ที่นี่บนชายหาดและจ้องมองพวกเขาอย่างเงียบ ๆ กลัวว่าเขาจะเต็มใจรอจนกว่าฟ้าจะมืด
ช่างน่าเสียดาย สิ่งสวยงามมักเป็นเพียงแสงวูบวาบในกระทะ เช่นเดียวกับกู่เสี่ยวเล่อที่ยืนอยู่บนชายหาดอย่างเพ้อฝันเหมือนภาพลวงตา ทันใดนั้นเสียงแหลมก็ดังขึ้น : “โอ้ แย่แล้ว! หมาป่ากู่เสี่ยวเล่อกลับมาแล้ว! เขากำลังสอดแนมพวกเราอยู่ที่นั่น!” หญิงสาวทั้งสามร้องอุทานทันที และพวกเธอทั้งหมดก็จมลงไปในน้ำอย่างเชื่อฟัง เผยให้เห็นเพียงหัวทั้งสามบนผิวน้ำ
“กับตันเสี่ยวเล่อ พวกเรากำลังอาบน้ำ! คุณไม่ได้รับอนุญาตให้มอง!” ครั้งนี้หลินเจียวที่อายุน้อยที่สุดตะโกน

แม้ว่าสาวน้อยคนนี้จะอายุน้อยที่สุด แต่บุคลิกของเธอก็ร่าเริงและมีชีวิตชีวาที่สุด ส่วน
อีก 2 คนคือหนิงเล่ยและหลินรุ่ยต่างก็หน้าแดง อยู่ในน้ำอย่างเงียบ ๆ ! ไม่ได้ขยับเพราะกลัวว่ากู่เสี่ยวเล่อจะเห็นอะไรบางอย่างในระยะไกล
“ซี๊ด! ผมเพิ่งกลับมาและเห็นว่าไม่มีใครอยู่ในค่าย ผมกลัวว่าพวกคุณจะประสบอุบัติเหตุ มันเป็นความรับผิดชอบของกัปตันที่ผมจะมาที่นี่เพื่อหาใครสักคน! ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อแอบดูคุณ! คุณอาบน้ำ หลังจากอาบน้ำคุณต้องใส่ใจกับความปลอดภัย! ” กู่เสี่ยวเล่อแสร้งทำเป็นทิ้งคำพูดสองสามคำไว้ในที่เกิดเหตุ และมองไปที่หญิงสาวที่อยู่ไม่ไกลจากมุมสายตาของเขา จากนั้นก็จากชายหาดไปอย่างไม่เต็มใจและกลับไปที่แคมป์

แม้ว่าเขาอยากจะกลับไปดูอีกครั้ง แต่จากภาพลักษณ์ของตัวเองในฐานะกัปตันผู้สง่างาม กู่เสี่ยวเล่อได้แต่กดความคิดนี้ และเริ่มใช้มีดพับสวิส**หมูป่าตัวน้อยที่เขาเพิ่งได้มาจากป่า.

แม้ว่าเขาจะไม่เคยทำงานเป็นคนขายเนื้อ แต่เขาก็อยู่บนภูเขากับลุงคนที่สองของเขามาโดยตลอดตั้งแต่เขายังเด็ก และเขาก็มีความเชี่ยวชาญในการจัดการกับสัตว์ป่าเหล่านี้เป็นอย่างดี

เขาทำความสะอาดหมูป่าตัวน้อยหนัก 30 กิโลอย่างรวดเร็ว เขาเสียบกิ่งไม้ที่ทำความสะอาดหมูป่าแล้ววางไว้บนกองไฟ เปลวไฟเลียหมูป่าและส่งเสียงฉี่ฉ่า ในไม่ช้าก็มีกลิ่นเหม็นไหม้ของไขมันสัตว์ในอุณหภูมิที่สูง

ในความเป็นจริง อาหารของพวกเขาในปัจจุบันส่วนใหญ่เป็นอาหารทะเล ตามโครงสร้างการรับประทานอาหารของคนสมัยใหม่ อาหารชนิดนี้ดีต่อสุขภาพมาก คอเลสเตอรอลต่ำ,คาร์โบไฮเดรตต่ำและมีไขมันต่ำ
แต่นั่นเป็นเรื่องจริงสำหรับผู้คนที่อาศัยอยู่ในเมืองที่ศิวิไลซ์ สำหรับคนอย่างกู่เสี่ยวเล่อและคนอื่น ๆ ที่อาศัยอยู่ในป่า สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นอาหารเสริมพลังงานที่จำเป็น
คราวนี้หมูป่าตัวน้อยจึงเป็นอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการของพวกเขาอย่างแน่นอน
ด้วยความกลัวว่าจะกินไม่หมดในครั้งเดียวและสิ้นเปลือง กู่เสี่ยวเล่อยังตัดขาหลังหมูป่าสองข้างออก และเอานำน้ำทะเลมาย่างเพื่อเพิ่มรสชาติที่เข้มข้นมากขึ้นไปรอบๆ ชั้นหนา ๆ ล่วงหน้า โดยใช้สายเบ็ดตกปลามัดเนื้อให้แน่นเพื่อทำเป็นแฮม เพื่อป้องกันไม่ให้สัตว์อื่นกิน เขาปีนขึ้นไปบนต้นปาล์มและแขวนมัน

แน่นอนว่าด้วยโอกาสที่จะแขวนแฮม ชายหนุ่มได้แอบมองลงมาจากต้นไม้ไปยังทะเลอันไกลโพ้นและพบว่าหญิงสาวทั้งสามยังคงนอนแช่อยู่ในทะเลและไม่กล้าที่จะออกมา
“ชิ! อย่าออกมาตลอดชีวิตถ้ามีความสามารถ!” กู่เสี่ยวเล่อคิดอย่างโกรธ ๆ แน่นอนสิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ ตอนนี้สมาชิกในทีมทั้งสามของเขากำลังเผชิญกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

กล่าวกันว่า กู่เสี่ยวเล่อได้กลับไปที่แคมป์แล้ว แต่แคมป์อยู่ไม่ไกลจากชายหาด หากทั้งสามคนขึ้นมาจากน้ำและใส่เสื้อผ้าบนชายหาด พวกเขาจะถูกกัปตัน**จับตาดูอย่างเห็นได้ชัด
แต่ถ้าคุณไม่ขึ้นไป ไม่สามารถแช่น้ำทะเลจนมืดได้ใช่ไหม? ถ้าจะบอกว่าสาวน้อยหลินเจียวหัวใส เธอพูดว่า : “ฉันขอบอกกับพี่สาวทั้งสองคนว่า ไม่มีทางที่เราจะหลบในน้ำแบบนี้ได้หรอก พวกเราสามคนว่ายน้ำไปไกลกว่านี้อีกหน่อย เดินวนเป็นวงกลมแล้วขึ้นฝั่ง กัปตันเสี่ยวเล่อ**นั้นแน่นอนว่าจะมองไม่เห็นเหรอ?” ทันทีที่คำแนะนำของเธอถูกส่งออกไป หนิงเล่ยและหลินรุ่ยก็เห็นด้วย แต่ดูเหมือนว่าพวกเธอจะลืมปัญหาอื่น ๆ ไป … กู่เสี่ยวเล่อยังคงนั่งอยู่ในกองไฟและเติมฟืน แม้ว่าหมูป่าตัวน้อยจะตัวไม่ใหญ่ แต่
มันคือเนื้อหมู มันจะสุกง่ายๆ ได้ยังไง แม้ว่ามันจะผ่านการย่างมาแล้วและกลิ่นหอม  อบอวล แต่เนื้อข้างในก็ยังค่อนข้างดิบ กู่เสี่ยวเล่อยังคงย่างกลับด้านอย่างต่อเนื่อง
“หือ? เด็กสาวน่าตายทั้งสามคนนี้ไปไหน?” กู่เสี่ยวเล่ยืนขึ้นและมองไปที่ทะเลอันไกลโพ้น นอกเหนือจากน้ำสีฟ้าที่กระเพื่อมแล้ว ร่างที่เปลือยเปล่าอยู่ที่ไหน?
”แปลก? เสื้อผ้าของทั้งสามคนถูกจัดวางอย่างเรียบร้อยบนชายหาดไม่ไกลจากแคมป์!   สาวโง่สามคนวิ่งไปรอบ ๆ โดยไม่ต้องใส่เสื้อผ้า? แม้ว่าที่นี่จะเป็นเกาะร้างก็ตาม แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเปิดกว้างขนาดนั้นใช่ไหม?” จู่ๆ กู่เสี่ยวเล่อก็คิดว่ามีเกาะแห่งหนึ่งในกรีซชื่อว่า Mikkhos ซึ่งผู้คนบนชายหาดดูเหมือนจะไม่สวมเสื้อผ้า และแม้แต่คนที่สวมเสื้อผ้าก็จะรู้สึกอายมากกว่าคนที่ไม่มีเสื้อผ้าเสียอีก
“ ลูกเจี๊ยบทั้งสามนี้ต้องการเปลี่ยนเกาะนี้ให้เป็นแบบที่นั่นด้วยหรือ? โอ้ ฉันไม่รังเกียจ แต่ถ้าทั้งสามคนขอให้ฉันเข้าร่วมงานเลี้ยงแห่งสวรรค์ของพวกเธอ ฉันควรเห็นด้วยหรือไม่? ” เช่นเดียวกับที่กู่เสี่ยวเล่อนั่งอยู่บนกองไฟกำลังคิดอย่างดุเดือด เสียงหัวเราะที่ดังขึ้นก็ดึงเขาเข้าสู่ความเป็นจริง
” ว้าว กัปตันเสี่ยวเล่อ คุณทำอะไรอร่อยหรือ? เราได้กลิ่นมาแต่ไกล! ” เป็นหลินเจียว
ซึ่งอายุน้อยที่สุด ตามด้วยหลินรุ่ยพี่สาวของเธอ และหนิงเล่ยคุณหนูผู้เอาแต่ใจ

เมื่อได้ยินเสียงนั้น กู่เสี่ยวเล่อก็เหลือบไปเห็นสถานที่ที่เด็กสาวทั้งสามคนพับเสื้อผ้าบนชายหาดโดยไม่รู้ตัว และทั้งสามชุดยังคงถูกวางไว้อย่างเรียบร้อย
มันอาจจะเป็น ทั้งสามคนมีแผนจะมาจริงๆ แต่กู่เสี่ยวเล่อขยี้ตาของเขาและตระหนักว่า
ไม่มีชายหาดสวรรค์ในจินตนาการของเขา และหญิงสาวทั้งสามไม่รู้ว่าจะไปหาใบตองมาจากที่ไหนหลายใบ ปิดกั้นร่างกายของเธออย่างแน่นหนา เหตุการ์ณเลวร้ายที่ทำให้กู่เสี่ยวเล่อมีความสุข

เมื่อมองไปที่ความผิดหวังอย่างสุดซึ้งของกู่เสี่ยวเล่อ หลินเจียวก็ยิ้มอีกครั้ง : “ดูสิ ฉันก็บอกแล้วว่า กัปตันเสี่ยวเล่อจะต้องผิดหวังมากที่เห็นพวกเราสามคนแต่งตัวแบบนี้! “

” อืม! ฉันรู้แล้ว ผู้ชาย**คนนี้คงไม่ใจดีขนาดนี้ ” หนิงเล่ยกระซิบที่ด้านหลังและกล่าวอย่างเห็นด้วย
มีเพียงหลินรุ่ยที่มีอายุมากกว่าเท่านั้นที่ยิ้มให้กู่เสี่ยวเล่อและไม่ได้พูดอะไร
” หือ! ถ้าคุณมีความสามารถในการสวมใส่ใบตองเหล่านี้เสมอ จะคอยดูเมื่ออากาศเย็นลงเล็กน้อย และเมื่อใบไม้เหล่านี้เหี่ยวเฉาและเหลือง ดูสิว่าคุณจะใช้มันปิดกั้นร่างกายของคุณได้อย่างไร! ” แม้ว่าจะมีคนไม่กี่คนจะบอกเกี่ยวกับความคิดของตัวเอง รู้สึกกังวลเล็กน้อย แต่กู่เสี่ยวเล่อก็ถือได้ว่ากลมกลืนได้ออกกำลังกายร่วมกับพวกเธอไม่กี่คน

และใบหน้าที่ไม่แดงไม่ขาวพูดว่า : ” ใส่แบบที่คุณชอบใส่ไหม? ผมควบคุมมันไม่ได้! แต่ในฐานะกัปตันต้องถามพวกคุณว่า หนิงเล่ยถ้าจำไม่ผิด ไม่ใช่ว่าคุณไปที่ชายหาดเพื่อหาอาหารในช่วงบ่ายหรือ? แล้วอาหารล่ะ? ” หญิงสาวทั้งสามผู้ที่ค่อนข้างโง่เขลา   ใช่ พวกเธอเพิ่งเล่นน้ำและอาบน้ำ จากนั้นก็เดินไปไกล ๆ ก่อนจะกลับไปที่แคมป์พวกเขา ลืมเรื่องการหาอาหารไปนานแล้ว

มองไปที่กู่เสี่ยวเล่อนั่งอยู่ที่นั่นอย่างเคร่งขรึม, หนิงเล่ยไม่กล้าขยับตัว ผู้ชายคนนี้มีอำนาจที่ไม่ได้รับการรับรองบนพื้นฐานของข้ออ้างบางประการและใช้สถานะกัปตันของเขาบีบบังคับฉันใช่ไหม? โอ้ เลวร้าย,ได้ยินมาว่าในหนังแอ็คชั่นบนเกาะบางเรื่อง
มักจะมีหัวหน้าทีมบางคนที่จงใจหาเรื่องกับผู้เล่นหญิงในนามของทีมบริหาร กู่เสี่ยวเล่อคนนี้คงไม่อยากลงโทษฉันทางร่างกายแบบนั้นจริงๆ …