จ้าวแห่งเกาะ – ตอนที่ 63

เมื่อต้องเผชิญกับการจ้องมองที่สงสัยของน้องสาวของเธอ สีหน้าของหลินรุ่ยก็ดูเคร่งขรึมเช่นกัน
เธอถอนหายใจเบา ๆ และพูดว่า : “ไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาของพี่หรือเปล่า ตลอดหลาย ๆ วันที่ผ่านมา พี่มักจะรู้สึกว่ามีใครบางคนอยู่ในใจของกู่เสี่ยวเล่อ ดังนั้นพี่จึงลังเลอยู่เสมอว่าพี่ควรจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้เขามาหรือไม่? “
หลินเจียวได้ยินสิ่งที่พี่สาวของเธอพูด ใบหน้าเล็ก ๆนั้นเขินอายเล็กน้อยและพูดว่า :
“มีใครในใจของกัปตันเสี่ยวเล่อ? พี่ เทพธิดาในใจที่พี่บอกมาไม่ใช่ฉันใช่ไหม?
ฉันยังเด็กอยู่ ถึงแม้ฉันจะคิดว่าพี่เสี่ยวเล่อเป็นคนดี แต่ฉันรู้สึกอายเล็กน้อยที่จู่ๆ พี่ก็พูดแบบนั้น … “
หลินรุ่ยลงมือเข็กหัวของหลินเจียวอย่างแรง แล้วกล่าวว่า : ” เราคิดอะไรฮะ? เช่นเดียวกับที่เราเพิ่งจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยม และไม่ได้ไปเรียนที่มหาวิทยาลัยเลยแม้แต่วันเดียว อกไม่มีหน้าอกก้นไม่มีก้น กู่เสี่ยวเล่อจะมองเราหรือ? อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย พี่หมายถึงหนิงเล่ย”
หลินเจียวถูกทุบตีแตะศีรษะของเธอแกล้งทำเป็นเจ็บปวด และถามว่า : “พี่สาวเสี่ยวเล่ย? ไม่มีทาง เธอเฝ้าดูกู่เสี่ยวเล่อมาโดยตลอดและมันก็ไม่เป็นที่พอใจของเธอ เมื่อคนสองคนพบกันพวกเขามีแต่จะทะเลาะกัน มันจะเป็นไปได้อย่างไรที่จะมีแรงดึงดูด?”

หลินรุ่ยยิ้มเล็กน้อย : “ เป็นไปไม่ได้ยังไง? เราไม่เคยได้ยินคำพูดที่เรียกว่า คู่รักที่ทะเลาะวิวาทแต่รักกันหรือ? บางครั้งก็ยากที่จะบอกเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิง “
“ใช่ พี่ สิ่งที่พี่พูดมีเหตุผล มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งในโรงเรียนของเราแกล้งเด็กผู้หญิงทั้งวัน ต่อมาเราพบว่าเขาแอบชอบใครมานานแล้ว และอายเกินกว่าที่จะพูดออกมา ดังนั้นจึงต้องใช้วิธีนี้เพื่อดึงดูดความสนใจของผู้คน! แต่พี่เสี่ยวเล่ยมีคู่หมั้น แม้ว่ากู่เสี่ยวเล่อของเราจะจะเป็นที่สนใจของคนอื่น ๆ เมื่อเทียบกับประธานที่มีอำนาจเหนือกว่าซึ่งมีความมั่งคั่งหลายพันล้าน เขาก็ไร้ประโยชน์อย่างแน่นอน! ” หลินเจียวกล่าวอย่างงงงวยในขณะที่เกาหัวของเธอ

” อืม พี่ก็มีลางสังหรณ์ แต่อย่างไรก็ตาม ภายใต้สถานการณ์ปัจจุบัน ความสามารถที่พึ่งพาได้ของผู้ชายอย่างกู่เสี่ยวเล่อยังคงเป็นหลักประกันที่ดีที่สุดสำหรับการอยู่รอดของเราทั้งสองคน ดังนั้นพี่จะไม่ยอมแพ้กับกู่เสี่ยวเล่อ ถ้าพี่มีโอกาส! ” หลินรุ่ยสางผมของเธอเบา ๆ ยิ้มและพูด

” พี่ เอาเลย! ฉันจะสนับสนุนพี่แน่นอน! ถ้าพี่คิดไม่ออก บวกกับหญิงสาวและงามอย่างฉัน ฉันไม่เชื่อว่ากู่เสี่ยวเล่อจะหลบหนีเงื้อมมือของพี่สาวได้! ” หลินเจียวโบกกำปั้นเล็ก ๆ ของเธอและตะโกน

…

แน่นอนว่ากู่เสี่ยวเล่อไม่รู้ว่าเขากลายเป็นเป้าหมายอันดับหนึ่งของพี่น้องตระกูลหลิน   อันที่จริงแม้ว่าจะรู้ก็ไม่มีอะไรสำคัญ สิ่งที่เขากังวลที่สุดในตอนนี้คือ ทีมของเขารวมถึงตัวเขาเองสามารถอยู่รอดบนเกาะนี้ต่อไปได้

สำหรับตอนนี้ไม่มีปัญหาหลักเกี่ยวกับอาหารและน้ำจืด แต่ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะนั่งพักผ่อนได้ในตอนนี้ ประการแรกพวกเขาไม่รู้ว่าการช่วยเหลือจะมาถึงเมื่อใด หากรอนานเกินไปทรัพยากรอาหารแถวชายหาดโดยรอบมีความเป็นไปได้สูงว่าจะขาดแคลนซึ่งจะทำให้พวกเขามีปัญหา

โดยไม่คำนึงถึงทะเลที่ไม่มีที่สิ้นสุดตรงหน้า จริงๆ แล้วช่วงที่พวกเขาสามารถออกไปหาปลาได้นั้นจำกัดอยู่เฉพาะบริเวณแนวปะการังใกล้ชายหาดเท่านั้น อัตราการเติบโตของปลาจะต้องอยู่สูงกว่าอัตราการบริโภคของพวกมัน นี่เป็นสาเหตุที่การเติบโตของประชากรเป็นจุดเริ่มต้นของการก้าวกระโดดจากสังคมดึกดำบรรพ์ไปสู่สังคมเกษตรกรรม เนื่องจากในเวลานั้นมนุษย์เริ่มมีการเพาะปลูกพืชจำนวนมากและการทำปศุสัตว์และสัตว์ปีกเพื่อให้มีอาหารเพียงพอ หากอาศัยเพียงการล่าสัตว์ในยุคดึกดำบรรพ์หรือการเก็บผลไม้ป่า ฮ่า ๆ เกรงว่าทั้งเกาะนี้จะสามารถเลี้ยงคนได้หลายสิบคน
ประการที่สองคือภัยคุกคามจากสัตว์ป่า แม้ว่ากู่เสี่ยวเล่อและคนอื่น ๆ จะอยู่บนเกาะไม่กี่วันก่อน แต่พวกเขาก็ได้สัมผัสกับสัตว์ป่าขนาดใหญ่หลายตัวแล้ว ไฮยีน่า,หมูป่า,อนาคอนด้า,ฉลาม สิ่งเหล่านี้สามารถทำให้พวกเขาถูกกำจัดออกไปได้ทั้งหมด
เขาไม่ใช่ตัวละครเหมือนทหารที่อยู่ยงคงกระพันในนวนิยายเรื่องม้าป่า สามารถแยกสัตว์ป่าทุกชนิดได้ตามต้องการ แน่นอนว่าสาเหตุที่คนสามารถกลายเป็นจ้าวโลกได้ไม่ใช่เพราะความว่องไวหรือความเร็ว แต่เป็นเพราะสมอง

ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร กู่เสี่ยวเล่อที่พิงต้นปาล์มอย่างไม่ใส่ใจในเวลานี้ เพื่อเผชิญหน้ากับวิกฤตที่กำลังจะมาถึงและคิดอย่างหนักเกี่ยวกับมาตรการรับมือ

ในความเป็นจริงสำหรับภัยคุกคาม ประการแรกการแก้ปัญหาไม่ได้หากปราศจากมัม นั่นคือการเข้าไปลึกในพื้นที่ใจกลางของเกาะร้างเพื่อหาแหล่งอาหารใหม่
หากต้องการพูดอย่างทื่อ ๆ ก็คือ การล่าสัตว์เล็ก ๆ บางชนิดเพื่อกิน เมื่อเทียบกับปลาและหอยแล้ว ไขมันของสัตว์เหล่านั้นสามารถให้พลังงานที่ร่างกายมนุษย์ต้องการได้เพียงแต่ว่าถ้าต้องการเข้าไปในป่าลึก ความเสี่ยงก็เห็นได้ชัดว่าไม่เล็ก!

เขาเข้าไปในป่าสองครั้ง แม้ว่าแค่เดินไปรอบ ๆ ขอบป่า แต่ก็ได้พบกับเจ้าตัวโตอย่างเช่นไฮยีน่าและหมูป่าแล้ว เดินเข้าไปข้างในอีกครั้ง โอ้พระเจ้าช่วย พระเจ้ารู้ดีว่ามีอะไรซ่อนอยู่ในป่าฝนเขตร้อนที่ไม่มีใครเคยเข้าไป!

หากคุณไม่ตรงเข้าไปในป่าเพื่อไปยังใจกลางเกาะร้าง เช่นนั้นคุณสามารถเดินไปตามชายหาดตามขอบนอกของเกาะร้าง แต่คุณสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าว่าไม่มีชายหาดที่ราบเรียบอีกต่อไป ห่างออกไปไม่เกิน 10 กิโลเมตร แต่เป็นเนินหินที่ประกอบไปด้วยแนวปะการังที่มีหินรูปร่างประหลาด ว่ากันว่าเป็นเนินเขา แต่ความสูงต้องเป็น 300 เมตร แม้ว่ากู่เสี่ยวเล่อจะไม่ได้มองใกล้ๆ แต่เขาก็รู้จากที่มองออกไปไกลว่าโดยพื้นฐานแล้วไม่มีพืชพันธุ์บนเนินเขาที่เกิดจากแนวปะการัง เห็นได้ชัดว่าเป็นภูเขาหินที่ว่างเปล่า การปีนขึ้นไปบนภูเขานั้นไม่ใช่เรื่องง่าย
แต่หากต้องการเดินเลียบชายหาดไปอีกทางของเกาะ คุณต้องปีนข้ามโขดหินและหน้าผานี้ หลังจากปีนขึ้นไปแล้วจะเป็นอย่างไร กู่เสี่ยวเล่อไม่อาจรู้ได้เลย อาจเป็นสถานที่อันล้ำค่าที่เต็มไปด้วยทรัพยากรต่างๆ และยังอาจเป็นสถานที่ที่หนาวเหน็บอันขมขื่นซึ่งสภาพแวดล้อมในการดำรงชีวิตยิ่งแย่ลงไปอีก

กู่เสี่ยวเล่อเอาแต่ครุ่นคิดโดยมีกิ่งไม้เล็ก ๆ อยู่ในปากของเขา

ในตอนนี้หนิงเล่ยได้ทำความสะอาดสภาพแวดล้อมที่ยุ่งเหยิงในแคมป์เกือบทั้งหมด
สามารถนำสิ่งพื้นฐานกลับมาได้อีกครั้ง กองไฟยังสร้างใหม่ที่ดี รอบ ๆ ยังปกคลุมด้วยใบตองอีกชั้น เพื่อไม่ให้คนนั่งทับบนทราย
เมื่อเห็นด้านหลังของคุณหนูผู้เอาแต่ใจที่เคยมีอารมณ์ร้ายทำงานอย่างหนัก กู่เสี่ยวเล่อก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้า
“ถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช้แต่อารมณ์ มันค่อนข้างดีเมื่อไม่อ้าปากด่า ฉันเดาว่าเธอควรจะเป็นภรรยาและแม่ที่ดีได้ใช่มั้ย?”
มองไปที่หนิงเล่ยที่นั่งยองๆ ยังคงวางใบตองปูพื้นไปเรื่อยๆ กู่เสี่ยวเล่ออดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย
“ อืม รูปร่างแบบนี้ ได้ยินคนมาว่าใหญ่โตอย่างนี้ จะสามารถมีลูกชายได้ในอนาคตแน่นอน! แม่ของฉันจะต้องชอบแน่ ๆ เมื่อเห็นเธอ … ” กู่เสี่ยวเล่อมองไปที่หนิงเล่ยในขณะที่ฝันกลางวัน
ทันใดนั้นเขาก็จำอะไรบางอย่างได้ เขาไม่เพียงแค่ฝันที่จะพาหนิงเล่ยกลับบ้านเกิดโดยมีหนิงเล่ยเป็นภรรยาคนใหม่ของเขาหรือ? เป็นไปได้ไหมว่าจิตใต้สำนึกของเขาแอบมองว่าผู้หญิงที่ดื้อรั้นคนนี้เป็นภรรยาที่มีศักยภาพ? ไม่ถูกต้อง เขาจะเข้ากับเธอได้ยังไงด้วยอารมณ์ไม่ดีแบบนี้ ถ้าแต่งงานกับเธอ เราคงไม่ต้องทะเลาะกันเล็ก ๆ สามวันและทะเลาะกันใหญ่ๆ อีกห้าวันเหรอ!

หยุดหยุดหยุด! คิดอะไรอยู่ที่นี่! บ้านเธอเป็นคนรวยและมีอำนาจ แม้ว่าพวกเขาจะมีความคับข้องใจและขอร้องให้คนทั้งหมดที่อยู่ในทีมของตัวเอง เรียกตัวเองว่ากัปตัน! ฟังตัวเขา แต่ความแตกต่างระหว่างระดับสถานะของตัวเขากับคนอื่นยังไม่ถูกกำจัดออกไป ตราบใดที่ออกจากเกาะเล็ก ๆ แห่งนี้ เธอก็ยังสูงเกินไปที่จะเอื้อมถึงได้ของนางสาวเพอร์เฟกต์ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเขาที่เป็นผู้ชายธรรมดานี้? ยังคงอยู่ที่นี่เพื่อทำความฝันอันยิ่งใหญ่บางอย่าง กู่เสี่ยวเล่อส่ายหัวและดุตัวเองที่คิดอะไรบ้าๆ
‘ แต่มีสิ่งหนึ่งที่จะบอกว่า รูปร่างลูกเจี๊ยบตัวนี้สุดยอดจริงๆ!’ แม้ว่าเธอจะดุว่าตัวเขาเป็นคนพาล แต่สายตาของเขายังไม่สามารถควบคุมได้ เล้าโลมไปตามรูปร่างของหนิงเล่ยที่นั่งยองๆ
หนิงเล่ยที่ทำงานอยู่ที่นั่นก็รู้สึกโกรธในใจของเธอเช่นกัน ถ้าอยู่ข้างนอก เธอจะทำงานเหล่านี้ด้วยตัวเธอเองได้อย่างไร? สถานที่ที่ทำให้เธอเหงื่อออกมีเพียงโรงยิมหรือสนามเทนนิส และยังต้องฟังแผนการของกู่เสี่ยวเล่อด้วย แค่บ่นไม่กี่คำ? เขาแค่ใช้อำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว! อย่างไรก็ตาม ความไม่พอใจของหนิงเล่ยเป็นเรื่องใหญ่ แต่จิตใจของเธอยังคงมีสติ หากเธอต้องการอยู่รอดบนเกาะร้างแห่งนี้ เธอต้องเรียนรู้ที่จะประนีประนอม ไม่มีทางเลือก ไม่มีการใช้สถานะผายลมอะไรมันไร้ประโยชน์ที่นี่!
“กู่เสี่ยวเล่อ คุณรอให้ฉันออกไปก่อนเถอะ! ฉันจะให้เงินเป็นจำนวนมากที่สัญญาว่าจะให้! แต่แน่นอนคุณต้องมีการจ่ายด้วยราคาที่คุณต้องเสียใจไปตลอดชีวิตของคุณ! แล้วฉันจะทรมานเขายังไงดี? เปลี่ยนเงินทั้งหมดเป็นเหรียญและฟาดใส่เขาอย่างแรง ไม่อนุญาตให้เขาสวมเสื้อผ้า? ยังคงทุบตีเขาอย่างแรงด้วยแส้ ให้เขาโดนแส้ทุกครั้งที่รับเงิน? ” หนิงเล่ยครุ่นคิดอย่างมีความสุข แต่ดูเหมือนเธอจะลืมไปว่า ฉากเหล่านี้ดูเหมือนจะค่อนข้างคล้ายกับภาพยนตร์แอ็คชั่นที่รสนิยมแปลก ๆ ไม่เหมือนคนอื่นๆ!