บทที่ 32 วันที่1
คำพูดของคุณหมอจาง ทำให้ทุกคนตะลึงหมด
ใครก็คิดไม่ถึง ครอบครัวของหวางเห้าที่มาเรียกร้องความยุติธรรมจะเป็นคนแบบนี้
วินาทีนั้น แววตาที่แปลกๆและสายตาที่ตำหนิมองมาที่ตัวของหวางเห้า
หวางเห้าหน้าแดงขึ้นมาทันที พูดอะไรไม่ออก
สุดท้ายเขาจ้องฟ่านลู่แล้วก็หันหลังกลับไป
ฟ่านลู่รีบร้อนเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วย ตบหลังเบาๆให้หลี่หลานและปลอบโยนเธอไปด้วย: “คุณป้าคะ ท่านต้องระวังสุขภาพตนเองหน่อยนะคะ ฉันรีบโทรบอกพี่ตงเดี๋ยวนะคะ”
หลี่หลานห้าฟ่านลู่และหายใจลึกๆไปด้วย: “อย่า อย่าบอกเขา ฉัน ฉันไม่เป็นไร”
“แต่ว่า……” ฟ่านลู่ลังเลอยู่สักพัก
หลี่หลานส่ายหัว: “ตงเอ๋อเหนื่อยมามากแล้ว เรื่องนี้อย่าให้เขาต้องมาปวดหัวอีก”
เวลานี้ คุณหมอจางก็เดินเข้ามา
เขาขมวดคิ้วแน่นๆ มองหลี่หลานด้วยความกังวลและพูด: “คุณป้าหลี่ครับ ผมพาคุณไปตรวจสุขภาพหน่อยนะครับ ตรวจให้แน่ใจว่าคุณไม่เป็นไร ผมถึงจะไม่โทรบอกคุณเฉิน”
หวางเห้ารีบร้อนเดินไปทางห้องผู้ป่วย
ตอนแรกเขาคิดจะไปหาเรื่องเพื่อขอค่าเสียหายชดเชย
เฉินตงแกล้งวางแผนเพื่อหย่ากับพี่สาวของเขา เงินแค่สองแสน บ้าชะมัด
แต่การที่คุณหมอจางออกมา กลับทำให้เขาหาเรื่องไม่สำเร็จเหมือนที่คิดไว้แต่ยังกลับถูกด่าว่าจนเสียหาย กลายเป็นคนร้ายใจสายตาผู้คน
ในขณะที่ หวางหนันหนันที่อยู่ตรงราวบันได ในที่สุดก็สงบจิตใจขึ้นมาได้บ้าง แล้วเดินออกมา
เธอก็เจอกับหวางเห้ากำลังหัวเสียทำสีหน้าที่แย่มาก
“เสี่ยวเห้า เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?”
“พี่”
หวางเห้าเห็นหวางหนันหนัน ก็อารมณ์ขึ้นทันที: “พี่รู้ไหมนายเฉินตงมีเงินจริงๆนะ? แม่ของเขาผ่าตัดเสร็จเรียบร้อยแล้ว!”
ถึงแม้เมื่อกี้จะทะเลาะกันรุนแรง แต่ก่อนที่เขาจะออกมา เขาก็ยังได้สอบถามข่าวคราวที่หลี่หลานเพิ่งจะได้รับการผ่าตัดปลูกถ่ายตับไม่นาน
เรื่องนี้ทำให้เขายิ่งรู้สึกโมโห การผ่าตัดปลูกถ่ายตับตั้งแต่ต้นจนจบต้องใช้ค่าใช้จ่ายมากขนาดไหน?
เฉินตงไม่เพียงแค่ให้แม่ของเขาผ่าตัด ยังจ้างนางพยาบาลมาดูแลอีกด้วย นี่มันเหมือนคนไม่มีเงินหรือ?
“สวี่!”
สีหน้าของหวางหนันหนันเปลี่ยนไปทันที รีบปิดปากหวางเห้าทันที: “เดี๋ยวแม่ได้ยิน จะสะเทือนใจอีก จะทำยังไง?”
หวางเห้าโมโหมาก
หวางหนันหนันรีบดึงตัวหวางเห้าเข้าไปตรงราวบันได
“พี่ นี่พี่รู้แล้วเหรอ?” หวางเห้าถามด้วยความตกตะลึง ปฏิกิริยาของหวางหนันหนัน ดูออกได้อย่างชัดเจนว่าเธอรู้เรื่องนี้แล้ว
หวางหนันหนันพยักหน้าและถอนหายใจ: “ครั้งก่อนที่นายให้ฉันไปหาเฉินตง ฉันเคยมาหาหลี่หลาน แต่……นายไม่ควรมาหาเธอเลย”
ครั้งก่อนเธอมาหาเรื่องจนทะเลาะกันรุนแรง ทำให้หลี่หลานต้องเข้าห้องICU ตอนนี้ทำให้เค้าจำฝังใจ
ถ้าหวางเห้ามาทำให้หลี่หลานโมโหจนเป็นอะไรไปอีก นั่นมันจะกลายเป็นการฆ่าคนเลยนะ!
“ทำไมผมจะไม่ควรไปหาเธอ? ลูกชายเขาทิ้งพี่ไปเพื่อช่วยชีวิตของเค้า แล้วยังใช้แผนการชั่วๆแบบนั้นมาหลอกพี่อีก ไอ้บ้านนอกอย่างเฉินตงรังแกพี่แบบนี้แล้ว ผมเป็นน้องชายพี่ทนดูไม่ได้หรอก!”
หวางเห้าโมโหจนหน้าแดงหูแดง แววตาดุร้ายมาก
หวางหนันหนันตกใจแล้วจ้องหน้าหวางเห้า น้องชายเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นอย่างกันทันหัน?
คำพูดประโยคนี้ ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจไม่น้อย
แต่ว่า เธอก็ยังส่ายหัวและพูดอย่างอัดอั้นใจ: “ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะ ฉันรับมันไว้คนเดียวทั้งหมด ไม่เป็นไร”
“ไอ้เหี้ย! ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ชอบเฉินตงในตอนแรก ตระกูลของพวกเขาจะบังอาจเอื้อมตระกูลของเราได้เหรอ? คนบ้านนอกชาวสวนอย่างสองแม่ลูกนี้ จิตใจเลวจะตาย!”
สีหน้าของหวางเห้าเต็มไปด้วยความโกรธ กัดฟันไว้อย่างแน่น: “เฉินตงมีเงินเยอะมากขนาดนั้น เอาให้แม่ของเขาทั้งหมด คิดเอาเงินแค่สองแสนมาฟาดหัวแล้วไล่พี่ออกจากบ้าน ไม่มีทาง!”
ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินตงวางแผนหลอกหวางหนันหนันให้หย่ากัน ตอนนี้เขากับหลินเสว่เอ๋อเตรียมจะแต่งงานกันแล้ว
ยิ่งไม่มีทางทะเลาะกันจนทำให้ครอบครัวเสียหน้าหมด
แค่เขาขอเงินชดเชยค่าเสียหายกับเฉินตงได้สักหน่อย เงินค่าสินสอดที่จะไปสู่ขอหลินเสว่เอ๋อก็ครบพอดี!
“พอแล้วเสี่ยวเห้า!”
หวางหนันหนันกัดฟันพูดอย่างอัดอั้นตันใจ: “พี่รู้ว่านายอยากรีบๆแต่งงาน เรื่องของเฉินตง ฉันจัดการเอง นายไปดูแลแม่ให้ดีก็พอ อย่าไปบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่ด้วย เดี๋ยวทำให้แม่สะเทือนใจอีก”
พูดจบ เธอหันหลังเดินออกไปทันที
หวางเห้ารู้สึกโมโห: “จัดการ? ถ้าพี่จัดการเองได้ จะไปหลอกเสว่เอ๋อของผมทำไม ทำให้ครอบครัวของเราย่ำแย่ขนาดนี้?”
แต่ว่า หวางหนันหนันที่เดินออกไปแล้ว ไม่ได้ยินคำพูดนี้
บริษัทไท่ติ่ง
เฉินตงกำลังยุ่งอยู่กับการทำงาน การพัฒนาย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมืองเป็นงานหลักที่สำคัญของเขาในตอนนี้
ถึงแม้ได้แก้ไขปัญหาเรื่องสัญญาที่มีราคาอันแสนแพงแล้ว แต่ยังมีงานที่ต้องทำเหลืออยู่ด้านหลังมากมาย
ต้องรีบเริ่มสร้างตึกใหม่ขึ้นมาขายโดยเร็ว!
ยี่เคอกรุ๊ปเข้ามาปักหลักเป็นแค่งานเบื้องต้น ส่วนผลงานหลักที่แท้จริงของเขา คือการขายอสังหาริมทรัพย์
มีแต่เงินทองเข้ากระเป๋าบัญชีจริงๆแล้ว ทั้งโปรเจคงานถึงจะถือได้ว่าสำเร็จอย่างร้อยเปอร์เซ็นต์ เขาก็สามารถส่งมอบงานให้พ่อที่เขาไม่เคยเห็นหน้าคนนั้นได้
ติง!
วีแชทมีข้อความใหม่
เฉินตงหยิบขึ้นมาดู เสียสมาธิอีกครั้ง
ข้อความที่กู้ชิงหยิ่งส่งมาสั้นๆ: เฉินตง วันที่1ฉันก็จะกลับไปแล้วนะ มีกระเป๋าและของเยอะมาก คุณมารับฉันหน่อยได้ไหม?
วันที่1?
เฉินตงคิดไปคิดมาอยู่สักพัก เหลือเวลาอีกไม่กี่วันแล้ว
สามปีก่อน ในงานแต่งงานของเขาและหวางหนันหนัน กู้ชิงหยิ่งเป็นเพื่อนเจ้าสาว อีกอย่างในระหว่างงานแต่ง ก็ได้ช่วยเหลืองานไม่น้อย
ในวันนี้กู้ชิงหยิ่งจะกลับมา ในฐานะที่เขาเพื่อนเก่าก็ควรไปรับหน่อย
“ได้ครับ”
ตอบข้อความหนึ่งคำแล้ว เฉินตงก็ทำงานต่อ
แต่ แป๊บเดียว ก็มีเสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าอีกครั้ง
เขาหยิบมาดู สีหน้าเย็นชานิดๆ
คนที่ส่งข้อความมา คือหลินเสว่เอ๋อ
ผู้หญิงคนนี้ จะตามจีบเขาจริงๆหรือ?
ข้อความง่ายๆสั้นๆ: “คุณเฉินคะ คืนนี้ว่างไหม? อยากเชิญคุณมาเที่ยวที่บ้าน ทำกับข้าวให้คุณทาน
คำพูดที่มีเล่ห์ในแบบนี้ เฉินตงจะไม่เข้าใจได้อย่างไร?
แต่ว่า เขาตอบกลับไปทันที: ไม่ดีกว่าครับ ผมชอบทานอาหารที่ทำเอง
ที่ธนาคาร
หลินเสว่เอ๋อกำลังมองดูวีแชทในมือถืออย่างหงุดหงิด สายตาเต็มไปด้วยไม่พอใจ
เฉินตง……ตั้งใจพูดเช่นนี้ใช่ไหม?
เธอรับเงินมาจากเฉินตงห้าล้าน ไม่ได้ทำให้เธอดีใจได้นานเท่าไหร่
เพราะในใจของหลินเสว่เอ๋อ เหมือนว่าเฉินตงเปิดทางให้เธอแล้ว ในเมื่อได้ห้าล้านมาแล้ว ดังนั้นก็ต้องได้มากกว่านั้นอีก
อีกทั้งเธอก็ยินดีที่จะทุ่มเทบางอย่างเพื่อสิ่งนี้
ในเมื่อคืนนั้นเธอได้ขอโทษเฉินตงและได้ชดใช้ไปหมดแล้ว
แต่กิริยาอาการที่เฉินตงทำกับเธอ ทำให้เธอเดาใจไม่ถูก
สู้ทนฝ่าฟันทำงานในเมืองนี้มานานมากขนาดนี้ หลินเสว่เอ๋อยังสามารถเอาตัวเข้าแลกกับผู้จัดการธนาคาร แล้วนั่งทำงานอย่างสบายๆด้านหลังเคาน์เตอร์ได้ มีการงานที่มีหน้ามีตา สำหรับผู้ชายแล้ว เธอรู้ดีทุกอย่างจริงๆ!
ผู้ชายทุกรูปแบบ เธอก็เคยเจอมาหมดแล้ว
ขอแค่เธอต้องการ เธอก็สามารถเอาชนะใจทุกคนได้ง่ายๆ
แต่เฉินตง เหมือนก้อนหินที่แข็งๆก้อนหนึ่ง แม้เธอจะคิดแผนการเป็นร้อยพัน ก็ไม่สามารถทำให้ใจของเขาอุ่นขึ้นมาได้เลย
การตอบรับที่เยือกเย็น ถ้าเป็นเมื่อก่อน หลินเสว่เอ๋อยอมแพ้ไปตั้งนานแล้ว
แต่พอนึกถึงเงินห้าล้านที่อยู่ในบัตรเอทีเอ็มนั่นแล้ว เธอไม่อยากปล่อยเฉินตงไปง่ายๆ จึงกัดฟันจะทนต่อไป
หลินเสว่เอ๋อโมโหอยู่ในใจและกัดฟันบ่นอยู่คนเดียว: “ต้องโทษหวางเห้าที่ไม่เอาไหน ถ้าพาเธอไปรู้จักกับคนในครอบครัวของเขาตั้งแต่แรก ฉันก็รู้จักคุณเฉินตั้งนานแล้ว คุณเฉินเก่งและดีขนาดนี้ ไม่รู้ทำไมคนตระกูลหวางไม่สนใจคุณเฉิน”
ถ้าได้เจอกับคุณเฉินก่อนหน้านี้ เธอคงมีภาพลักษณ์ที่ดีๆต่อคุณเฉินบ้าง ไม่ถึงกับเจอกับคุณเฉินด้วยเรื่องที่ไปถอนเงินที่ธนาคาร แล้วเธอไปขอโทษเขากลางคืนจนทำให้เธอดูมีภาพลักษณ์ที่แย่ซะขนาดนั้น
การตอบรับของเฉินตง ทำให้หลินเสว่เอ๋อโยนความผิดไปที่คนตระกูลหวางทั้งหมด จึงรู้สึกโกรธแค้นคนตระกูลหวางมาก
