บทที่ 38 เกาะคนกินโดยไม่รู้ตัว
เวลาใกล้เที่ยง
เฉินตงกำลังจะออกจากบริษัท เพื่อไปเจรจาเรื่องสัญญา
ทันใดนั้น เสี่ยวหม่ารีบร้อนวิ่งเข้ามาที่ห้องทำงาน
“พี่ตงครับ แย่แล้ว!”
เฉินตงขมวดคิ้วและยกแก้วน้ำชาขึ้นมาจิบหนึ่งคำ: “เรื่องอะไร?”
“ประธานบริษัทลี่ยิงมาที่บริษัทเราด้วยตนเองแล้ว” เสี่ยวหม่าพูด
พู่!
น้ำชาในปากของเฉินตงพุ่งออกมาทันที สีหน้าตกตะลึง
ถึงว่าเสี่ยวหม่ารีบร้อนใจขนาดนี้
ลี่ยิงคือบริษัทวัสดุก่อสร้างที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้ บริษัทอสังหาที่ร่วมมือกันก็มีแต่บริษัทที่อยู่สิบลำดับต้นๆ
บริษัทอย่างไท่ติ่ง ในสายตาลี่ยิง ก็แค่เนื้อมด
ถึงแม้จะมีสัญญาของโครงการปรับเปลี่ยนย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมืองอยู่ในมือ เรื่องเจรจาก็ควรจะเป็นพวกเขาที่จะเป็นฝ่ายเข้าไปหาบริษัทลี่ยิง
“ไปดูซิ”
เฉินตงลุกขึ้น เดินตามเสี่ยวหม่าออกไปด้านนอก
ในห้องประชุม
จางเห้อหมิงขมวดคิ้วแน่น ในมือถือสัญญาและในเสนอราคา แต่ในใจของเขากำลังหยดเลือด
แค่คำว่าต่างฝ่ายต่างได้ผลประโยชน์ของกู้ชิงหยิ่ง ทำให้แผนการอันดีของเขาที่วางไว้ก่อนหน้านั้น ถูกฟันจนย่อยยับในพริบตา
ราคาบ้านในย่านเมืองตะวันตกที่พุ่งขึ้นตามลำดับ บริษัทอสังหาริมทรัพย์สิบลำดับต้นของเมืองเราต่างอิจฉากันจนตาแดงมาก
ส่วนตัวเขาก็รู้ดี ในนี้สามารถทำกำไรได้สูงขึ้นเยอะมาก
นี่คือเค้กก้อนใหญ่ ที่กำลังส่องประกายเป็นสีทองเลยทีเดียว
อีกทั้งยังเป็นที่แน่นอนว่ามีแต่บริษัทลี่ยิงเท่านั้นที่สามารถทำได้
ดังนั้นเขาถึงแกล้งทำเป็นยืดเยื้อกับไท่ติ่ง พยายามหาทางเอากำไรให้ได้มากที่สุด
แต่ว่า ลูกสาวคนเดียวของเจ้านายใหญ่กู้ชิงหยิ่ง ทำการตัดสินใจเช่นนี้ เขาไม่สามารถคัดค้านได้
ตอนที่เฉินตงและเสี่ยวหม่าเดินมาถึงห้องประชุม เห็นท่าทางของจางเห้อหมิงที่กำลังรู้สึกเจ็บอกเจ็บใจพอดี
เฉินตงทำท่านิ่งๆและยิ้มเล็กน้อย: “ท่านประธานจางมาเยือนถึงที่ ต้องขออภัยที่เสียมารยาทให้ท่านต้องรอ”
“ประธานเฉิน” จางเห้อหมิงยิ้มอย่างขมขื่น จับมือกับเฉินตง แล้วก็พูดว่า: “ครั้งนี้บริษัทไท่ติ่งของคุณกำลังจะบินไกลแล้วนะครับ”
คุณค่าของโครงการปรับเปลี่ยนภูมิทัศน์ย่านสลัมภาคตะวันตกของเมือง เฉินตงเข้าใจดี
เขายังรู้อีกว่า เจ้าของบริษัทอสังหาทั้งหมดต่างก็อิจฉาตาร้อนจนจะกลายเป็นกระต่ายอยู่แล้ว
สำหรับคำพูดแบบนี้ เขาไม่ถอนตัว ยิ้มๆเล็กน้อย
เพี๊ยะ!
จางเห้อหมิงวางใบเสนอราคาวางลงบนโต๊ะ: “คุณดูก่อนนะครับ ถ้าไม่มีปัญหาอะไรเราสามารถเซ็นสัญญานี้ให้เรียบร้อยได้เลย”
เฉินตงตะลึง เสี่ยวหม่าที่ยืนอยู่ข้างๆก็สีหน้าเปลี่ยนไปทันที
บริษัทลี่ยิงทำไมปล่อยวางอย่างกะทันหัน?
ท่านประธานจาง ยังวิ่งมาเซ็นสัญญาด้วยตนเองอีกด้วย?
เฉินตงหยิบสัญญาขึ้นมาเปิดดูด้วยความแปลกใจ
แค่ดูไปได้สองหน้า เขาก็ตกใจแล้ว: “ท่านประธานจาง คุณแน่ใจหรือเปล่าครับว่าไม่ได้หยิบสัญญามาผิด?”
“บนนั้นยังมีชื่อฝ่ายA/B จะผิดได้ยังไงครับ” จางเห้อหมิงเอามือนวดขมับ เขารู้สึกเจ็บกะโหลกนิดหน่อย
เฉินตงเปิดดูสัญญาอย่างรวดเร็ว แต่คิ้วขมวดแน่นขึ้นเรื่อยๆ
เขาไม่รู้ว่าจริงๆว่ามีปัญหาตรงไหน!
ราคาวัสดุที่เสนอมาทั้งหมด ต่ำกว่าก่อนหน้านั้นตั้งสามเปอร์เซ็นต์ แม้กระทั่งวิธีการชำระเงิน ยังเปลี่ยนเป็นจ่ายทีละไตรมาส ก่อนหน้านั้นต้องจ่ายทุกเดือนนะ!
จ่ายเงินเป็นไตรมาส นั่นคือวิธีการจ่ายเงินที่บริษัทลี่ยิงมั่นใจในความสามารถของคู่ค้าถึงจะสามารถทำได้
สัญญาฉบับนี้ สำหรับเขาและบริษัทไท่ติ่งแล้ว มันเหมือนทองตกลงมาจากฟ้าชัดๆ!
แม้กระทั่งตัวเขาเอง ยังตกใจจนเนื้อกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้
ดูสัญญาจนจบอย่างรวดเร็วแล้ว เฉินตงยื่นสัญญาให้เสี่ยวหม่า
เสี่ยวหม่าเปิดดูไปแค่หน้าเดียว ตกตะลึงทันที: “เชี่ย!”
ตกใจจนร้องเสียงดังออกมา สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที รีบหันไปขอโทษเฉินตงและจางเห้อหมิง
จากนั้น เสี่ยวหม่าก็ก้มหน้าดูสัญญา ยิ่งดูยิ่งตกตะลึง สีหน้าเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก
“ไม่ต้องดูแล้ว สัญญาฉบับนี้ ทำให้ผมเจ็บใจ” จางเห้อหมิงดูอย่างอัดอั้นใจ
“เสี่ยวหม่า เอาปากกามา”
เฉินตงยิ้มเล็กน้อยและพูด
สัญญาฉบับนี้ เซ็นเสร็จเรียบร้อยอย่างรวดเร็ว
จับมือกันแล้ว จางเห้อหมิงกล่าว: “อีกอย่าง ตั้งแต่วันนี้ไป ผมคือรองประธานบริษัทลี่ยิงแล้ว สัญญาฉบับนี้ คุณต้องขอบคุณท่านประธานคนใหม่ของเรา”
เฉินตงส่งจางเห้อหมิงออกจากบริษัทด้วยความสงสัย
เสี่ยวหม่าอดกลั้นความตื่นเต้นในใจและพูดว่า: “พี่ตงครับ บริษัทลี่ยิงเปลี่ยนทัศนคติกับบริษัทเรามากเกินไปแล้ว คุณว่าท่านประธานคนใหม่ที่เพิ่งมารับตำแหน่งที่บริษัทลี่ยิง เค้าเสียสติหรือเปล่า?”
อย่าว่าแต่เสี่ยวหม่าเลย แม้แต่ตัวเขาเองยังคิดเช่นนี้
ปรับราคาลงสามเปอร์เซ็นต์ เปลี่ยนเป็นชำระเงินทุกไตรมาส
นี่คือการช่วยเหลือไท่ติ่งชัดๆ!
“รีบทำงานเถอะ จางเห้อหมิงบริหารลี่ยิงมานานหลายปีขนาดนี้ ประธานคนใหม่ทำให้เขาต้องลดตำแหน่งลงไปเป็นรองประธาน ต้องมีฝีมือและความสามารถของเขา ถ้าเขาอยากช่วย บุญคุณครั้งนี้พวกเราและบริษัทไท่ติ่งต้องจดจำไว้แน่นอน”
เฉินตงตบๆไหล่ของเสี่ยวหม่า
ที่จริงเขาพอจะเดาออกเล็กน้อย
ตามที่เสี่ยวหม่าพูดเช่นนั้น บุญคุณที่ช่วยเหลือไท่ติ่งสามารถบินได้สูงขึ้นครั้งนี้ เขาไม่มีทางที่จะลืม
หลังจากที่โครงการภาคตะวันตกของเมืองเสร็จเรียบร้อย ในแวดวงอสังหาริมทรัพย์ ไท่ติ่งมีฐานะเปลี่ยนไปมาก
หลังจากนี้การเจริญเติบโตของไท่ติ่ง ยังมีงานเยอะแยะมากมายที่ร่วมมือกัน
ถ้าจะให้พูดจริงๆล่ะก็ บางทีสายตาของท่านประธานคนใหม่กว้างไกลกว่าจางเห้อหมิง
แต่ว่า สัญญาช่วยเหลือฉบับนี้ ก็ยังทำให้เขารู้สึกฝืนความคิดของตนเองอยู่
แบ่งกำไรสามเปอร์เซ็น นี่เป็นตัวเลขที่ไม่น้อยจริงๆ!
เฉินตงกลับไปนั่งในห้องทำงานด้วยความสงสัยและแปลกใจมาก
ปั้ง!
เสี่ยวหม่ารีบวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนอีกครั้ง: “พี่ตง จาง ประธานจางกลับมาอีกแล้ว เขาอยากเปลี่ยน เปลี่ยนสัญญา!”
เฉินตงรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันที
เพิ่งจะเซ็นสัญญาเสร็จ ก็จะรีบกลับมาเปลี่ยน?
ทำเหมือนเด็กเล่นขายของรึไง?
ไม่รอให้เขาลุกขึ้น จางเห้อหมิงเดินเข้ามาที่ห้องทำงานทันที
สีหน้าของเขาในตอนนั้น ดำจนเหมือนถ่านอย่างนั้น
เขาไม่รู้ว่ากู้ชิงหยิ่งคิดยังไงจริงๆ
เพิ่งจะเดินออกจากไท่ติ่ง โทรมากริ๊งเดียวให้เขากลับมาอีกครั้ง อีกอย่างข้อมูลที่เปลี่ยนในสัญญา…..
“ท่านประธานจาง……” เฉินตงเอ่ยปากถาม
จางเห้อหมิงโบกมือ ขัดขวางคำพูดของเขา: “ไม่ต้องถามแล้ว เปลี่ยนข้อตกลงในสัญญาใหม่ วิธีชำระเงินเปลี่ยนเป็นจ่ายสิ้นปี!”
เปรี้ยง!
เฉินตงเหมือนถูกฟ้าผ่าอย่างนั้น สีหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง
เสี่ยวหม่ายิ่งตกใจพูดไม่ค่อยออก: “จริง จริงเหรอครับ?”
“ไม่ต้องพูดแล้ว เปลี่ยนเถอะ” จางเห้อหมิงหน้าบึ้ง นวดขมับอย่างแรง
“เสี่ยวหม่า รีบไป” เฉินตงพูดอย่างตกตื่นใจ
สัญญาที่ให้ความช่วยเหลือถึงขนาดนี้แล้ว เขาไม่รีบๆเซ็น งั้นก็โง่สิ?
ถึงแม้ไม่รู้ว่าประธานคนใหม่ของบริษัทลี่ยิงทำไมถึงต้องทำเช่นนี้ แต่เขาไม่จำเป็นต้องโง่ไปสืบสาวให้ถึงที่สุด
ไม่ช้า สัญญาได้ถูกพิมพ์ขึ้นมาใหม่
จางเห้อหมิงไม่ดูก็เซ็นชื่อลงไปอย่างรวดเร็ว
ที่จริงแล้ว ในใจของเขา สัญญาฉบับนี้มีข้อมูลอะไรยังไงบ้าง เขาไม่จำเป็นต้องดูแล้ว
กู้ชิงหยิ่งแก้สัญญาจนเป็นแบบนี้แล้ว ดูไปก็ไม่มีประโยชน์
เห็นจางเห้อหมิงจะเดินออกไป เฉินตงก็ยังอดใจไม่ไหวที่จะถามคำหนึ่งด้วยความดีใจ: “ท่านประธานจางครับ ประธานที่มาใหม่หมายความว่า…..”
“ไม่มีอะไร เธอไม่ได้หมายความว่าอะไรเลย”
จางเห้อหมิงโบกมือด้วยความหงุดหงิด แล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
มันก็ไม่รู้เรื่องห่าอะไรเลยเหรอ!
ในเมื่อเจ้านายใหญ่รวย ลูกสาวอยากจะเผาผลาญทรัพย์สมบัติ ใครจะขัดขวางได้?
ตอนเย็น
เพื่อฉลองที่ได้เซ็น “สัญญาช่วยเหลือ”นี้สำเร็จ พนักงานบริษัทบ่นอยากจะฉลองสักหน่อย
เฉินตงยิ้มและหยิบเงินส่วนหนึ่งให้เสี่ยวหม่า ให้เขาพาพนักงานไปฉลอง
ส่วนเขา ยังต้องไปดูแลแม่ที่โรงพยาบาล
เมื่อวานตกลงกับกู้ชิงหยิ่งไว้แล้ว
ตอนที่เขาเดินออกจากบริษัท ก็มองเห็นรถปอร์เช่911จอดอยู่ข้างถนนอยู่ไกลๆ
นั่งขึ้นไปบนรถ หน้าตาของเฉินตงก็ยังนิ่งๆ ทำให้กู้ชิงหยิ่งตะลึงและแปลกใจ
“คนบ้างาน คุณทำไมสีหน้าไม่ค่อยดี?” กู้ชิงหยิ่งถาม ในใจคิดหรือว่าราคาที่เสนอไปยังสูงไปหน่อยรึเปล่า?
“ไม่มีอะไร ขับรถเถอะ” เฉินตงตอบ
“ชิ คุณไม่พอใจจริงๆนิ”
กู้ชิงหยิ่งสตาร์ทรถ ขับรถไปตามถนน: “พูดออกมาเร็วๆ ให้ฉันดีใจหน่อยซิ”
เฉินตงพยักหน้า เปิดปากยิ้ม: “บังเอิญว่า ผมก็รู้สึกดีใจจริงๆ วันนี้ได้เซ็นสัญญากับบริษัทวัสดุก่อสร้างลี่ยิงเรียบร้อยแล้ว อีกอย่างใบเสนอราคาวัสดุและวิธีการชำระเงิน ก็เข้าข้างทางบริษัทไท่ติ่งทั้งหมด อีกจางเห้อหมิงอดีตประธานลี่ยิงยังบอกว่า ประธานที่เพิ่งเข้ามาใหม่เป็นคนตัดสินใจ ผมกำลังแปลกใจเรื่องนี้แหล่ะ ดังนั้นจึงยิ้มไม่ออก”
“คริคริ……บางทีท่านประธานคนใหม่เค้าอาจจะชื่นชอบคุณไงล่ะ?”
กู้ชิงหยิ่งดีใจจนหัวเราะขึ้นมา
“พูดไปเรื่อย” เฉินตงเหล่ตามอง
กู้ชิงหยิ่งกระพริบกระพริบตาและตอบ: “เป็นยังไง? งานใหญ่สำเร็จแล้ว ท่านรองประธานอย่างคุณมีหน้ามีตาในบริษัทขึ้นมาบ้างป่าว? เจ้านายคุณชมคุณหรือเปล่า?”
เฉินตงทำสีหน้าหายใจไม่ออก
เขายังไม่ได้บอกกู้ชิงหยิ่งว่า ตอนนี้ตนเองก็คือเถ้าแก่ของบริษัทไท่ติ่ง
ตอนนี้……จะพูดดีไหม?
