บทที่62 เฉินตง คุณมีเงินเท่าไหร่กันแน่?
ในท้ายที่สุด กู้ชิงหยิ่งก็เลือกที่จะไม่พูดอะไร
วันนี้เฉินตงทำเรื่องเซอร์ไพรส์เธอมากเกินไป ยิ่งใหญ่เกินไป มันทำให้เธอนึกสงสัยว่าเซอร์ไพรส์ที่ตนเองได้เตรียมเอาไว้นั้น สำหรับเฉินตงจะถือว่าเป็นเซอร์ไพรส์จริงๆหรือเปล่า?
เนื่องจากเธอไม่แน่ใจ เธอจึงวางไว้ก่อนชั่วคราว เธอไม่อยากทำให้บรรยากาศแปลกไป
อนาคตยังอีกยาวไกล หลังจากนี้ยังไงก็มีเวลาพูดอยู่
กู้ชิงหยิ่งคิดเช่นนี้ แต่เธอไม่รู้ว่าเฉินตงเตรียมเซอร์ไพรส์คืนให้เธอเอาไว้แล้ว
หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว เฉินตงและกู้ชิงหยิ่งก็ออกจาก Genting Sky
หลังจากขึ้นรถปอร์เช่911 กู้ชิงหยิ่งถึงได้มีสติกลับคืนมา : “ยังมีเซอร์ไพรส์อีกเหรอคะ?”
วันนี้ทั้งวัน สำหรับเธอแล้ว ถ้าหากตัดเรื่องหวางหนันหนันทิ้งไป มันจะสมบูรณ์แบบมาก
เธอเองก็ไม่ร้องขอให้เฉินตงทำอะไรเพื่อเธอมากเกินไปเช่นกัน เป็นเพราะเธอรู้ดีว่าเฉินตงยุ่งอยู่กับการทำงานอย่างต่อเนื่องเพื่อการพรีเซลส์ (จำหน่ายล่วงหน้า)หลงถิงฮัวหยวนจนเหนื่อยถึงขีดสุดแล้ว
กลับคิดไม่ถึงว่า เฉินตงกลับยังมีเซอร์ไพรส์มอบให้เธอ
“อื้ม”
เฉินตงยิ้มอย่างมีเลศนัย
กู้ชิงหยิ่งส่ายหน้า : “วันนี้คุณมีเซอร์ไพรส์ให้ฉันมากพอแล้วล่ะค่ะ ฉันชอบมันมาก แต่ว่าช่วงนี้คุณเหนื่อยมากแล้ว ตอนนี้เปิดพรีเซลส์แล้ว ฉันคิดว่าคุณควรจะพักผ่อนให้มากๆนะคะ”
เฉินตงรู้สึกอบอุ่นในหัวใจของเขา
เขาส่ายหน้าแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน : “ไม่เป็นไรหรอก สถานที่ตรงนั้นก็สามารถพักผ่อนได้เช่นกัน”
ร่างบอบบางของกู้ชิงหยิ่งสั่นสะท้าน ใบหน้างดงามแดงระเรื่อทันที และมีความตื่นตระหนกตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
คนบ้างานนี่…คงจะไม่…
จู่ๆก็มีความคิดหนึ่งปรากฏขึ้นในสมองของเธอ ทำให้กู้ชิงหยิ่งรู้สึกเหมือนกับมีไฟเผาไหม้ไปทั่วทั้งตัว
เธอก้มหน้าลงไปแล้วกัดฟันขบที่ริมฝีปากแดง
แบบนี้…เร็วเกินไปแล้ว เร็วเกินไปจริงๆนะ!
กำหนดความสัมพันธ์ไว้นานแค่ไหน?
คนบ้างานคนนี้คิดไปถึงขั้นนั้นได้ยังไง?
“เสี่ยวหยิ่ง คุณไม่สบายเหรอ?”
เฉินตงมองไปดูความผิดปกติของกู้ชิงหยิ่ง แล้วพูดด้วยความเป็นห่วง
“เปล่า เปล่าค่ะ…”
แก้มทั้งสองข้างของกู้ชิงหยิ่งแดงระเรื่อ ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก็เอ่ยด้วยเสียงที่ต่ำเหมือนยุงว่า : “พวกเรา…จะไม่พัฒนาเร็วไปหน่อยเหรอคะ?”
“เร็วเหรอ?”
เฉินตงตกใจมาก เขาไม่เข้าใจว่ากู้ชิงหยิ่งหมายความว่าอะไร
“ไม่เร็วงั้นเหรอ?” กู้ชิงหยิ่งประกบสองมือที่ประหม่าจนมีเหงื่อออกเข้าหากัน : “พวกเรา เพิ่งจะ เพิ่งจะเป็นแฟนกันได้ไม่กี่วันเท่านั้นเองนะ”
“มันก็ไม่มีผลกระทบที่ผมจะเซอร์ไพรส์คุณนี่นา”
เฉินตงยักไหล่ : “ไปเถอะ ไปเขตวิลล่าเขาเทียนซานกัน”
“อะไรนะ?”
กู้ชิงหยิ่งสะดุ้งทันทีแล้วมองไปที่เฉินตงอย่างไม่เชื่อสายตา : “จะไปที่เขตวิลล่าเขาเทียนซาน? ไม่ใช่ว่าจะไป…”
ทันใดนั้นเธอก็ยกมือขึ้นปิดปากไม่พูดอะไรอีก
เฉินตงขมวดคิ้วแล้วมองกู้ชิงหยิ่งอย่างสงสัย : “ทำไมคุณถึงตกใจมากอย่างนี้ล่ะ?”
กู้ชิงหยิ่งหลบสายตาและก้มหน้าลงอย่างรวดเร็ว แล้วกระซิบเสียงเบาเหมือนเด็กที่ทำผิด
“เปล่า ไม่มีอะไร…”
น้ำเสียงลดลงไป
ทันใดนั้นเสียงอันอ่อนโยนก็ดังขึ้นมาที่ข้างหู
“แล้วคุณว่า…จะไปที่ไหนกันล่ะ?”
น้ำเสียงที่อ่อนโยน มีความร้อนพัดโชยแผ่วๆเข้ามาที่ข้างหู ทำให้ใบหน้าของกู้ชิงหยิ่งแดงไปถึงต้นคอ
เธอรีบหลบเลี่ยง มองไปด้านนอกหน้าต่างแล้วพูดว่า : “คุณ คุณมันเป็นคนนิสัยไม่ดี”
เฉินตงฉีกยิ้มแล้วกลับไปนั่งลงบนเก้าอี้ : “ไปกันเถอะ ผมจะพาคุณไปดูบ้านของเรา”
แล้วสตาร์ทรถพอร์เชอ911
หลังจากที่ขับรถอยู่บนถนนแล้ว กู้ชิงหยิ่งถึงได้คลายความกระอักกระอ่วนใจเมื่อสักครู่นี้
เธอถามเฉินตงอย่างประหลาดใจว่า : “คุณซื้อวิลล่าที่เขาเทียนซานเหรอ?”
“อ่าฮะ”
เฉินตงพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบว่า : “มีคนในครอบครัวเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว แม่ของผมหลังจากออกจากโรงพยาบาลจำเป็นจะต้องพักฟื้นในสภาพแวดล้อมที่ดี ไม่สามารถอยู่บ้านเช่นที่น่าเวทนาต่อไปได้”
การแสดงออกทางสีหน้าของกู้ชิงหยิ่งนั้นสงบนิ่ง แต่ในใจกลับมีคลื่นลูกใหญ่
เธอรู้ราคาของวิลล่าเขาเทียนซาน
มันคือเพดานราคาของราคาบ้านในเมืองนี้!
แต่ว่าเฉินตงได้เงินมากขนาดนี้มาจากที่ไหนกันแน่?
ทั้งซื้อไท่ติง ทั้งพัฒนาย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมืองแล้วยังซื้อวิลล่าอีกด้วย!
แต่ทว่ากู้ชิงหยิ่งก็ได้ระงับความสงสัยในใจเธออย่างรวดเร็ว
เฉินตงเคยบอกว่า มีผู้สูงศักดิ์คอยให้ความช่วยเหลือ
แต่ว่าเฉินตงไม่เต็มใจที่จะบอก เธอเองไม่สามารถถามในแง่มุมนี้เพิ่มเติมได้มากนัก เมื่อถามเพิ่มเติมก็จำเป็นต้องพาดพิงไปถึงผู้สูงศักดิ์ท่านนั้น
ชะงักไปชั่วขณะ กู้ชิงหยิ่งพูดด้วยความสงสัยว่า : “อีตาโง่ ตอนนี้คุณมีเงินมากมายขนาดนี้แล้ว ทำไมไม่ขับรถที่คู่ควรกับตัวเองล่ะ?”
เฉินตงมีท่าทางชะงักไป
สถานะตัวตนของเขาได้เปลี่ยนไป แต่เป็นในระยะเดือนกว่าๆเท่านั้น ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้คิดมาก่อนเลยจริงๆ
เมื่อถึงตอนที่คิดเกี่ยวกับมัน เขาก็ยุ่งจนไม่สามารถสลัดตัวออกได้
ครั้งเดียวที่กู้ชิงหยิ่งมารับเขาที่สนามบิน นั่นทำให้เขามีความคิดที่จะซื้อรถแล้วยังให้กู้ชิงหยิ่งชิงนำหน้าไปแล้วด้วย
เฉินตงยิ้มหยอกและกะพริบตา : “เพราะว่าคุณซื้อรถไปแล้วไง ผมยังเกาะผู้หญิงกินได้อยู่ใช่ไหม?”
“น้อยๆหน่อย คุณก็เกินไป” กู้ชิงหยิ่งมองด้วยความโกรธ
เธอรู้ว่าด้วยนิสัยของเฉินตง ถูกกำหนดมาแล้วว่าไม่มีทางที่จะเกาะผู้หญิงกินได้หรอก
รถพอร์เชอ911ขับมาถึงเขาเทียนซานอย่างรวดเร็ว โดยขับเลียบไปตามเส้นทางคดเคี้ยวบนภูเขาตลอดทาง
และนี่เป็นครั้งที่สองที่เฉินตงมายังเขตวิลล่าเขาเทียนซาน
คราวก่อนเพราะว่ามาตามหาโจวเย่นชิวเพื่อขอความช่วยเหลือ จึงไม่มีเวลาตั้งใจดูทัศนียภาพโดยรอบเลยแม้แต่น้อย
ตอนนี้ทุกอย่างยืนหยัดมั่นคงแล้วจึงนั่งอยู่ในรถและมองดูทิวทัศน์นอกหน้าต่าง กลับมีเสน่ห์แสนพิเศษ
“ทิวทัศน์ที่นี่สวยมากเลย” กู้ชิงหยิ่งอดไม่ได้ที่จะถอนใจ
เฉินตงพยักหน้า : “ใช่แล้วล่ะ ไม่แปลกใจเลยที่เขตวิลล่าเขาเทียนซานจะสามารถกลายเป็นเพดานราคาของอสังหาริมทรัพย์ในเมืองนี้ได้”
“เหอๆ…โจวเย่นชิวอาจจะเป็นวีรบุรุษห้างสรรพสินค้า เขายิ่งใหญ่อยู่ในวงการค้าขายมาหลายปี อสังหาริมทรัพย์ที่เขาทำย่อมไม่มีทางแย่”
ทันใดนั้นกู้ชิงหยิ่งก็ยิ้มด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ : “จริงด้วยเฉินตง คราวก่อนเรื่องที่ซัพพลายเออร์ผลิตวัสดุต่อต้าน คุณโน้มน้าวให้โจวเย่นชิวมาช่วยคุณได้ยังไงเหรอคะ?”
“เขาเป็นอดีตเจ้านายของผมและให้ความสำคัญกับผมอย่างมาก ตอนที่ผมไปหาเขา พูดคำเดียวเขาก็ตกปากรับคำแล้ว” เฉินตงบอก
ดวงตาของกู้ชิงหยิ่งเป็นประกาย เป็นอย่างนี้จริงๆเหรอ?
สามารถทำให้ผู้ยิ่งใหญ่แห่งห้างสรรพสินค้า ไม่ลังเลที่จะต่อสู้กับอุตสาหกรรมที่เป็นห่วงโซ่ในการผลิตเพียงแค่เพราะให้ความสำคัญ ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก
ทั้งคุณและโทษในนั้น มีส่วนเกี่ยวพันกันหนักมาก!
แต่ว่ากู้ชิงหยิ่งเองก็ไม่ได้เอ่ยถามแล้วเปลี่ยนหัวข้อ : “บ้านที่คุณซื้ออยู่ที่ไหนเหรอ?”
“บนเนินเขา” เฉินตงบอก
ดวงตาของกู้ชิงหยิ่งมีประกายความประหลาดใจ นั่นน่าจะเป็นวิลล่าเขาเทียนซานระดับบนสุด!
ประมาณการราคาคร่าวๆน่าจะเป็นหนึ่งร้อยล้านบวกๆ!
เมื่อรถพอร์เชอ911 เคลื่อนที่เข้าไปในโรงจอดรถของวิลล่าได้โดยไม่มีสิ่งกีดขวาง ในที่สุดกู้ชิงหยิ่งก็เลือกที่จะยอมรับความเป็นจริง
หลังจากที่ลงจากรถ เธอมองไปยังอาคารที่มีรูปแบบสวยงามและยังมีสวนดอกไม้ขนาดใหญ่ด้วยความงุนงงเล็กน้อย
เฉินตงกวาดสายตามองสวนดอกไม้ของวิลล่าแว้บหนึ่งแล้วพยักหน้าอย่างพึงพอใจ
นักออกแบบสวนผู้เชี่ยวชาญชั้นยอดได้ทำการออกแบบสวนดอดไม้ของวิลล่าแต่ละหลัง โดยพิจารณาทั่วทุกมุมทุกด้าน เติมเต็มให้วิลล่าทั้งหลังนั้นโดดเด่นมากยิ่งขึ้น
ถึงแม้จะมองด้วยสายตาของเขาก็มองไม่เห็นถึงข้อบกพร่องแม้แต่น้อย ดูเหมือนว่าวิลล่าทั้งหลังได้เป็นอย่างที่ควรจะเป็นแล้ว!
เพียงแค่มองไปที่สวนดอกไม้ เฉินตงรู้สึกได้ถึงความคุ้มราคา
“ไปกันเถอะ พวกเรากลับถึงบ้านแล้ว”
เฉินตงยิ้มและดึงมือของกู้ชิงหยิ่ง
รู้สึกได้ถึงอุณหภูมิที่กลางฝ่ามือของเธอ กู้ชิงหยิ่งค่อยๆเดินตามเฉินตงไป
ทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้ายังคงทำให้เธอมึนงงอยู่เล็กน้อย
ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยเห็นมาก่อน
ไม่ต้องพูดถึงวิลล่าแบบนี้เลย แม้ว่าจะเป็นคฤหาสน์หรือปราสาทในยุคกลางก็ไม่เพียงพอที่จะทำให้เธอมีปฏิกิริยาเช่นนี้ได้เช่นกัน
แต่ทว่าเฉินตงเป็นคนซื้อวิลล่านี้!
เมื่อสูดหายใจเข้าลึกแล้ว ในที่สุดกู้ชิงหยิ่งก็ถามอย่างสงสัยว่า : “เฉินตง คุณมีเงินเท่าไหร่กันแน่?”
