บทที่ 59 ดอกไม้ทั่วท้องฟ้า ไม่ทอดทิ้งไม่แยกจาก
ในชั่วพริบตานั่นเอง
กู้ชิงหยิ่งที่อยู่ในฝูงชนถูกผู้คนจ้องมองมาและถูกแสงแฟลชล้อมรอบ
กู้ชิงหยิ่งก้มหน้าลง ใบหน้าสวยเริ่มแดงขึ้นมาด้วยความเขินอาย
ต่อให้เธอตั้งแต่เด็กจนโตเคยผ่านประสบการณ์แบบนี้มาเยอะแล้ว แต่หัวใจก็ยังคงเต้นแรงอยู่ดี เหมือนกับจะทะลุออกมาจากอก
เพราะว่าสถานการณ์ที่เธอเคยผ่านมาตั้งแต่เด็กจนโต คืออาศัยจากเกียรติภูมิของพ่อ
แต่ครั้งนี้กลับเป็นเฉินตง แฟนของเธอให้กับเธอ
“ว้าว……เธอสวยจังเลย”
เมื่อเห็นหน้าตาของกู้ชิงหยิ่ง ฝูงชนที่แยกทางให้อัตโนมัติก็ร้องชมออกมาด้วยความตะลึงอย่างไม่หยุดหย่อน
“มิน่าล่ะ ถ้าฉันมีแฟนที่สวยขนาดนี้ ฉันก็ยอมรอ!”
“ประธานเฉินเก่งจริงๆ อายุน้อยก็ประสบความสำเร็จขนาดนี้แล้ว ยังมีแฟนที่สวยขนาดนี้อีก ประสบความสำเร็จในชีวิตแล้วล่ะ!”
……
นี่ทำให้กู้ชิงหยิ่งก้มหน้าต่ำลงกว่าเดิม มือเรียวเล็กอดไม่ได้ที่จะกำชายกระโปรงแน่นด้วยความตื่นเต้นและเดินเร็วกว่าเดิม
ตั้งแต่เด็กจนโต เธอไม่เคยมีช่วงเวลาที่ตื่นเต้นขนาดนี้มาก่อนจริงๆ
เมื่อเธอเดินมาถึงข้างเวที มือใหญ่มือหนึ่งก็ยื่นมาข้างหน้า
กู้ชิงหยิ่งชะงักและหยุดฝีเท้าลง
“ตื่นเต้นเหรอ?”
เสียงอ่อนโยนที่คุ้นเคยดังขึ้น
ใบหน้าสวยแดงก่ำของกู้ชิงหยิ่งเงยขึ้นมองเฉินตง เม้มริมฝีปากแน่นพร้อมพยักหน้า
จากนั้น เธอก็ยื่นมือออกไปวางบนฝ่ามือของเฉินตง
ถูกมือใหญ่ของเฉินตงจับไว้ หัวใจที่เต้นแรงของกู้ชิงหยิ่งก็ผ่อนคลายลงทันที ความรู้สึกตื่นเต้นก็สงบขึ้นมาไม่น้อย
มันเป็นความรู้สึกที่แปลกแต่ดีมาก ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจเล็กน้อย
ผู้คนจ้องมองมา แสงสว่างล้อมรอบตัว
เฉินตงในชุดสูทและกู้ชิงหยิ่งในกระโปรงขาวดุจดั่งนางฟ้า กำลังเดินไปตรงกลางของเวทีอย่างช้าๆ
“นายทำแบบนี้ไม่กลัวเจ้านายของนายจะด่านายเอาเหรอ?”
กู้ชิงหยิ่งมองซ้ายมองขวาและถามออกมาเสียงเบาๆ
เฉินตงหัวเราะ “ฉันจะด่าตัวเองได้ยังไงกัน?”
ร่างเล็กของกู้ชิงหยิ่งพลันสั่นไหวเล็กน้อยพร้อมมองไปที่เฉินตงอย่างตกใจ
ยังไม่ทันได้ดึงสติกลับมาจากคำพูดของเขา
เฉินตงก็ยกไมโครโฟนขึ้นและพูดประกาศออกมาด้วยรอยยิ้ม “แนะนำให้ทุกคนได้รู้จักนะครับ คนนี้คือกู้ชิงหยิ่ง เป็นแฟนของผมครับ”
ชั่วพริบตานั้นเอง
เสียงปรบมือที่คล้ายกับเสียงฟ้าร้องก็ดังสนั่นขึ้น
ก่อนหน้านี้ทุกคนยังสงสัยอยู่ว่าเฉินตงเสียมารยาทขนาดนี้คือเพื่อรอใครกันแน่
แต่พอเห็นกู้ชิงหยิ่งและการแนะนำของเฉินตงแล้ว ความไม่พอใจที่ยังเหลืออยู่นั้นก็หายไปหมดเกลี้ยง
ผู้ชายหล่อผู้หญิงสวย กิ่งทองใบหยก
ผู้ชายขยันทำงาน ก็เพื่อเมื่อตอนที่มีเกียรติคุณแล้ว สามารถแบ่งปันกับผู้หญิงที่ตัวเองรักและเป็นประจักษ์พยานด้วยกันมิใช่เหรอ?
และที่สำคัญ หน้าตาของกู้ชิงหยิ่งสามารถทำให้ทุกคนในงานยอมรับได้
ใครที่มีแฟนแบบนี้ก็คงเลือกทำแบบเฉินตงเหมือนกัน
“ประธานเฉิน คุณไม่ใจกว้างแล้วนะครับแบบนี้ แฟนสวยขนาดนี้ เราเคยเจอกันก็หลายครั้ง แต่แอบซ่อนไว้เพิ่งพามาให้รู้จักวันนี้เนี่ยนะครับ?” บนเวที หัวหน้าแผนกคนหนึ่งพูดล้อออกมา
เฉินตงยิ้มตอบกลับ “ท่านเจิ้ง ผมไม่ใช่เพราะว่าอยากอวดความรักในโอกาสสำคัญในวันนี้หรอกหรือครับ?”
ประโยคนี้ทำให้ทุกคนบนเวทียิ้มออกมากันหมด
กู้ชิงหยิ่งมองท่านเจิ้งคนนั้นอย่างตกตะลึง เธอเพิ่งกลับประเทศได้ไม่นาน จึงรู้เรื่องเกี่ยวกับเมืองนี้น้อยมาก
แต่เธอก็รู้ว่าท่านเจิ้งคนนั้นเป็นหัวหน้าหน่วยงานที่มีน้ำหนักมากคนหนึ่งของเมืองนี้!
สามารถพูดคุยหัวเราะเฮฮากันอย่างสนุกสนานกับท่านเจิ้งได้ ในเมืองนี้ก็มีแค่ไม่กี่คนเท่านั้น!
เธอมองไปที่เฉินตงโดยไม่รู้ตัว ริมฝีปากสีแดงอ้ำอึ้ง
ไม่รอให้กู้ชิงหยิ่งได้เปิดปากพูด เฉินตงก็หันหลังไปให้สัญญาณกับพิธีกรเสียก่อน “เริ่มได้แล้วครับ”
“โอเคครับ! จากนี้ขอเรียนเชิญประธานเฉินของบริษัทไท่ติ่งและหัวหน้าทุกท่านตัดริบบิ้นให้กับหลงถิงฮัวหยวนของพวกเราได้ครับ!”
เสียงพูดของพิธีกรที่ผ่านไมโครโฟน ทำให้กู้ชิงหยิ่งต้องหยุดถามความสงสัยนั้นออกมาก่อน
แต่คำพูดของพิธีกรได้พิสูจน์ยืนยันคำพูดของเฉินตงที่พูดกับกู้ชิงหยิ่งในเมื่อกี้แล้ว
ใบหน้าสวยของกู้ชิงหยิ่งเต็มไปด้วยความตกตะลึง ถึงขนาดที่ว่าหลังจากที่ตกใจสุดขีดแล้วก็งงอึ้งไปเลย
เธอรู้สึกยากที่จะเชื่อ
คนที่เธอกลับประเทศมาเพื่อที่จะช่วย แต่ดันแข็งแกร่งขึ้นมาอย่างเงียบๆถึงขนาดนี้!
นี่เป็นเซอร์ไพรส์ที่เฉินตงจะให้เธอเหรอ?
พนักงานหญิงดึงริบบิ้นสีแดงขึ้นต่อหน้าผู้คนอย่างรวดเร็ว
เฉินตงพากู้ชิงหยิ่งที่ยังตื่นตะลึงอยู่ไปที่ด้านหลังริบบิ้น หลังจากนั้นก็หยิบกรรไกรขึ้นส่งไปที่มือของกู้ชิงหยิ่งแล้วโอบเธอไว้จากข้างหลัง
ณ เวลานี้ สายตาทุกคู่และแสงแฟลชก็โฟกัสที่บนเวทีกันหมด
หรือควรจะบอกว่า โฟกัสไปที่พวกเขาสองคน
กู้ชิงหยิ่งสมองว่างเปล่าไปหมด ถูกเฉินตงโอบไว้ มุมปากของเธอพลันเผยรอยยิ้มอ่อนหวานออกมาอย่างไม่รู้ตัว ราวกับว่าถูกความสุขและความหวานโอบล้อมเอาไว้
ถึงขนาดที่ว่าเธอยังไม่ได้สติกลับมา พิธีตัดริบบิ้นก็จบลงแล้ว
ปัง!
เสียงสลุตดังขึ้นสนั่น ดังก้องไปทั่วท้องฟ้า
จากนั้น
ปังๆๆ……
กู้ชิงหยิ่งที่ตกใจจนตั้งตัวไม่ทัน รีบมุดเข้าไปในอ้อมกอดของเฉินตง
เพราะเสียงสลุต72นัดที่ตั้งอยู่ฝั่งซ้ายขวาของสำนักงานขายดังขึ้นพร้อมกัน
เสียงอานุภาพเกรียงไกร ดังสนั่นราวกับเสียงฟ้าร้อง
“เงยหน้ามองท้องฟ้าสิ”
เสียงของเฉินตงดังขึ้นข้างหูของกู้ชิงหยิ่ง
กู้ชิงหยิ่งเหมือนกับลูกแมวที่กำลังตกใจ ยื่นหัวออกมาจากอ้อมกอดของเฉินตงเล็กน้อยและมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
ทันทีที่เสียงสลุตดังขึ้น กลีบดอกไม้หลายกลีบก็ถูกส่งขึ้นไปบนท้องฟ้าและก็กำลังโปรยปรายอยู่เต็มท้องฟ้าในตอนนี้
กลีบดอกไม้หลากสี หลากหลายสีสัน หลากหลายรูปร่าง ขณะที่กำลังลอยลงมาอยู่นั้น ก็ถูกแสดงแดดส่องกระทบเข้า สว่างพร่างพรายและโรแมนติก
กู้ชิงหยิ่งมองกลีบดอกไม้ที่ลอยอยู่เต็มท้องฟ้าอย่างเหม่อลอย
ช่วงเวลานี้ เธอลืมสถานะของตัวเอง ลืมพื้นหลังของตัวเอง ดวงตาเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาเหมือนกับเด็กผู้หญิง
ยกมือขึ้นไปรับดอกไม้หนึ่งกลีบ กู้ชิงหยิ่งพูดเสียงงึมงำ “กุหลาบ?”
“ฉันรู้ว่าเธอชอบกุหลาบเลยให้คนไปหากุหลาบทุกสีมา”
เฉินตงมองกู้ชิงหยิ่งอย่างอ่อนโยนและยิ้มบางๆ “ฝนดอกไม้แบบนี้ ชอบหรือเปล่า?”
ความรักที่กู้ชิงหยิ่งมีต่อเขา เขาเข้าใจทั้งหมด
ในตอนที่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรก็ยังอยู่กับเขาอย่างไม่ลังเล งั้นเธอก็คุ้มค่าให้เขามอบทุกอย่างให้
ความสุขของเธอ ฉันจะพยายามอย่างสุดความสามารถ!
“ชอบ ชอบมากเลย……”
ดวงตาสวยของกู้ชิงหยิ่งแดงก่ำ น้ำตาคลอเบ้ากระโจนเข้าใส่อ้อมกอดของเฉินตง “ขอบคุณนะ”
ฉากนี้ ถูกคนทั้งงานจ้องมองให้ความสนใจ
และยิ่งถูกสื่อทุกคนใช้กล้องบันทึกเอาไว้
ไม่มีใครไม่ชอบฉากสารภาพรักด้วยดอกไม้ทั่วท้องฟ้าแบบนี้ มีกระทั่งการอวยพรอย่างจริงใจ และมีผู้หญิงไม่น้อยเลยทีเดียวที่มองกู้ชิงหยิ่งด้วยสายตาอิจฉา
ครืน……
และในเวลานี้เอง บนท้องฟ้าก็เกิดเสียงดังขึ้นเป็นพักๆ
ฉับพลันนั้น ก็ดึงดูดความสนใจของทุกคนไว้
“ดูนั่นสิ! เฮลิคอปเตอร์!”
มีคนพูดออกมาอย่างตกใจ ทันใดนั้น สถานที่นี้ก็ระเบิดเสียงตกใจกันออกมา เสียงดังสนั่นคล้ายกับเสียงฟ้าร้อง
ท่ามกลางดอกไม้โปรยปรายเต็มทั่วท้องฟ้านี้ มีเฮลิคอปเตอร์สามลำกำลังบินเข้ามาจากทางไกล
“นี่มัน……” กู้ชิงหยิ่งมองฉากบนท้องฟ้าอย่างตกใจ
เฉินตงเขี่ยสันจมูกของกู้ชิงหยิ่งอย่างเอ็นดูและยิ้มพูด “นี่ก็เป็นเซอร์ไพรส์ที่ให้เธอเหมือนกัน”
ร่างเล็กของกู้ชิงหยิ่งสั่นไหวเล็กน้อยและหัวใจก็เต้นแรงตุบตับ
ไม่นาน เฮลิคอปเตอร์ก็บินถึงข้างบนสำนักงานขาย
ในขณะที่ถูกสายตาตกใจของทุกคนและกล้องนับไม่ถ้วนโฟกัสเข้าอยู่
เฮลิคอปเตอร์สามลำนั่นก็เปิดประตูเครื่องบินออก ลูกโป่งหลากสีนับไม่ถ้วนก็ลอยลงมาพร้อมกันกับแผ่นคำสามใบ
“กู้ชิงหยิ่ง”
“เธอใช้ทั้งชีวิตมาเดิมพัน”
“ฉันจะยอมให้เธอแพ้ได้อย่างไร”
แผ่นคำสามคำ ประโยคสามคำ ราวกับฟ้าผ่าระเบิดเข้าไปในใจของทุกคน
ผ่าง……
สถานที่นี้ระเบิดเสียงตกใจออกมาอีกครั้ง
ร่างเล็กของกู้ชิงหยิ่งสั่นไหว เวลานี้ น้ำตาทะลักออกมาราวกับพนังกั้นแม่น้ำแตกออก
เธอมองเฉินตงอย่างซาบซึ้งดีใจ แต่เฉินตงแค่ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน “นี่เป็นคำสาบานที่ฉันให้เธอ ขอบคุณที่เธอไม่ทอดทิ้ง จากนี้เป็นต้นไป ฉันจะไม่แยกจาก”
ไม่ทอดทิ้งไม่แยกจาก……
กู้ชิงหยิ่งกระโจนเข้าไปในอ้อมอกของเฉินตง มุดหัวไว้ข้างใน ร่างเล็กสั่นเทาเล็กน้อย
“ตาบ้า ไหนบอกว่าเป็นเซอร์ไพรส์ไง ทำไมต้องทำให้คนเค้าร้องไห้ด้วยเล่า?”
เหมือนจะเป็นคำพูดที่ต่อว่าแต่ก็ทำให้เฉินตงยิ้มออกมา มือขวาตบหลังของกู้ชิงหยิ่งเบาๆ ริมฝีปากแตะลงบนหัวของกู้ชิงหยิ่งช้าๆ
ภาพนี้เหมือนกับถูกหยุดเอาไว้
ภายใต้สายตาอิจฉาปนตกตะลึงของทุกคน
กล้องมากมายนับไม่ถ้วนก็รีบบันทึกฉากนี้เอาไว้กันอย่างรวดเร็ว
และในขณะเดียว ช่วงเวลาที่มีความสุขนี้
ก็มีเงาสวยพริ้มเพราเงาหนึ่งวิ่งมาทางสำนักงานขายอย่างเร็ว……
