The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา – ตอนที่ 97

บทที่ 97 พูดคุยแสดงความคิดเห็น！

รถโรลส์รอยซ์ขับเคลื่อนอยู่บนท้องถนน

ภายใน เงียบสนิท

เฉินตงหันไปมองนอกหน้าต่าง อย่างใช้ความคิด

การมาของท่านหลง เป็นบทเรียนชีวิตของเขา

นิสัยของเขา ความสามารถของเขา ล้วนไม่แย่ แต่เวลาทำงานอะไรก็ตามเขาจะเข้มงวดมาก หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเป็นกังวลเรื่องต่างๆ

เหมือนตอนเผชิญหน้ากับโจวจุนหลง หากเปลี่ยนเป็นท่านหลงตั้งแต่เล็ก

เขาไม่สงสัยแม้แต่น้อย ท่านหลงต้องมีท่าทีน่าเกรงขาม ฟาดโจวจุนหลงให้ตาย

เมื่อเทียบกับตระกูลเฉินที่ยิ่งใหญ่ โจวจุนหลงเป็นแค่มดตัวหนึ่งเท่านั้น

แต่เขา กลับให้โอกาศโจวจุนหลงซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“คุณชาย เรียนรู้หรือยังครับ?”

ข้างหู เสียงอ่อนโยนของท่านหลงดังขึ้น

เฉินตงดึงสติกลับมา หันไปมองท่านหลง ยิ้มเศร้า：“เข้าใจแล้วครับ”

ท่านหลงพยักหน้าด้วยความปลื้มปริ่ม：“ด้วยพรสวรรค์ นิสัย ความสามารถของคุณชาย ไม่ด้อยไปกว่าคนหนุ่มสาวยาวฝีมือพวกนั้นในตระกูล เพียงแต่ประสบการณ์ในตอนเด็กและสิ่งแวดล้อมพันธนาการคุณชายเอาไว้ ผมเพียงแค่ทำให้คุณชายรู้ว่า หลังจากปลดเปลื้องพันธนาการชั้นนี้ได้ เรื่องยากลำบากบางเรื่องก็จะเปลี่ยนเป็นง่าย”

ขณะพูด เขาชี้ไปยังคุนหลุนที่อยู่ด้านข้าง

“ยกตัวอย่างเช่นตุนหลุน ตอนที่เขาเป็นราชาทหารรับจ้าง ไม่พูดคุยหลักเหตุผลการทหารรับจ้าง และไม่ชั่งข้อดีและข้อเสีย”

“พวกเขาไม่คู่ควร” สีหน้าคุนหลุนนิ่งสงบ แววตาฉายความทระนง

ซึ่งเป็นความทระนงของราชาทหารรับจ้าง

เหมือนราชาสัตว์ดุร้ายในทุ่งหญ้า

เฉินตงเงียบ หวนคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วน วิธีการทำงานของเขาเมื่อก่อน มีเล่ห์เหลี่ยม และมีความเด็ดขาด แต่ถึงอย่างไรก็ขาดความเผด็จการแบบที่ท่านหลงและคุนหลุนมี

มีตระกูลเฉินอยู่ด้านหลัง เขามีสิทธิ์ที่จะมีความเผด็จการแบบนี้

“ฟู่~”

เป่าลมหายใจออกอย่างแรง เฉินตงเผยรอยยิ้มเล็กน้อย：“ท่านหลงเหนื่อยแล้วไ

ท่านหลงยิ้มด้วยความปลื้มปริ่ม ไม่ได้พูดอะไรอีก

ในเวลาเดียวกัน

ภายในโถงไว้อาลัยตระกูลโจว เต็มไปด้วยความยุ่งเหยิง

บรรยากาศเคร่งขรึม เศร้าโศกหายไปนานแล้ว

โจวจุนหลงนั่งอยู่บนเก้าอี้ เสื้อผ้าของเขาเปียกปอนไปหมด ดูน่าเวทนาอย่างเห็นได้ชัด

บุหรี่ซิการ์ในมือ มีควันลอยขึ้นมา หัวบุหรี่กลับถูกนิ้วมือของเขาขยี้จนกลายเป็นผุยผง

คนที่อยู่รอลๆ มองโจวจุนหลงด้วยความตกใจ แม้แต่หายใจก็แทบจะไม่กล้าหายใจเสียงดัง

กลัวว่าจะทำให้โจวจุนหลงระเบิดอารมณ์ หาเรื่องให้ตนเอง

ทุกคนล้วนรู้ดี โจวจุนหลงที่นิ่งเงียบในเวลานี้ คือสัตว์ดุร้ายที่กำลังโมโห ใครหาเรื่องใครตาย

เพี๊ยะ！

บุหรี่ซิการ์ถูกโจวจุนหลงโยนลงไปบนพื้น

เขาเงยหน้าขึ้นแล้วมองดูทุกคนในงาน ผายมือ：“ออกไปกันก่อนเถอะ”

ลูกน้องรีบทยอยเดินออกไป

ญาติของโจวเห้า กลับยังคงลังเลยืนอยู่ที่เดิม

โจวจุนหลงมองไปที่พวกเขาด้วยสายตาเย็นยะเยือก พูดเสียงเหี้ยม：“กูบอกให้พวกมึงออกไปไง！”

พวกคนที่กำลังลังเลอยู่นั้นตกใจและรีบออกไปทันที

ชั่วพริบตา ภายในโถงไว้อาลัยเหลือโจวจุนหลงแค่คนเดียว

ดวงตาของเขาแดงก่ำ ใบหน้าเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เหมือนแก่ไปสิบปีในชั่วพริบตา

ความรู้สึกเสียใจ พลุ่งพล่านขึ้นมา

หากสามารถเริ่มต้นขึ้นใหม่ ต่อให้เขายอมให้โจวเห้าตาย ก็ไม่มีวันหาเรื่องเฉินตง

สิ่งที่ซ่อนอยู่ในตัวเฉินตง เขามองไม่ออก และไม่แน่ชัด แต่เขารู้ดี ฝ่ายนั้นไม่ใช่คนที่เขาสามารถมีเรื่องด้วยได้

“จบแล้ว……ทุกอย่างจบลงแล้ว……”

เคล้าไปด้วยเสียงสะอื้น สะท้อนในโถงไว้อาลัย：“ครึ่งชีวิตของฉันโจวจุนหลงเปล่าประโยชน์ เดินผิดก้าวเดียว แต่กลับกลายเป็นลำบากเพื่อคนอื่น！โจวเย่นชิว แกมันฉลาดมาก！”

อีกด้านหนึ่ง

เขตวิลล่าเขาเทียนซาน

ภายในวิลล่าของโจวเย่นชิว

ห้องทำงานหรูหรา โจวเย่นชิวใช้ปลายนิ้วถือบุหรี่เอาไว้ ควันไฟหมุนวน

หลังจากวางโทรศัพท์ลง เขายิ้มบางเบา：“โจวจุนหลงจบแล้ว โถงไว้อาลัยถูกทำลาย ยกหุุ้นบริษัทอสังหาริมทรัพย์จุนหลงให้กับเฉินตงหกสิบเปอร์เซ็นต์ เขามันซวยจริงๆ”

ในฐานะคู่แข่งของโจวจุนหลง เป็นธรรมดาที่โจวเย่นชิวจะจับตาดูโจวจุนหลงตลอดเวลา

ยิ่งไปกว่านั้น โจวจุนหลงจัดโถงไว้อาลัยในบ้าน สั่งให้คนเอาแบนเนอร์บีบบังคับให้เฉินตงสวมชุดไว้อาลัยที่ใต้ตึกบริษัทอสังหาริมทรัพย์ไท่ติ่ง เรื่องนี้ถูกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ถ่ายวิดีโอลงโซเชี่ยลไปนานแล้ว

ไม่อยากจะสนใจยังเป็นเรื่องยาก

“หุ้นหกสิบเปอร์เซ็นต์แลกกับชีวิตของเขา คุ้มค่ามากแล้ว”

ชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้างดันกรอบแว่นของเขา มองโจวเย่นชิวด้วยแววตานิ่งเฉย：“ผมไม่ชอบกลิ่นบุหรี่”

โจวเย่นชิวชะงัก ยิ้มแห้ง：“ในห้องทำงานของผมติดตั้งระบบลมถ่ายเทอย่างดี ไม่มีกลิ่นบุหรี่ลงเหลือ……”

ชายหนุ่มหัวเราะเย็นยะเยือก：“ถ้าอย่างนั้น ผมไม่ชอบมองคนสูบบุหรี่

โจวเย่นชิวจนปัญญา ขยี้บุหรี่ให้ดับในที่เขี่ยบุหรี่

จากนั้น เขาจึงพูด：“เฉินตงยอมรับหุ้นหกสิบเปอร์เซ็นต์ของบริษัทอสังหาริมทรัพย์จุนหลง บอกกับไท่ติ่งในมือเขา ตอนนี้ถือว่ามีอสังหาริมทรัพย์มากเป็นอันดับหนึ่งในเมืองนี้แล้ว”

ตอนที่พูดคำนี้ โจวเย่นชิวถอนหายใจเล็กน้อย

เขาสู้มาครึ่งชีวิต กว่าจะทำให้บริษัทอสังหาริมทรัพย์ของตนกลายเป็นอันดับหนึ่ง

แต่เฉฺนตงล่ะ?

แค่เป็นเพราะมีตระกูลเฉินคอยช่วยอยู่ด้านหลัง ก็สามารถเทียบเท่ากับสิ่งที่เขาทำมาครึ่งชีวิต

ราวกับว่าชายหนุ่มรู้ความในใจของโจวเย่นชิว ยิ้มเศร้า：“ดังนั้นต่อให้สู้แค่ไหน ก็ไม่เท่าเกิดในครอบครัวที่ดี ยืนถูกข้าง”

โจวเย่นชิวยิ้ม พยักหน้าเห็นด้ว

……

กลับไปถึงบริษัทอสังหาริมทรัพย์ไท่ติ่ง

พนักงานภายในบริษัทล้วนเป็นห่วงเฉินตง เมื่อเห็นเฉินตงกลับมา ทุกคนก็โล่งใจ

ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เฉินตงจากบอส กลายเป็นเสาหลักของพนักงานทุกคนแล้ว

เฉินตงกลับไปที่ห้องทำงาน เสี่ยวหม่าเดินตามเข้ามา พูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆ：“พี่ตง เรื่องเมื่อกี้ คงจะยุ่งยากเล็กน้อยแล้วครับ”

“ว่ายังไง?” เฉินตงถาม

เสี่ยวหม่าหยิบโทรศัพท์ยื่นไปตรงหน้าเฉินตง：“เรื่องแบนเนอร์ใต้ตึกบริษัท ถูกโพสต์ในโซเชี่ยลแล้วครับ ดังมาก”

เฉินตงรับโทรศัพท์มาดู ข่าวและช่องทางใหม่ต่างๆ ล้วนโพสต์ภาพแบนเนอร์ใต้บริษัทเมื่อกี้ หรือไม่ก็คลิปวิดีโอ

อีกทั้ง พาดหัวข่าวแต่ละอันน่าตกตะลึงกว่าแต่ละอัน

หนึ่งในพาดหัวข่าวที่เป็นประเด็นร้อนที่สุด พาดหัวข่าวเอาไว้ว่า：【ตกตะลึง！ประธานบริษัทไท่ติ่งบ้าคลั่ง ญาติผู้ตายมาถึงบริษัท บีบให้เขาสวมชุดไว้อาลัย！】

มองดูพาดหัวข่าว เฉินตงขมวดคิ้วเป็นปม

จากนั้นเขาก็กดไปยังช่องแสดงความคิดเห็น

ข้อความคาดเดา ประชดประชัน โกรธเคือง ด่าทอ ปรากฏในสายตา

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีคนรับบทบาท “ผู้รู้” พิมพ์อธิบายอย่างละเอียดตรงช่องแสดงความคิดเห็น

โจวจุนหลงที่เป็นคนทำแบนเนอร์ ก็ถูกขุดออกมาอย่างรวดเร็ว

สิ่งนี้ทำให้ช่องแสดงความคิดเห็นไปไกลมากขึ้นเรื่อยๆ

มีคนบอกว่าเฉินตงและโจวจุนหลงเป็นหนี้ชีวิตกัน

และมีคนบอกว่าโจวจุนหลงอิจฉาไท่ติ่ง จึงจงใจทำลายชื่อเสียงของเฉินตง

ไม่ว่าจะดีหรือร้าย ผลลัพธ์สุดท้าย เฉินตงรู้ดีที่สุด

ซึ่งก็คือส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ไท่ติ่ง ถึงขึ้นจะส่งผลกระทบต่อราคาบ้านในโครงการเปลี่ยนแปลงย่านสลับที่ภาคตะวันตกของเมือง！

“พี่ตงครับ ครั้งนี้โจวจุนหลงทำร้ายเราเข้าแล้วจริงๆ” สีหน้าเสี่ยวหม่าเต็มไปด้วยความเศร้า เมื่อเห็นเฉินตงทำหน้าเคร่งขรึม จึงรีบพูดปลอบ：“แต่ว่าพี่วางใจได้ครับ ผมสั่งให้คนประชาสัมพันธ์วิกฤตนี้แล้วครับ”

“ยกเลิกเถอะ”

เฉินตงวางโทรศัพท์ลง คลี่ยิ้มบางๆ：“ยกเลิกประชาสัมพันธ์วิกฤต จะเปลืองเงินไปกับส่วนนี้ทำไม?”

เสี่ยวหม่านิ่งค้างทันที

พี่ตงบ้าไปแล้ว?

ตอนนี้ไท่ติ่งและเขาได้รับข่าวเสียหายไปหมดแล้ว หากปล่อยให้พูดกันแบบนี้ต่อไป ราคาบ้านของบริษัทอสังริมทรัพย์ไท่ติ่งและภาคตะวันตกของเมือง ต้องร่วงแล้วจริงๆ！

ยกเลิกประชาสัมพันธ์วิกฤต นี่เป็นการสูญเสียงานใหญ่เพราะเรื่องเล็กๆไม่ใช่หรอ?

ไม่รอให้เสี่ยวหม่าพูด เฉินตงพิงเก้าอี้ ยิ้มประหลาดแล้วพูด：“พรุ่งนี้ฉันจะเซ็นสัญญา ราคาบ้านของเราทางภาคตะวันตกของเมืองต้องขึ้นราคา！”

ตึ้ง！

เสี่ยวหม่าตัวสั่น ม่านตาขยายอย่างรวดเร็ว：“พี่ตง พี่ พี่ล้อเล่นหรือเปล่าครับ?”