The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา – ตอนที่ 113

ตอนที่ 113

บทที่ 113 เฉินตงผู้แปลกประหลาด

เห็นอยู่ชัดๆ ว่าเป็นเวลาบ่ายสามโมง

แต่ท้องฟ้ากลับมืดครึ้มอย่างมาก

เมฆดำก้อนใหญ่ลอยปกคลุมอยู่ทั่วท้องฟ้าของเมือง

เดิมทีสามารถมองเห็นทัศนียภาพของเขาเทียนซานอันสวยงามได้ แต่ด้วยสภาพอากาศเช่นนี้ ทำให้ยิ่งดูมืดครึ้ม

ลมและฝนกระหน่ำลงมา

เอี๊ยด !

รถโรลส์-รอยซ์คันสีดำจอดอยู่ด้านนอกเขตวิลล่าเขาเทียนซาน

ภายใต้บรรยากาศอึมครึม รถโรลส์-รอยซ์จอดขวางประตูใหญ่ของเขตวิลล่าเอาไว้ ดูไปแล้วเหมือนกับสัตว์ร้ายที่นอนนิ่งอยู่

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประจำอยู่ตรงประตูทางเข้าต่างขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

แต่กลับไม่มีใครกล้าเดินเข้าไป

ในฐานะเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย พวกเขามีสิทธิ์ที่จะไม่ให้ความสนใจกับหวางเห้าซึ่งขับรถอาวดี้ เอ4ได้

แต่ไม่กล้าที่จะละเลยรถโรลส์-รอยซ์

ใครๆ ก็รู้ดีว่า เจ้าของที่นั่งอยู่ในรถที่มีมูลค่าเช่นนี้ คงจะต้องเป็นคนที่มีฐานะมั่งคั่งอย่างแน่นอน !

หากประมาทเพียงเล็กน้อย เขตวิลล่าเขาเทียนซานอาจจะไม่ได้รับความเดือดร้อนอะไร

แต่พวกเขาซึ่งทำหน้าที่เป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย จะต้องได้รับความเดือดร้อนอย่างแน่นอน

ภายในรถ เฉินตงเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า

เขาแสยะยิ้มออกมา : “เมฆดำลอยปกคลอมอยู่ ลมและฝนเทกระหน่ำลงมา ช่างเป็นฉากที่ดูเหมาะสมจริงๆ”

คุนหลุนสีหน้าเคร่งขรึม กำลังจ้องมองไปที่ประตูใหญ่ของเขตวิลล่าเขาเทียนซานอยู่ในขณะนี้ แววตาดูเกรี้ยวกราดเหมือนกับสัตว์ร้ายที่กำลังจ้องตะครุบเหยื่อ

ในฐานะที่เป็นทหารรับจ้าง สนามรบได้เปลี่ยนความกระหายเลือดในการฆ่าคนของเขาให้กลายเป็นเรื่องธรรมดาไปเสียแล้ว

ถ้าไม่ทำก็คือไม่ทำ แต่ถ้าคิดจะทำแล้วก็ต้องทำอย่างเต็มที่ที่สุด !

“คุณชาย ถ้าหากจะต้องฆ่าจริงๆ คุณไม่ต้องแสดงตัว คุนหลุนจะเป็นคนลงมือด้วยตัวเอง”

จู่ๆ คุนหลุนก็พูดขึ้นมาอย่างเคร่งขรึมว่า : “หากได้รับพรจากนายท่านเช่นนี้ ไม่แน่ว่าอาจจะดึงคุณชายออกมาจากเรื่องนี้ได้ อย่างมากก็แค่เสียสละชีวิตที่ไร้ค่าของคุนหลุนเพียงแค่ชีวิตเดียว”

“พูดอะไรโง่ๆ ?” เฉินตงเลิกคิ้ว

“ชีวิตนี้ของคุนหลุน ในตอนนั้นนายท่านอาศัยความเด็ดเดี่ยวเข้าไปช่วยออกมาจากสนามรบ ผมจึงนับถือเพียงแค่นายท่าน ไม่ได้นับถือตระกูลเฉิน”

เสียงของคุนหลุนฟังดูเคร่งขรึมและเด็ดเดี่ยว ราวกับว่ามีการตัดสินใจอยู่ภายในใจมานานแล้ว : “คุณเป็นลูกชายของนายท่าน และเป็นผู้สืบทอดมรดกของตระกูลเฉินในอนาคต คุนหลุนยินดีที่จะสละชีวิตให้”

เผียะ !

เฉินตงใช้ฝ่ามือตบเข้าไปที่หัวของคุนหลุน

“ฉันไม่ชอบเห็นพี่น้องไปตายแทนหรอกนะ”

“แต่ว่า……” คุนหลุนรู้สึกซาบซึ้งใจ คิดที่จะพูดแย้งขึ้นมา

เผียะ !

“หุบปาก !”

เฉินตงใช้ฝ่ามือตบเข้าไปที่หัวของเขาอีกครั้ง : “คนที่ล่วงเกินแม่ของฉัน ฉันจะเป็นคนแก้แค้นด้วยตัวเอง ไม่จำเป็นจะต้องให้นายไปตายแทน !”

น้ำเสียงที่ดังก้องกังวาน ยากที่จะโต้แย้งได้

ตอนนี้เอง มีแสงจากรถยนต์สาดส่องมาจากที่ไกลๆ

มีรถบีเอ็มดับเบิลยูคันหนึ่งวิ่งตรงเข้ามาจอดอยู่ข้างๆรถโรลส์-รอยซ์

กระจกรถเลื่อนลง ใบหน้าที่มีรอยแผลเป็นของกูหลังยื่นออกมาจากด้านใน ปรากฏให้เห็นถึงความโหดเหี้ยมเล็กน้อย

“คุณเฉิน……ผมสามารถลงมือโดยลำพังได้”

ถึงจะเป็นคำพูดที่ฟังดูไม่เหมือนกัน แต่กลับเป็นความคิดแบบเดียวกันกับคุนหลุน

ในฐานะผู้ติดตามของเฉินตง บางครั้งการออกรับแทนก็ถือเป็นเรื่องจำเป็น

ถึงแม้จะต้องแลกด้วยชีวิตก็ไม่เสียดาย

ตอนที่กูหลังตัดสินใจแล้วว่าจะคอยติดตามเฉินตง ในใจก็มีความคิดเช่นนี้เรียบร้อยแล้ว

กูหลังสูดหายใจเข้าเต็มปอด แล้วหันไปมองเฉินตงด้วยแววตาที่แน่วแน่ : “ในมือของผมมีอยู่หลายชีวิต การจะฆ่าเขาคงไม่ใช่เรื่องยาก”

อย่างไรก็ตาม

เฉินตงที่นั่งอยู่ในรถโรลส์-รอยซ์ กลับหันไปมองกูหลังอย่างไม่แยแส

จากนั้นจึงหันกลับไปมองด้านหน้า แล้วพูดออกมาอย่างสงบว่า : ออกรถ !”

รถโรลส์-รอยซ์สตาร์ทเครื่อง แล้วขับตรงเข้าไปในเขตวิลล่า

กูหลังขมวดคิ้ว แต่ก็ยังคงขับรถตามไปติดๆ

เปรี้ยง !

เมฆดำลอยสะสมอยู่บนท้องฟ้ากว่าครึ่งวัน มีสายฟ้าฟาดผ่ากลางท้องฟ้ายามค่ำคืนลงมา

ลมเริ่มพัดแรง

ใบไม้กำลังปลิวไปมาอยู่เต็มพื้นด้านหน้าเขตวิลล่า

ฟิ้ว ฟิ้ว……

ฝนห่าใหญ่เทลงมา

ด้านหน้าวิลล่า

รถโรลส์-รอยซ์และรถบีเอ็มดับเบิลยูเคลื่อนเข้ามาจอดพร้อมกัน

เฉินตงลงจากรถ ปล่อยให้ทั้งตัวเปียกปอนไปด้วยฝน แล้วเดินตรงเข้าไปยังด้านหน้าประตูใหญ่ของวิลล่าด้วยความเย็นชา

ปัง !

เขาใช้เท้าข้างหนึ่งถีบประตูใหญ่ให้เปิดออก

แล้วเฉินตงก็เดินนำเข้าไปในวิลล่า

คุนหลุนและกูหลังรีบเดินตามไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ปัง !

เฉินตงออกแรงใช้เท้าถีบประตูวิลล่าต่อโดยไม่คิดที่จะหยุดพัก

เปรี้ยง !

แสงของฟ้าผ่าที่ปรากฏขึ้นด้านหลัง

ทำให้ภายในวิลล่าสว่างวาบขึ้นมา

“เฉินเทียนเซิง ออกมา !” เฉินตงตะโกนด้วยความโมโห

ทั่วทั้งวิลล่าเงียบสงบ

ผ่านไปสักครู่ จึงมีเสียงที่สงบดังขึ้นมาจากห้องรับแขก

“มีธุระอะไรหรือ ?”

พรึบ !

แสงไฟส่องสว่างทั่วห้องรับแขก

เฉินเทียนเซิงนั่งอยู่บนโซฟาด้วยท่าทีเกียจคร้าน เขาหันมองฝนฟ้าฟ้าคะนองนองด้านนอก แล้วส่ายหัวด้วยความเบื่อหน่าย : “อากาศแบบนี้ สมควรตายจริงๆ !”

“แกนั่นแหละที่สมควรตาย !”

“คุณชาย !”

“คุณเฉิน !”

คุนหลุนและกูหลังหน้าถอดสีพร้อมกันทันที

คุนหลุนยิ่งใจเต้นรัว

สมควรตาย !

ทำไมจู่ๆ คุณชายถึงได้ลงมือ ?

เขาทำเช่นนี้ไม่เท่ากับว่าตั้งใจทำผิดกฎของตระกูลหรอกหรือ ?

แต่ถ้าจะให้เฉินตงจัดการกับเฉินเทียนเซิงตามลำพัง เฉินตงเองก็ไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้ !

ขณะที่ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ในสมองของคุนหลุนราวกับมีเสียงของท่านหลงดังขึ้นอยู่ตลอดเวลา

“กูหลัง โจมตีพร้อมกัน !”

คุนหลุนและกูหลังตรงเข้าโจมตีเฉินเทียนเซิงแทบจะพร้อมกัน

“เหอะๆ สามรุมหนึ่ง ไร้ยางอายขนาดนี้เชียวหรือ ?”

เฉินเทียนเซิงที่กำลังเผชิญหน้ากับคนทั้งสามคนอย่างเฉินตง กูหลัง และคุนหลุน กลับขยับแว่นที่อยู่บนดั้งจมูกด้วยท่าทีเรียบเฉย มุมปากเผยรอยยิ้มที่มีนัยยะออกมา

ตุบ !

ยังไม่ทันจะพูดจบ เฉินตงก็พุ่งตรงเข้าไปด้านหน้าแล้วปล่อยหมัดเข้าใส่เฉินเทียนเซิง

เฉินเทียนเซิงตัวลอยขึ้นในทันที แต่กลับยืนนิ่งไม่ป้องกันตัว

ตุบ !

ถูกชกเข้าไปอีกหมัด สีหน้าของเฉินเทียนเซิงเริ่มซีดเผือดทันที จากนั้นจึงเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง ลูกกระเดือกเริ่มมีการเคลื่อนไหว

หลบได้ แต่ไม่ยอมหลบ ถึงขนาดไม่แม้แต่จะป้องกันตัว

เหตุการณ์แปลกประหลาดเช่นนี้ ในสายตาของคนปกติอาจเป็นเรื่องที่ยากจะเข้าใจได้

แต่สำหรับคุนหลุนที่มองทุกสิ่งออกได้อย่างชัดเจน ในหัวของเขากลับมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา——จบเห่แล้ว !

“เหอะๆ……หมัดแรกเป็นฝีมือของแก แกทำผิดกฎของตระกูลแล้ว” เฉินเทียนเซิงพยายามสกัดกั้นไม่ให้กระอักเลือดออกมา แล้วหันไปหัวเราะด้วยน้ำเสียงอันเกรี้ยวกราด

การแก้ไขปัญหาของเขาไม่มีทางเหมือนกับเฉินเทียนหย่างผู้เป็นน้องชายของเขาอย่างแน่นอน ที่รู้จักเพียงแค่การฆ่าโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง

ถึงแม้เขาจะรู้ดีว่า ในตอนนั้นเฉินเทียนหย่างน้องชายของเขาเดินทางมาเมืองนี้ ก็เพื่อจะยอมทำผิดกฎตระกูล จัดการฆ่าเฉินตง เพื่อสนับสนุนเขาซึ่งเป็นพี่ชาย

แต่สำหรับเขาแล้ว การกระทำเช่นนี้ของน้องชาย ก็ยังคงไม่ต่างกับพวกไร้สมองอยู่ดี

เขาไม่รู้สึกซาบซึ้งเท่าไหร่นัก หากจะมีก็คงเป็นความรู้สึกสมเพชในความโง่เขลาของเฉินเทียนหย่างก็เท่านั้น

อย่างไรก็ตาม

จู่ๆ ก็มีรอยยิ้มเผยขึ้นที่มุมปากของเฉินตง แววตาที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าเป็นประกาย : “ฉันรู้ดีว่าหมัดแรกแกต้องไม่หลบแน่นอน”

อะไร ? !

เฉินเทียนเซิงหรี่ตาของเขา จากนั้นเส้นเลือดที่หางตาของเขาก็กระตุก

ยังไม่ทันที่เขาจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง เฉินตงก็หันหลังกลับทันที จากนั้นจึงใช้แส้ฟาดเข้าไปที่หัวของเขาพร้อมเสียงที่แหลมเสียดทางเข้าไปในหู

หลังจากทนต่อหมัดแรก เขาก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ที่ละเมิดกฎของตระกูลแล้ว

เฉินเทียนเซิงไม่คิดที่จะทนอีกต่อไป เพียงแวบเดียว เขากระโดดขึ้นไปบนโซฟา แส้นั้นฟาดเข้าไปที่เข่าของเฉินตง

เผียะ !

มีเสียงแตกดังขึ้น

สีหน้าของเฉินตงเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน เผยให้เห็นสีหน้าของความเจ็บปวด จากนั้นจึงส่งเสียงครวญครางออกมา พร้อมกับเดินโซเซถอยหลังไป

“คุณชาย”

คุนหลุนและเฉินตงที่คอยติดตามอยู่ไม่ห่างรีบเข้ามาประคองโดยพร้อมกันทันที

กูหลังสีหน้าซีดเผือด มองดูเฉินตงด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากจะเชื่อสายตา

โครงสร้างกระดูกของมนุษย์นั้น กระดูกหัวเข่าถือว่าเป็นกระดูกส่วนที่แข็งที่สุด การที่กระดูกขาแตก ถือเป็นการบาดเจ็บของกระดูกขาที่ร้ายแรงเป็นอย่างมาก

เหตุผลง่ายๆ เช่นนี้ ทำไมคุณเฉินถึงไม่รู้ ?

“ได้ลิ้มรสชาติของการที่กระดูกแตกดู คงจะสบายมากใช้ไหมล่ะ ?” เฉินเทียนเซิงพูดพลางแสยะยิ้ม

“ฮู้……”

เฉินตงหายใจออกหนึ่งครั้ง กระดูกขาที่แตกสร้างความเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ทำให้เหงื่อกาฬไหลอาบบนหน้าผากของเขา

เขาผละตัวออกมาจากการประคองของคุนหลุนและกูหลัง เดินโซเซถอยหลังไป แล้วนั่งลงบนโซฟา

เขาหายใจเหนื่อยหอบไปพลาง แล้วแสยะยิ้มออกมาเหมือนกับสัตว์ที่ดุร้ายไปพลาง

จากนั้นจึงค่อยๆ ยกมือขวาขึ้นแล้วชี้ไปที่เฉินเทียนเซิง

“จัดการมัน !”

The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา

The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา

เฉินตงกับหวางหนันหนันแต่งงานกัน3ปี ถูกภรรยาที่ยกน้องชายเป็นหัวแก้วหัวแหวนบีบคั้น แล้วยังถูกดูถูกเหยียดหยาม วันหนึ่งได้กลับตระกูลมหาเศรษฐี เขาสาบานว่าต้องกอบกู้ศักดิ์ศรีกลับคืนมา ต้องทำให้คนที่ดูถูกเขาเสียใจกับสิ่งที่ทำ ให้คนที่เหยียดหยามเขาต้องชดใช้อย่างสาสม

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท