การข่มขู่เป็นไปอย่างเปิดเผย
ในเมื่อเฉินตงกล้าที่จะมาที่นี่ นั่งก็หมายความว่าเขาเตรียมตัวเตรียมใจมาเรียบร้อยแล้ว
“ไอสัตว์เดรัจฉาน แกปล่อยพ่อของฉันเดี๋ยวนี้ !”
หลี่เต๋อซานตะโกนขึ้นมาด้วยความโกรธ : “เขาเป็นปู่ของแกนะ !”
“อย่างไรสัตว์เดรัจฉานก็เป็นสัตว์เดรัจฉานอยู่วันยังค่ำ ไม่สนใจที่ต่ำที่สูง ไม่เห็นผู้ใหญ่อยู่ในสายตา !”
“หรือสุสานที่ฝังบรรพบุรุษของตระกูลหลี่ของเราจะมีปัญหา ทำไมถึงได้มีทายาทที่ดื้อรั้นเช่นนี้ได้ !”
“หลี่หลานเอ๋ย หลี่หลาน แกมันสมควรตายจริงๆ เกิดตัวอะไรออกมาเนี่ย แม้กระทั่งผู้หลักผู้ใหญ่ยังกล้าข่มขู่ อกตัญญูจริงๆ !”
……
ฝูงชนตะโกนโห่ร้องด้วยความขุ่นเคือง
จู่ๆ เฉินตงก็รู้สึกขำ
ไม่สนใจที่ต่ำที่สูง ?
ไม่เห็นผู้ใหญ่อยู่ในสายตา ?
คนพวกนี้ เมื่อก่อนเคยเห็นเขากับแม่เป็นคนตระกูลหลี่ด้วยหรือ ?
ตอนนี้คุณท่านใหญ่หลี่ตกอยู่ในกำมือของเขา ถึงได้เริ่มพูดเรื่องความกตัญญูกันหรืออย่างไร ?
นี่มันช่างไร้ยางอายเสียจริงๆ !
คุณท่านใหญ่หลี่ยิ้มมุมปาก : “ตงเอ๋อ กลับมาเถอะ ที่นี่ก็คือบ้านของแก ต่อไปแกก็จะได้เป็นเจ้าบ้านตระกูลหลี่ !”
“ผมจะรับแม่ของผมกลับบ้าน !”
มือขวาของเฉินตงค่อยๆ เพิ่มแรงให้หนักขึ้น
คุณท่านใหญ่หลี่ใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาเริ่มถลนออกมา เห็นได้ชัดว่าขาดอากาศหายใจ
แต่เขากลับยังคงยิ้มอยู่
ภาพนี้ทำให้ทุกคนที่เห็นต่างรู้สึกตื่นตระหนก
บ้าไปแล้ว !
เฉินตงบ้าไปแล้วจริงๆ !
ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า ไม่มีใครสงสัยเลยว่าเฉินตงจะกล้าฆ่าคุณท่านใหญ่หลี่หรือไม่
“แกไม่มีทางเลือก !”
จู่ๆ คุณท่านใหญ่หลี่ก็พยายามฝืนพูดออกมาหนึ่งประโยค : “ถ้าไม่ยอมเป็นเจ้าบ้าน แกก็รับแม่ของแกกลับไปไม่ได้ อีกทั้ง แม่ของแกจะต้องตายด้วย !”
คำขู่ที่รุนแรงเช่นเดียวกัน
แต่กลับทำให้หัวใจของเฉินตงสั่นอย่างรุนแรง
มือที่บีบคอของคุณท่านใหญ่หลี่อยู่ค่อยๆ คลายลงเล็กน้อย
เมื่อรู้สึกว่าคอของเขาถูกปล่อยลงเล็กน้อย ใบหน้าของคุณท่านใหญ่ก็ปรากฏรอยยิ้มที่ชัดเจนขึ้น
เมื่อเห็นท่าทีของเฉินตง เขาก็รู้สึกภูมิใจ
อย่างไรเสียก็เป็นแค่เด็กหนุ่มคนหนึ่ง คิดจะมางัดข้อกับคนแก่อย่างฉันได้อย่างไร ?
เขาลักพาตัวหลี่หลานกลับตระกูลหลี่ ก็เพื่อบีบบังคับให้เฉินตงยอมจำนน
หากเขากุมชะตาชีวิตของหลี่หลานเอาไว้ได้ เขาก็ไม่รู้สึกกังวลใจเลยแม้แต่น้อยว่าเฉินตงจะปฏิเสธตำแหน่งผู้สืบทอดตำแหน่งเจ้าบ้าน
เมื่อเทียบกับอนาคตของตระกูลหลี่แล้ว ชีวิตของหลี่หลาน แทบจะไม่มีค่าใดๆ ในสายตาของคุณท่านใหญ่หลี่เลย
“เธอเป็นลูกสาวของคุณ ในสายเธอของคุณ เธอไม่มีค่าอะไรเลยหรือ ?”
เฉินตงรู้สึกโกรธจนถึงขีดสุด
แต่ทว่า
คุณท่านใหญ่หลี่กลับยิ้มออกมา : “เธอเป็นลูกสาวของตระกูลหลี่ หากยอมเสียสละเพื่ออนาคตของตระกูลหลี่ได้ นั่นก็ถือเป็นเกียรติของเธอ !”
ตุ๊บ !
เฉินตงโกรธจัด เขาตบคุณท่านใหญ่หลี่ด้วยหลังมือจนล้มลงไปนอนกับพื้น
เขาไม่คิดเลยว่า คนคนหนึ่งจะไร้ยางอายได้ถึงขั้นนี้ !
อีกทั้งยังเป็นถึงเจ้าบ้านตระกูลหลี่ที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองหลวงอีกด้วย !
แม่ต้องเกิดมาในครอบครัวแบบนี้ ช่างโชคร้ายจริงๆ !
“พ่อ……”
หลี่เต๋อซานและบรรดาน้องชายรีบวิ่งเข้าไปทันที แล้วล้อมคุณท่านใหญ่หลี่เอาไว้
ส่วนคนตระกูลหลี่ที่เหลือ ก็ก้าวขึ้นไปข้างหน้าด้วยความเดือดดาล
“ฆ่ามัน ฆ่าพวกมันให้หมด !”
หลี่เต๋อซานเห็นใบหน้าซีกหนึ่งของคุณท่านใหญ่หลี่บวมเปล่งและมีเลือดไหลออกมาที่มุมปาก ก็เกิดเจตนาฆ่าที่รุนแรงขึ้นมาทันที
ทันใดนั้น
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนก็วิ่งกรูเข้ามา
“พี่ใหญ่จะลงมือแล้ว !”
จู่ๆ ฉินเย่ก็ตะโกนขึ้นมา เขาล้วงมือเข้าไปหยิบมีดสั้นออกมาจากกระเป๋า จากนั้นจึงวิ่งตรงเข้าไปหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยด้วยความรวดเร็วราวกับสายฟ้า
ในเวลาเดียวกัน
คุนหลุนเองก็ตะโกนออกมาเสียงดัง รูปร่างที่สูงตระหง่านราวกับหอคอยเหล็กของเขา พุ่งเข้าหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยราวกับคลื่นสึนามิ
การต่อสู้เปิดฉากขึ้น !
มีดสั้นที่อยู่ในมือของฉินเย่ ค่อยๆ เฉือนเข้าไปที่คอของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เลือดสีแดงสดพุ่งออกมา ส่วนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ล้มลงไปนอนจมกองเลือดอยู่
ภายในห้องโถงใหญ่ ค่อยๆ มีกลิ่นเลือดคละคลุ้งขึ้นมา
ภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้า เฉินตงยืนมองอยู่อย่างไม่ละสายตา
ต่อให้เป็นเขาก็ยังอดที่จะตกใจไม่ได้กับการฆ่าอย่างโหดเหี้ยมและเด็ดขาดของฉินเย่
คนที่ฆ่าพ่อของตัวเองได้ ไม่มีทางที่จะปรานีต่อชีวิตของคนอื่นเลยจริงๆ !
ฉินเย่ที่โหดเหี้ยมและคุนหลุนที่ดุร้าย สามารถจัดการกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจำนวนหลายสิบคนได้ภายในชั่วพริบตาจริงๆ
“คนตระกูลหลี่ทุกคน ฆ่าไอ้สัตว์เดรัจฉานนี่ให้ได้ !”
หลี่เต๋อซานตะโกนเสียงดัง
ทันใดนั้น
ผู้ชายทุกคนในตระกูลหลี่ก็มีท่าทีที่ดุร้ายราวกับเสือและหมาป่า พุ่งตรงเข้าไปหาเฉินตงและท่านหลงด้วยความเกรี้ยวกราดในทันที
เฉินตงขยับไหล่ทั้งสองข้างเล็กน้อย จากนั้นจึงแสยะยิ้มมุมปากออกมา : “แสดงให้ฉันเห็นหน่อยซิว่า ชนชั้นสูงของตระกูลหลี่ จริงๆ แล้วจะอ่อนแอขนาดไหน ถึงได้ยอมบากหน้ามาเชิญคนที่พวกแกเรียกว่าเป็นสัตว์เดรัจฉานอย่างฉัน ให้กลับมาเป็นเจ้าบ้าน !”
ยังไม่ทันที่เฉินตงจะได้ขยับ
ก็มีบางอย่างปรากฏขึ้นตรงหน้าทันที
ท่านหลงเข้ามายืนกันเฉินตงเอาไว้
ตอนนี้เอง ท่านหลงท่าทีดุดันและน่าเกรงขามออกมา
“ตระกูลหลี่ของพวกแก คิดที่จะใช้พวกที่มากว่ารุมพวกที่น้อยกว่าอย่างนั้นหรือ ?”
“ท่านหลง นายเป็นคนของตระกูลเฉิน อย่ามายุ่งเรื่องของตระกูลหลี่ มิเช่นนั้นอย่าหาว่าตระกูลหลี่ของฉันไม่ไว้หน้าตระกูลเฉินก็แล้วกัน !” หลี่เต๋อซานจ้องตาเขม็งและตะโกนออกมาอย่างดุดัน
ส่วนคุณท่านใหญ่หลี่เองก็ไม่คิดขัดขวาง
เพื่ออนาคตของตระกูลหลี่แล้ว เขายอมที่จะใช้ทุกวิถีทาง ยอมที่จะวางทิฐิของเขาลง
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะปล่อยให้ศักดิ์ศรีและหน้าตาของตระกูลหลี่ต้องถูกเหยียบย่ำได้เช่นนี้
ทุกสิ่งที่เฉินตงทำ ควรจะได้รับโทษอย่างสาสม
ให้เขาได้รู้ว่า ตระกูลหลี่ที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นคือยักษ์ใหญ่ ไม่ใช่มดตัวเล็กๆ ที่จะมาดูถูกได้ตามอำเภอใจ !”
ท่านหลงกลับยิ้มอย่างดูถูก : “เรื่องของตระกูลหลี่ ? ฉันเองก็ไม่อยากจะยุ่ง แต่คุณชายเฉินตงเป็นคุณชายของตระกูลเฉินเรา ใครกล้าแตะต้องเขา ก็อย่าโทษว่าตระกูลเฉินของเราไม่ไว้หน้าก็แล้วกัน !”
หลังจากพูดจบ เขาก็ยืดอกอย่างหยิ่งผยอง
หลี่เต๋อซานและคนของตระกูลหลี่ผงะไปทันทีและหยุดนิ่ง
“ท่านหลง เขาเป็นเจ้าบ้านตระกูลหลี่ของฉัน !” คุณท่านใหญ่หลี่โต้กลับ
“คุณชายของเราไม่สนใจตำแหน่งเจ้าบ้านเล็กๆ ของตระกูลหลี่หรอก !” ใบหน้าของท่านหลงเต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง “หากเทียบกับตระกูลเฉินแล้ว ตระกูลหลี่ของคุณคือตัวอะไร ?”
“แก……” คุณท่านใหญ่หลี่โกรธจนหน้าแดง พูดไม่ออก
ตระกูลหลี่ร่ำรวยที่สุดในเมืองหลวง
แต่เมื่อเทียบกับตระกูลเฉินแล้ว ถือว่าห่างกันราวฟ้ากับดินจริงๆ
หลี่เต๋อซานจ้องตาเขม็ง : “ฉันไม่สนว่าแกเป็นใคร แต่ใครก็ตามที่กล้าทำผิดต่อตระกูลหลี่ มันผู้นั้นต้องชดใช้ ! วันนี้ ฉันจะใช้พวกมากรุมพวกน้อยเอง !”
ท่านหลงผงะไป
เขาไม่กังวลคนอย่างคุณท่านใหญ่หลี่ แต่เขากังวลคนที่เลือดร้อนอย่างหลี่เต๋อซาน
พวกเขาไม่สามารถใช้ความแข็งแกร่งของตระกูลเฉินมาเป็นเครื่องมือข่มขู่ได้ เพราะตอนนี้พวกเขาอยู่ในตระกูลหลี่ สถานการณ์ตอนนี้ราวกับว่าพวกเขาเมาอยู่ในถ้ำเสือ !
ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่จะช่วยคุณผู้หญิงออกไปได้หรือไม่ ตอนนี้พวกเขาจะสามารถออกไปจากตระกูลหลี่อย่างปลอดภัยได้หรือไม่ยังไม่รู้เลย
เมื่อเห็นคนของตระกูลหลี่เดินล้อมวงเข้ามา
ท่านหลงก็รู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก
เผียะ !
มือขวาของเฉินตงตบลงบนไหล่ของท่านหลง : “ท่านหลง ฉันเอง”
“คุณชาย……” ท่านหลงอยากจะโต้แย้งแต่พูดไม่ออก
ยังไม่ทันที่จะได้พูด
จู่ๆ บนท้องฟ้าด้านนอกห้องโถงใหญ่ ก็มีเสียงของใบพัดดังสนั่นขึ้น
ฟิ้วฟิ้วฟิ้ว……
เสียงดังก้องกังวานค่อยๆ ลดต่ำลงมาจากท้องฟ้า
ทันใดนั้นเอง ทุกคนก็ต้องผงะไป
เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งค่อยๆ ลงจอดอย่างช้าๆ ตรงบริเวณพื้นที่โล่งด้านหน้าคฤหาสน์ปราสาท
“นายท่าน ? !”
เมื่อท่านหลงเห็นเฮลิคอปเตอร์ ก็ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจทันที
“ในที่สุดก็มาแล้ว” ท่าทีของเฉินตงค่อยๆ ผ่อนคลายลงเล็กน้อย
เมื่อได้ยินสิ่งที่ท่านหลงอุทานออกมา คุณท่านใหญ่หลี่และคนของตระกูลหลี่ก็หัวใจเต้นแรงทันที
สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่เฮลิคอปเตอร์
ภายใต้ท้องฟ้ามืดมิดยามค่ำคืน เสียงใบพัดของเฮลิคอปเตอร์ดังสนั่นหวั่นไหว และทำให้เกิดลมกระโชกแรง
จากนั้น ประตูเครื่องก็เปิดออก
มีร่างร่างหนึ่ง ค่อยๆ เดินลงมาจากเฮลิคอปเตอร์
เดินไปพลางยิ้มไปพลาง
ทันใดนั้น คุณท่านใหญ่หลี่และคนของตระกูลเฉินต่างก็อยู่ในท่าทีเคร่งขรึม
จากนั้นก็มีเสียงอันทรงพลังดังออกมาจากปากของชายคนนั้น
“ตระกูลหลี่ คืนภรรยาของฉันมาให้ฉัน !”
