เวลาค่อยๆผ่านไป
ในลานประมูลคนก็ยิ่งเยอะขึ้นเรื่อยๆ
ชั้นสอง ไฟห้องส่วนตัวสว่างขึ้นทีละห้องๆ
แต่เนื่องจากการออกแบบพิเศษ ทำให้คนภายนอกมองเห็นได้ยากว่าใครนั่งอยู่ด้านใน
เฉินตงไม่สนใจฉินเย่กับจางหยู่หลันหยอกเย้ากันไปมา
เขาก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ ส่งวีแชทให้กู้ชิงหยิ่ง：“ผมอยากให้ของขวัญคุณ”
“ของขวัญอะไรเหรอ？（ดีใจ）”กู้ชิงหยิ่งตอบทันที
เฉินตงตอบกลับไป：“ถึงตอนนั้นคุณก็จะรู้เอง”
ส่งข้อความเสร็จเขาก็กดโทรศัพท์เป็นโหมดเงียบ แล้วยัดใส่กระเป๋า
พิงบนเก้าอี้ พลางมองแสงไฟลานประมูลด้านล่างที่ค่อยๆสว่างขึ้น
การประมูลกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว
เครื่องประดับ“Tears of the Blue Sea”ชุดสุดท้ายเฉินตงต้องได้มัน
นี่เป็นของขวัญที่เขาจะให้กู้ชิงหยิ่ง
ส่วนราคาเขาไม่ได้คิด การประมูลในเมืองนี้คงไม่ได้ประมูลของล้ำค่าราคาแพงอะไร ยิ่งกว่านั้นตอนนี้เขามีเงิน
“คุณเฉิน ให้ห้องแอบร้อนนะคะ”
จู่ๆจางหยู่หลันก็พูดขึ้น：“คุณให้บอดี้การ์ดของคุณออกไปได้ไหมคะ？ฉันอยากจัดระเบียบชุดให้เย็นสบายขึ้นสักหน่อย”
ฉินเย่ตาเป็นประกาย แต่ก็แสดงความลำบากใจออกมาทันที
จางหยู่หลันจำคนผิด เขาไม่กล้าไล่เฉินตงออกไปหรอกนะ
เฉินตงยิ้มมุมปาก
ตระกูลจางแห่งเมืองหลวงไม่เสียแรงที่อยู่ในวงการบันเทิง คิดไม่ถึงว่าลูกสาวตระกูลร่ำรวยจะมีท่าทีเช่นนี้
“คือ จางหยู่หลัน คนกันเองไม่ต้องถือสาหรอกครับ”
ทันใดนั้นฉินเย่ก็พูดออกมา
จางหยู่หลันอึดอัด
นี่……ยังเป็นคนกันเอง ไม่ต้องถือสาอีกงั้นเหรอ？
เฉินตงไม่ทันได้ตั้งตัว หน้าแดงก่ำ และไอออกมาอย่างรุนแรง
เขาจ้องฉินเย่เขม็ง เจ้าบ้านี่มีน้ำใจกับคนกันเองขนาดนี้เลยหรือไง？
ฉินเย่รู้ว่าตนพูดผิดไป จึงชี้ไปยังเวทีประมูลด้านล่างด้วยหน้าแดงก่ำ：“คือ ดูการประมูลสิ กำลังจะเริ่มแล้ว”
จางหยู่หลันเหลือบมองเฉินตงอย่างโกรธๆ
ท่ามกลางก้างนี้ เธอก็ไม่ได้แสดงความมีเสน่ห์ของตนออกมาต่อ
ในเมืองหลวงตระกูลจางไม่ถึงกับมีอำนาจมาก แม้ทุกวันนี้ตระกูลจางจะมีวงการบันเทิงอยู่ในมือจนแทบจะเป็นผู้มีอำนาจในวางการไปแล้วก็ตาม
แต่เมื่อเทียบกับคนใหญ่คนโตต่างๆในเมืองหลวง ตระกูลนี้ยังห่างอยู่มาก
ถ้าได้ความชื่นชมจากตระกูลเฉิน แม้เฉินตงจะเป็นเพียงผู้สืบทอดตระกูล ยังไม่มีไม่มีผู้นำตระกูลคนใหม่ที่แท้จริง แต่เพียงแค่ชื่อเสียงนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ตระกูลจางร่วมงานกันได้
เพื่อตระกูล เธอไม่เสียดายเลย
ยิ่งไปกว่านั้น“เฉินตง”ที่อยู่ตรงหน้าก็ตรงสเปคเธอมาก
ทันใดนั้น
เวทีประมูลสว่างไสว
ขณะเดียวกันไฟที่ดวงเล็กในงานก็ดับลงเช่นกัน
แสงไฟทั้งหมดส่องไปบนเวทีประมู
ชายวัยกลางคนหุ่นดีสวมชุดสูทรองเท้าหนังคนหนึ่ง เดินขึ้นเวทีด้วยรอยยิ้มบางๆ
งานประมูล เริ่มอย่างเป็นทางการ！
เฉินตงร่วมงานประมูลเป็นครั้งแรก ชมการประมูลอย่างสนใจ
แต่ดูของประมูลไป2-3ชิ้นความสนใจก็ลดน้อยลง เพราะเป็นอย่างที่เขาคาดการณ์ไว้ ของที่นำมาประมูลสำหรับคนทั่วไปนั้นมีค่ามีราคามาก แต่สำหรับเขาไม่สำคัญเลยแม้แต่น้อย
ห้องส่วนตัวทั้งชั้นสอง ก็ไม่มีคนยกป้ายประมูล
คนที่แข่งราคากันล้วนเป็นคนที่อยู่ชั้นหนึ่ง
เขาเหลือบมองฉินเย่กับจางหยู่หลัน
ทั้งคู่แทบจะกอดกันแล้ว เล่นหูเล่นตากันไปมา
จากที่เขารู้จักเฉินตงฉินเย่ หากตนไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วย ทั้งคู่คงร้อนแรงกันไปแล้ว
“คุณเฉิน……”
รู้สึกถึงสายตาของเฉินตง จางหยู่หลันจึงเอ่ยขึ้น
ฉินเย่อึดอัดเล็กน้อย：“คนกันเอง ไม่มีอะไร”
จางหยู่หลัน：“……”
เธอแทบจะระเบิดอยู่แล้ว
ฉันทำกับคุณขนาดนี้แล้ว ยังแสดงความมีน้ำใจกับสหายอีก？
เห็นฉันเป็นอะไรกันแน่？
แต่เมื่อนึกถึงจุดประสงค์ของการมาครั้งนี้ จางหยู่หลันทำได้เพียงอดกลั้นความโมโหไว้ ออดอ้อนออเซาะในอ้อมแขนฉินเย่
เฉินตงเห็นแล้วก็กลั้นขำอย่างมาก
ไม่อยากทำลายเรื่องดีๆของฉินเย่ จึงฝืนเพ่งความสนใจไปที่การประมูลอันน่าเบื่อนั่น
ในลานประมูล บรรยากาศยิ่งคึกคักขึ้นตามการแข่งราคากัน
เมื่อบรรยากาศมาถึงจุดไคลแม็กซ์ ในที่สุดการประมูลสามรอบสุดท้ายก็เริ่มขึ้น
และขณะเดียวกัน ในที่สุดคนห้องส่วนตัวชั้นสองก็เริ่มมีคนยกป้ายแข่งราคากัน
เฉินตงดูอย่างเงียบๆ
เขารอเครื่องประดับ“Tears of the Blue Sea”ชุดนั้น
“คุณเฉิน จะถึงTears of the Blue Seaแล้วค่ะ”จางหยู่หลันถามลองเชิง
ฉินเย่ยิ้มอย่างชั่วร้าย：“ชอบงั้นเหรอ？งั้นผมจะซื้อให้คุณ”
จากนิสัยและกำลังทรัพย์ของเขา เสียเงินให้ผู้หญิงเป็นหมื่นเป็นแสนล้วนเป็นเรื่องปกติที่ทำ
ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนเป็นถึงสาวสวยผู้ร่ำรวย เสียไปเป็นหมื่นเป็นแสนก็ไม่เสียเปรียบแม้แต่น้อย
“คุณเฉินให้ จางหยู่หลันชอบทั้งนั้นแหละค่ะ”
จางหยู่หลันตาเป็นประกาย ลูบไล้ตัวฉินเย่ทันที
เธอรอประโยคนี้อยู่
เพียงแค่“คุณเฉิน”ยืนกรานที่จะให้ ก็แสดงว่ายังมีความเป็นไปได้ที่จะได้พัฒนาความสัมพันธ์ต่อ
แต่จางหยู่หลันกลับไม่สังเกตเห็น เฉินตงที่ใช้สายตามองเตือนพลางส่ายหน้าให้ฉินเย่อยู่อีกด้านหนึ่ง
ฉินเย่ชะงักทันที
เฉินตงอยากได้งั้นเหรอ？
เขารู้ได้ทันทีว่าเฉินตงอยากได้Tears of the Blue Seaนี้ให้กู้ชิงหยิ่ง
ฉินเย่กลุ้มใจเล็กน้อย ก้มมองจางหยู่หลันสาวสวยนิ่มนวลที่อยู่ในอ้อมแขน เขาทำไม่ได้
“ทุกท่านครับ ลำดับต่อไปคือTears of the Blue Seaเครื่องประดับที่เป็นของประมูลครั้งนี้”
สาวสวยสองคนถือถาดรองเดินขึ้นเวที พร้อมเสียงของผู้จัดประมูล
ทุกคนให้ความสนใจถาดรองที่คลุมด้วยผ้าไหมนั่น
เมื่อผู้ประมูลเปิดผ้าคลุมออก
ทันใดนั้น
แสงสีน้ำเงินสว่างจ้าออกมาท่ามกลางแสงไฟ สวยงามตระการตา สีสันแวววาว
ว้าว！
เสียงฮือฮาดังไปทั่วทั้งลานประมูล
แม้แต่เฉินตงก็ยังตกตะลึง ถูกแสงของTears of the Blue Seaดึงดูด
ส่วนจางหยู่หลันก็ตกตะลึงเช่นกัน
ที่แห่งนี้ มีการประมูลอัญมณีล้ำค่าแบบนี้ด้วย？
“การประมูลนี้น่าสนใจนะครับ”ฉินเย่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดชมออกมา
เมื่อแสงค่อยๆลดลง
ทุกคนก็เห็นTears of the Blue Seaอย่างชัดเจน
เป็นเครื่องประดับที่มีศิลปะการแกะสลักขั้นสุดยอด ไม่สิ ควรเรียกว่างานศิลปะ
เพชรสีน้ำเงินยังคงเปล่งแสงระยิบระยับ ความแวววาวสีน้ำเงินทำเอาผู้คน
เนื่องจากมันเปล่งประกายเกินไป แม้แต่เพชรน้ำดีบนสร้อยคอก็กลายเป็นของประดับที่ขับให้มันเด่น
สร้อยคอทั้งเส้นเปล่งประกาย วิจิตรงดงาม สวยไม่มีที่
เสียงดังฮือฮาขึ้นอีกครั้งในลานประมูล
และมีคนมองผู้หญิงข้างๆที่สายตาเต็มไปด้วยความปรารถนา จับกระเป๋าพกแล้วถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“ชุดนี้มีชื่อว่าTears of the Blue Sea เจ้าของงานประมูลนี้ได้เพชรชั้นยอดสีน้ำเงินนี้มาโดยบังเอิญ เชิญนักออกแบบชั้นนำระดับนานาชาติจากอิตาลีมาออกแบบและผลิตให้โดยเฉพาะ จะพูดว่ามันเป็นเครื่องประดับชุดหนึ่ง หรืองานศิลปะชิ้นหนึ่งก็ได้ แต่ผมว่า จะใช้ความใฝ่ฝันทั้งปวงของเหล่าสาวๆมาบรรยายถึงมันเลยก็ได้ ”
เมื่อแนะนำเสร็จ
ผู้จัดประมูลก็ประกาศเสียงดัง：“เปิดประมูลอยู่ที่ราคา50ล้าน แข่งราคาบิทละ10ล้าน เริ่งแข่งประมูลได้！”
ปัง！
“50ล้าน？ยังเป็นราคาเปิดประมูล？แม่เจ้าโว้ย ไม่มีปัญญาซื้อๆ！”
“โห เงินที่ฉันหามาทั้งชีวิตยังเทียบราคาTears of the Blue Seaชุดนี้ไม่ได้เลย？”
“งานศิลปะที่สวยงามขนาดนี้ ราคาคุ้มค่าจริงๆ ถ้ามีคนประมูลให้ฉัน ฉันตายก็คุ้มค่า”
……
เสียงฮือฮาดังก้องชั้นหนึ่งของลานประมูล
และขณะนั้นเอง
จู่ๆน้ำเสียงเรียบๆก็ดังมาจากห้องส่วนตัวชั้นสอง
“100ล้าน！”
