The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา – บทที่ 283 ผู้หญิงโหดเหี้ยมชั่วร้าย

เหตุเกิดกะทันหันอย่างยิ่ง

ทำให้ทั้งเฉินตงและกูหลัง ต่างก็ประหลาดใจขึ้นมาในเวลาเดียวกัน

ทั้งสองมองไปในทิศทางที่คุนหลุนมองอย่างพร้อมเพรียง

เงาร่างงดงามสะดุดตาร่างหนึ่ง ถูกประทับสู่สายตาของเฉินตง

เรือนร่างสูงโปร่ง สวมชุดกระโปรงสีขาวพิสุทธิ์ ภายใต้แสงอาทิตย์เจิดจ้า ร่างนั้นสวมหมวกกันแดด ใบหน้าขาวละเอียดราวคริสตัลใสกระจ่าง ถูกเผยให้เห็นจากใต้ปีกหมวก

แม้จะยืนอยู่ที่นั่นไกล ๆ ก็ยังดึงดูดให้ทุกคนต่างต้องเหลียวไปมองดู

หญิงสาวที่งดงามราวประติมากรรมชั้นเอกคนนี้ ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ให้ความรู้สึกคล้ายส่องแสงสว่างให้แก่ผู้คนในคืนอันมืดมิด เจิดจ้าจนทำให้ตาพร่า ทั้งยังมีเสน่ห์ดึงดูดความสนใจแก่ผู้คนที่ได้พบเห็น

“หน้าตาคุ้น ๆ อยู่นะ” เฉินตงขมวดคิ้วน้อย ๆ

กูหลังพึมพำว่า: “นี่ไม่ใช่ซูเปอร์สตาร์เฉินหยู่เฟยหรอกเหรอ?”

เฉินตงถึงกับตกตะลึงไปทันที

แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยสนใจเรื่องในวงการบันเทิงมากนัก แต่ก็ยังเคยได้ยินชื่อของเฉินหยู่เฟยมาบ้าง

เพราะในปีที่ผ่านมา ชื่อของหญิงสาวคนนี้ ดังกระหึ่มไปทั่วท้องถนนน้อยใหญ่ ทุกตรอกซอกซอยต่างก็รู้จักชื่อเธอ

เฉินหยู่เฟยได้เข้าร่วมรายการประกวดเฟ้นหาดาราหน้าใหม่ ส่งผลให้เธอดังระเบิดเป็นพลุแตกในชั่วข้ามคืน เธอกลายเป็นที่นิยมด้วยความเร็วระดับติดจรวด โด่งดังจนเป็นที่นิยมไปทั่วประเทศ ดึงดูดให้สื่อหลักรายงานไม่หยุด

และเนื่องจากเธอเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน จึงกลายเป็นต้นแบบที่สร้างแรงบันดาลใจไปทั่ว อีกทั้งหลังจากที่เธอโด่งดังแล้วก็ไม่เคยลืมกำพืดตัวเอง ยังมุมานะทำงานอย่างหนักเพื่อการกุศล จนดึงดูดสื่อใหญ่ ๆ ที่เป็นสื่อทางการ ให้มาทำข่าวรายงานเรื่องของเธอได้อีกไม่น้อย

ในวงการบันเทิงยังมีบรรดาขาใหญ่ ผู้ทรงอิทธิพลทั้งหลายคอยโบกธงเชียร์เธอ ทั้งยังมียักษ์ใหญ่ด้านวรรณกรรมมาขอเขียนชีวประวัติของเธอให้อีกด้วย

ดังนั้น ภายในระยะเวลาสั้น ๆ เพียงปีเดียว เธอก็ได้รับรางวัลสดุดีมากมาย เปล่งประกายเจิดจรัสดั่งมีรัศมีเทพธิดาล้อมรอบ

เรียกได้ว่า เป็นดาราหญิงที่โด่งดังที่สุดในวงการบันเทิงในตอนนี้แล้ว

“คนตระกูลเฉิน”

คุนหลุนสีหน้าหนักอึ้ง ขณะพูดประโยคนี้ออกมา: “หลานสาวสุดที่รักของคุณหญิงใหญ่เฉิน”

รอยยิ้มค่อย ๆ เลือนหายไปจากใบหน้าของเฉินตง

แน่นอนว่า ดูเหมือนการทำงานหนัก สร้างแรงบันดาลใจให้ผู้คนได้ก็จริง แต่โชคชะตาก็เหมือนได้จัดเตรียมทุกอย่างเอาไว้แล้ว

เขาเกิดในครอบครัวยากจนจริง ๆ ดังนั้นเขาจึงรู้ดีว่า การที่คนจนมีลูกแล้วเลี้ยงดูให้เติบใหญ่ได้สักคนหนึ่ง มันเป็นเรื่องที่ยากเย็นแสนเข็ญขนาดไหน

พูดตรง ๆ เลยคือ ถ้าไม่ใช่เพราะท่านหลงปรากฏตัวขึ้นมาช่วย “เปลี่ยนแปลงโชคชะตา”ของเขาไป ชีวิตนี้เขาคงต้องล้มลุกคลุกคลานไปทั้งชีวิตแล้ว เดาเอาว่าเขาคงเป็นได้แค่รองประธาน หรือไม่ก็เจ้าของบริษัทเล็ก ๆ สักแห่งเท่านั้น โดยพื้นฐานแล้วคงแทบจะเป็นไปไม่ได้ ที่จะเปลี่ยนไปเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่ได้มากกว่านั้น

คำพูดประโยคนั้นของคุนหลุน เผยให้รู้เหตุผลที่แท้จริงว่าทำไม เฉินหยู่เฟยถึงได้โด่งดังเป็นพลุแตกขึ้นมาได้ภายในระยะเวลาเพียงหนึ่งปี

ด้วยเกียรติของหลานสาวสุดที่รักเพียงคนเดียว ของคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉิน ต่อให้เฉินหยู่เฟยจะมีชื่อเสียงโด่งดังจนไปถึงดวงจันทร์ เฉินตงก็จะไม่แปลกใจเลยสักนิด

ย้อนกลับไปที่โรงพยาบาลลี่จิง

รอยยิ้มบนใบหน้าของเฉินตงค่อย ๆ จางหายไป แทนที่ด้วยความเย็นชาราวกับน้ำแข็ง

“คุณชาย เธอมาทางนี้แล้ว”

เสียงของคุนหลุนดังก้องอยู่ในหูของเขา

เมื่อเฉินตงหันหน้าไปดู เขาเห็นร่างงดงามแสนสง่านั้นค่อย ๆ เดินเยื้องย่างมาทางนี้ ด้วยย่างก้าวอันสูงส่งเป็นสง่าน่าพิสมัย

ผู้หญิงที่งดงามราวประติมากรรม ไม่ว่าจะเป็นคำพูดคำจา กิริยามารยาทและการวางตน ก็ล้วนเผยให้เห็นความงามสง่า ประดุจราชินีนกยูงผู้สูงศักดิ์อยู่เหนือคนทั่วไป ชนิดไม่มีวันเอามาเปรียบเทียบกันได้

กิริยามารยาทเช่นนี้ ไม่ใช่สิ่งที่คนที่ยากคนจน จะสามารถปรับเปลี่ยนตัวเองขึ้นมาได้ภายในระยะเวลาเพียงชั่วข้ามคืน

ทุกคนระหว่างทางอดไม่ได้ที่จะหยุดดู บางคนที่ได้เห็นก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นยินดีกระตือรือร้น

คนที่เริ่มรู้สึกตัวว่าเป็นดาราดังอย่างเฉินหยู่เฟย ก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปไว้

เฉินหยู่เฟยดูจะคุ้นเคยกับบรรยากาศแบบนี้ จึงไม่มีท่าทีว่าจะสนใจเลยสักนิด

เมื่อเธอเดินไปถึงตรงหน้าเฉินตง ก็แย้มยิ้มน้อย ๆ แล้วยื่นมือที่ขาวละเอียดดั่งหยก ที่ซ่อนอยู่ใต้แขนเสื้อสีขาวกระจ่างออกไป: “พี่ตง ฉันชื่อเฉินหยู่เฟยค่ะ”

ฉากนี้

ทันใดนั้น ฝูงชนที่อยู่รอบ ๆ ก็อุทานออกมาเสียงดังอื้ออึง

โอ้วมายก๊อด !

ซูเปอร์สตาร์เฉินหยู่เฟย มาปรากฏตัวที่นี่เพื่อผู้ชายคนนี้น่ะเหรอ?

แต่เมื่อทุกคนเห็นรูปร่างหน้าตาของเฉินตงแบบชัด ๆ ความกลัวในใจพวกเขาก็คลายลงไปได้เล็กน้อย

เพราะถึงอย่างไร รูปร่างหน้าตาของเฉินตง ก็ไม่ใช่ธรรมดาสามัญอย่างที่เห็นกันได้ดาษดื่น

แต่ในไม่ช้า ทุกคนก็ตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้ง

ข่าวใหม่!

แถมเป็นข่าวใหญ่ซะด้วย!

แสงแฟลชสว่างวาบขึ้นรัว ๆ ไม่ยั้ง

หลังจากนั้น สิ่งที่ทำให้ทุกคนต้องประหลาดใจก็คือ

เฉินตงไม่ได้ยื่นมือออกไปจับมือเฉินหยู่เฟย แต่กลับถามอย่างใจเย็นว่า “เรื่องท่านหลง เป็นฝีมือเธองั้นเหรอ?”

เสียงเบามากจนคนที่อยู่รอบ ๆ ได้ยินไม่ชัด

แต่เมื่อได้เห็นเฉินหยู่เฟยลดมือขวาของเธอลงด้วยท่าทางผิดหวัง ทุกคนต่างก็ตกใจสุดขีด

“โอ้ พระเจ้า! ผู้ชายคนนี้เป็นใคร ซูเปอร์สตาร์เฉินหยู่เฟยเป็นฝ่ายขอจับมือเขาแท้ ๆ แต่เขากลับปฏิเสธดื้อ ๆ แบบนี้เลยน่ะเหรอ?”

“จุ๊ ๆ ๆ … ช่างโหดเหี้ยมแท้ พี่ชายคนนี้จะต้องเป็นคนที่โหดเหี้ยมมากแน่ ๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นเฉินหยู่เฟยถูกคนปฏิเสธเลยนะเนี่ย”

“ข่าวนี้เป็นข่าวใหญ่ของวันนี้เลยนะเนี่ย เฉินหยู่เฟยมาปรากฏตัวที่โรงพยาบาลลี่จิง เพียงเพื่อจะมาพบกับผู้ชายคนนี้ แต่ผู้ชายคนนี้กลับปั้นปึงเย็นชาใส่ เป็นไปได้มั้ยว่า.…”

………….

ปากคนก็เหมือนปากกา ในเวลานี้ แต่ละคนต่างก็เริ่มเติมเต็มโครงเรื่องกันเองอย่างสนุกปากแล้ว

เฉินหยู่เฟยมองไปรอบๆ คิ้วขมวดน้อย ๆ พูดขึ้นว่า “พี่ตง ที่นี่มีคนเยอะเกินไป เราเปลี่ยนที่คุยกันหน่อยดีกว่าไหม?”

“ได้”

เฉินตงพาคุนหลุนกับกูหลัง เดินตามเฉินหยู่เฟยไปติด ๆ

การถูกแสงแฟลชระยิบระยับรัวใส่ตลอดทาง ทำให้เฉินตงรู้สึกอึดอัดใจอย่างมาก

ความรู้สึกนี้ มันเหมือนกับลิงในสวนสัตว์ที่ถูกผู้คนรายล้อมมุงดูไม่มีผิด

หลังจากขึ้นไปนั่งในรถ Toyota Alphard ของเฉินหยู่เฟยแล้ว รถก็สตาร์ท

มองไปที่รถ Nanny van ที่ขับจากไป

ทางเข้าหน้าโรงพยาบาล ก็เต็มไปด้วยผู้คนแล้ว

บรรดาผู้ที่ถ่ายภาพและวิดีโอแบบชัด ๆ ได้ ต่างก็รีบโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ตอย่างไม่รอช้า

……….

เฉินหยู่เฟยหาร้านอาหารระดับไฮเอนด์ในบริเวณนั้น แล้วจองทั้งร้านไปเลยตรง ๆ

สภาพแวดล้อมที่นี่เงียบสงบหรูหรา สะท้อนถึงท่วงท่าอันสูงส่งสง่างามของเธอ

หลังจากนั่งประจำที่แล้ว

เฉินหยู่เฟยยิ้มแย้ม พลางเลื่อนเมนูไปให้เฉินตง: “พี่ตง อยากกินอะไรก็สั่งตามสบายเลย ฉันเลี้ยงเอง”

สายตาของเฉินตงไม่ได้มองดูที่เมนู แต่จ้องไปที่เฉินหยู่เฟยด้วยความเย็นชาเฉยเมย

“ฉันจะถามเธอแค่เรื่องเดียว บาดแผลบนตัวท่านหลงพวกนั้น เธอเป็นคนทำใช่มั้ย?”

รอยยิ้มบนใบหน้าของเฉินหยู่เฟยชะงักค้าง เธอไม่รีบตอบ แต่เลื่อนเมนูไปทางคุนหลุนแทน: “พี่คุนหลุน ไม่ได้เจอกันนานเลยเนอะ ถ้ายังไงก็ให้พี่สั่งแทนแล้วกัน”

สีหน้าคุนหลุนเคร่งเครียดถมีงทึง นิ่งเงียบไม่พูดจา

สุดท้ายเฉินหยู่เฟยเหลือบมองกูหลังแวบหนึ่ง ค่อยดึงเมนูเก็บเข้ามาข้างหน้าตัวเองอย่างเงียบ ๆ

ริมฝีปากน่ารักราวผลเชอร์รี่น้อยๆ ทอดถอนหายใจออกมาเฮือใหญ่ เฉินหยูเฟยพูดขึ้นว่า: “ก็พี่ทำให้คุณย่าท่านอารมณ์เสีย ฉันจะโมโหแทนคุณย่าหน่อยไม่ได้เลยเชียวเหรอ?”

“แต่อายุของท่านหลงมากขนาดนั้นแล้ว! เขารับไม่ได้กับการโมโหแทนของเธอแบบนี้!”

ใบหน้าของเฉินตงเย็นยะเยือก สายตาแสดงความเป็นศัตรูอย่างโจ่งแจ้ง

เฉินตงไม่ใช่คนโง่ แม้ว่าเฉินหยู่เฟยจะแสดงท่าทางว่าเป็นสาวน้อยใสซื่อตั้งแต่ต้นจนจบ แต่เขาก็รู้เสียยิ่งกว่ารู้ ว่าอีกฝ่ายไม่ใช่คนดีอะไรเลย

“เขาเป็นแค่คนใช้ของตระกูลเฉินนะ ทำไมฉันจะใช้เขาระบายความโกรธไม่ได้ล่ะ? นอกจากนี้ ฉันก็ไม่ได้ตีเขาจนตายซะหน่อย ” เฉินหยู่เฟยบ่นกระปอดกระแปด แสดงท่าทางว่าน้อยอกน้อยใจเสียเต็มประดา

เปรี๊ยะ!

แก้วน้ำในมือของเฉินตง แตกละเอียดจนเกิดเสียงดัง

เขาจ้องไปที่เฉินหยู่เฟยด้วยสายตาโกรธเคือง นี่เธอสามารถพูดเรื่องพรรค์นี้ออกมา โดยใช้น้ำเสียงแบบนี้ได้ยังไงกันนะ?

การควบคุมแรงที่ออกอย่างแม่นยำนั้น มันไม่เพียงพอที่จะฆ่าใครได้ก็จริง

แต่อายุของท่านหลงก็ปาเข้าไปขนาดนั้นแล้ว ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง สามารถลงมือทำเรื่องที่โหดร้ายเลือดเย็นกับคนแก่ได้ถึงขนาดนี้จริง ๆ

ถึงขั้นที่ว่า เธอไม่เคยคิดด้วยซ้ำ ว่านั่นคือชีวิตของคนคนหนึ่ง!

“เธอนี่สมแล้วล่ะนะ ที่ได้เป็นหลานสาวสุดที่รักของคุณหญิงใหญ่เฉิน”

เฉินตงพูดอย่างเย็นชา: “ใต้ผิวหนังที่สวยงาม เก็บซ่อนหัวใจที่โฉดชั่วของอสรพิษเอาไว้นี่เองสินะ ที่เธอทำกับท่านหลงแบบนี้ เธอคงจะรู้ผลที่จะตามมาแล้วใช่มั้ย?”

“จะมีผลอะไรตามมาได้ยังงั้นเหรอ?”

สีหน้าเฉินหยู่เฟย ไม่ได้รู้สึกแยแสอะไรเลยแม้แต่น้อย “เขาเป็นคนใช้ของตระกูลเฉิน ชีวิตของเขาก็เป็นของตระกูลเฉิน ฉันตีเขา ก็ถือเป็นเรื่องธรรมดา ไม่เห็นจะมีอะไรเลยนี่”

พูดไปพลาง เฉินหยู่เฟยก็เอนตัวไปด้านหน้า ท้าวมือขวาไว้บนโต๊ะ แล้วมองดูเฉินตงด้วยท่าทางเล่นหูเล่นตา : “ถึงยังไง พี่เฉินตงก็คงไม่ทำร้ายฉันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”

จู่ ๆ เฉินตงก็ยิ้มออกมาอย่างกะทันหัน

“คุนหลุน พาตัวเธอไป!”