“คุณชาย !”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ยืนอยู่ข้างๆ ตกใจจนหน้าถอดสีทันที
กระสุนปืนกระหน่ำมาราวกับสายฝน
ส่งเสียงดังทะลุอากาศมา
แต่ทว่าตอนนี้ ภาพทั้งหมดราวกับหยุดเคลื่อนไหว
คุนหลุนยังคงนั่งคุกเข่าอยู่ เขารู้สึกได้ถึงเลือดสดๆ ที่ไหลรินออกมา
เขารู้ถึงขั้นว่า วันนี้ตนเองจะต้องตายอยู่ที่นี่แน่นอน
แต่เขากลับไม่ได้สนใจ ชีวิตนี้ของเขา ได้รับการช่วยเหลือจากนายท่านเอาไว้ หากวันนี้จะต้องสละมันเพื่อคุณชายแล้ว จะเป็นอะไรไป ?
คุนหลุนยิ้มอย่างหดหู่ มือทั้งสองข้างที่กำลังถือปืนอยู่เริ่มสั่น แม้กระทั่งความเร็วในการเหนี่ยวไกลก็ค่อยๆ ช้าลง
นี่คือลักษณะอาการของการสูญเสียเลือดมากเกินไป
แต่ถึงแม้จะเหลือเพียงแค่ลมหายใจเฮือกสุดท้าย เขาก็จะต้องนำคนของเขา หยุดยั้งทหารเดดพูลเอาไว้ให้ได้
นายท่านเคยพูดเอาไว้ !
ใครจะตายก็ได้
แต่คุณชายห้ามตาย !
ตอนนี้เอง
จู่ๆ ก็มีเสียงตะโกนด้วยความโกรธดังขึ้นจากทางด้านหลัง
“คุ้มกันฉัน !”
นี่เป็นเสียงของเฉินตง
คุนหลุนตัวสั่น สติที่เลือนรางของเขากลับมาชัดเจนขึ้นในทันใด
เขาหันกลับไปมองทันที และเห็นเฉินตงกำลังถือปืนวิ่งฝ่าวงล้อมของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยออกมา และกำลังวิ่งเข้ามาหาเขาด้วยท่าทีเคร่งขรึม
“คุณชาย รีบไปสิครับ !”
มีเสียงระเบิดดังขึ้นในสมองของคุนหลุน เขารีบตะโกนเสียงดังออกมาทันที
แต่เฉินตงกลับไม่คิดจะหยุดแม้สักนิด
เขาวิ่งฝ่ากระสุนที่ร่วงลงมาเป็นสายฝนเข้าไป
และในขณะเดียวกัน
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็มีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว ต่างค่อยๆ กระจายกำลังกันออกไป ส่วนหนึ่งยิงสกัดอยู่ที่เดิม อีกส่วนหนึ่งวิ่งตามเฉินตงเข้าไปหาคุนหลุน
“รีบไปเร็วเข้า ไม่ต้องช่วยผม คุณต้องเอาชีวิตรอดให้ได้……”
คุนหลุนตะโกนออกมาอย่างแน่วแน่ และใช้แรงทั้งหมดที่มี ใช้เข่าขยับร่างกายเพื่อหันไปเผชิญหน้ากับเฉินตง : “คุณชาย คุณรีบไปเร็วเข้า !”
“หากฉันไปแล้ว นายจะทำเช่นไร ?”
เฉินตงตะคอกออกมาด้วยความโมโห จนคุนหลุนดวงตาเบิกโพลง
ตอนนี้เอง
ฟิ้ว !
คุนหลุนได้ยินเสียงฝ่าทะลุอากาศมา
และในขณะเดียวกันก็สัมผัสได้ถึงการเผาไหม้อย่างรุนแรง
“คุณชายระวัง !” ดวงตาของเขาเบิกโพลง และตะโกนออกมาเสียงดัง
ปัง !
กระสุนปืนเจาะทะลุเข้าไปที่แขนซ้ายของเฉินตงในทันที และมีเลือดไหลซึมออกมา
ความเจ็บปวดค่อยๆ แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ทำให้เฉินตงหยุดนิ่งในทันที
หลังจากทรงตัวได้ เฉินตงก็วิ่งต่อไปอย่างบ้าคลั่ง
ดวงตาที่แดงก่ำของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
ใบหน้าที่เปื้อนเลือด เต็มเปี่ยมไปด้วยความดุร้าย
คนที่เขาต้องการจะช่วย !
ต่อให้ตาย ก็ต้องช่วย !
ในพจนานุกรมของเขา ไม่มีคำว่ายอมแพ้บัญญัติเอาไว้ แล้วนับประสาอะไรกับการละทิ้งพี่น้อง ?
ร่างกายของคุนหลุนสั่นเทา ดวงตาของเขาแดงก่ำ ตอนนี้เขารู้สึกคัดจมูกอย่างมาก มีน้ำตาเอ่อล้นอยู่ในดวงตาของเขา
“คุณชาย ขอร้องเถอะครับ รีบไปเถอะ !”
น้ำเสียงสั่นเครือของเขา ดังก้องกังวานไปทั่วท้องฟ้า
แต่เฉินตงกลับทำเหมือนไม่ได้ยิน
ตอนนี้เอง คุนหลุนรู้สึกว่าด้านหลังของตนเองมีเสียงลมแรงพัดมาอีกครั้ง
ด้วยการตอบสนองตามสัญชาตญาณอย่างสมบูรณ์แบบ
เขาใช้ปืนไรเฟิลค้ำลงที่พื้นในทันที จากนั้นจึงออกแรงขาทั้งสองข้างที่บาดเจ็บอยู่ แล้วพุ่งตัวของเขาเข้าไปหาเฉินตง
ปัง !
กระสุนปืนเจาะทะลุเข้าที่หลังของคุนหลุน
“คุนหลุน !”
เฉินตงตกใจจนหน้าตาของเขาบูดเบี้ยว
หากไม่ใช่เพราะคุนหลุน กระสุนนัดนี้คงจะเจาะเข้าที่ร่างของเขาเป็นแน่
เมื่อเห็นคุนหลุนล้มลงไปกับพื้น เฉินตงก็รีบวิ่งเข้าไปรับคุนหลุนเอาไว้ทางด้านหน้าทันที
“ไปสิครับ !”
ร่างกายของคุนหลุนโชกไปด้วยเลือด ราวกับว่ากลายเป็นมนุษย์สีเลือด และยังคงกล่าววิงวอนขอร้องด้วยน้ำตา
“พี่ชาย ฉันจะพานายไป !”
เฉินตงเช็ดเลือดบนใบหน้า แล้วจึงหันหลังและแบกคุนหลุนขึ้นบนหลัง
จากนั้นก็วิ่งตรงไปยังเฮลิคอปเตอร์ด้วยความมุ่งมั่น
“คุ้มกันนายน้อยกับหัวหน้าออกจากที่นี่ !”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตะโกนขึ้นเสียงดัง
ประสิทธิภาพของอาวุธเบาและอาวุธร้ายแรงนั้น ย่อมไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันแน่นอน เรื่องนี้แม้แต่คนธรรมดาทั่วไปก็รู้ดี
สิ่งเดียวที่พอจะหยุดยั้งไว้ได้ก็คือ แลกด้วยชีวิต !
ประกายไฟเต็มไปหมด
เปลวไฟที่โหมกระหน่ำทำให้ทั่วทั้งเขตวิลล่าสว่างไสวราวกับเป็นช่วงเวลากลางวัน
เฉินตงแบกคุนหลุนเอาไว้บนหลัง แล้ววิ่งฝ่าดงกระสุนที่กระหน่ำเข้ามาราวกับสายฝนอย่างรวดเร็ว
“พานายออกไปได้แน่ นายแข็งใจเอาไว้หน่อยนะ จะต้องพานายออกไปได้แน่นอน”
ในสมองเหลืออยู่เพียงความคิดเดียวเท่านั้น
สายตาของเฉินตงจับจ้องไปที่เฮลิคอปเตอร์ซึ่งอยู่ห่างออกไปอยู่ตลอด
และตอนนี้เอง มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเข้าไปนั่งประจำอยู่ในเฮลิคอปเตอร์เรียบร้อยแล้ว จากนั้นจึงสตาร์ทเครื่องยนต์ให้ใบพัดหมุน และเคลื่อนตัวขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว
ฟิ้ว !
เกิดเสียงดังสนั่นขึ้นเหนือศีรษะ
ควันลอยพลุกพล่านพร้อมด้วยเปลวเพลิง
ตูม !
มีเสียงของเฮลิคอปเตอร์ถูกระเบิดด้วย RPG ดังขึ้น
ในขณะที่เกิดเสียงดังขึ้น เฮลิคอปเตอร์ก็ค่อยๆ ลุกไหม้ และเกิดเป็นกลุ่มควันลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ชิ้นส่วนต่างๆ กระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง
“บ้าเอ๊ย !”
เฉินตงก่นด่าออกมาหนึ่งคำด้วยความโมโห
เมื่อเห็นเฮลิคอปเตอร์ที่อยู่ในที่ไกลๆ เขาก็ขมวดคิ้วแน่นทันที
การสตาร์ทเครื่องยนต์ของเฮลิคอปเตอร์ต้องใช้เวลา ซึ่งนี่กลายเป็นเป้าหมายในการโจมตีของทหารรับจ้างเดดพูลอย่างไม่ต้องสงสัย
ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน
เฉินตงกัดฟันแน่น เขาเปลี่ยนทิศทางในการวิ่งโดยยังแบกคุนหลุนเอาไว้บนหลัง จากนั้นจึงวิ่งตรงเข้าไปในวิลล่า
กระสุนพุ่งตรงเข้ามา
มีคนล้มตายอย่างต่อเนื่อง
ในที่สุด เฉินตงก็แบกคุนหลุนมาถึงโรงรถ
มีรถพอร์เชอ 911 ที่ยังคงมีร่องรอยการชนอยู่ตรงบริเวณหัวรถ กำลังจอดอยู่ด้านใน
เฉินตงวางคุนหลุนลงบนที่นั่งข้างคนขับ จากนั้นจึงเข้าไปประจำยังที่นั่งคนขับอย่างรวดเร็ว
บรื้น !
ขณะที่สตาร์ทเครื่องยนต์ เขาก็ใช้เท้าเหยียบคันเร่ง
รถพอร์เชอ 911 ส่งเสียงคำรามราวกับสัตว์ร้ายออกมา
จากนั้นรถก็พุ่งตรงออกจากโรงรถ ราวกับเสือโคร่งที่กระโจนออกจากกรงในทันที
ล้อรถเสียดสีกับพื้นถนน จนเกิดควันพวยพุ่งออกมา
ท้ายรถสะบัด และพ่นเปลวไฟสีน้ำเงินออกมาจากท่อไอเสีย จากนั้นจึงพุ่งตรงไปยังประตูใหญ่ของเขตวิลล่าเขาเทียนซานด้วยความเร็วสูง
ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน และสนามรบ
รถพอร์เชอสีขาวดูราวกับสายฟ้าสีขาว ที่ระเบิดออกมาจนถึงขีดสุด
ส่วนด้านหน้า มีคนยืนเรียงกันอยู่ คนเหล่านั้นล้วนแล้วแต่เป็นทหารรับจ้างเดดพูลทั้งสิ้น!
ท่าทีของเฉินตงดุดันอย่างมาก แววตาแข็งกร้าวของเขาจ้องเม็ง
มือทั้งสองข้างจับพวงมาลัยเอาไว้แน่น ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่เกิดขึ้นบริเวณแขนด้านซ้าย ทำให้เฉินตงตัวสั่น แต่ขาขวาของเขาก็ยังคงเหยียบคันเร่งเอาไว้
หากไม่สู้ก็ต้องตาย
สู้สักตั้ง อาจมีชีวิตรอด !
ปัง ปัง ปัง……
ทหารรับจ้างเดดพูลที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ยิงถล่มมาที่รถไม่หยุด กระสุนเจาะทะลุกระจกทันที และทำให้กระจกหน้ารถเกิดรอยร้าวที่ดูเหมือนดอกไม้ขึ้น
ถึงแม้เฉินตงจะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อที่จะบังคับรถหลบหลีก แต่กระจกหน้ารถที่มีรอบแตกร้าว ทำให้เขายังคงมองทุกอย่างได้ไม่ชัดเจนนัก
“ขวางพวกมันเอาไว้ ! นั่นมันเงินมูลค่าพันล้านดอลลาร์เชียวนะ !”
มีทหารรับจ้างบางคนตะโกนขึ้น
มีทหารรับจ้างสองสามคนรีบวิ่งขึ้นไปบนถนนราวกับคนเสียสติในทันที และประจันหน้ากับรถพอร์เชอ
กระสุนปืนสาดมาราวกับสายฝน
“อ้า !”
เฉินตงปิดตาและตะโกนออกมาเสียงดัง พร้อมกับเหยียบคันเร่งสุดแรง
ปัง ปัง ปัง !
มีเสียงดังสนั่นขึ้นสามครั้ง เกิดแรงต้านขึ้นกับรถอยู่ครู่หนึ่ง
แต่ไม่ช้า แรงต้านนั้นก็หายไป
และในขณะเดียวกัน เฉินตงก็รู้สึกได้ถึงเศษแก้วที่เข้ามาปะทะกับใบหน้าของเขา แม้จะไม่ถึงขั้นทำให้บาดเจ็บ แต่เมื่อปะทะเข้ากับร่างกายก็รู้สึกเจ็บไม่น้อย
เขาลืมตาขึ้นทันที แต่กลับพบว่ากระจกหน้ารถหายไปแล้ว และทหารรับจ้างสองสามคนที่ยืนอยู่ข้างหน้า ก็หายไปแล้วเช่นกัน
“หนีออกมาได้แล้ว ! คุนหลุน พวกเราหนีออกมาได้แล้ว !”
เฉินตงดีใจราวกับคนเสียสติ แต่เมื่อหันไปมองคุนหลุนกลับพบว่าใบหน้าของเขาซีดเผือด และหายใจรวยริน
เขาผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงค่อยๆ พูดว่า : “พี่ชาย ต้องไม่เป็นไรนะ ฉันอยู่นี้ !”
รถพอร์เชอ 911 ขับรถลงจากภูเขาไปตามถนนที่คดเคี้ยวด้วยความเร็วสูง
ส่วนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เขตวิลล่า เขาไม่สามารถดูแลได้อีก
จากสถานการณ์เมื่อครู่ หากต้องการขึ้นขับเฮลิคอปเตอร์เพื่อหนีออกไป คงเหลือเพียงวิธีเดียวเท่านั้นคือ ต้องยอมสู้จนตัวตาย ต่อให้เขาไม่กลับไปช่วยคุนหลุน ก็ไม่มีทางหนีรอดไปได้
ตอนนี้เขาได้ขับรถฝ่าวงล้อมของทหารรับจ้างออกมาแล้ว และด้านหลังก็มีคนคอยถ่วงเวลาให้เขา
ทหารรับจ้างจะต้องเสียสมาธิในการไล่ล่าตัวเขา ซึ่งมีมูลค่าพันล้านดอลลาร์อย่างแน่นอน
ส่วนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เหลือ ก็จะถือโอกาสนี้ โต้กลับทงยุทธวิธี
นี่ถือเป็นจุดจบที่ดีที่สุดที่เฉินตงพอจะคาดการณ์ออกมาได้
เสียงปืนที่ดังไล่หลังมาค่อยๆ หายไป
ลมยามค่ำคืนปะทะเข้ากับใบหน้า เหน็บหนาวเข้าไปถึงกระดูก
เฉินตงขับรถมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลลี่จิงด้วยแววตาที่มุ่งมั่น
“คุณชาย ไม่ต้องช่วยผม” เสียงที่รวยรินดังขึ้น
“หุบปาก ฉันจะพานายไปส่งโรงพยาบาล”
เฉินตงตำหนิเสียงเข้ม แล้วพูดว่า : “ฉันไม่มีแม่แล้ว จะให้สูญเสียพี่ชายไปอีกคนได้อย่างไร ?”
