เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ทำให้เฉินตงเจ็บจนสั่นไปทั้งตัว
เสียงคมดาบเฉือนทะลุเนื้อและเสียงคำรามของชินโกะ โดโมโตะก้องอยู่ในหูของเขา
เฉินตงกัดฟันแน่น เส้นเอ็นของแขนขวานูนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ใช้แรงทั้งหมดที่มีในการต้านทานการแรงกดของชินโกะ โดโมโตะ
แต่แรงเพียงแขนข้างเดียว ไม่สามารถที่จะต้านแรงของชินโกะ โดโมโตะได้เลย!
เลือดสดได้ไหลตามแขนลงมา ย้อมร่างครึ่งร่างของเฉินตงเป็นสีแดง
เลือดในปริมาณที่มาก ทำให้การมองเห็นของเฉินตงค่อยๆเลือนราง
“ปล่อยคุณเฉินออกเดี๋ยวนี้!”
ทันใดนั้น น้ำเสียงที่เยือกเย็นเกรี้ยวกราดก็ดังขึ้น
เฉินตงมีกำลังใจขึ้นมาทันที
ก็เห็นฟ่านลู่บุกมาถึงด้านหลังของชินโกะ โดโมโตะ
ฟาดคันธนูที่อยู่ในมืออย่างอุกอาจ ฟาดลงไปบนท้ายทอยของชินโกะ โดโมโตะ
ตามมาด้วย ฟ่านลู่พลิกคันธนูทันที ใช้สายคันธนูรัดคอของชินโกะ โดโมโตะเอาไว้ ใช้แรงทั้งหมดในการลากถอยไปข้างหลัง
พรึบ!
แรงกระชากที่มหาศาล ทำให้ดาบสั้นของชินโกะ โดโมโตะที่เฉือนอยู่บนเนื้อของเฉนตงถูกดึงออกมา ดาบเต็มไปด้วยเลือด
ชินโกะ โดโมโตะถูกฟ่านลู่กระชากถอยหลังอย่างบ้าคลั่ง การที่หายใจไม่ออกอย่างรุนแรงทำให้เขาเอื้อมมือออกไปโดยสัญชาตญาณเพื่อจะกระชากสายธนูที่คอให้ขาด แต่สายธนูนั้นคมมาก และยิ่งเขาใช้แรงมากเท่าไหร่ มันกลับจะยิ่งบาดมือของเขาให้เต็มไปด้วยเลือด
ในที่สุดก็จะตายแล้วใช่มั้ย?
เมื่อมองชินโกะ โดโมโตะที่ดิ้นรนต่อสู้กับความตาย เฉินตงก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ความโหดเหี้ยมของชินโกะ โดโมโตะ ทำให้เขารู้สึกถึงความตายมาหลายครั้ง
คนที่ดุร้ายแบบนี้ เปรียบเสมือนเครื่องจักรสังหาร ที่ทำให้ผู้คนสั่นสะท้าน
“อ้า!”
ทันทีที่ความคิดผุดขึ้นมา ฝ่ายตรงข้ามอย่างชินโกะ โดโมโตะก็ตะโกนออกมา
ภายใต้สถานการณ์ที่ถูกรัดคอ ชินโกะ โดโมโตะเกือบจะเหมือนฆ่าตัวตาย หันหัวอย่างอุกอาจ ดาบซามูไรที่อยู่ในมือ ฟันลงในแนวขวาง
ใบหน้าที่เย็นชาเคร่งขรึมของฟ่านลู่ ก็แสดงออกอย่างสยดสยอง
เธอโยนคันธนูอันแข็งแกร่งด้วยมือทั้งสองเกือบพร้อมกัน แล้วถอยหลังอย่างรวดเร็ว
และแล้ว
ฉึก!
ดาบซามูไรฟันไปที่ท้องของฟ่านลู่ได้อย่างแม่นยำ
ฟ่านลู่หยุดอยู่กับที่
ร่างกายของเฉินตงสั่นสะท้าน หัวสมองระเบิดขึ้นด้วยเสียง “โครม”
วินาทีนี้ เหมือนเวลาได้หยุดเดินยังไงอย่างงั้น
เฉินตงมองฟ่านลู่อย่างไม่อยากจะเชื่อ ดวงตาเบิกกว้าง ลูกตาแทบจะถลนออกมา
ในสายตา หน้าท้องของฟ่านลู่ มองเห็นเลือดไหลออกมาจากชัดเจน
เหมือนกับหยดน้ำ หยดลงสู่พื้นอย่างรุนแรง
และฟ่านลู่ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความสยดสยอง ได้เอามือกุมหน้าท้องเอาไว้ แล้วค่อยๆล้มลงกับพื้น
“ยายเมิ่ง ไปตายซะ!”
ด้วยเสียงคำรามของชิงโกะ โดโมโตะ เวลาดูเหมือนจะกลับมาเป็นปกติในทันที
เขายกดาบซามูไรขึ้นมาอย่างอุกอาจ ฟันลงไปที่ฟ่านลู่อย่างไร้ความปรานี
“ชินโกะ โดโมโตะ มาลงที่ฉันสิ!”
ดวงตาของเฉินตงแดงก่ำ ไฟโกรธลามขึ้นหัว เลือดในตัวเดือดพลุ่งพล่าน
วินาทีนี้ เขาถึงขนาดที่ลืมตัวเจ็บปวดของร่างกายไปแล้ว ลุกขึ้นมาอย่างอุกอาจ
ฟ่านลู่เป็นผู้หญิงของคุนหลุน เป็นผู้หญิงของเพื่อนรักของเขา!
หากไม่มีฟ่านลู่มาช่วยเขา เขาคงตายอยู่ใต้ดาบซามูไรของชินโกะ โดโมโตะนานแล้ว
เขาไม่มีทางยอมทนดูฟ่านลู่ตายอยู่ใต้ดาบของชินโกะ โดโมโตะเป็นอันขาด!
“สายไปแล้ว!”
ชินโกะ โดโมโตะหัวเราะอย่างชั่วร้าย ดาบในมือกลับไม่ได้หยุดฟันเลย “คนที่ขวางฉัน ต้องตาย!”
ป้าง!
เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด
ชินโกะ โดโมโตะที่บ้าคลั่งร่างกายสั่นสะท้านไปทั้งตัว ก็ได้ยืนหยุดอยู่กับที่ทันที
“พุช!”
ขยับร่างกาย กระอักเลือดออกมา
เขาค่อยๆก้มหน้า มองที่หน้าอกของตัวเองอย่างไม่อย่าจะเชื่อ
ตรงนั้น หลุมจากการถูกทำร้าย กำลังมีควันดำลอยออกมา และเลือดไหลออกมา
ภาพที่เกิดขึ้นกะทันหัน ทำให้เฉินตกใจมาก
ตามติดมาด้วย ในความมืดซึ่งอยู่ไม่ไกลดังขึ้นด้วยเสียงฝีเท้าที่จำนวนมาก
มาแล้ว!
เฉินตงรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากในทันที
เมื่อหันไปมอง ท่านหลงกับกูหลังกำลังพาบอดี้การ์ดชุดใหญ่วิ่งมาอย่างเร่งรีบ
และท่ามกลางกลุ่มคน ยังมีร่างของหญิงสาวร่างหนึ่ง
วินาทีที่เห็นร่างของหญิงสาว เฉินตงตะลึงไปชั่วขณะ
ดวงตาคู่สวยของกู้ชิงหยิ่งแดงก่ำ เต็มไปด้วยน้ำตา
ทันทีที่เห็นเฉินตง เธอเกือบจะรู้สึกเหมือนฝัน
ร่างกายเปื้อนไปด้วยเลือด ไม่เหลือใบหน้าที่คุ้นเคย
เหมือนกับเข็มที่แหลมคม ได้ทิ่มแทงไปที่หัวใจของกู้ชิงหยิ่งอย่างแรง
กู้ชิงหยิ่งไม่สามารถที่จะกลั้นน้ำตาของเธอได้อีกต่อไป น้ำตาเอ่อล้นออกมา และวิ่งไปหาเฉินตงพร้อมกับเสียงร้องไห้
ขณะวิ่ง เขาก็ตะโกนอย่างเจ็บปวดแสนสาหัส “คนโกหก! เฉินตง คุณมันไอ้คนโกหก!”
เฉินตงยิ้มอย่างขมขื่น และไม่ได้ตอบโต้
และด้านข้าง
ท่านหลงกับกูหลังที่เห็นอาการบาดเจ็บของเฉินตง สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
แล้วมองเห็นฟ่านลู่ที่นอนอยู่บนพื้น แรงแห่งการฆ่าก็ได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาสองคนในทันใด
“ฆ่ามัน!”
ท่านหลงออกคำสั่ง ในเวลาเดียวกันก็ได้ยกปืนที่อยู่ในมือขึ้นมา
เสียงปืนนัดเมื่อกี้ เขาเป็นคนยิง!
ขณะที่ท่านหลงยกปืนขึ้น บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังเขาก็ทยอยกันยกปืนขึ้น
ทั้งหมดนี้
ในที่สุดก็จบลงแล้ว!
เฉินตงเหมือนยกภูเขาออกจากอก ในที่สุดก็สามารถอดทนจนกระทั่งพวกท่านหลงมาถึง!
มีคนมากมายอยู่ตรงนี้ วันนี้ต่อให้ชินโกะ โดโมโตะมีปีก ก็บินหนีออกไปไม่ได้!
และแล้ว
บู๊ม บู๊ม บู๊ม………..
ไม่รอให้พวกเขาลั่นไกร
ทันใดนั้นชินโกะ โดโมโตะหยิบระเบิดควันออกจากหน้าอกของเขา ระเบิดจนเกิดควันฟุ้งกระจายไปทั่ว ร่างของเขาก็ถูกกลืนหายไปทันที
แย่แล้ว!
หัวใจของเฉินตงกระตุกอย่างแรง
“ลั่นไกรสิ!”
เขาสั่งการด้วยน้ำเสียงที่โกรธเคือง
เกือบจะในเวลาเดียวกัน ท่านหลงกับกูหลังก็ตะโกนให้ลั่นไกร
ป้างป้างป้าง……….
เสียงปืนที่ดังสนั่นไปทั่วป่าไผ่
และแล้ว
พร้อมกับเสียงปืนที่ดังสนั่น
เฉินตงกลับมองอย่างเห็นชัดเจน ว่าร่างสีดำร่างหนึ่ง ราวกับสัตว์ป่าที่ดุร้าย ได้พุ่งออกมาจากควัน และพุ่งตรงมาหาเขาโดยตรง
“ไปตายซะ!”
ร่างของชินโกะ โดโมโตะเปื้อนไปด้วยเลือด ขณะที่พุ่งตัวออกมาจากควัน ทันใดนั้นเขาก็คว้าถุงผ้าด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วสะบัดไปทางเฉินตง
ฉูบ ฉูบ ฉูบ……..
ชั่วพริบตาเดียว ลูกดอกคุไนบินกระจายไปทั่ว เหมือนดอกแพร์ฝนโหมกระหน่ำมาทางเฉินตง
“เสี่ยวหยิ่ง!”
ม่านตาของเฉินตงหดเกร็งสุดขีด เห็นกู้ชิงหยิ่งที่ร้องไห้วิ่งมา
เขาไม่มีเวลามาคิดมาก ร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผลก็ได้ระเบิดความเร็วที่เหมือนสายฟ้าออกมา
ก่อนที่ลูกดอกคุไนจะทะยานมาถึง ถลาเข้าไป กอดกู้ชิงหยิ่งไว้ในอ้อมแขนของเขา
ภายใต้การโจมตี เฉินตงอุ้มกู้ชิงหยิ่งด้วยมือเดียว หมุนอยู่ตรงที่เดิม
ลูกดอกคุไนลอยเต็มท้องฟ้า กระหน่ำจากที่สูงลงต่ำทันที
แม้ว่าเฉินตงจะพยายามหลบ แต่ร่างกายยังคงถูกโจมตีไปหลายครั้ง
ไม่รอให้เขารู้สึกถึงความเจ็บปวด กู้ชิงหยิ่งที่อยู่ในอ้อมแขนกลับสั่นไปทั้งร่าง เปล่งเสียงร้องที่เจ็บปวดออกมา
ในเวลานี้
สมองของเฉินตงว่างเปล่า
ดวงตาเบิกกว้างมองกู้ชิงหยิ่งที่อยู่ในอ้อมแขน บนไหล่ของเธอ มีลูกดอกคุไนอยู่หนึ่งดอก ถูกปักเข้าไปอย่างลึกๆ!
“เสี่ยวหยิ่ง!”
เฉินตงก็อึ้งไปชั่วขณะ แววตาราวกับถูกย้อมไปด้วยเลือดยังไงอย่างงั้น
“คนโกหก……..” กู้ชิงหยิ่งค่อยๆเงยหน้าขึ้น น้ำตาไหลอาบแก้ม มองเฉินตงอย่างเฉินตงอย่างเจ็บปวด
คำว่า “คนโกหก” กลับเหมือนกับสายฟ้าจากท้องฟ้าที่โปรดโปร่ง ฟาดลงมาบนร่างของเฉินตงอย่างแรง
“คุณชายระวัง!”
“คุณเฉินระวัง!”
ทันใดนั้น เสียงตะโกนของท่านหลงและคุนหลุนก็ดังขึ้นในหูของเขา
เฉินตงที่ตกอยู่ในภวังค์ ก็รู้สึกตัวขึ้นมาทันที
หมุนตัวโดยสัญชาตญาณ
ชินโกะ โดโมโตะได้ยืนอยู่ตรงหน้าแล้ว
ฉึก!
ดาบซามูไรสั้น แทงเข้าหัวไหล่ของเฉินตงอย่างอุกอาจ เลือดก็พุ่งกระฉูดออกมา
ร่างกายของเฉินตงสั่นสะท้าน ใบหน้าก็บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดทันที
และชินโกะ โดโมโตะกลับดาบวงตาที่ดุร้าย ราวกับว่าสัตว์ร้ายที่ถูกปิดล้อมแล้วพยายามดิ้นรนเอาชีวิตรอด สองมือกำดาบซามูไรไว้แน่นๆ แล้วใช้แรงในการผลัก
ฉึก!
เฉินตงรู้สึกว่าดาบซามูไรสั้นได้แทงทะลุออกมาจากตำแหน่งสะบักหลัง
ตามมาด้วย กู้ชิงหยิ่งที่อยู่ด้านหลังก็กรีดร้องขึ้นมาอีกครั้ง
เวลานี้ เขารู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังจะแตกสลาย
พลังความเกรี้ยวกราด เหมือนคลื่นยักษ์ขนาดใหญ่ กำลังเดือดพลุ่งพล่าน
พรึบ!
ในขณะที่ชินโกะ โดโมโตะกำลังจะหมุนคมดาบนั้น เฉินตงที่ไม่สนใจอาการบาดเจ็บยกมือขวาขึ้น คว้าจับคมดาบเอาไว้
เลือดก็ได้ไหลลงมาจากคมดาบทันที
แต่เฉินตงกลับเหมือนไม่มีความรู้สึก
เฉกเช่นสัตว์ร้ายที่ดุร้าย ร่างกายเต็มไปด้วยแรงแห่งการฆ่า พลังเปลี่ยนไปอย่างมาก
เขาเงยหน้าขึ้นมาทันที จ้องมองชินโกะ โดโมโตะด้วยสายตาที่โกรธแค้น
“ทำร้ายเมียกู มึงสมควรตาย!”
