The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา – บทที่ 342 ตระกูลเฉินลุกเป็นไฟแล้ว!

ตู๊ม!!

เสียงของใบหน้าที่กระแทกกับเสาหิน เหมือนดั่งเสียงฟ้าร้อง

ทุกคนที่อยู่ในนั้นตัวสั่นในเวลาเดียวกัน

โหดเหี้ยม เด็ดขาดไม่ลังเล

เฉินตงในเวลานี้ ทำให้ทุกคนหลังเย็นวาบ เหมือนกับอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง

แม้แต่นักธุรกิจรายใหญ่ที่มองดูอยู่ ที่เคยเห็นเรื่องแบบนี้จนชิน ก็ยังถูกเฉินตงทำให้ตกใจจนกลัว

นี่……….ก็โหดเกินไป บ้าเกินไปแล้วมั้ง?

หน้าบ้านตระกูลเฉิน ไม่เกรงใจผู้สืบทอดตระกูลเฉินขนาดนี้เลยหรือ?

“ของปลอมที่ไร้ประโยชน์”

มือขวาของเฉินตงได้ปล่อยคอของเฉินเทียนหย่างออก

เมื่อไร้การดึงกระชาก เฉินเทียนหย่างก็ทรุดตัวลงไปกับพื้น ราวกับกุ้งนิ่ม

บนใบหน้าที่ชั่วร้ายและหล่อเหลา เต็มไปด้วยเลือด สันจมูกยุบ เห็นได้ชัดว่ามันถูกชนจนหัก

ช่างน่าสงสารและสังเวชนัก

เฉินเทียนหย่างในเวลานี้ แววตาล่องลอย ตกใจจนอึ้งไปแล้ว

นี่มันใช่เฉินตงคนเดิมหรือเปล่า?

เฉินตงที่ไร้ประโยชน์คนนั้นในตอนแรก ยังต้องพึ่งพาความช่วยเหลือของคุนหลุนนะ!

ด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรงบนใบหน้า เฉินเทียนหย่างก็รู้สึกตัวในที่สุด

“อ้า!”

หน้าซุ้มประตูตระกูลเฉิน เสียงกรีดร้องที่น่าสังเวช ทำเอาหูเกือบหนวก

มันคือเสียงร้องของเฉินเทียนหย่าง!

แฝงไปด้วยความไม่พอใจ ความโกรธ ความคับแค้นใจที่ไม่สิ้นสุด

“เฉินตง แกมันใจกล้ามากนัก!”

เฉินเทียนหย่างที่นอนอยู่บนพื้น โกรธถึงขีดสุด ร่างกายสั่นเทา “ฉันเป็นผู้สืบทอดของตระกูลเฉิน แก แกกล้ามาวางอำนาจบาตรใหญ่ในคฤหาสน์ตระกูลเฉิน ก็รอบทลงโทษของตระกูลได้เลย!”

ได้ยินเช่นนี้

สีหน้าของท่านหลงกับคุนหลุนเปลี่ยนไปมากทีเดียว

ตอนแรกที่เฉินเทียนหย่างวางแผนทำร้ายเฉินตง อยากได้กู้ชิงหยิ่ง ก็เพราะกลัวกฎของตระกูล สุดท้ายเฉินตงจึงให้คุนหลุนทุบขาของเฉินเทียนหย่างให้หัก

ถึงกระนั้น เพื่อหลีกเลี่ยงกฎของตระกูล เฉินตงก็ได้ใช้สมองของเขาอย่างถึงที่สุด

แต่ตอนนี้ เฉินตงอยู่ในตระกูลเฉิน ทำร้ายเฉินเทียนหย่างจนมีสภาพแบบนี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าได้ชนกฎของตระกูลที่เป็นปากกระบอกปืนไปโดยตรงแล้ว

“วางอำนาจบาตรใหญ่?”

เฉินตงยิ้มขึ้นมาทันที รอยยิ้มทำให้คนที่มองอยู่ใจสั่นระทึก “ฉันก็วางอำนาจบาตรใหญ่ไปแล้ว ยังจะกลัวกฎของตระกูล?”

ปัง!

ยังไม่ทันจะสิ้นเสียงพูด

เฉินตงก็ยกเท้าขึ้นมาอย่างอุกอาจ ราวกับค้อนหนัก กระทืบลงไปที่ขาขวาของเฉินเทียนหย่างอย่างเต็มกำลัง

แกระ!

เสียงกระดูกหักที่คมชัด ทำให้ทุกคนสูดลมหายใจเข้า

ภายใต้สายตาที่จ้องมองอยู่มากมาย ในขณะที่เฉินเทียนหย่างกรีดร้องเหมือนหมูถูกเชือด น่องขวาของเขาโค้งงอแปลกๆเป็นส่วนโค้งที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า กระดูกสีขาวทะลุออกมา ถูกย้อมไปด้วยเลือด สัมผัสกับอากาศ

ในเวลานี้ อากาศดูเหมือนจะหยุดนิ่ง

สายตาแต่ละคู่ราวกับกำลังมองวิญญาณชั่วร้ายที่น่าขยะแขยง มาหยุดอยู่บนตัวของเฉินตง

แต่เฉินตง กลับไม่รู้สึกอะไร

เขาที่ยืนอยู่เหลือบตามองเฉินเทียนหย่างที่นอนอยู่บนอย่างหมาที่ตายแล้ว

สายตาเย่อหยิ่ง ทะนงตนอย่างเผด็จการ

“จำประโยคนี้เอาไว้! การไม่ได้เจอกันเพียงไม่กี่วันจะต้องทำให้คนอื่นมองด้วยสายตาที่น่าทึ่ง แกมันคนไร้ประโยชน์ที่ไม่รู้จักฝ่ายหาความก้าวหน้า ไม่ได้หมายความว่าฉันเฉินตงก็จะเป็นแบบแก!

เฉินเทียนหย่างอึ้งไปโดยสิ้นเชิง

ในเวลานี้ เผชิญหน้ากับเฉินตง เขาน้อยมากที่จะรู้สึกกลัวกลับกลัวขึ้นมา

มันก็คือคนบ้าคนหนึ่ง!

ก็คือคนบ้าที่ไร้กฎหมายกระทำชั่วโดยไร้ยางอาย หยิ่งทะนงและดุร้าย!

เฉินตงกลับไม่สนใจเฉินเทียนหย่างอีก หันหน้าไปมองเหล่าคนรับใช้ที่ตกตะลึงไปนานแล้ว

“เจ้านายของพวกแกก็เป็นแบบนี้แล้ว พวกแกจะไม่แสดงอะไรหน่อยเลยเหรอ?”

“ห๊า!”

เหล่าคนใช้ในบ้านตื่นตระหนกทันที ในขณะเดียวกันก็ปรับทิศทาง วิ่งเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลเฉิน

“มาซ้อมคนเร็ว! คุณชายเทียนหย่างถูกคนซ้อม!”

น้ำเสียงที่แสบหู ดังกังวานไปทั่วซุ้มประตู และผ่านไปยังคฤหาสน์

เฉินตงยิ้มอย่างเย็นชา

ท่านหลงเดินนำขึ้นมาก่อน “คุณชาย เราไปกันเถอะ”

“ไป?”

เฉินตงมองท่านหลง

สีหน้าของท่านหลงนั้นแย่มาก สายตามัวหมอง

คุนหลุนปรับโทนเสียงของเขาและกล่าวว่า “คุณชายละเมิดกฎของตระกูลอย่างโจ่งแจ้ง คราวนี้ตระกูลเฉินนั้นเข้าไปไม่ได้แล้ว สามารถรักษาชีวิตเอาไว้ได้ก็ถือเป็นเรื่องดีแล้ว”

ฟ่านลู่ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ปฏิกิริยาของท่านหลงกับคุนหลุน ก็ทำให้เธอรู้ว่าเรื่องมันใหญ่โตแล้ว!

“ในเมื่อมาแล้ว ทำไมต้องกลับ?”

เฉินตงหัวเราะด้วยความโกรธ “เฉินเทียนหย่างหยามว่าฉันเป็นลูกสวะ ไม่ให้ฉันเข้าคฤหาสน์ตระกูลเฉิน รังแกฉันขนาดนี้ ฉันไม่ควรตอบโต้? เขาไม่ให้ฉันเข้าบ้านตระกูลเฉิน งั้นฉันก็จะเข้าประตูตระกูลเฉินให้ได้!”

พูดจบ เฉินตงก็หันกายอย่างจริงจังดูน่ากลัว เดินไปที่คฤหาสน์ตระกูลเฉินอย่างหยิ่งผยอง

ท่านหลงกับคุนหลุนมองสบตากัน แล้วตามติดไปพร้อมกัน

ฟ่านลู่เหลือบมองไปโดยรอบ กำลังจะตามไป แต่ทันใดนั้นเธอก็เห็นบางสิ่งจากหางตาของเธอ และใบหน้าที่สวยงามของเธอก็เปลี่ยนไปในทันที

“ที่ฉันมาครั้งนี้ ข้อแรกคือมาเยี่ยมคุณพ่อ เพื่อความกตัญญู ข้อสองเพื่อต้องการสืบหาความจริง เพื่อตัวเอง ต่อให้ตระกูลเฉินจะเป็นสวรรค์ ฉันก็จะหาทาง เข้าไปโดยตรง!”

เฉินตงที่มีพลังอันยิ่งใหญ่ ราวกับดึงภูเขาในพื้นที่ราบ ทำให้คนใจสั่นระทึก

ก้าวเดินไปทีละก้าว ไม่ช้าไม่เร็ว คล้ายกำลังเดินเล่น โดยไม่ตื่นตระหนก

ท่านหลงกับคุนหลุนตามมาอย่างใกล้ชิด เหงื่อหยดหนาๆหลั่งออกมาจากหน้าผากของพวกเขาโดยไม่รู้ตัว แผ่นหลังก็มีความเย็นโชยเข้ามาเป็นระยะ

การเปลี่ยนแปลงของเฉินตง ทำให้ทั้งสองคนตื่นตระหนกและทำอะไรไม่ถูก

ทั้งสองคนก็หวังที่อยากจะให้เฉินตงมีการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ เพราะพวกเขานั้นเข้าใจดี แบบนี้ถึงจะเป็นลักษณะที่แท้จริงของการแย่งชิงตำแหน่งเจ้าบ้าน ก็ควรมีพลังอำนาจของเจ้าบ้านของตระกูลเฉิน

ทว่า ความมีอำนาจแบบนี้ ดันไปยังถึงตระกูลเฉินไปเสีย!

“คุณเฉิน!”

ทันใดนั้น ด้านหลังก็ด้านขึ้นด้วยเสียงเรียกของฟ่านลู่

เฉินตงหยุดฝีเท้าลง หันหน้าไปถาม “มีเรื่องอะไร?”

ใบหน้าที่สวยงามของฟ่านลู่ซีดเผือด ชี้ไปที่ยอดซุ้มประตู

เฉินตงเงยหน้ามอง ทันใดนั้นม่านตาก็หดเกร็ง เอ็นตรงหางตาก็นูนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

บนซุ้มประตูที่สูงตระหง่าน

กลับแขวนไว้ด้วย……..หัวของมนุษย์หนึ่งหัว!

ภายใต้แสงแดดอันอบอุ่น ศีรษะมนุษย์ถูกแขวนไว้สูงสุดเหนือซุ้มประตู เป็นศีรษะมนุษย์ที่เปื้อนเลือด พันด้วยเทป และเผยให้เห็นเพียงดวงตาเท่านั้น

เพียงแต่ตอนนี้ ตาที่เปื้อนเลือด ได้ปิดแน่นไปแล้ว

“ยิวหมิน?!”

เฉินตงอดไม่ได้ที่จะอุทานเบาๆ

เมื่อกี้เฉินตงกวาดมองซุ้มประตูไปแวบหนึ่ง แต่ไม่ได้มองละเอียด อีกอย่างหัวมนุษย์หัวเล็กๆเมื่อเทียบกับซุ้มประตูที่ใหญ่สูงตระหง่าน มันไม่เด่นชัดเลย

แต่เวลานี้ เมื่อถูกฟ่านลู่เตือน หลังจากที่เห็น ก็อดไม่ได้ที่ทำให้ใจของเฉินตงรู้สึกขยะแขยง

“นี่ถือเป็นการเตือนมั้ย? สมกับที่เป็นตระกูลเฉินจริงๆ เรียกได้ว่าเผด็จการไม่มีใครเหนือ!”

เฉินตงถูจมูกของเขา แววตาเกิดความกระจ่าง ยิ้มเล็กน้อย หันหลังเดินเข้าไปในตระกูลเฉิน

ตระกูลเฉินที่มากไปด้วยอำนาจบารมี เจ้าบ้านถูกลอบสังหาร แล้วนำหัวของฆาตกรไปแขวนไว้ข้างบน ไม่เพียงแต่จะทำให้คนสะเทือนขวัญ แต่ยังได้แจ้งเตือนให้ผู้ที่เป็นนักฆ่าทราบถึงผลตอบแทนในการลอบสังหารตระกูลเฉินอีกด้วย!

ในตระกูลผู้ร่ำรวย ก็คงมีแต่ตระกูลเฉินที่กล้าทำเช่นนี้!

และในเวลาเดียวกัน

ตามมาด้วยเหล่าคนรับใช้ที่เอะอะโวยวายวิ่งเข้าไปในคฤหาสน์

ราวกับดาวหางได้ชนเข้ากับโลก ตระกูลเฉินลุกเป็นไฟแล้ว!

ทุกคนล้วนตกตะลึงกันไปแล้ว

คุณชายเทียนหย่างถูกซ้อมเหรอ?

ยังอยู่หน้าประตู?

พระเจ้า!

มันเป็นนักฆ่าคนไหนกัน กินดีหมีดีเสือเข้าไปหรือ ถึงได้กล้ามาโดนหาที่ตายแบบนี้?

ตระกูลเฉิน…….กลายเป็นคนอ่อนแอรังแกได้ง่ายตั้งแต่เมื่อไหร่?

ขณะนี้ พี่ๆน้องๆในคฤหาสน์ก็รีบพาคนใช้บุกไปที่หน้าซุ้มประตู

และในเรือนที่ไม่ไกลนัก

ในลานสวน

ไม้จันทน์หอม ในสไตล์โบราณ

ก้องกังวานไปด้วยเสียงสวดมนต์ เปี่ยมไปด้วยความปีติสุข

คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินคุกเข่าอยู่ในห้องพระ เผชิญหน้ากับพระพุทธรูปทองคำ ใบหน้าสงบมีเมตตา ปัดลูกปัดพร้อมกับสวดมนต์

พรึ่บ!

ประตูห้องพระถูกผลักออก

คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินในห้องพระก็ขมวดคิ้ว มือสั่นไปหนึ่งที อดไม่ได้ที่จะใช้แรงเพิ่มขึ้น

จากนั้น ลูกปัดหินอาเกตในมือก็ขาด ร่วงกระจายเต็มพื้น

“คุณย่า แย่แล้ว ไอ้ลูกสวะอย่างเฉินตงมันมาที่ตระกูลเฉินแล้ว แถมยังทำร้ายเฉินเทียนหย่างจนพิการ!”

ทันใดนั้น คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินก็ลืมตาด้วยความโกรธ เดือดพล่านไปด้วยแรงแห่งการฆ่า พร้อมกับไฟโกรธ

“ไอ้ลูกสวะ คงจะคิดว่าตระกูลคิดรังแกได้ง่าย? คงจะคิดว่าตัวเองมีเก้าชีวิต?”