โครม!
หลินหลิ่งตงกับอู๋จุนหาวเหมือนถูกฟ้าผ่า
ทั้งสองคนก็เผยสีหน้าที่หวาดกลัวออกมาทันที
งานเลี้ยงนี้ หวางหนันหนันได้มันมาด้วยการข่มขู่?
ในความงุนงง จู่ๆ อู๋จุนหาวก็คิดถึงรอยช้ำบนคอของหวางหนันหนัน แล้วก็เข้าใจทันที
ใช่แล้ว หากไม่ใช่อาซ้อข่มขู่เขา แล้วจะถูกทำร้ายได้อย่างไร?
“เป็นไปไม่ได้!”
หลินหลิ่งตงลุกขึ้นกะทันหัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว “คุณเฉินกำลังพูดเล่นอยู่ใช่มั้ย? ด้วยฐานะของคุณเฉิน หนันหนันจะขู่คุณได้อย่างไร?”
ในสายตาของเขา ก่อนที่เขาจะรู้จักหวางหนันหนัน เธอก็เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง
แต่เฉินตงนั้นกับเจิ้งโก๋โส่วผู้ที่มีแต่คนเคารพนับถือ มีความสนิทสนมกัน
ทั้งสองคนนั้นคนหนึ่งหนึ่งคือฟ้า อีกคนหนึ่งคือเหว
จะข่มขู่ได้อย่างไร?
มดสามารถข่มขู่เสือแล้วเหรอ?
“คุณหลิน เรื่องสำคัญในชีวิตขนาดนี้ ไม่ตรวจสอบประวัติของคู่ชีวิตเลยเหรอ?”
เฉินตงเหลือบมองหลินหลิ่งตง เดือดพล่านไปด้วยไอเย็น แววตาคมดั่งมีด
ตรวจสอบ?
หลินหลิ่งตงอึ้งไปเลย
เขาจะไปตรวจสอบหวางหนันหนันได้อย่างไร?
ตอนที่เจอกับหวางหนันหนันครั้งแรก เขานั้นตกหลุมรักทันที
สำหรับหวางหนันหนัน เขานั้นได้ให้ความเคารพอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
เพราะว่าเขาชอบเธอแล้ว เขาหลินหลิ่งตงควรจะเคารพผู้หญิงที่ตัวเองชอบ
อดีตของหวางหนันหนัน เป็นเรื่องส่วนตัวของเธอ ไม่ไปสืบอดีตของเธอ เป็นส่วนหนึ่งของความเคารพเช่นกัน
“คุณเฉิน ในนี้มันต้องมีอะไรที่เข้าใจผิดอย่างแน่นอน หนันหนันไม่มีทางข่มขู่คุณได้หรอก อดีตของเธอผมก็ไม่เคยไปสืบเลย เพราะว่าผมรักเธอในปัจจุบัน ไม่ใช่รักอดีตของเธอ”
หลินหลิ่งตงรีบอธิบาย
ท่าทางของเฉินตงในตอนนี้ แม้แต่หลินหลิ่งตงยังอกสั่นขวัญแขวน
เขาเข้าใจดี หากไม่อธิบายเรื่อง “การข่มขู่นี้” ให้ชัดเจน
งานเลี้ยงแห่งมิตรภาพนี้ ก็จะยุติลงด้วยการฝันร้ายของเฉินตง
ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า สามารถที่จะทำได้!
อีกอย่าง เป็นการจัดการอย่างรวดเร็ว!
ต่อให้เขาหลินหลิ่งตงจะเป็นราชาใต้ดิน ก็เอาไม่อยู่
“เห่อ!”
เฉินตงหัวเราะเยาะ ใบหน้าเผยให้เห็นถึงความดุร้ายและเผด็จการ
ดวงตาที่หรี่ลงมา กลับพลุ่งพล่านไปด้วยไอเย็น
เขาค่อยๆ เปิดปาก น้ำเสียงราวกับเสียงฟ้าร้อง
ทำให้หลินหลิ่งตงกับอู๋จุนหาวนิ่งเป็นไก่ไม้ไปทันที
“หากผมพูดว่า เธอคืออดีตภรรยาของผม เคยเกือบเอาชีวิตผมไปแล้วล่ะ?”
หลินหลิ่งตงยืนแข็งทื่ออยู่กับที่ ใบหน้าซีดขาวไปเล็กน้อย
อดีตภรรยา?
อดีตภรรยาของเฉินตง?
หลินหลิ่งตงอึ้งไปหมดแล้ว มึนๆ งงๆ ในใจกลับถูกซักด้วยคลื่นยักษ์ขนาดใหญ่
ในขณะที่ตกใจ หลินหลิ่งตงได้เคลียร์ความคิดของเขาอย่างรวดเร็ว
หวางหนันหนันเป็นอดีตภรรยาของเฉินตง แล้วตอนนี้เขากับหวางหนันหนันอยู่ด้วยกัน ยังให้หวางหนันหนันไปเชิญเฉินตง หวางหนันหนันยังใช้ภรรยาของเฉินตงมาข่มขู่เฉินตง
นี่มันคืออะไร?
หนังหัวของหลินหลิ่งตงชาขึ้นมาทันที พึมพำอยากจะอธิบาย กลับไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี
แม้แต่ตัวเขาเอง ถามใจตัวเอง หากเขาเป็นเฉินตง ความโกรธมีเพียงแต่จะมากกว่าของเฉินตง!
อู๋จุนหาวที่อยู่อีกด้านหนึ่งตกใจจนอึ้งไปนานแล้ว
คำพูดของเฉินตง เหมือนกับไม้ตีหัว ได้ทุบตีหัวของเขาจนเกิดเสียงโวงๆ
มิน่าล่ะถึงได้โมโหฉุนเฉียวขนาดนี้ มิน่าล่ะถึงได้ไร้เหตุผลขนาดนี้
เรื่องนี้ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ไม่สามารถที่จะพูดเรื่องเหตุผลได้แล้ว
เฉินตงยิ้มเยาะ แล้วหยิบช้อนเงินบนโต๊ะขึ้นมาอย่างเบามือ “คุณกับผมเดิมก็ไม่มีความสัมพันธ์ทางสังคมกันอยู่แล้ว แล้วทำไมต้องฝืน? หากมีครั้งต่อไป เมืองหลิ่งตงจะไม่มีราชาใต้ดินอีกต่อไป”
ในขณะที่พูดประโยคสุดท้าย
นิ้วโป้งขวาของเฉินตงก็ออกแรงทันที
ช้อนเงินส่งเสียงเล็กน้อย และถูกหักจงงออย่างเงียบๆ
ภาพนี้ มองจนหลินหลิ่งตงกับอู๋จุนหาวหวาดผวา
ความข่มขู่ที่แฝงอยู่ในนี้ ทำให้ทั้งสองคนเกิดความหวาดกลัว
เทรง……..
เฉินตงโยนช้อนเงินในมือทิ้ง ลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอก
“ช่วยผมบอกหวางหนันหนัน หากกล้ามารบกวนชีวิตของผม ผมจะส่งเธอไปยังดินแดนที่สงบสุข”
น้ำเสียงที่ทรงพลัง แรงอาฆาตที่เยือกเย็น
ทำให้เฉินตงกับอู๋จุนหาวสั่นสะท้าน
เมื่อทั้งสองคนรู้สึกตัว เฉินตงกับกูหลังก็หายไปแล้ว
“เจ้านาย……..” อู๋จุนหาวที่หวาดกลัวเปิดปากพูด
หลินหลิ่งตงยกมือขึ้นห้าม กล่าวด้วยสีหน้าที่ดำคล้ำ “ครั้งนี้เราชนปากกระบอกปืนเข้าให้แล้ว ตีฉันให้ตาย ฉันยังคิดไม่ถึงว่าเรื่องมันจะพลิกผันแบบนี้”
“ตอนนี้อาซ้อ……..”
อู๋จุนหาวหยั่งเชิงถาม
ด้วยการพลิกผันนี้ เขาไม่กล้าที่จะคาดเดาความคิดของหลินหลิ่งตงจริงๆ
อาซ้อนั้นเคยเป็นผู้หญิงของเฉินตง ตอนนี้ก็มาอยู่กับเจ้านาย การพัวพันแบบนี้ หากเป็นเมื่อก่อน อู๋จุนหาวรู้เลยว่าหลินหลิ่งตงจะจัดการมันอย่างสะอาดหมดจด
เพราะว่าตอนนั้นหลินหลิ่งตงเป็นคนที่มีความทะเยอทะยาน
แต่ตอนนี้ สามารถมองออก หวางหนันหนันได้เดินเข้าไปในหัวใจของหลินหลิ่งตงแล้ว
เป็นจริงเช่นนั้น!
หลินหลิ่งตงยิ้มอย่างขมขื่น “ฝั่งหนึ่งคืออนาคต ฝั่งหนึ่งคือผู้หญิง เมื่อก่อนฉันจะเลือดอนาคตอย่างไม่ลังเลเลย แต่ครั้งนี้ ฉันเลือกหนันหนัน”
อู๋จุนหาวพยักหน้า “งั้นให้ผมไปสืบประวัติของอาซ้อหน่อยมั้ย?”
หลินหลิ่งตงขมวดคิ้วครุ่นคิดไปหลายวินาที
สุดท้าย ก็พยักหน้าอนุญาต
ก่อนหน้านี้เขาเคารพหวางหนันหนัน แต่ตอนนี้ สิ่งที่ควรจะรู้ ต้องตรวจสอบให้ละเอียดแล้ว
สูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ หลินหลิ่งตงลุกขึ้นเดินไปทางคฤหาสน์
หวางหนันหนันยังคงขังตัวเองอยู่ในห้อง
หลินหลิ่งตงเคาะประตู “หนันหนัน เปิดประตูได้มั้ย?”
ผ่านไปหลายวินาที
หวางหนันหนันจึงเปิดประตู
ในห้องค่อนข้างจะมืดสลัว มองไม่ค่อยจะชัดเจน
หลินหลิ่งตงก็ไม่เห็นตาที่บวมแดงของหวางหนันหนัน ได้เดินเข้ามาในห้องนอนโดยตรง
“คุณกับเฉินตงคุยกันเสร็จเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”
หวางหนันหนันฝืนยิ้ม เดินไปด้านหลังของหลินหลิ่งตง นวดไหล่ให้เขาเบาๆ “ทำไมฉันดูคุณไม่ดีใจเลยล่ะ?”
“ดีใจไม่ขึ้น”
หลินหลิ่งตงยิ้มขมขื่น เมื่อกี้คำพูดของเฉินตง เหมือนก้อนหินที่ยัดเต็มข้างในอกของเขา
นิ่งไปครู่หนึ่ง หลินหลิ่งตงก็ระงับความขมขื่นเอาไว้ กล่าวด้วยเสียงเบา “หนันหนัน รับปากผม อยู่กับผมแล้วต่อไปคุณห้ามทำเรื่องโง่ๆ อีก”
“เรื่องโง่ๆ ”
หวางหนันหนันไม่ค่อยจะเข้าใจ
“คุณเป็นอดีตภรรยาของเฉินตง น่าจะบอกผมตั้งแต่แรก” หลินหลิ่งตงยิ้มอย่างช่วยไม่ได้
ร่างกายของหวางหนันหนันสั่นสะท้าน ในหัวดังระเบิดด้วยเสียง “โครม”
เธอถามด้วยท่าทางที่ไม่เป็นธรรมชาติ “คุณ คุณรู้หมดแล้วเหรอ?”
“เฉินตงเป็นคนบอกผม!”
หลินหลิ่งตงถอนหายใจออกมา “ผมไม่ถือสาอดีตของคุณ แต่ผมถือสาที่คุณใช้ฐานะในอดีตของคุณ ใช้ภรรยาของเฉินตงในการขู่เขาเพื่อให้มาเจอผม”
“ฉัน……..” หวางหนันหนันท่าทางกระวนกระวาย
“ไม่ต้องอธิบาย หลินหลิ่งตงยกมือขึ้นห้าม ยิ้มพูด ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมก็ไม่อยากจะไปประจบอะไรเฉินตงแล้ว เราสองคนก็อยู่ที่เมืองหลิ่งตง ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขก็พอ”
พริบตาเดียว
หวางหนันหนันกำลังฟุ้งซ่านอยู่ ดวงตาอันสวยงามที่บวมแดงอยู่แล้วก็เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา
เธอคิดว่าหลังจากที่หลินหลิ่งตงรู้เรื่องนี้แล้ว ก็จะตัดความสัมพันธ์กับเธอแล้วไล่เธอไปจากที่นี่
แต่ตอนนี้การตัดสินใจของหลินหลิ่งตง ราวกับหมัดหนัก ให้ชกเข้ามาที่หัวใจของเธออย่างแรง
เธอในอดีต เจออะไรมาเยอะมาก
เธอเกือบตายไปแล้ว แต่โชคดีที่เธอรอดมาได้
ก็เพราะมีประสบการณ์นี้ นั่นเป็นสิ่งที่เธอรู้และเข้าใจว่าการตัดสินใจของหลินหลิ่งตงในเวลานี้ ต้องใช้ความเด็ดขาดมากขนาดไหน
“หลิ่งตง……..”
หวางหนันหนันเสียงสั่น
“หืม?”
หลินหลิ่งตงเงยหน้าขึ้น
พริบตาเดียว หวางหนันหนันก้มหน้าโน้มตัวลงมา ริมฝีปากแดงได้ประทับไปที่ริมฝีปากของหลินหลิ่งตง…..
