The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา – บทที่ 424 ท่านหลงกราดเกรี้ยว

ราวฟ้าทลายแผ่นดินถล่ม หรือวันนี้คือวันสิ้นโลก?

เฉินตงรู้สึกว่าร่างกายของเขาอ่อนปวกเปียก ในหัวของเขาเต็มไปด้วยเสียงอื้ออึง

นี่เป็นเรื่องบังเอิญ?

หรือมีคนตั้งใจ?

อารมณ์เดือดดาลของเขาล้นทะลักออกมา

แค่เรื่องที่เย่หยวนชิวกับเย่หลิงหลงบีบบังคับเขาให้เข้าเป็นสมาชิกหงหุ้ย เขายังโกรธไม่หาย

และเป็นเพราะเย่หลิงหลง ที่ทำให้เขากับกู้ชิงหยิ่งต้องหมางใจกัน

วันนี้สองปู่หลานคู่นี้ยังมาที่บ้านอีก

ต่อให้เฉินตงพยายามข่มกลั้นอารมณ์ของตัวเองมากแค่ไหน เวลานี้เขากลับไม่สามารถข่มกลั้นได้อีกต่อไป!

“คุณชาย ไปกันเถอะครับ พวกเขากำลังจะไปขึ้นรถแล้วนะครับ”คุนหลุนกล่าวเตือน

เฉินตงหายใจเข้าลึกด้วยพยายามจะข่มโทสะที่เดือดพล่านของตน “ไล่พวกเขาไป”

ตึ้ง!

เสียงโทรศัพท์ตัดสายไป

เฉินตงแสร้งทำเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แล้วรีบก้าวอาดๆ ไปรับกู้โก๋ฮั๋วและภรรยาพร้อมกับคุนหลุน

“ลูกคนนี้ พ่อบอกแล้วไงว่าไม่ต้องมารับ”

เมื่อกู้โก๋ฮั๋วเห็นเฉินตงก็รู้สึกประหลาดใจ

“พ่อกับแม่มา ผมจะไม่มารับได้ยังไงล่ะครับ” เฉินตงยิ้มพลางรับสัมภาระมาแล้วส่งต่อให้คุนหลุน

กู้โก๋ฮั๋วหัวเราะชอบใจ “ดีๆๆ กลับบ้านกัน”

ตลอดทางเฉินตงพูดคุยหยอกล้อกับกู้โก๋ฮั๋วและภรรยาตลอดทาง บรรยากาศสนุกสนานกลมเกลียว

แต่ในใจลึกๆ ของเฉินตงรู้ดีว่า นี่เป็นสัญญาณก่อนจะเกิดพายุฝนโหมกระหน่ำเท่านั้น

และช่วงเวลาที่เฉินตงกำลังมุ่งหน้ากลับวิลล่าเขาเทียนซานอยู่นั้น

ที่สนามในวิลล่า ได้เกิดเรื่องโกลาหลขึ้นแล้ว

“มีสิทธิ์อะไรมาไล่พวกเรากลับ”

ในอกของเย่หลิงหลงเดือดพล่าน เธอชี้หน้าตะคอกใส่ท่านหลง “ที่พวกเราอุตส่าห์มาเยี่ยมเยือนก็เพื่อจะมาขอโทษเฉินตง มีที่ไหนใช้วิธีแบบนี้ต้อนรับแขก?”

สีหน้าของท่านหลงขุ่นหมอง ปลายหางตาของเขากำลังเต้นตุ้บๆ

วิธีต้อนรับแขก?

ก็เป็นเพราะเรื่องราวเข้าใจผิดระหว่างคุณกับคุณชายนี่ไง ที่ทำให้บ้านของเรากำลังระส่ำระสาย ยังจะมาพูดเรื่องการต้อนรับขับสู้อีกหรอ

แต่เห็นว่าเย่หลิงหลงยังเป็นผู้น้อยกว่า ท่านหลงจึงไม่ได้คิดจะเอาเรื่องกับเธอ

แต่กลับหันไปมองเย่หยวนชิวอย่างมีความนัย “ท่านเย่ ได้โปรดกลับไปเถิด คืนนี้ที่นี่จะมีกินเลี้ยงกันในบ้าน ไม่สะดวกเชิญคนนอก”

น้ำเสียงดังฟังชัดนี้ยากที่จะโต้แย้ง

สีหน้าของเย่หยวนชิวยังคงปกติดังเดิม

แต่เย่หลิงหลงนั้นไม่สามารถอดทนได้อีก

ถ้าเธอไม่ได้เจอกับตัวเอง เธอคงไม่เชื่อว่าจะได้พบเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้

ปู่เป็นจู่เหลาคนเดียวของหงหุ้ย ฐานะโดดเด่น

ไม่ว่าจะเป็นตระกูลร่ำรวยชั้นสูงตระกูลใด ล้วนยกให้เป็นแขกคนสำคัญ

ขนาดไปที่บ้านตระกูลเฉินหรือไปที่ตระกูลRothschild ก็ยังยกให้พวกตนเป็นแขกคนสำคัญ

แต่พอมาถึงที่นี่ ที่บ้านของเฉินตง กลับบอกสั้นๆ ว่าจะมีกินเลี้ยงและไล่พวกตนกลับไป?

ตึกชั้นสองในวิลล่า

ฟ่านลู่กำลังประคองกู้ชิงหยิ่งไปยืนอยู่ข้างหน้าต่าง จึงเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้านล่างพอดี

กู้ชิงหยิ่งเมื่อไม่ได้นอนมาทั้งคืน สีหน้าของเธอจึงเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าและโศกเศร้า

ดวงตาของเธอแดงก่ำ ทั้งยังบวมช้ำ อันเนื่องมาจากร้องไห้ตลอดทั้งคืน

ตอนนี้เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในสนาม กู้ชิงหยิ่งกัดริมฝีปาก จมูกของเธอตีบตัน

ตอนนี้ความปวดใจทวีสูงขึ้นจนถึงขีดสุด

รถ BMW i8 ที่คุ้นตา ท่าทางสง่างามเหมือนอย่างที่เธอได้เห็นในคลิป

นี่คือการมาประกาศตัวที่บ้านล่ะสิ?

หล่อนเอาความกล้าบ้าบิ่นแบบนี้มาจากที่ไหน?

เมื่อเห็นเย่หลิงหลงวางท่าผยองอยู่ในสนาม กู้ชิงหยิ่งยิ่งรู้สึกวิงเวียน

ความเจ็บปวดปะทุออกมา

“คุณนายน้อยรักษาร่างกายด้วยนะคะ บางทีอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเราคิดก็ได้”

ฟ่านลู่สังเกตปฏิกิริยาของกู้ชิงหยิ่ง ในฐานะที่ตนเป็นผู้หญิงจึงเข้าใจเรื่องราวเช่นนี้ได้ดีที่สุด ไม่มีใครเข้าใจว่ากู้ชิงหยิ่งเจ็บปวดขนาดไหนมากไปกว่าเธออีกแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เมียน้อยได้บุกมาถึงหน้าบ้านแล้ว

แม้ว่าเมื่อคืนเธอจะได้ฟังความจริงมาจากปากเฉินตงบ้างแล้วก็ตาม

แต่สำหรับกู้ชิงหยิ่งในตอนนี้ นี่คือการที่เมียน้อยบุกบ้านมาหาเรื่องกันชัดๆ

“ไม่ใช่แบบนี้แล้วมันจะเป็นแบบไหนไปได้”

น้ำตาของกู้ชิงหยิ่งไหลออกมาเป็นสาย เธอสะอึกสะอื้นพลางเอ่ยว่า “พี่เสี่ยวลู่ จู่ๆ ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้มีตัวตนอะไรเลย ผู้หญิงคนนั้นจะต้องดีเพียบพร้อมมากแน่ๆ ใช่ไหม?”

แววตาของฟ่านลู่ชะงักงัน

เมื่อเห็นท่าทางหมดอาลัยตายอยากของกู้ชิงหยิ่ง อารมณ์ของเธอก็พุ่งปรี๊ด

“คุณนายน้อย นั่งอยู่ตรงนี้ก่อนนะ ตอนนี้กำลังท้องกำลังไส้”

ฟ่านลู่พยายามข่มกลั้นความโกรธ แล้วประคองกู้ชิงหยิ่งให้นั่งลงบนเก้าอี้

กู้ชิงหยิ่งมองไปที่ท้องของตัวเอง ตอนนั้นความเจ็บปวดของเธอยิ่งบาดลึกราวกับโดนมีดกรีด

ฟ่านลู่เดินตรงไปที่หน้าต่างแล้วผลักหน้าต่างเปิดออก จากนั้นจึงตะโกนลงไปด้านล่างว่า

“ท่านหลง มัวเสียเวลาคุยอะไรอยู่ ถ้าต้องลงมือเดี๋ยวฉันจะลงไปจัดการเดี๋ยวนี้เลย!”

การยื้อกันอยู่ด้านล่างผ่านมากว่าสิบนาทีแล้ว ในช่วงเวลาสั้นๆ เช่นนี้กลับทำให้กู้ชิงหยิ่งเจ็บปวดเกินกว่าจะจินตนาการได้

อีกอย่างก่อนที่คุนหลุนจะออกไป ได้แอบบอกฟ่านลู่เอาไว้ว่า เขากำลังจะออกไปรับพ่อแม่ของกู้ชิงหยิ่ง

ถ้าไม่รีบแก้ไขให้จบโดยเร็ว อีกประเดี๋ยวแผ่นดินต้องลุกเป็นไฟอย่างแน่นอน!

ถ้าใช้ไม้อ่อนไม่ได้ผล อย่างนั้นก็ต้องใช้ไม้แข็ง!

ในฐานะที่เป็นนักฆ่ายมราชลำดับที่ 20 ขององค์กร hidden killers ฟ่านลู่ไม่เคยกลัวการใช้ไม้แข็งกับใคร!

เมื่อโพล่งเช่นนี้ออกมา บรรยากาศภายในสนามพลันเงียบสงัดลง

ท่านหลง เย่หยวนชิวกับเย่หลิงหลงเงยหน้าขึ้นไปมองฟ่านลู่เป็นตาเดียว

เย่หยวนชิวหรี่ตาลง สีหน้าของเขาเยียบเย็น

ความแค้นใจของเย่หลิงหลงยังไม่ทันจะมอดลง อุตส่าห์มาขอโทษขอโพยถึงบ้านกลับโดนไล่ยังไม่พอ ตอนนี้ยังคิดจะใช้กำลังอีกหรือ

เธอเป็นคนนิสัยแข็งกร้าว แถมยังเป็นหงกุ้นของหงหุ้ยอีก ย่อมไม่ยอมให้ใครกดขี่ได้

เย่หลิงหลงจึงก้าวออกไปข้างหน้า แล้วจ้องเขม็งไปที่ฟ่านลู่

ในเวลาเพียงชั่วครู่ ไม่ว่าฝ่ายไหนต่างไม่ยอมลดละให้แก่กัน

แม้ไม่เอ่ยตอบโต้ออกไป แต่บรรยากาศรอบๆ ของวิลล่าเต็มไปด้วยความร้อนระอุ

ในตอนนั้น

ท่านหลงกัดฟันแน่นด้วยท่าทางคล้ายกำลังจะระเบิดพลางจ้องเขม็งไปที่เย่หยวนชิว

“เย่หยวนชิว ท่านคงไม่คิดว่ากระผมไม่กล้าลงมือกับจู่เหลาของหงหุ้ยกระมัง?”

สีหน้าของเย่หยวนชิวยังคงไม่เปลี่ยน แต่ด้านในลึกๆ ของเขากลับมีเกลียวคลื่นกำลังก่อตัว

จากนั้น

เย่หยวนชิวอมยิ้ม “อย่างนั้นผมกับหลานสาวขอตัวกลับก่อน”

พูดจบ เขาก็ประสานมือคารวะท่านหลง “หลิงหลง ไปกันเถอะ!”

เย่หลิงหลงประหลาดใจสุดขีด

ความเดือดดาลที่กำลังจะระเบิดออกมา จู่ๆ กลับติดชะงักอยู่ตรงทางออก

ใบหน้ารูปไข่สมส่วนเต็มไปด้วยความตระหนก พลางมองไปที่เย่หยวนชิวอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ปู่เป็นคนนิสัยอ่อนแอแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

มีคนมาหยามหน้ากันแบบนี้กลับไม่โกรธ แถมยังจะหนีอีก?

“ไม่ต้องถาม! กลับได้แล้ว!”

เย่หยวนชิวเอ่ยกับเย่หลิงหลงด้วยเสียงทุ้มลึก จากนั้นจึงหันไปพูดกับท่านหลงว่า “วันหลังพวกเราค่อยมาใหม่”

“ไปเถอะ!”

ท่านหลงเอ่ยเสียงเฉียบด้วยท่าทางเคร่งขรึม

เมื่อเห็นเย่หยวนชิวกับเย่หลิงหลงกลับไปแล้ว

ฟ่านลู่พลันถอนใจแล้วปิดหน้าต่าง จากนั้นจึงหันกลับไปบอกกู้ชิงหยิ่งว่า “คุณนายน้อย พวกเขากลับไปแล้วค่ะ”

แต่กู้ชิงหยิ่งน้ำตาไหลนองหน้ามาพักใหญ่แล้ว เธอร้องไห้อย่างไม่อาจควบคุมตัวเองได้

เมื่อเผชิญหน้ากับฟ่านลู่ เธอก็ไร้เรี่ยวแรงจะตอบโต้ได้แต่กัดฟันริมฝีปากแน่นจนริมฝีปากเริ่มแตกจนเห็นรอยเลือดแดงเข้ม

ภาพเช่นนี้ ทำให้ฟ่านลู่ปวดใจเกินจะทน

ด้านล่างตึก

ท่านหลงจ้องเขม็งไปทางประตูใหญ่อย่างดุดัน มือของเขาที่แอบกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้นมาทั้งสองข้างค่อยๆ คลายออก

หยุดนิ่งเช่นนั้นอยู่เนิ่นนาน

ท่านหลงบ่นอย่างอัดอั้นใจกับตัวเอง “กระผมไม่ดีเอง”

ขณะที่เขาตั้งท่าจะหันกลับเข้าไปในห้อง

กลับมีเสียงเครื่องยนต์รถดังขึ้นมาจากด้านหลัง

ท่านหลงหันกลับไปมอง ทันใดนั้นดวงตาของเขาหรี่เล็ก

รถสองคัน!

รถของเฉินตงกับรถโรลส์-รอยซ์ที่คุนหลุนขับออกไป!

“แย่แล้ว!”

ในใจของท่านหลงตะโกนร้องออกมาแล้วรีบหันหลังวิ่งกลับเข้าไปในวิลล่า

ขณะที่รถเพิ่งขับเข้ามาถึงวิลล่า กู้โก๋ฮั๋วที่นั่งอยู่ด้านในรถก็เห็นภาพนี้เข้าพอดีจึงเกิดความสงสัย

“เอ๊ะ? ตงเอ๋อ ท่านหลงเป็นอะไรไป ทำไมเห็นพวกเราถึงได้วิ่งกลับเข้าไปด้านในล่ะ”

หัวใจของเฉินตงหล่นวูบ

สถานการณ์ไม่ดีแน่!