The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา – บทที่ 444 ต่อให้เป็นพ่อก็ไม่มีสิทธิ์สอนผมแบบนี้

บทที่ 444 ต่อให้เป็นพ่อก็ไม่มีสิทธิ์สอนผมแบบนี้

ฟิ้ว!

คลื่นความร้อนพัดหวนกลับมา

ระเบิดพุ่งทะยานออกไปพร้อมลำแสงไฟ

ตู้ม!

เฮลิคอปเตอร์ที่อยู่กลางท้องฟ้ากลายเป็นทะเลเพลิง ตกลงสู่พื้นดิน ทำให้เกิดระเบิดรุนแรงขึ้นอีกครั้ง

“สำเร็จ!”

ดวงตาของเฉินตงเป็นประกายขึ้นด้วยความดีใจ

แต่หลังจากนั้นความเจ็บปวดอย่างรุนแรงได้แล่นพล่านขึ้นมาตามแขนทั้งสอง ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของเขากลายเป็นการกัดฟันแน่นอย่างเจ็บปวด

แรงกระแทกจาก RPG ทำให้แขนทั้งสองข้างของเฉินตงระบม รู้สึกราวกับกระดูกของเขาได้แตกออกเป็นเสี่ยง

เป็นความเจ็บที่จี๊ดไปถึงหัวใจ!

เมื่อเห็นเฉินตงยิงไปถูกเป้าหมายภายในครั้งเดียว เฉินเต้าหลินที่กำลังขับรถกับคุนหลุนที่นั่งอยู่เบาะหลังต่างพากันยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ

เฮลิคอปเตอร์สามลำ ถูกกำจัดไปแล้วสองลำ

ถือว่าความบีบหัวใจลดลงไปไม่น้อยสำหรับคนทั้งสาม

ทว่า

เฉินเต้าหลินหันไปมองกระจกหลังในทันที สีหน้าของเขาได้เปลี่ยนไป

“ระวัง!”

สิ้นเสียงตะโกน รถจี๊บก็ส่งเสียงคำรามราวสัตว์ดุร้าย

ความเร็วส่งให้รถพุ่งทะยานไปอย่างรุนแรง รถกระโดดไปข้างหน้าได้ไกลระยะหนึ่ง

และในเวลาเดียวกันนั้นเอง

ตู้ม!

ระเบิดอีกลูกล่วงลงมาไล่หลังรถจี๊บพอดี

พละกำลังที่น่าหวาดกลัว ระเบิดทรายสีทองพวยพุ่งไปทั่วท้องฟ้า ราวกับได้ถลกเปลือกโลกออกไปด้วย

สมองของเฉินตงที่อยู่ด้านในรถตอนนี้เกิดเสียงดัง หึ่งๆ ราวกับตอนนี้โลกเข้าสู่ภาวะแห่งความเงียบงัน

เขารับรู้ได้ถึงความน่าพรั่นพรึง ของแรงอันน่าหวาดหวั่นที่ปะทะเข้ากับรถจี๊บ จากนั้นจึงเห็นท้ายรถฉีกขาด รถจี๊บทั้งคันกำลังพุ่งทะยานขึ้นด้านบน

โครม……

รถจี๊บที่บินอยู่กลางอากาศล่วงลงกระแทกกับพื้นทรายก่อนจะกลิ้งไปอีกสิบตลบ ระเบิดทรายลอยสูงขึ้นมาสิบกว่าเมตร ย้อมท้องฟ้ากลายเป็นสีเหลืองทอง

แม้แต่เฮลิคอปเตอร์ที่เหลืออยู่อีกลำ ยังต้องบินวนบนท้องฟ้าเพื่อหลบทรายสีทองที่ลอยตลบอยู่ทั่วทั้งท้องฟ้า

ตุ้บ!

สุดท้ายรถจี๊บก็หยุดการเคลื่อนไหว

ฝุ่นหนาอบอวล ตัวรถเสียหายไปค่อนข้างมาก

ถังน้ำมันแตก ส่งผลให้น้ำมันไหลนองลงบนพื้น บรรยากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นน้ำมันเชื้อเพลิงที่เข้มข้น

เฮลิคอปเตอร์หยุดนิ่งอยู่กลางท้องฟ้าราวกับกำลังเฝ้าสังเกต เสียงคนสนทนากันดังลอยมาเบาๆ

ภายในรถ เฉินเต้าหลินถูกเข็มขัดนิรภัยคาดไว้อยู่กับเบาะ แรงกระแทกทำให้ศีรษะของเขาแตกเป็นรูและมีเลือดไหลปุดออกมา

แขนของคุนหลุนถูกเหล็กที่ฉีกออกมาจากตัวรถเสียบตัวเขาล็อคไว้อยู่ด้านบน

ทั่วร่างของเฉินตงเองก็กระแทกอยู่ในตัวรถตามแรงรถที่พลิกคว่ำ เขารู้สึกมึนหัว สายตาพร่ามัว จมูกของเขาก็มีเลือดไหลออกมา

แต่คนทั้งสามกลับพยายามอยู่ในความเงียบ

คุนหลุนยังคงพยายามฝืนตัวเองยกมือขึ้นบอกใบ้ให้เฉินตงเงียบ

เฉินตงเช็ดเลือดที่ไหลออกมาจากจมูก ด้วยสีหน้าเย็นชา แววตาของเขาแน่วแน่

ในสถานการณ์เช่นนี้ หากส่งเสียงอะไรออกไปแม้เพียงนิดเดียว คงจะต้องรับมือกับระเบิดที่มาจากเฮลิคอปเตอร์อีกลูก

สิ่งที่เฉินตงแน่ใจมากไปกว่านั้นคือ ตอนนี้เขาคือคนคนเดียวในรถที่พอมีแรงโต้ตอบกลับไปได้

ถ้าไม่ยิงเฮลิคอปเตอร์ให้ตกลงมา ความตายจะต้องมาเยี่ยมเยียนเขาในไม่ช้า

ในความเงียบสงัด เฉินตงพยายามออกแรงเคลื่อนกาย มือขวาของเขากำปืน RPG เอาไว้แน่น

เขามองผ่านหมอกควันและทรายที่ลอยคลุ้ง จนกระทั่งเจอตำแหน่งของเฮลิคอปเตอร์

โอกาสมีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น!

ถ้าสำเร็จ จะรอด

ถ้าไม่สำเร็จก็ตาย

เฉินตงไม่รู้ว่าคนที่อยู่ในเฮลิคอปเตอร์คือพวกของใครกันแน่ แต่เขารู้เพียงอย่างเดียวว่า อีกฝ่ายต้องการเอาชีวิตของพวกเขา

ในสถานการณ์เช่นนี้มีผลลัพธ์เพียงสองอย่างเท่านั้นคืออยู่หรือตาย

ครืน…….

เสียงใบพัดของเฮลิคอปเตอร์หมุนแหวกอากาศดังกระหึ่ม

เฉินตงมองเห็นอย่างชัดเจนว่า เฮลิคอปเตอร์ลำนั้นกำลังลงจอดอย่างช้าๆ

แสดงว่า…ต้องการจับเป็น?

เฉินตงเริ่มสงสัยขึ้นมา

และในตอนนั้นเอง มือใหญ่ๆ ที่อาบไปด้วยเลือดจับขาของเขาเอาไว้

เขาเงยหน้าขึ้นมอง พ่อค่อยๆ หันหน้ามามองเขาอย่างยากลำบาก

“คิดวิธีหนีไป!”

เฉินเต้าหลินเอ่ยคำพูดนี้ออกมาอย่างระมัดระวัง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความมืดมนของคนที่เลือกความตาย “พ่อกับคุนหลุนจะขวางพวกมันไว้เอง”

หนี?

เฉินตงชะงักมองไปที่พ่อของตนที่เลือดท่วมกาย ใบหน้าตรากตรำของเขา ตอนนั้นเขารู้สึกราวกับหัวใจของเขาถูกเข็มนับไม่ถ้วนทิ่มแทง

ถ้าปล่อยให้พ่อกับคุนหลุนล่อพวกมันเอาไว้ แล้วเขาหนีไป?

ถ้าเขาทำแบบนั้นคงไม่ต่างอะไรกับ…สัตว์?

ในตอนนั้น สมองของเฉินตงปรากฏภาพของแม่ในช่วงเวลาก่อนตาย

ความรู้สึกเจ็บปวดจากการโดนเข็มทิ่มแทงเข้มข้นรุนแรงขึ้นมาอีกครั้ง

ร่างกายของเขารู้สึกราวกับถูกมีดกรีด

แค่หายใจยังทำได้ลำบาก

“หึ!”

เฉินตงหัวเราะออกมา “ในสายตาของพ่อ ลูกชายคนนี้ต้องการการปกป้องจากพ่อตลอดเลยงั้นหรือ”

เฉินเต้าหลินเงียบงัน

วินาทีถัดมา สายตาของเฉินตงเกิดประกายวับ ปากที่มีเลือดท่วมเริ่มแผดเสียงออกมาอีกครั้ง

“แม่จากไปแล้ว ผมไม่มีทางยอมเห็นพ่อต้องตายไปต่อหน้าต่อตาหรอก!”

หลังจากแผดเสียงแล้ว

เฉินตงถีบประตูรถอย่างแรงจนประตูเปิดออก เขาลุกขึ้นยืน

ปืน RPG เล็งไปยังเฮลิคอปเตอร์ที่กำลังลงจอดอยู่ในตำแหน่งที่ไม่ไกลนัก

การแผดเสียงของเขา ดึงดูดสายตาของคนที่อยู่ในเฮลิคอปเตอร์

ปังๆๆ……

กระสุนปืนยิงมาทางนี้ราวกับห่าฝนที่จะหอบเอาทุกอย่างไป

ฟิ้ว!

และในช่วงเวลาเดียวกัน เฉินตงลั่นไกปืนออกไปขณะที่กำลังแผดเสียงตะโกน

ตอนนั้นห้วงเวลาได้ผ่านไปอย่างช้าๆ

ระเบิด RPG ติดไฟพุ่งทะยานขึ้นไปบนอากาศ ทำให้บรรยากาศเริ่มบิดเบี้ยว

ท่ามกลางห่ากระสุน ระเบิดได้พุ่งทะยานออกไปราวกับมังกร

ตู้ม!

เฮลิคอปเตอร์ถูกระเบิดโจมตีกลายเป็นเปลวเพลิงก้อนใหญ่ที่ค่อยๆ ร่วงลงสู่พื้นก่อให้เกิดระเบิดลูกใหญ่อีกครั้ง

ส่วนห่ากระสุนก็ถูกรถจี๊บขวางเอาไว้แล้วสะท้อนตกลงไปบนพื้นทราย

ตึ้ง!

ปืน RPG ในมือเฉินตงหล่นลงบนพื้น เขามองไปยังทะเลเพลิงที่ลุกโชนสูง

เขายิ้มราวกับยกภูเขาออกจากอก “สำเร็จแล้ว!”

ในพจนานุกรมของเฉินตงไม่มีคำว่ารอความตาย และไม่เคยปล่อยให้พ่อกับพี่น้องต้องสละชีวิตเพื่อแลกชีวิตของเขา

ต่อให้สามารถรอดจากความตายอย่างหวุดหวิดได้ แต่เขาขอเลือกความตายยังจะดีกว่า!

ในเวลาเดียวกันนั้น เฉินเต้าหลินกับคุนหลุนที่อยู่ด้านในรถก็ยิ้มออกมาอย่างโล่งใจเช่นกัน

สายตาที่คนทั้งสองใช้มองเฉินตง กลับแปรเปลี่ยนเป็นสายตาที่พิลึกพิลั่นขึ้น

คุนหลุนรู้สึกยำเกรง

ส่วนเฉินเต้าหลินรู้สึกชื่นชม

……

สิบนาทีต่อจากนั้น

เฉินตงได้ย้ายเฉินเต้าหลินกับคุนหลุนให้ออกมาจากรถที่ถังน้ำมันแตก

ทิ้งระยะห่างจากรถได้ประมาณสามสิบกว่าเมตร ด้วยระยะทางเท่านี้ก็เพียงพอที่จะรอดพ้น หากรถจี๊บเกิดระเบิดตัวเองขึ้นมา

เวลาใกล้เที่ยง

อุณหภูมิของทะเลทรายสูงขึ้น ราวกับหม้อนึ่งใบใหญ่หม้อหนึ่ง

คนทั้งสามคนมีเหงื่อไหลท่วมกาย

แต่หลังจากเพิ่งรอดพ้นความตายกลับมา ทำให้คนทั้งสามไม่มีอารมณ์สนใจเรื่องความร้อนเท่าไหร่นัก

เฉินตงสำรวจบาดแผลของเฉินเต้าหลินกับคุนหลุน บาดแผลของคุนหลุนค่อนข้างหนัก แต่ก็ไม่ถึงขั้นอันตรายถึงชีวิตในตอนนี้

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขาก็แทบจะไม่เหลือเรี่ยวแรง ในพื้นที่รกร้างห่างไกลเช่นนี้ที่ไม่มีแม้แต่สัญญาณโทรศัพท์ จึงไม่ต้องพูดถึงการหาคนมาช่วยเหลือ

เฉินตงจึงทำได้เพียงฉีกเสื้อของตัวเองออกมาแล้วทำเป็นผ้าเพื่อพันแผลของคุนหลุนเอาไว้

“ตงเอ๋อ ลูกโตขึ้นแล้วจริงๆ”

เฉินเต้าหลินมองไปยังเฉินตงที่กำลังทำแผลให้คุนหลุนและยิ้มออกมาอย่างชื่นชม

คุนหลุนที่อยู่ข้างๆ พลอยยิ้มตามไปด้วย เพียงแต่ความเจ็บจากบาดแผล ทำให้เขาต้องกัดฟันยิ้ม รอยยิ้มของเขาจึงเป็นรอยยิ้มที่แปลกประหลาด

เฉินตงมัดผ้าเสร็จเรียบร้อย จากนั้นนั่งลงบนพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง

จากนั้นจึงตอบกลับมาอย่างเหนื่อยหอบ “ผมไม่รู้ว่าผมโตหรือไม่โต แต่ผมขอเตือนพ่อไว้สักเรื่อง”

สายตาที่ใช้มองเฉินเตาหลินเย็นเฉียบ เฉินตงเอ่ยเสียงแข็ง “ต่อจากนี้ไป ผมกับพ่อต้องรวมใจกันเป็นหนึ่งและลงมือร่วมกัน ถ้าไม่อย่างนั้นผมจะจัดการคนเดียว ผมทำไม่ได้หากผมจะรอดชีวิตโดยต้องทิ้งพ่อกับพี่น้องเอาไว้ ต่อให้พ่อเป็นพ่อผม ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะสอนผมแบบนี้!”

เฉินเต้าหลินสบตาเฉินตง ตอนนั้นสายตาของเฉินตงทำให้เขาเกิดความรู้สึกเกรงขาม แม้แต่คุนหลุนเองก็มองเขาด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน

แปะๆ……

ความเย็นชาบนสีหน้าของเฉินตงหายไปฉับพลัน จากนั้นจึงหันไปปัดเศษทรายที่ติดอยู่ที่มือออก

เขาเอ่ยถามช้าๆ “ตอนนี้พ่อบอกผมได้รึยังว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น”

The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา

The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา

เฉินตงกับหวางหนันหนันแต่งงานกัน3ปี ถูกภรรยาที่ยกน้องชายเป็นหัวแก้วหัวแหวนบีบคั้น แล้วยังถูกดูถูกเหยียดหยาม วันหนึ่งได้กลับตระกูลมหาเศรษฐี เขาสาบานว่าต้องกอบกู้ศักดิ์ศรีกลับคืนมา ต้องทำให้คนที่ดูถูกเขาเสียใจกับสิ่งที่ทำ ให้คนที่เหยียดหยามเขาต้องชดใช้อย่างสาสม

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท