“ขยับแล้ว คุณปู่คะ เปลือกตาของเขาขยับแล้ว !”
มีเสียงของความยินดีดังขึ้นข้างๆ หู
“ฉันยังไม่ตาย ? ได้รับความช่วยเหลือแล้วหรือ ?”
เฉินตงค่อยๆ ฟื้นคืนสติมา
ความอ่อนแอที่รู้สึกได้อย่างชัดเจน ทำให้เขาไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ถึงขั้นไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้
ความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ปรากฏขึ้นไปทั่วร่างกาย ราวกับมีเข็มแหลมเข้าเข้ามาทิ่มแทงนับไม่ถ้วน
แต่เขาได้ยินอย่างชัดเจนว่า เสียงของความยินดีนี้ เป็นเสียงของเย่หลิงหลง
จากนั้น ก็มีเสียงของเย่หยวนชิวดังขึ้นข้างๆ หู
“ขอบคุณสวรรค์ ในที่สุดคุณก็พ้นขีดอันตรายแล้ว คุณอย่าเพิ่งขยับ พิษกระจายเข้าสู่กระแสเลือด ที่รอดมาได้ก็ถือว่าคุณยังโชคดี ที่ช่วยชีวิตเอาไว้ได้ทัน”
เฉินตงรู้สึกโล่งใจทันที
ในที่สุดก็หนีพ้นมาได้เสียที
ตอนที่ต้องเผชิญหน้ากับดาบของชายชุดดำ เขาไม่ลังเลที่จะเลือกกระโดดลงทะเล
เพื่อถือโอกาสในช่วงที่กระโดดลงทะเล บอกกับเย่หยวนชิวว่าตนเองนั้นอยู่ที่ไหน
ในพจนานุกรมของเฉินตงไม่มีคำว่ารอความตาย
ต่อให้เหลือโอกาสเพียงแค่หนึ่งในล้าน เขาก็จะขอสู้สุดชีวิต
หากยืนอยู่ที่เดิม ก็เท่ากับรอให้ชายชุดดำเอาชีวิต
แต่ถ้าหากกระโดดลงไปในทะเล ก็ทำกับเหลือโอกาสที่จะให้เย่หยวนชิวได้ช่วยชีวิตตนเอาไว้ ต่อให้โอกาสริบหรี่ แต่ก็ดีกว่ายืนรอความตาย
โชคดีที่……เขาคิดถูก !
“หลิงหลง ดูแลคุณเฉินให้ดี” เสียงกำชับของเย่หยวนชิวดังขึ้นข้างๆ หู
“ฮะ ? !”
เย่หลิงหลงอุทานด้วยความประหลาดใจ และพูดออกมาอย่างไม่พอใจนัก : “คุณปู่ หนูเป็นผู้หญิง หญิงชายไม่ควรใกล้ชิดกัน คุณปู่ไม่เป็นห่วงหลานสาวสักนิดเลยหรือ ?”
“หากบริสุทธิ์ใจเรื่องทุกอย่างก็ไม่มีปัญหา เธอเอาแต่คิดเรื่องระหว่างหญิงชาย แล้วจะให้ปู่ทำเช่นไร ?”
เย่หยวนชิวหัวเราะแปลกๆ : “คุณเฉินคือจู่เหลารุ่นหยวนของหงหุ้ย มีโอกาสได้ดูแลเขา ถือเป็นโชคดีของเธอ หนุ่มสาวพวกนั้นต่างก็อยากมีโอกาสดูแลคุณเฉิน ปู่ให้เธอเป็นผู้ดูแล ก็เพื่อที่จะช่วยหาลู่ทางให้แก่เธอ”
เฉินตงหัวเราะขึ้นในใจ
เย่หยวนชิวช่างรู้จักผูกเรื่องจริงๆ
เสียงฝีเท้าค่อยๆ เดินห่างออกไป เย่หยวนชิวออกไปแล้ว
เสียงรอบข้างเงียบสงบลงอีกครั้ง
จากนั้น เฉินตงก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างเข้ามาใกล้
กลิ่นหอมเตะจมูก มีไอร้อนและเสียงกระซิบดังขึ้นที่ข้างหู
“คุณได้ยินที่ฉันพูดไหม ?”
เฉินตง : “……”
ได้ยินก็ได้ยิน แต่ไม่สามารถบอกคุณได้
“เฮ้อ……คนดีๆ คนหนึ่ง ทำไมถึงทำให้ตัวเองมีสภาพน่าเวทนาได้ขนาดนี้”
เย่หลิงหลงถอนหายใจ และกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูของเฉินตง : “โชคดีที่คุณนั้นดวงแข็ง รู้จักขอความช่วยเหลือจากหงหุ้ยเรา ในแถบนี้ อำนาจของหงหุ้ยเราก็ถือว่ายิ่งใหญ่ไม่น้อย อาศัยเพียงแค่โทรศัพท์ของคุณสายเดียว ก็สามารถช่วยคุณขึ้นมาจากในทะเลได้ทันที ตอนนี้คุณรู้สึกโชคดีที่ได้เข้าร่วมหงหุ้ยบ้างแล้วหรือยัง ?”
คำพูดของเย่หลิงหลง ทำให้เฉินตงรู้สึกสับสนขึ้นในใจ
ในตอนแรกที่เข้าร่วมหงหุ้ย เป็นเพราะถูกบังคับ
แต่ตอนนี้ชีวิตของเขา ได้หงหุ้ยเป็นผู้ช่วยเหลือเอาไว้
“นี่คุณก็หมดสติไปเจ็ดวันแล้ว เพื่อที่จะช่วยดึงคุณกลับมาจากประตูนรก คุณปู่และหลงโถวต้องใช้อำนาจที่มีอยู่ทั้งหมดของหงหุ้ยเลยนะ”
เย่หลิงหลงกระซิบเบาๆ คำพูดแฝงไปด้วยความโกรธเล็กน้อย : “ฉันอยู่ข้างๆ เป็นเพื่อนคุณมาเจ็ดวันเจ็ดคืนแล้ว เมื่อไหร่คุณจะลืมตาขึ้นมาเสียที ?”
“เจ็ดวัน ?”
เฉินตงรู้สึกตกใจ เวลาเจ็ดวัน แล้วเสี่ยวหยิ่งทางนั้น……
เขาจำได้ ก่อนที่จะเกิดเรื่อง กู้ชิงหยิ่งโทรศัพท์เข้ามาหาเขาพอดี
เพียงแต่ตอนนั้นเกิดการลอบสังหารขึ้น เขาจึงไม่อาจเสียสมาธิได้ ดังนั้นจึงได้กดวางสายโทรศัพท์ไป
โอกาสที่จะกลับไปคืนดีกันระหว่างเขากับกู้ชิงหยิ่ง สิ้นสุดลงตั้งแต่กดวางสายโทรศัพท์สายนั้น
ตอนนี้ล่วงเลยมาเจ็ดวันแล้ว ทางฝั่งภรรยาจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้นบ้างนะ ?
ขณะที่กำลังเป็นกังวลอยู่นั้น เสียงของเย่หลิงหลงก็ดังขึ้นข้างๆ หูอีกครั้ง
“หลับไปเจ็ดวันเจ็ดคืนแล้ว ฉันจะเช็ดตัวให้คุณสักหน่อยก็แล้วกัน”
เสียงของเย่หลิงหลงดังขึ้น จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงฝีเท้าที่เดินห่างออกไป
เฉินตงนอนนิ่งอยู่บนเตียงขยับเขยื้อนไม่ได้ แต่กลับรู้สึกเหมือนมีเสียงระเบิดดังขึ้นในสมอง
เช็ดตัว ? !
ทำแบบนี้ได้อย่างไร ?
ชายหญิงไม่ควรใกล้ชิดกัน ยิ่งไปกว่านั้นฉันเองก็แต่งงานแล้ว !
ไม่ช้า เสียงฝีเท้าก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง และยิ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
เฉินตงรู้สึกตื่นตระหนกขึ้นทันที ในใจของเขาตะโกนเสียงดังว่า “ไม่ได้นะ” เขาพยายามดิ้นรนเพื่อขยับตัว
ไม่สิ ต่อให้ตอนนี้เขาจะขยับได้เพียงแค่ปาก พูดได้เพียงแค่คำว่าไม่ ก็ต้องเรียกให้เย่หลิงหลงหยุดให้ได้
แต่ที่น่าเจ็บใจก็คือ อย่าว่าแต่พูดเลย เป็นเพราะตอนนี้ร่างกายอ่อนแรง แม้แต่ขยับเปลือกตาก็ไม่สามารถทำได้
“ฉันจะบอกให้นะ เหมือนที่คุณปู่พูดเอาไว้ ฉันไม่ได้คิดอะไรกับคุณทั้งสิ้น ถึงแม้ฉันจะเป็นผู้หญิงก็ตาม”
จู่ๆ เสียงของเย่หลิงหลงก็ดังขึ้น เหมือนกับว่ากำลังปลอบใจเฉินตง แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นการปลอบใจตัวเอง : “คุณนอนไม่ได้สติมาเจ็ดวันเจ็ดคืนแล้ว ฉันเป็นคนช่วยคุณเช็ดตัวทุกวัน หากตอนนี้คุณฟื้นขึ้นมา คุณก็ห้ามคิดเด็ดขาดว่าผู้หญิงอย่างฉันจะคิดอะไรเกินเลยกับคุณ”
หลังจากพูดจบ
เฉินตงก็ได้ยินเสียงน้ำและเสียงบิดผ้าขนหนู
จากนั้น เขาก็รู้สึกเย็นวาบที่หน้าอก เสื้อผ้าค่อยๆ ถูกถอดออก
สัมผัสอันนุ่มนวลแผ่ซ่านไปทั่วหน้าอกของเขาอย่างช้าๆ
ถึงแม้จะเป็นสัมผัสที่เบามาก แต่เขาก็รู้สึกได้ว่าเป็นมือของเย่หลิงหลง !
“ไม่ได้ หยุดเดี๋ยวนี้ ทำแบบนี้ไม่ได้นะ !”
เฉินตงตะโกนออกมาในใจ
แต่ก็ไม่สามารถหยุดเย่หลิงหลง ที่กำลังใช้ปลายนิ้วที่เปื้อนน้ำ ลูบไปบนหน้าอกของเฉินตงได้
จากนั้น ก็หยุดลงตรงกลางหน้าอกเล็กน้อย
เย่หลิงหลงอุทานออกมาเบาๆ : “กล้ามเนื้อมัดนี้ พอดูซ้ำไปซ้ำมา ช่างงดงามจริงๆ”
เฉินตง : “……”
ไหนบอกว่าไม่ได้คิดเกินเลยไม่ใช่หรือ ?
เย่หลิงหลง นี่เธอเป็นคนบ้าบอหรือเปล่า ?
จากนั้น เฉินตงก็รู้สึกได้ว่ามีผ้าขนหนูสัมผัสลงบนหน้าอก เย่หลิงหลงออกแรงอย่างเบามือ ค่อยๆ เช็ดไปบนกล้ามเนื้อทุกมัดบนหน้าอกของเฉินตง
เป็นความรู้สึกที่เปียกชื้นและเย็น ซึมซาบเข้าไปในรูขุมขน รู้สึกสบายตัวมากกว่าความรู้สึกเหนียวเหนอะหนะเมื่อครู่จริงๆ
แต่เฉินตงในตอนนี้ กลับรู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก
เขาไม่ได้สนใจว่าร่างกายจะรู้สึกสบายหรือไม่
แต่ว่า การเช็ดตัว ควรจะเป็นหน้าที่ที่ให้ผู้ชายทำให้ไม่ใช่หรือ ?
เขาอยากจะขัดขืน เขาอยากจะหยุดทุกอย่าง
แต่เขาในตอนนี้ กลับไม่มีความสามารถเช่นนี้เลย
ราวกับเนื้อปลาที่วางอยู่บนเขียง ที่รอให้เย่หลิงหลง “เชือด”
“ร่างกายของคุณได้รับการฝึกฝนมาอย่างไรกันแน่ ? งดงามและสมบูรณ์แบบ ไม่ขาดไม่เกิน กล้ามเนื้อแบบนี้ ฉันเคยเห็นแค่ในประติมากรรมโรมันเท่านั้น”
เย่หลิงหลงเช็ดตัวให้เฉินตงพลาง เอ่ยชื่นชมไปพลาง : “มัดกล้ามเนื้อเช่นนี้ เวลาที่ออกกำลังกาย จะต้องระเบิดพลังที่แข็งแกร่งออกมาได้อย่างแน่นอน”
เฉินตงรู้สึกเหมือนกำลังร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา
ตอนนี้ เขารู้สึกขุ่นเคืองใจเป็นอย่างมาก
ต่อให้เป็นความฝัน เขาก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า จะมีภาพเหตุการณ์เช่นนี้ร่วมกับเย่หลิงหลง
ไม่ช้า หน้าอกก็ถูกเช็ดจนเสร็จ
จากนั้น เสียงของเย่หลิงหลงก็ดังขึ้นมา : “คุณทนหนาวหน่อยนะ ฉันจะพลิกตัวให้คุณ”
การพลิกตัวทำให้เกิดความรู้สึกเจ็บปวดขึ้น เฉินตงรู้สึกตื่นตระหนกอย่างยิ่ง
นอนอยู่บนเตียง ไม่ช้าก็มีผ้าขนหนูเย็นเฉียบ เช็ดลงมาบนแผ่นหลัง
ในขณะที่กำลังตกใจ เฉินตงก็สัมผัสได้ว่า เย่หลิงหลงเช็ดตัวให้เขาอย่างอ่อนโยน และคอยระมัดระวังทุกกระเบียดนิ้ว
พอมองออกว่า เด็กสาวคนนี้ทุ่มเทเป็นอย่างมาก
สิ่งนี้ทำให้เฉินตงรู้สึกซาบซึ้งใจมาก
สามารถทำได้ขนาดนี้ บนโลกนี้นอกจากพ่อแม่และภรรยาแล้ว จะมีอีกสักกี่คน ?
แต่ หลังจากที่เย่หลิงหลงเอ่ยคำพูดประโยคหนึ่งออกมา ความซาบซึ้งใจของเฉินตง ก็มลายหายไปหมดสิ้นในทันที
ที่เหลืออยู่ ก็มีเพียงความตื่นตระหนกถึงขีดสุด
“เสร็จแล้ว ด้านบนเช็ดเรียบร้อยแล้ว คราวนี้ก็มาเช็ดด้านล่างกัน”
เปรี้ยง !
เฉินตงรู้สึกตื่นตระหนกถึงขีดสุดในทันที
เย่หลิงหลง……เธอไม่คิดว่าตัวเองเป็นคนนอกเลยหรือ ?
