ตอนที่ 8: แข็งแกร่งขึ้น แข็งแกร่งขึ้นอีก
ชายหนุ่มรูปงามอายุ 22 หรือ 23 ปีในชุดกีฬาสีน้ำเงิน มือซ้ายถือธนูและที่ใส่ลูกธนูสะพายหลังมา เขารีบวิ่งเข้ามาหาฝูงชน
‘เมื่อก่อนผู้ชายคนนั้นคือนักธนูสินะ ‘ ไป่เซหมินคิดอย่างเงียบๆ
เมื่อนักธนูหนุ่มเห็นหญิงสาวผมสีเงิน ดวงตาของเขาเป็นประกายและราวกับว่าน้ำหนักถูกยกขึ้นจากบ่าของเขา เขายิ้ม “ปิงเสว่ ผมดีใจที่คุณไม่เป็นไร…”
ปิงเสว่? ไป่เจ๋อหมินกระพริบตาก่อนที่เขาจะรู้ตัวในที่สุดว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงดูคุ้นเคย
‘ซ่างกวน ปิง เสว่’ นักศึกษาชั้นปีที่ 4 และประธานสมาคมนักศึกษาคนปัจจุบัน เธอไม่เพียงแต่เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในมหาวิทยาลัยเท่านั้น แต่ยังเป็นอันดับ 1 ในด้านคะแนนดีเยี่ยมอีกด้วย
ไป่ เซหมิน รู้จักเธอเพียงเล็กน้อยเพราะเขาได้พบกับเธอ 2-3 ครั้ง เมื่อเธออยู่ในฐานะประธานนักเรียน และได้จัดการประชุมนักเรียนเพื่อรายงานข้อมูลและกิจกรรมที่สำคัญ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเธอไม่สำคัญสำหรับเขา เขาจึงลืมไปเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของเธอ
“ฉันดีใจที่นายสบายดีเช่นกัน เฉินเหอ”
สายตาที่เย็นชาและไม่แยแสของ ซ่างกวน ปิงเสว่ ไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก เมื่อเห็นชายหนุ่ม อย่างไรก็ตามไป่เซหมิน สังเกตเห็นว่าความเกลียดชังหรือความรังเกียจแปลก ๆ จางลงอย่างมาก เมื่อเธอมองไปที่เขา
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากปัญหาซอมบี้ได้รับการแก้ไขแล้ว ไป่เซหมิน จึงไม่ฟังการสนทนาของคนกลุ่มนี้และหันหลังเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ
“เดี๋ยวก่อนน้องชาย!” เหลียงเผิงตะโกนอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นเขาเดินออกไป คำพูดของเขาดึงดูดความสนใจของอีกฝ่าย
ไป่เซหมินหยุดและหันกลับมามองเขาเงียบๆ เพื่อรอคำพูดต่อไปของเขา
“อยู่กับเราที่นี่สิ” เหลียงเผิงเสนอ “ด้วยความแข็งแกร่งของเราทั้ง 4 คน เราสามารถกำจัดสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นได้อย่างง่ายดายและมีชีวิตที่ดีขึ้น”
ไป่เซหมินมีแววตาแปลกๆ เขาเพียงหันหลังกลับและเดินออกไปพูดอย่างเป็นกันเองว่า “ฉันแค่จะมองหานักเรียนและครู 10 คนที่ฉันช่วยไว้ก่อนหน้านี้ ฉันไม่ได้พยายามทำความสะอาดที่นี่เพื่อจะจากไปโดยไม่ได้ตั้งใจ”
“เอ๊ะ?” เหลียงเผิงงงงวย
ในทางกลับกัน ซ่างกวน ปิงเสว่ มองเขาอย่างเย็นชาก่อนที่จะหันหลังกลับและเดินออกไปเช่นกัน นักธนูหนุ่ม เฉินเหอตามเธอไปอย่างรวดเร็วขณะที่พวกเขาพูดคุยกัน
10 นาทีต่อมา กลุ่มผู้รอดชีวิตที่ได้รับการช่วยเหลือโดย ไป่เซหมิน, เหลียงเผิง, ซ่างกวน ปิงเสว่ และ เฉินเหอ ได้รวมตัวกันเพื่อสร้างกลุ่มคนกลุ่มใหญ่ที่มีคนประมาณ 70 คนแล้วตอนนี้
เนื่องจากพายุยังคงโหมกระหน่ำโดยไม่มีเจตนาจะหยุดเร็วๆ นี้ เลือดและกลิ่นโลหะที่ปล่อยออกมาจึงถูกฝนชะล้างออกไปภายในไม่กี่นาที สิ่งนี้สามารถป้องกันไม่ให้สิ่งมีชีวิตอื่นเข้ามาหาอาหารที่นี่ได้
อย่างไรก็ตาม มันก็มีข้อเสียเช่นกัน ข้อเสียอย่างหนึ่งคือเสื้อผ้าของทุกคนเปียกหมด น่าเสียดายที่พวกเขาทำได้เพียงเท่านั้นในตอนนี้
หลังจากการโต้เถียงกันเป็นเวลา 5 นาที ผู้คนที่ซ่อนตัวอยู่ในโรงยิมถูกบังคับให้เปิดประตูโดยไม่คำนึงถึงความกลัวของพวกเขา แม้ว่าไม่มีใครเต็มใจที่จะเปิดประตูและเสี่ยงที่จะปล่อยให้อันตรายเข้ามา หลังจากที่เหลียงเผิงขู่ว่า หากพวกเขาไม่เปิดประตู เขาจะทำลายมันลงด้วยกำลัง พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมแพ้
ไป่เซหมินประหลาดใจที่พบว่ามีคนประมาณ 30 คนที่ซ่อนตัวอยู่ในโรงยิม ในบรรดา 30 คนนี้มีชายหญิงและครูบางคน พวกเขาทั้งหมดมองดูพวกเขาด้วยความหวาดระแวงและสงสัย
สำหรับเรื่องนี้ ไป่เซหมินก็เพิกเฉย เขาแยกจากทุกคนและเดินไปรอบ ๆ สถานที่เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอันตรายใด ๆ ซ่อนเร้น
โรงยิมของมหาวิทยาลัยปักกิ่งนั้นใหญ่มาก และถึงแม้จะถูกเรียกว่าโรงยิม แต่ก็เป็นอาคารขนาดใหญ่ที่มีฟังก์ชั่นหลากหลาย
มีสนามบาสเก็ตบอลในร่มขนาดใหญ่ ห้องอุปกรณ์กีฬา และโรงอาหาร โรงอาหารเป็นเป้าหมายของไป่เซหมิน ในโอกาสนี้
ปัง ปัง
ประตูโลหะถูกปิดอย่างแน่นหนา ไป่เซหมินที่ย้ายออกจากกลุ่ม ได้ยินเสียงกระแทกดังมาจากข้างใน
เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย ขณะที่เขาคิด เนื่องจากโรงอาหารมีหน้าต่างกระจก แมลงบางชนิดจึงอาจเข้าไปได้ สำหรับสิ่งมีชีวิตที่ใหญ่กว่านั้น มันเป็นไปไม่ได้เพราะมีราวเหล็กอยู่ที่หน้าต่าง เว้นแต่สัตว์ประหลาดที่มีความแข็งแกร่งหรืออาวุธแหลมคมอย่างตั๊กแตนตำข้าวจะมาปรากฏตัวขึ้น ไม่มีทางที่สัตว์อื่นๆจะเข้าไปได้
ดังนั้นเสียงนั้นจึงมาจากซอมบี้เท่านั้น
ไป่เซหมินมองไปทางซ้ายและขวาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ที่นั่น หลังจากแน่ใจแล้ว เขาก็เปิดกระเป๋าเป้สะพายหลังและหยิบลูกแก้วทั้งสองที่เขาได้รับมาก่อนหน้านี้พร้อมกับม้วนหนังสือ
“สีนี้ทำงานอย่างไร” ไป่เซหมินคิดดัง ๆ โดยลืมไปว่ามีตัวตนอื่นอยู่ที่นั่น ซึ่งได้ยินเขา
“มันคือสีของรุ้ง” ลิลิธชี้ด้วยรอยยิ้มที่สวยงาม เมื่อเห็นลักษณะการตั้งคำถามของไป่ เซหมิน เธออธิบายว่า “จากระดับล่างถึงระดับที่สูงกว่า สมบัติแบ่งออกเป็นดังนี้ ลูกกลมสีแดงเทียบเท่าสมบัติระดับธรรมดา ลูกกลมสีส้มเท่ากับสมบัติระดับหายาก ลูกกลมสีเหลืองจะเทียบเท่ากับ สมบัติระดับเวทย์มนตร์ ลูกกลมสีเขียวเทียบเท่าสมบัติระดับมหากาพย์ สีฟ้าหมายถึงสมบัติระดับตำนาน ลูกกลมสีครามเทียบเท่าสมบัติระดับกึ่งเทพ สุดท้าย ลูกกลมสีม่วงหมายถึงสมบัติระดับเทพ”
มุมปากของ ไป่เซหมิน บีบรัดหลายครั้งและเขาก็อดไม่ได้ที่จะบ่นว่า “เธอควรจะหยุดคำอธิบายของคุณเกี่ยวกับสมบัติระดับเวทมนตร์หรือระดับมหากาพย์ … ตอนนี้ฉันมองไปที่ลูกแก้วสีแดงนี้โดยฉับพลันฉันไม่คิดว่ามันจะคุ้มค่ามากนัก”
“อืม… ฉันคิดว่านายกำลังเข้าใจอะไรผิด” ลิลิธยิ้มและเตือนเขาถึงสิ่งที่สำคัญ “แม้แต่สมบัติระดับสีแดงก็ยังมีค่ามากกว่าปืนกลไฮเทค… ขอฉันอธิบายบางอย่างให้นายฟังหน่อย”
“เมื่อนายเอาชนะสิ่งมีชีวิตได้ นายจะดูดซับพลังวิญญาณของมัน เมื่อพลังวิญญาณของสิ่งมีชีวิตนั้นสูงกว่าของนายมาก สถิติของจิตวิญญาณจะรวบรวมพลังทั้งหมดที่นายไม่สามารถดูดซับได้ในรูปแบบของสมบัติ ยิ่งศัตรูของนายมีเลเวลสูงเท่าไหร่ ยิ่งมีโอกาสได้สมบัติคุณภาพสูงขึ้น และพลังวิญญาณที่เหลืออยู่ยิ่งสูง ความน่าจะเป็นก็ยิ่งสูงขึ้น… ดังนั้น แม้แต่ลูกแก้วสีแดงในมือของนายก็ยังมีค่ามากกว่าที่นายคิดในปัจจุบันแน่นอน ” ลิลิธกล่าวทิ้งท้าย
เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ไป่ เซหมิน ก็รู้สึกดีขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ แม้ว่าเขาจะรู้สึกอยากถามคำถามมากขึ้น แต่ก่อนอื่นเขาต้องการทำสิ่งที่เขากำลังจะทำให้เสร็จก่อน คำถามพวกนั้นเขาสามารถถามได้ในภายหลัง
หลังจากบีบลูกแก้วสีแดงอย่างแรง มันก็แตกและสมบัติใหม่ปรากฏขึ้นต่อหน้าไป่เซหมิน
[รองเท้าบู๊ทความเร็ว (สมบัติระดับธรรมดา): เบามาก สวมใส่ง่าย และปรับให้เข้ากับร่างกายโดยอัตโนมัติ เมื่อสวมใส่ ความว่องไว +10]
ดวงตาของไป่เซหมิน เป็นประกายและหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสุข มันเป็นเพียงสมบัติธรรมดา แต่รองเท้าเหล่านี้เพิ่มความว่องไวของเขา +10 แต้ม นี่เทียบเท่ากับ 1/5 ของความคล่องตัวทั้งหมดของ ไป่เซหมิน!
เขาสวมรองเท้าบู๊ตอย่างรวดเร็วและรู้สึกได้ทันทีว่าร่างกายของเขาเบากว่าเมื่อก่อนมาก ด้วยค่าความว่องไว 64 แต้มของเขา ทำให้ไป่เซหมินเร็วกว่าคนปกติถึง 6 เท่าก่อนการมาถึงของ สถิติของจิตวิญญาณ บนดาวเคราะห์โลก!
เพื่อระงับความตื่นเต้นที่แฝงอยู่ เขาก็ทำเช่นเดียวกันกับลูกแก้วสีส้ม
[ ฟูลโค้ท (สมบัติหายาก): เสื้อแจ็คเก็ตที่คลุมตั้งแต่ตัวส่วนบนของร้างกายถึงหัวเข่า มันสามารถหยุดทุกอย่างตั้งแต่กระสุนปืนลูกซองเบาไปจนถึงกระสุนขนาด 9 มม. เมื่อสวมใส่ คุณสมบัติทั้งหมด +5]
ไป่เซหมินถือเสื้อแจ็กเก็ตไว้ในมือและแทบอยากจะคำรามขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อกล่าวขอบคุณ ด้วยสมบัติชิ้นนี้ ตอนนี้เขาสามารถต้านทานอาวุธปืนได้หลายประเภท! แม้ว่ากระสุนปืนขนาดกลางจะแรงเกินไป แต่ด้วยสมบัติชิ้นนี้ความสามารถในการเอาตัวรอดของเขาได้พุ่งสูงขึ้นไปอีกระดับหนึ่ง
เขาไม่ต้องกลัวว่าจะถูกซอมบี้ข่วน! ตราบใดที่เขาปกป้องศีรษะของเขาและจากข้อเข่าของเขาลงไปได้ ก็ไม่น่าจะมีปัญหากับความปลอดภัยของเขา
ไป่เซหมินถอดเสื้อผ้าที่เปียกที่เขาสวมอยู่และสวมเสื้อคลุม ฟูลโค้ท โดยไม่ชักช้า เขารู้สึกได้ทันทีว่าความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นอีกครั้ง ทำให้เขาพอใจมาก
“สมบัตินั้นดี ในบรรดาคุณภาพที่ดีที่สุดในระดับหายาก เช่นเดียวกับดาบซวนหยวนของนายเลย ขอแสดงความยินดีด้วย!” ลิลิธยิ้มให้เขาอย่างร่าเริง
ไป่เซหมินประหลาดใจ เมื่อเขาตระหนักว่าเธอดูมีความสุขอย่างแท้จริงสำหรับเขา ทำให้เขางง
“ลิลิธ ทำไมเธอถึงดีกับฉันล่ะ” เขาถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย
ลิลิธกัดริมฝีปากของเธอและกระพริบตายาวของเธอ ขณะที่เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลว่า “ฉันบอกแล้วไง… ฉันอยากให้นายมาเป็นของฉัน~”
ไป่เซหมินกลอกตาและตัดสินใจหยุดถามอย่างชาญฉลาด แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของเธอจะไม่เลวร้าย แต่เขาก็ไม่ได้เป็นผู้ชายที่หล่อเหลาเช่นกัน และเขายังหล่อน้อยมากจนคนที่มีความงามที่มากที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมาตลอดชีวิตอย่างเธอคนนี้จะตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเห็น
โดยไม่ชักช้ารีรอและกลัวว่าจะมีคนอื่นมาที่แห่งนี้ ไป่เซหมินจึงหันไปสนใจม้วนกระดาษที่เหลืออยู่
[ทหารหน่วยรบพิเศษ(สกิลที่จำแนกประเภท) ระดับ 5: โดยการเรียนรู้ทักษะติดตัวนี้ คุณจะกลายเป็นบุคคลที่มีประสบการณ์การต่อสู้ในระดับเดียวกับกองกำลังพิเศษโดยอัตโนมัติ ในขณะเดียวกัน การควบคุมและความรู้เกี่ยวกับอาวุธปืนในโลกของคุณก็เพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ]
