EP 472
By loop
ตอนนี้ตับเป็นสีชมพูและมีสีขาวแซมเล็กน้อย
ส่วนที่เน่าก็เหลืองขึ้นมา มันทำให้รู้ว่านี้มันจะกลายเป็นเนื้อร้ายในอนาคต
เห็นได้ชัดว่าตับส่วนนั้นไม่รอดพ้นจากการผ่าตัดแน่นอน
หลิงรันยกตับที่เน่าเฟะอย่างระมัดระวังที่สุเ
แม้ว่าตับดังกล่าวอาจทำลายความน่าเชื่อถือของผู้ขายได้หากมีการขายในตลาดมืด แต่ผู้ป่วยที่ต้องการตับส่วนใหญ่จะเหลือตับเหลือเพียงข้างเดียวดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขาที่จะซื้อมันมา
ด้วยการผ่าตัดตับที่สมบูรณ์แบบของหลิงรันการควบคุมเลือดออกด้วยมือเปล่าระดับที่สมบูรณ์แบบและประสบการณ์ในการผ่ากายวิภาคของช่องท้องหนึ่งร้อยเจ็ดสิบความเป็นไปได้ที่เขาจะทำผิดพลาดเมื่อยกตับอาจกล่าวได้ว่าน้อยมาก
อย่างไรก็ตามเขาก็ยังกังวลที่จะเกิดข้อผิดพลาดขึ้นอยู่ดี
ถึงแม้ความน่าจะเป็นที่มันจะเกิดขึ้นมีเพียงเล็กน้อยไม่ได้หมายความว่าจะไม่เกิดขึ้น มันเหมือนกับตอนที่เขายังเรียนอยู่ เมื่อสถานีโทรทัศน์มาเลือกดาราเด็กในบรรดาเด็กในเมืองนับหมื่นคนได้รับการคัดเลือกสามคน อาจกล่าวได้ว่าความน่าจะเป็นน้อยมาก แต่ไม่ใช่สำหรับหลิงรันเมื่อพวกเขาต้องแสดงละครเวทีกับเด็กหลายร้อยคนมาจากทั่วประเทศ บางคนทำหน้าที่เป็นตัวสำรองบางคนทำหน้าที่เป็นดอกไม้ต้นไม้และสัตว์เล็ก ๆ มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รับบทนำ กล่าวอีกนัยหนึ่งความน่าจะเป็นน้อยมากที่จะมีคนได้รับบทนำ แต่ไม่ใช่สำหรับหลิงรันความเป็นไปได้ที่จะเป็นนักเรียนที่ติดอันดับต้น ๆ ที่มีนักเรียนเกือบหนึ่งพันคนในหนึ่งชั้นก็น้อยมากเช่นกัน แต่หลิงรันจะได้รับหน้าที่บทนำทุกปี …
ประสบการณ์ชีวิตของหลิงรันทำให้เขาถูกกำหนดให้คิดปัญหาอย่างรอบคอบและสิ่งนี้เกือบจะกลายเป็นธรรมชาติของเขา
ดังนั้นแม้ว่าจะมีระบบ แต่หลิงรันก็ยังคงกลั่นกรองทุกย่างก้าวของชีวิตด้วยความระมัดระวัง
ผลประโยชน์ที่ไม่คาดคิดมาจากระบบไม่ใช่เรื่องแปลกในชีวิตของหลิงรัน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับระบบซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้หลิงหรันระมัดระวังมากขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก
หลิงรันยกตับของผู้ป่วยโดยพยุงครึ่งหนึ่งของมันแล้วจับอีกครึ่งหนึ่ง
การจ้องมองของผู้ช่วยและพยาบาลอยู่ที่ตับตามธรรมชาติ
การจ้องมองของหลิงรันยังจดจ่ออยู่ที่ตับของคนไข้ แต่หลิงรันเองเลิกสนใจจุดนั้นแล้ว
หลิงรันแบ่งความสนใจของเขาและปรับการเคลื่อนไหวของเขา เขาตรวจสอบให้แน่ใจว่าไหล่ของเขาอยู่ในตำแหน่งที่เรียบมากซึ่งเขาสามารถออกแรงได้อย่างเต็มที่ จากนั้นเขาก็สะกิดตับโดยใช้ด้ามมีดผ่าตัดในมือขวาแล้วขยับด้วยมือซ้าย …
ตับส่วนที่เน่าเสียของผู้ป่วยถูกตัดออก
แม้ว่าเขาจะเคยเห็นมันมาสองสามครั้ง แต่หมอลู่ก็อดไม่ได้ที่จะดูดลมหายใจแรง ๆ ก่อนที่เขาจะหุบปากลงด้วยความรู้สึกอ่อนไหว
ใคร ๆ ก็ต้องประหลาดใจเช่นกันถ้าพวกเขาเห็นตับส่วนหนึ่งถูกทำลายไป
ถ้าแพทย์อาวุโสไม่สามารถทำได้นับประสาอะไรกับแพทย์รุ่นน้องหน้าใหม่ๆ
“ โอเคการแยกเนื้อร้ายเป็นไปอย่างราบรื่น เราจะทำการผ่าตัดต่อไป” น้ำเสียงของหลิงรันผ่อนคลายลงหมอลู่และคนอื่น ๆ ก็ผ่อนคลายทันที
หยูหยวนก้าวขึ้นไปบนเก้าอี้นวมสองชั้นและพูดว่า“ ‘เรื่องของตับ’กำลังจะกลายเป็นเอกลักษณ์ของโรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สองของเมืองอู๋ซิน เมื่อวานฉันอยู่ในโรงอาหารและฉันคิดว่าฉันเห็นพวกเขาใช้ตับบดกับน้ำซุปแทนตับทอด
“ นั่นไม่น่ารังเกียจไปหน่อยเหรอ” ซูเจียฟูต้องการให้ทุกคนสนใจเขา การที่เขาทำเช่นนี้เพื่อลดอาการเหนื่อยล้าของเขาที่เริ่มสะสมเพิ่มมากขึ้น ตอนนี้เขาดูกระตือรอร้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมากก่อน
หมอลู่ขมวดคิ้วและกล่าวว่า“ ตับทอดคือตับทอด เกิดอะไรขึ้นกับตับบดในน้ำซุป? เนื้อแกะในซุปมีส่วนผสมของตับหรือป่าว? ปัจจุบันร้านอาหารทุกแห่งปฏิบัติตามกฎบ้าๆบางอย่างซึ่งมันดูไร้สาระเอามากๆเลย”
หลิงรันก้มศีรษะลงเพื่อมองไปที่ตับของผู้ป่วยก่อนที่จะทำการเย็บอย่างรวดเร็วและผูกปมราวกับว่าเขาไม่ได้ยินการสนทนาของผู้ช่วยของเขา
ผู้ช่วยของเขาเคยชินกับมันไปแล้วและพวกเขาก็คุยกันเองต่อไป
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับซูเจียฟู เขาทำงานเทียบเท่ากับกับวิสัญญีแพทย์สามคร เขาแทบจะไม่ได้นอนครบหกหรือเจ็ดชั่วโมงต่อวันและตอนนี้เขาเหนื่อยเอามากๆ ถ้าเขาไม่ได้ชวยคนอื่นคุยก็กลัวว่าเขาคงจะหลับคาห้องผ่าตัด
เขาจ้องไปที่หน้าจอแสดงผลและรู้สึกว่าอาการของผู้ป่วยเป็นที่ยอมรับได้ เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกและพูดว่า“ ฉันอยากทดลองทำอาหารมากกว่า อาหารในโรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สองของโรงอาหารเมืองอู๋ซินนั้นมันแย่เอามากเลยนะ แม้ว่าพวกเขาจะตั้งใจทำมันแล้วก็เถอะ แต่พวกมันก็ยังแย่สำหรับฉัน”
“ อาหารของเมืองอู๋ซินมีรสชาติแย่จริงๆแหละ” หมอลู่พูดจาอย่างดูถูกเหยียดหยาม “ พวกเขาคิดถึง แต่การปรุงเนื้อสัตว์ป่าและพวกเขาไม่สนใจเกี่ยวกับรสชาติดั้งเดิมของเนื้อสัตว์เลย นี่คือสถานที่ที่พวกเขาพบกีบตีนหมูทำอาหารในหม้อเดียวกับที่ใช้ทำน้ำซุปถั่วเหลืองเป็นที่ยอมรับคุณคาดหวังว่าพวกเขาจะมีอาหารอะไรดีให้ทานอย่างงั้นหรอ”
“ โดยส่วนตัวแล้วฉันคิดว่าซุปตีนหมูถั่วเหลืองดีมาก” หยูหยวนแสดงความคิดเห็นของเธอออกมา
หมอลู่หัวเราะและมองซูเจียฟู่อย่างมีความหมายก่อนที่เขาจะพูดว่า“ รสนิยมในรสชาติอาหารของนี้มัน”
หยูหยวนกล่าวอย่างขุ่นเคือง“ คนไข้คนนี้เป็นเชฟ ซูเจียฟูนายก็ปลุกให้เขาตื่น และถามเขาว่าซุปตีนหมูถั่วเหลืองมันอร่อยหรือเปล่า”
“ ถ้าเขาบอกว่าดีแล้วนายก็ค่อยดมยาสลบเขาอีกครั้งจะดีไหม? และ นายจะทำอะไรกับเขาถ้าเขาบอกว่ามันไม่ดี” หมอลู่ ล้อเลียนเธอ
หยูหยวนตรวจดูคอที่สั้นและหนาของผู้ป่วยขณะที่เธอกล่าวว่า“ ถ้าคนที่ทำอาหารไม่รู้วิธีทำซุปตีนเป็ดหมูถั่วเหลืองก็ต้องเป็นการลงโทษของพระเจ้าสำหรับเขา ฉันไม่จำเป็นต้องทำอะไรกับเขา”
หมอลู่รู้สึกขบขัน “ ฉันต้องถามครอบครัวของผู้ป่วยว่าเขามีซุปตีนหมูถั่วเหลืองในเมนูวันหยุดของพวกเขาไหม”
หลิงรันถอนหายใจและยืดตัวขึ้น เขาตรวจดูการเย็บของตัวเองอย่างละเอียดในตอนนี้และพูดว่า“ อีกไม่กี่วันคุณจะกินอาหารที่นี่ไม่ได้แล้ว ถึงเวลาต้องกลับไปที่โรงพยาบาลหยุนหัว”
“ฮะ? เราจะกลับแล้วเหรอ” ซูเจียฟูตื่นขึ้นและตกใจ ความคิดที่จะย้ายจากการทำศัลยกรรมอิสระกลับไปสู่หน้าที่ประจำวันมาถึงในใจของเขาในพริบตาและเขาก็พูดขึ้นอีกครั้ง
การเลือกระหว่างชีวิตและเงินเป็นเรื่องที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริงๆ
หลิงรันขลิบรอยเย็บขณะที่เขาพูด“ ฉันกำลังสรุปเอกสารวิจัยของฉันอยู่แล้ว หลังจากเสร็จสิ้นการผ่าตัดในวันนี้เราก็สามารถเตรียมตัวกลับได้”
“ เร็วเข้า” ทันใดนั้นซูเจียฟู่ก็รู้สึกลังเลที่จะกลับ ถ้าเขาต้องการพูดถึงเรื่องนี้ก็ยังคงเป็นเรื่องปกติที่เขาจะต้องติดอยู่ที่นี้อีกประมาณหนึ่งสัปดาห์และทำงานเกี่ยวกับการผ่าตัดกระดูก การทำศัลยกรรมเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ไม่ใช่เงินน้อยๆเลย
ในเวลานั้นเขาอาจนำเงินเหล่านี้ที่เสียจากการเล่นหุ้นของเขามาทดแทนกันได้
จากนั้นแม้ว่าเขาจะเลือกลงทุนที่ไม่ดีเขาก็ยังมีเงินที่จะเหลือให้ใช้อยู่ดี
หลิงรันพูดต่อ “ โรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สองของเมืองอู๋ซินไม่มีทรัพยากรสำหรับผู้ป่วยของตนเอง เราได้ดำเนินการกับคนไข้ของหมอจิน ทั้งหมดแล้ว ตอนนี้เราต้องดูว่ามีคนไข้ที่จะมาหาเราด้วยตัวเองหรือไม่ ถ้าไม่มีและถ้าห้องไอซียูที่นี่มีพื้นที่ไม่เพียงพอเราจะกลับไปหยุนหัว”
“ ฉันต้องบอกว่ามาตรฐานของห้องไอซียูในโรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สองของเมืองอู๋ซินนั้นไม่ค่อยดีนัก ถ้าหมอจินไม่หาคนมาช่วยพวกเขาคงพังไปนานแล้ว” หมอลู่มักจะไปที่ห้องไอซียูเพื่อสังเกตสถานการณ์และไม่พอใจกับมาตรฐานของโรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สองของเมืองอู๋ซิน
หยูหยวนอดไม่ได้ที่จะพูดเหน็บแนม “ ห้องไอซียูของโรงพยาบาลหยุนหัวไม่ดีขึ้นเลย”
“ พวกเขาดีกว่าโรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกและแห่งที่สองของเมืองอู๋ซินมาก”
“ ห้องไอซียูของโรงพยาบาลหยุนหัวมีแพทย์ที่มีฝีมืออยู่ไม่กี่คนเอง นอกนั้นก็เป็นพวกไม่เอาถ่าน” หยูหยวนกล่าว
“ มาตรฐานของที่นั้นกับที่นี้มันแตกต่างกัน”หมอลู่เองก็เห็นด้วย
“ นั่นคือเหตุผลที่ฉันอยากมีห้องไอซียูเป็นของตัวเอง” จู่ๆหลิงหรันก็พูดขึ้น“ ห้องไอซียูมีค่าสำหรับคุณภาพไม่ใช่ปริมาณ”
หมอลู่, หยุนหัว, ซูเจียฟูและพยาบาลสาวมองไปที่หมอหลิงด้วยความชื่นชม ความคิดทั้งหมดของพวกเขาเกือบจะคล้าย ๆ กัน “เราเชื่อว่าคุณ”
ทุกคนรู้ความคิดของหลิงรัน หากศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินมีห้องไอซียูของตัวเองแน่นอนว่าผู้ป่วยจะเต็มห้องอย่างรวดเร็วหากห้องมีขนาดเล็ก ดังนั้นจึงไม่มีใครเชื่อคำพูดของเขาเมื่อเขาบอกว่า ไอซียู มีค่าสำหรับคุณภาพและปริมาณไม่ใช่เรื่องสำคัญ
อย่างไรก็ตามหากศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินมีห้องไอซียูเป็นของตัวเอง…
หมอลู่และคนอื่น ๆ มองหน้ากันและพวกเขาก็เห็นด้วยกับคำแนะนำของเขาอย่างบ้าคลั่ง
“สนใจจุดนี้หน่อย ตอนนี้เรากำลังจะจัดการกับสนามผ่าตัดแล้ว” หลิงรันรออยู่ครู่หนึ่งหลังจากที่เขาพูดจบ เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าพวกเขาเริ่มมีสมาธิแล้วเขาค่อยๆคลายคีมที่หนีบอยู่ที่พอร์ทัลตับแรก
“ ไม่มีเลือดไหลออกมา”
“ เย็บให้แน่น”
“ เส้นเลือดกำลังดี…”
หมอลู่ และหยูหยวนตรวจรอบ ๆ ตับอย่างรวดเร็วเพื่อป้องกันไม่ให้พลาดปัญหาที่อาจเกิดขึ้น
หลิงรันยังตรวจดูบริเวณผ่าตัดอย่างจริงจังถึงสามครั้ง แต่ในใจของเขาเขามั่นใจว่าทำได้ดี
การผ่าตัดในวันนี้ราบรื่นมากและเขาทำได้เกินมาตรฐานปกติอย่างแน่นอน
จากประสบการณ์ของหลิงรัน นี่เป็นการผ่าตัดที่มีคุณภาพสูงมากอีกวิธีหนึ่ง
หากเขาทำการผ่าตัดครั้งนี้สำเร็จและระบบตรวจสอบแล้วว่าเขาทำสำเร็จจริงมันก็พิสูจน์ได้ว่าการตัดสินของหลิงรันดีขึ้นระดับหนึ่ง!
“ ทำการปิดหน้าท้อง” หลิงรันมอบตำแหน่งของเขาและส่งมอบงานให้กับหมอลู่
ผู้ช่วยยังต้องได้รับการฝึกฝน การปิดช่องท้องเป็นเรื่องที่เสียเวลาสำหรับหลิงรัน แต่ไม่ใช่สำหรับหมอลู่และคนอื่น ๆ
หลิงรันเฝ้าดูอยู่ข้างๆ เขาไม่จำเป็นต้องแจ้งเตือนใด ๆ ด้วยซ้ำ
หลังจากนั้นไม่นานหมอลู่ก็ทำการปิดหน้าท้องอีกรอบอย่างราบรื่น
การแจ้งเตือนของระบบปรากฏขึ้นอย่างเฉียบขาดต่อหน้าต่อตาของหลิงรัน
[ภารกิจสำเร็จ: การผ่าตัดคุณภาพสูงมาก (10/10)]
[รายละเอียดภารกิจ: แก้ไขความเจ็บปวดของผู้ป่วยด้วยการผ่าตัดที่มีคุณภาพสูงมาก]
[รางวัลภารกิจ: หีบสมบัติระดับกลาง]
