EP 507
By loop
ดิงซง ลูกชายคนที่สองของครอบครัวดิง เดินทางไปยังห้องรอข้างห้องไอซียู
เนื่องจากญาติของผู้ป่วยไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าและออกจากหอผู้ป่วยในห้องไอซียูตามความประสงค์สมาชิกทุกคนในครอบครัวดิงจึงรวมตัวกันในห้องรอและรออย่างกระวนกระวายใจ พวกมันเหมือนมดบนกระทะร้อนและมองไปที่ประตูทุกครั้งที่มีการเคลื่อนไหวน้อยที่สุด
“ พี่ชายเกิดอะไรขึ้น? ทำไมจู่ๆถึงมีเลือดออกมาก” ลูกสาวคนเล็กของตระกูลดิงอายุเกือบสี่สิบปีและเธอเป็นคนแรกที่พูดออกมา
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไม ฉันถึงไม่รู้เรื่องนี้” การแสดงออกของดิงซง ดูมืดมนขณะที่เขาพึมพำตอบกลับด้วยความรำคาญเพื่อหลีกเลี่ยงการรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้น จากนั้นเขากล่าวต่อว่า“ พวกเขาบอกว่าอาการของพ่อนั้นซับซ้อนและมีเลือดออกมากระหว่างการผ่าตัด เห็นได้ชัดว่าเขาเสียเลือดมากกว่า 135 ออนซ์…”
“ คนอื่น ๆ เสียเลือดเพียง 3 หรือ 33 ออนซ์ระหว่างการผ่าตัด ทำไมพ่อถึงมีเลือดออกมาก”
ดิงซงสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพึมพำด้วยความรำคาญอีกครั้ง“ เพราะผู้เชี่ยวชาญที่เราจ้างมาไม่สามารถควบคุมสิ่งต่างๆได้ นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เลือดออกมาก พวกเขากล่าวว่าจะมีภาวะแทรกซ้อนบางอย่าง พวกเธอสามารถถามแพทย์ที่รับผิดชอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้เมื่อการผ่าตัดสิ้นสุดลง”
ดิงซงไม่ได้พูดถึงวิธีที่เฟิ้งซินเซีย เป็นเพียงแนวทางในการผ่าตัด เขาสามารถจ้างศาสตราจารย์เฟิ้งซินเซียผ่านทางเพื่อนของเขาเท่านั้นและตอนนี้เขาก็จำได้อย่างรอบคอบศาสตราจารย์เฟิ้ง ไม่ได้ให้สัญญาใด ๆ ว่าเขาจะทำงานกับดิงฟาง เป็นการส่วนตัว
พูดอย่างตรงไปตรงมาตอนนี้ทุกอย่างถูกพูดและทำดิงซง ไม่ได้มีความตั้งใจที่จะทำให้เรื่องใหญ่เกิดขึ้นตราบใดที่พ่อของเขายังสามารถรักษาหายเป็นปกติ
แม้ว่าเขาจะต้องทำเรื่องใหญ่ แต่สิ่งเดียวที่โรงพยาบาลทำได้ก็คือการเสนอเงินชดเชยให้ และดิงซงไม่ต้องการให้เพื่อนของเขาตกที่นั่งลำบากเพียงเพื่อเงินนี้
ลูกชายและลูกสาวของดิงฟาง มองหน้ากันและลูกสาวคนเล็กของเขาที่อายุเกือบสี่สิบปีก็ถามอีกครั้งว่า“ แล้วตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง? พ่อจะดีขึ้นได้ไหม จะต้องมีการผ่าตัดอีกหรือป่าว”
“ ทำไมฉันถึงมีความคิดนี้อย่างงั้นหรอ” ดิงซงส่ายหัว เขาชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ“ พวกเธอจำหมอหลิงคนที่น่าจะเป็นคนที่ผ่าตัดพ่อได้ไหม? ตามหาเขาและลองถามเขาดู ”
“พี่หมายถึงอะไร?” ลูกชายและลูกสาวคนอื่น ๆ ของตระกูลดิง รู้จักนิสัยดิงซง เป็นอย่างดีและพวกเขาต้องการเพียงแค่ดูสีหน้าของดิงซงเพียงครั้งเดียวก็รู้ว่าต้องมีอะไรปิดบังอยู่
ดิงซงลังเลอยู่นานก่อนที่จะพูดว่า“ ฉันได้ยินมาว่าตอนที่ตกเลือดมันเกิดขึ้นระหว่างการผ่าตัดหมอหลิงคือคนที่หยุดการตกเลือดนั้น เขาเข้ามารับหน้าที่ผ่าตัดแทน”
“ หมอหลิงเข้ารับการผ่าตัดเหรอ? เขาเป็นหมอที่หน้าตาดีคนนั้นใช่ไหม” ลูกสาวคนเล็กของครอบครัวดิง รู้สึกประหลาดใจมาก
ดิงซงพยักหน้า “ นี่คือสิ่งที่ฉันได้ยิน”
“ เราใช้เงินเพื่อจ้างหมอที่เก่งน้อยกว่าหมอหลิง?” ลูกชายและลูกสาวคนอื่น ๆ ของดิงฟางถึงกับเกิดอาการไม่พอใจออกมา
ลูกชายคนเล็กของดิงฟางเองก็รู้สึกไม่พอใจเอามากและเขาขมวดคิ้ว
เขาเป็นคนที่คัดค้านการจ้างศัลยแพทย์อิสระมาผ่าตัดแทนพ่อของเขามากที่สุด เหตุผลเดียวที่เขารับพ่อของเขาเข้าโรงพยาบาลหยุนหัวเพราะเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับฝีมือของหลิงรันมามากมาย นอกจากนี้พ่อของเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งของเขาได้รับการผ่าตัดตับในโรงพยาบาลหยุนหัวและเพื่อนคนนั้นรู้สึกชื่นชมหลิงรันเป็นอย่างมาก
อย่างไรก็ตามไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้ในฐานะลูกชายคนที่สองของครอบครัวดิง ซึ่งร่ำรวยที่สุดในบรรดาลูก ๆ ของ ดิงฟาง ยืนยันที่จะจ้างแพทย์ที่มีชื่อเสียงจากปักกิ่ง
‘ดูสิว่าเกิดอะไรขึ้นตอนนี้ … ‘
ลูกชายคนเล็กของครอบครัวดิง อดไม่ได้ที่จะพูดว่า“ เรารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าหมอหลิงมีความเชี่ยวชาญมาก ทำไมเราถึงจ้างศาสตราจารย์จากปักกิ่งด้วย? เขาเป็นชายอายุเจ็ดสิบปี เขาจะผ่าตัดไหวได้อย่างไร”
ดิงซงกังวลและหนักใจอย่างมากในขณะที่เขากล่าวว่า“ นี้อาจจะเป็นเคสที่พึงเกิดขึ้น ศาสตราจารย์จากปักกิ่งก็มีฝีมือดีเช่นกัน ฉันหมายความว่าในตอนท้ายของการผ่าตัดศาสตราจารย์จากปักกิ่งเองอาจจะมีปัญหาบางอย่าง? บางทีเขาอาจจะเหนื่อยจากการเดินทางและเราก็โชคร้ายด้วย…”
“ พี่ชาย พี่พูดแบบนี้ได้อย่างไร? ตอนนี้เรากำลังพูดถึงพ่อ แต่พี่บอกว่าพ่อโชคร้าย? ทำไมพี่ไม่ไปแบกรับโชคร้ายทั้งหมดด้วยตัวเองล่ะ”
ดิงซงขมวดคิ้ว “ อย่าใช้น้ำเสียงแบบนั้นกับฉัน เธอรู้ไหมว่าการจ้างศาสตราจารย์เฟิงมันยากแค่ไหน? สุดท้ายเขาก็ยังคงเป็นผู้เชี่ยวชาญในเรื่องการผ่าตัดตับ”
“ ผู้เชี่ยวชาญที่มีความเชี่ยวชาญน้อยกว่าเมื่อเทียบกับแพทย์ระดับต้นในโรงพยาบาลหยุนหัว?”
“ หมอหลิงไม่ใช่หมอธรรมดา” ดิงซงไม่รู้สึกอยากพูดอีกต่อไป “ ไม่ว่าจะเป็นอะไรฉันจะเตรียมอั่งเปา บอกให้ฉันด้วยเมื่อหมอหลิงมาถึง”
“ คุณคิดว่าการให้ซองแดงแก่หมอหลิงจะช่วยแก้ปัญหาได้จริงหรือ”
“ หมอหลิงเก่งขนาดนั้นจริงๆหรือ? เขายังเด็กมากนะ”
“ เราควรถามทนายความเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่”
เหล่าลูกๆจากครอบครัวหลิง เริ่มพูดคุยกัน แต่พวกเขาไม่สามารถสรุปว่าจะเอายังไงกับเหตุการณ์นี้ได้
ในเวลาเดียวกันหลิงรันกำลังขับโฟลคสวาเกนกลับบ้าน ตามปกติเครื่องยนต์ของรถเสียงดังมาก
ครึ่งหลังของการผ่าตัดในวันนี้เป็นสถานการณ์ที่ยากลำบากที่สุดที่หลิงรันเคยพบในอาชีพหมอ นี่เป็นเพราะโรงพยาบาลหยุนหัวครอบคลุมประชากรเพียงจำนวนหนึ่งเท่านั้นและจำนวนผู้ป่วยที่สามารถพบได้มี จำกัด ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถจัดหาเคสที่ท้าทายให้กับหลิงรันได้เพียงพอ ที่สำคัญที่สุดคือถ้าหลิงรันเป็นหัวหน้าศัลยแพทย์ของคนไข้เขาก็จะไม่ยอมให้เกิดภาวะแทรกซ้อนในการผ่าตัดเช่นนี้
หลิงรันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหนื่อยล้าหลังการผ่าตัด
แทนที่จะกิน เซรั่มพลังงาน สักขวดเพื่อที่เขาจะได้ทำการผ่าตัดมากขึ้น หลิงรันเลือกที่จะออกจากโรงพยาบาลและกลับบ้าน แม้ว่าจะค่อนข้างเสียเวลา แต่ ไอซียูก็ไม่มีเตียงเหลืออยู่ในโรงพยาบาลแล้ว
หลิงรันลดความเร็วในการขับรถลงเล็กน้อยและเขาขับอยู่ที่ 80% ของความเร็วที่ จำกัด ถึงกระนั้นเครื่องยนต์ของรถตัวจิ๋วก็ยังส่งเสียงดัง
ป้ายขนาดใหญ่ จำกัด ความเร็วยี่สิบห้าไมล์ต่อชั่วโมงส่องแสงใต้ดวงจันทร์ หลิงรันขับรถค่อนข้างช้า แต่ใช้เวลาเพียงสามหรือสี่วินาทีในการที่ป้ายจะลอยออกไปจากสายตา
หลิงรันพยักหน้าเป็นจังหวะขณะที่เขาขับรถด้วยความเร็วสม่ำเสมอ เขาอารมณ์ดีมากจนดูเหมือนแฟนฟอร์มูล่าวันที่ขับรถแข่ง
ไฟสีแดงสีเหลืองและสีน้ำเงินด้านนอกคลินิคตระกูลหลิงทำให้ใบหน้าของผู้คนที่มารวมตัวกันอยู่ที่ลานภายในคลินิก
ภายในลานของคลินิคดูมีชีวิตชีวามากราวกับว่ามีการเฉลิมฉลองเทศกาล
หลิงรันเงยหน้าขึ้น ‘ตอนนี้พระจันทร์เต็มดวงและสว่างแล้วดังนั้นจึงเป็นเวลาดึก ทำไมยังมีคนอยู่ในคลินิกมากมาย? ‘
หลิงรันเปิดประตูและเห็นว่ามีคนจำนวนมากนั่งอยู่ที่ลานบ้านโดยมีหลิงโจวอยู่ตรงกลาง
“ ผมกลับมาแล้ว” หลิงรันพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเหมือนย้อนกลับไปในสมัยก่อน
หลิงโจวยืดหลังของเขาให้ตรงและแตะท้องกลมของเขาขณะที่เขาหัวเราะเบา ๆ “ เฮ้ลูก กลับมาบ้านแล้ว แม่ของลูกอยู่ชั้นบน”
หลิงรันฮัมเพลงเพื่อรับทราบและเดินขึ้นบันได เขาเห็นว่ามีคนจำนวนมากนั่งอยู่ข้างโต๊ะน้ำชาชั้นหนึ่ง แม่ของเขาเตาปิงนั่งอยู่ตรงข้ามบันไดและมีคนหนึ่งกำลังชงชาอยู่คือ…เทียนฉี?
เทียนฉี เธอสวมเสื้อเชิ้ตผ้าฝ้ายสไตล์จีน เธอดูอ่อนโยนและสง่างามขณะรินชาลงในถ้วยชาทั้งหมดบนโต๊ะน้ำชา
เทียนฉีเงยหน้าขึ้นและเห็นหลิงรันในทันที
“ หลิงรันคุณกลับมาแล้ว!” เทียนฉีลุกขึ้นอย่างตื่นเต้นและโบกมือซ้ำ ๆ ออร่าที่สง่างามที่เธอเปล่งออกมาเมื่อครู่หายไปอย่างไร้ร่องรอย
หญิงวัยกลางคนที่อยู่รอบโต๊ะน้ำชาหันมาเหล่ตามองขณะที่หลิงรันกำลังจะเข้าไปในห้อง
“ผมกลับมาแล้ว.” หลิงรันพูดซ้ำสิ่งที่เขาพูดกับคนที่กำลังนั่งอยู่ และโบกมือกลับไปที่เทียนฉี
เทียนฉียิ้มอย่างสดใสจนดวงตาของเธอโค้งเป็นดวงจันทร์เสี้ยวเล็ก ๆ “ มาดื่มชาที่ฉันทำเถอะ อ้อฉันทำถ้วยชาพวกนี้ด้วย”
ขณะที่เทียนฉีพูดเธอหันไปหยิบถ้วยน้ำชาขนาดเล็กขนาดเท่าข้อมือออกมาดูจากกระเป๋าเอกสารเฮอเมสใบเล็กที่อยู่ข้างหลังเธอ จากนั้นเธอก็วางถ้วยน้ำชาลงบนโต๊ะน้ำชาตรงหน้าเธอ
แขกทั้งสองข้างของเทียนฉีต่างก็เลื่อนจัวออกไปอย่างเชื่อฟังเพื่อให้หลิงรัน สามารถนั่งได้
หลิงรันลังเลสักครู่ก่อนที่จะเดินไปและนั่งลง แขกที่อยู่ข้างๆ เทียนฉี และ หลิงรัน รู้สึกยินดีทีจะเขยิบตัวออกห่างจากพวกเขาทั้งสองคนให้มากขึ้น
“ ถ้วยชาเหล่านี้ทำโดยใช้เตาเผาแบบไม้ ฉันตามหาคุณนายเฟิง ตอนที่ไป จิ่งเต๋อเจิน(เมืองทางตะวันออกของจีน) เมื่อเดือนที่แล้วเพื่อหาถ้วยชาเหล่านี้ ฉันได้มันมาหกชิ้น แต่ชิ้นหนึ่งแตกระหว่างกระบวนการอบ” เทียนฉีเริ่มหัวเราะขณะที่เธอพูดและเธอก็ทำให้ถ้วยชาฟังดูเหมือนสนุกมาก
“ คุณนายเฟิงมีชื่อเสียงมาก” เตาปิง พูดในนามของ เทียนฉี และกล่าวต่อว่า“น้องฉี ทำถ้วยชาเหล่านี้เพราะเธอรู้ว่าฉันชอบเครื่องปั้นดินเผา การใช้เตาเผาไม้เป็นเรื่องที่น่าเหนื่อยใจและกระบวนการนี้จะทำให้ เธอต้องสกปรกมากแน่ และมันก็ค่อนข้างแพงมากเช่นกันและคนส่วนใหญ่ในปัจจุบันก็ไม่เต็มใจที่จะทำเช่นนั้น นอกจากนี้เตาเผาไม้ทั้งหมดของตระกูลเฟิงยังซ่อนตัวอยู่ลึกเข้าไปในภูเขาและ น้องฉีก็ยอมที่จะอยู่ที่นั่นเป็นเวลาสองสามวันเลยนะ”
เทียนฉีเองเธฮหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เธอจ้องไปที่หลิงรัน และกล่าวว่า“ หมอหลิง มักจะติดอยู่ในห้องผ่าตัดที่มีดำเนินการอยู่สองสามวันเช่นกัน นอกจากนี้หนูซื้ออาหารและเครื่องดื่มดีๆมากมายตุ้นไว้แล้วดังนั้นมันไม่ใช่เรื่องที่ลำบากเลย”
หลิงรันยกถ้วยน้ำชาขึ้นแล้วลองชิมชาในทันที
ในขณะที่เขาดื่มชาร่วมกับแม่บ่อยๆเขาสามารถแยกชาที่ดีและชาที่ไม่ดีออกจากกันได้
“ สบายดีไหม” เทียนฉี ถามหลิงรัน ด้วยความสงสัยเล็กน้อย
“ ค่อนข้างดี” หลิงรันพยักหน้า
“ นี่คือใบชาของไอซ์แลนด์ที่ฉันได้มาจากห้องเก็บของครอบครัวเรา ถ้าคุณชอบฉันจะหามันมากกว่านี้” เทียนฉี ยิ้มขณะที่เธอพูดและรินชาให้ หลิงรัน อีกถ้วย
หลิงรันรู้สึกกระหายน้ำเล็กน้อยและเขาก็ดื่มชาจนหมดในครั้งเดียวก่อนที่จะลิ้มรสที่ค้างอยู่ในคอ
เทียนฉี เติมถ้วยชาของเขา
หลิงรันหยิบถ้วยน้ำชาและดื่มชาข้างในก่อนที่เขาจะชะลอตัวลงและมองไปรอบ ๆ จากนั้นเขาก็ตระหนักว่า หมอจียง, หมอแม้ว และ จวนซี ยังคงอยู่ที่ชั้นล่าง
หลิงรันอดไม่ได้ที่จะถามว่า“ พวกคุณขยายเวลาเปิดทำการของคลินิกหรือยัง”
ในอดีตจวนซี จะต้องกลับบ้านเร็วเพื่อออกกำลังกายและพยายามทำให้ผอมลง
“ นั่นไม่ใช่อย่างนั้น เรากำลังหารือเกี่ยวกับการปรับปรุงคลินิก” เตาปิง หัวเราะเบา ๆ
“ พวกคุณกำลังปรับปรุงคลินิกใช่ไหม” หลิงหรันรู้สึกประหลาดใจ
“ หมอแม้วสร้างชื่อให้กับตัวเองค่อนข้างมากในเรื่องของการเย็บเครื่องสำอางและเพื่อนบ้านของเรามักจะมาขอการรักษาหรือซื้อยา ดังนั้นฉันจึงคิดที่จะปรับปรุงคลินิกเพื่อที่เราจะได้สร้างห้องผ่าตัดที่มีความเป็นมืออาชีพมากขึ้น” เตาปิงฟังดูมีพลังในขณะที่เธอพูดและนั่นเป็นเพราะเธอมั่นใจหลังจากได้เงินมามากมาย
เมื่อหลิงโจวที่อยู่ชั้นล่างได้ยินเสียงวุ่นวายที่ชั้นบนเขาก็ตะโกนเสียงดัง“ ตอนที่พ่อของฉันยังมีชีวิตอยู่เขาบอกว่าสิ่งเดียวที่ฉันไม่อนุญาตให้เปลี่ยนคือแผ่นโลหะ ส่วนที่เหลือเขาหวังว่าฉันจะสามารถเปลี่ยนแปลงได้มากที่สุดเมื่อฉันมีความสามารถที่จะทำได้!”
“ หลังจากเพื่อนบ้านของเราไม่กี่คนทราบถึงความตั้งใจที่จะปรับปรุงคลินิกพวกเขาก็รู้สึกอยากจะปรับปรุงร้านด้วย นี่คือเหตุผลที่เราต้องพูดคุยถึงเรื่องนี้ “
“ รายได้ของธุรกิจในคลินิคตระกูลหลิง เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในปีนี้ เรากำลังเรียกร้องให้เจ้าของธุรกิจทุกคนปรับปรุงร้านของตนเพื่อให้ คลินิคตระกูลหลิงสามารถแข่งขันกับถนนสายอื่น ๆ ได้” เพื่อนบ้านที่มีอายุราว ๆ เตาปิง กล่าว เธอเป็นเจ้าของร้านขายของกระจุกกระจิกเล็ก ๆ
“ ฉันไม่รู้ว่าร้านค้าในถนนอื่น ๆ เป็นอย่างไรบ้าง แต่ร้านค้าใน ซอยของคลินิคตระกูลหลิงทำเงินได้มากขึ้นเรื่อย ๆ ”
“ เราแพ้ซอยข้างๆเมื่อปีที่แล้วเล็กน้อย แต่เราทำได้ดีกว่าพวกเขาในปีนี้”
เพื่อนบ้านยังคงพูดคุยกันอยู่ห่าง ๆ
หลิงรันดื่มชาอย่างเงียบ ๆ ขณะที่เขาฟังพวกเขา เขารู้สึกผ่อนคลายมาก
เขาอาศัยอยู่ในซอยนี้มามานานกว่ายี่สิบปีแล้วและจริงๆแล้ว เขาเป็นคนที่ต่อต้านการเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะเกิดขึ้นที่นั่น ความตื่นเต้นที่เขารู้สึกเป็นประมาณหนึ่งในแปดของความตื่นเต้นที่เขาจะรู้สึกได้ถ้าเขาได้ทรานฟอมเมอร์มาขับจริง
เทียนฉี ชงชาให้หลิงรันอย่างเงียบ ๆ เธอรู้สึกผ่อนคลายมากที่พบว่าดวงจันทร์นอกหน้าต่างสวยงามมากกว่าทุกวัน
