EP 611
By loop
มะเร็งตับไม่ได้อยู่ในประเภทของความเจ็บป่วยที่หลิงรันชอบ ด้วยเหตุนี้หลิงรันจึงไม่คิดจะค้นหาผู้ป่วยที่เป็นมะเร็งตับแม้ว่าอัตราการเกิดมะเร็งตับจะสูงกว่าการผ่าตัดตับมากก็ตาม
อย่างไรก็ตามเมื่อใดก็ตามที่ผู้ป่วยมะเร็งตับต้องการหา หลิงรันเขาจะไม่ปฏิเสธที่จะรักษาผู้ป่วยเหล่านั้น
ผู้ป่วยรายนี้ที่เดินทางมาจากมณฑลกวางตุ้งไม่ถือว่าเป็นผู้ป่วยที่ “ดีเลิศ” อย่างแท้จริง
เขาอายุมากและมีโรคประจําตัวมากมาย ไม่ว่าจะไปโรงพยาบาลไหนเขาจะถือว่าเป็นเคสทียงยาก
แน่นอนว่าหากผู้ป่วยต้องทนทุกข์ทรมานจากมะเร็งขั้นต้นซึ่งจํากัด อยู่ที่ตับเท่านั้นหลิงรันก็จะสามารถรักษาเขาได้สบาย
หากมะเร็งแพร่กระจายไปที่ถุงน้ําดีหลิงรัน ก็ยังคงรู้ว่าต้องทําอย่างไร อย่างไรก็ตามหากมะเร็งแพร่กระจายไปไกลกว่านี้สิ่งต่างๆจะเกินความสามารถของ Ling Ran
หลิงรันตัดสินใจไปพบผู้ป่วยก่อน
สิ่งนี้ค่อนข้างหายากสําหรับเขา
ศัลยแพทย์หลายคนไม่ชอบพบคนไข้ด้วยเหตุผลหลายประการ และหลิงรันไม่ชอบพบปะผู้ป่วยเพียงเพราะเขาไม่ชอบเข้าสังคม
อย่างไรก็ตามหากสถานการณ์เรียกร้องให้เกิดขึ้นจริงๆหลิงหรันก็ไม่รังเกียจที่จะพบคนไข้ของเขา
สมาชิกในครอบครัวของ ฉี่หยูชวน ทั้งหมดปรากฏตัวในห้องเดียวที่เขาอาศัยอยู่ในอาคารผู้ป่วยวีไอพี นอกเหนือจากหยูชวน ที่อายุมากแล้วลูกชายสองคนลูกสาวสองคนพี่น้องสองคนลูกของพี่น้องและหลาน ๆ ที่อยู่ในวอร์ดด้วย
“หมอหลิงชายชราผู้นี้ร่ํารวยและมีอํานาจมากเขาจะให้ทุกอย่างที่คุณต้องการ แต่คุณต้องทําการรักษาเขา” โจวซินเยียนเดินเคียงข้างหลิงรัน และเตือนเขา โจวซินเยียนมาพร้อมกับสิ่งที่เขาพูดจากประสบการณ์ของเขาในฐานะแพทย์และผู้อํานวยการโรงพยาบาลในเมือง
จากสิ่งที่เขาเห็นเมื่อใดก็ตามที่คนชราเจ็บป่วยเป็นเรื่องปกติที่ลูกชายและลูกสาวของพวกเขา ทุกคนจะต้องอยู่ในโรงพยาบาล อย่างไรก็ตามไม่บ่อยนักที่พี่น้องของพวกเขาจะอยู่ที่นั่นด้วย เป็นเรื่องยากอย่างยิ่งที่หลานเขยและลูกสะใภ้ของคนชราทุกคนจะอยู่ในหอผู้ป่วยในโรงพยาบาล
แม้แต่หลานชายและหลานสาวของเขาซึ่งอยู่ในวัยนั้นซึ่งซื้อที่สุดก็อยู่ที่นี่ เมื่อมาถึงวัยรุ่นเช่นนี้ แม้ว่าพ่อแม่ของพวกเขาจะขอให้พวกเขาไปเยี่ยมคุณปูที่ป่วย แต่พวกเขาก็ไม่ยอมทําตาม ยิ่งไปกว่านั้นคนหนุ่มสาวมักยุ่งอยู่กับการเรียน มีเพียงพ่อแม่ที่เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวที่มีอิทธิพล และมีอํานาจมากเท่านั้นที่จะสามารถทําให้ลูก ๆ วัยรุ่นรวมตัวกันในห้องพยาบาลได้โดยไม่ส่งเสียง
โจวซินเยียนไม่รู้ว่าหลิงรันกําลังเก็บสิ่งที่เขาพูดไว้ในใจหรือไม่ เขาพยักหน้าและนั่งตรงหน้าฉี่หยูเซียว
“หมอลิงคุณยังเด็กมาก” ขณะที่ ฉี่หยูชวนอายุเจ็ดสิบสามปีจ้องมองไปที่ หลิงรันเขารู้สึกราวกับว่าเขากําลังมองไปที่หลานชายของเขา
เขาไม่ได้หมายความว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นการดูถูก ไม่ว่าเขาจะมองไปที่หลิงหนอย่างไรเขาก็พบว่าหลิงหรันยังเด็กมาก
นี่หยูชวนดูผิดหวังเล็กน้อย เขาถอนหายใจและพูดว่า “ตอนที่หมอเหมิงแนะนําคุณให้ผมเขาบอกว่าคุณเป็นศัลยแพทย์ด้านการผ่าตัดที่มีผลงานที่น่าจับตามอง…หมอหลิงคุณเคยผ่าตัดมะเร็งตับมาแล้วกี่คน?”
“เมื่อแพทย์พูดถึงการผ่าตัดสําหรับผู้ป่วยมะเร็งตับเรามักจะอ้างถึงการตัดตับโดยทั่ว ไปหมอหลิงได้ทําการผ่าตัดตับมากกว่าห้าร้อยเคสและเป็นหนึ่งในศัลยแพทย์ตับอันดับต้น ๆ ของโรงพยาบาลหยุนหัว” โจวซินเยียนตอบแทนหลิงรัน
“ ห้าร้อยเคสถือว่าเยอะจริงหรือ?” น้องชายของนี่หยูชวน อดไม่ได้ที่จะถาม
ฉี่หยูชวนพุ่งเข้าหาน้องชายของเขาโดยมองไปข้าง ๆ “คราวหน้าหาข้อมูลก่อนถามคําถามแบบนี้”
“ เออๆ ๆ ๆ ” น้องชายของฉี่หยูชวนเอวที่อายุเพียง 60 ปี และเขาดูเกรงใจหยูชวนมาก
“ หมอหลิงผมได้ยินมาว่าคุณเคยผ่าตัดผู้อาวุโสเหมียมาก่อน?” ไม่แปลกใจเลยที่นี่หยู ชวนยกตัวอย่างนี้ขึ้นมา
หลิงรันยิ้มและไม่พูดอะไร
ฉี่หยูชวนก็ยิ้มเช่นกัน เขากล่าวว่า “หมอหลิงอย่างที่คุณเห็นผมนั้นร่ํารวยกว่าคนส่วนใหญ่เล็กน้อยอย่างไรก็ตามความเจ็บปวยของผมไม่ใช่สิ่งที่เงินจะรักษาได้ดังนั้นผมหวังว่าคุณจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาผมนะ”
ฉี่หยูชวนเองพยายามบอกให้หลิงรันรู้ว่าเขาเองผู้ป่วยที่หวังอะไรต้องได้เช่นนั้น
หลิงรันกําลังจะตอบกลับเมื่อโจวซินเยียน ไอสองสามครั้งและพูดว่า “หมอหลิงผมต้องการคุยกับคุณเกี่ยวกับบางประเด็น … “
ขณะที่เขาพูดโจวซินเยียนลากหลิงรันออกจากห้อง
สิ่งที่ฉี่หยูชวนพูดในตอนนั้นมันชัดเจนแล้วว่าเหมิงฉาง ส่งผู้ป่วยมาให้หลิงรัน
และด้วยเหตุนี้จึงมีหลายสิ่งในจิตใจของโจวซินเยียนแม้ว่าผู้ป่วยที่มีอาการเอ็นร้อยหวายฉีกที่เขาอ้างถึงหลิงรันก่อนหน้านี้นั้นค่อนข้างธรรมดา แต่ผู้ป่วยที่พวกเขากําลังเผชิญอยู่ในตอนนี้นั้น ดูแปลกๆจากผู้ป่วยทั่วไปที่เขาเคยเจอ
ก่อนอื่นเขาสามารถซื้อห้องชุดในอาคารผู้ป่วยวีไอพีได้
เขาเป็นคนไข้ที่โรงพยาบาลเอกชนชอบมากที่สุดเหมิงฉางเองกอาจสนิทกับจี้หยูชวน หรือหนึ่งในสมาชิกในครอบครัวของเขาเป็นการส่วนตัว ดังนั้นแม้ว่าเหมิงฉางเองจะไม่ใช่ศัลยแพทย์ตับ แต่เขาก็ยังสามารถมีอิทธิพลต่อการเลือกแพทย์ของๆ
แม้ชายชราจะร่ํารวย แต่เหมิงฉางก็เลือกที่จะแนะนําให้หลิงแทนที่จะเป็นหมอที่เป็นเพื่อนกับเขา สิ่งนั้นชัดเจนมากจากคําพูดของชายชรา? หมายความว่าตอนนี้มันเป็นเรื่องซับซ้อนมากๆเกิดขึ้นสําหรับการจัดสรรผู้ป่วยให้กับหลิงรัน
ผู้ป่วยที่เหมิงฉางส่งมาให้หลิงรันก่อนหน้านี้เป็นผู้ปวยที่ไม่เหมาะสมที่จะรับการรักษาในโรงพยาบาลตะวันออกที่เหมิงฉาง ทํางานอยู่กล่าวโดยย่อหมายความว่าผู้ป่วยเหล่านั้นไม่ได้ร่ํารวยหรือมีชื่อเสียง แม้ว่าพวกเขาจะลงทะเบียนในโรงพยาบาลเอกชน แต่พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะผ่าตัด และเข้ารับการรักษาที่นั่นได้
แพทย์ที่ทํางานในโรงพยาบาลเอกชนทั่วไปอาจหาวิธีรักษาผู้ป่วยประเภทนี้ได้ แต่ไม่จําเป็นเลยที่เหมิงฉาง ซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเวชศาสตร์การกีฬาที่มีชื่อเสียงจะทําเช่นนี้ เขาอาจตั้งใจทําให้หลิงหรันเดือดร้อนเล็กน้อยโดยส่งคนไข้เหล่านั้นไปที่หลิงหรัน นอกจากนี้ยังอาจเป็นวิธีแสดงความรังเกียจที่เขามีต่อหลิงหัน นี่เป็นความคิดเห็นของโจวซินเยียนก่อนหน้านี้
อย่างไรก็ตามผู้ป่วยที่พวกเขากําลังเผชิญอยู่ในตอนนี้อาจไม่มีอะไรนอกจากกลล่วงของเหมิงฉางที่อาจจะต้องการทดสอบความสามารถของหลิงรันก็เป็นได้
เขาเป็นชายอายุเจ็ดสิบสามปี และไม่ว่าผู้คนในวัยนี้จะมีอาการป่วยอะไรก็ตามสิ่งต่างๆก็อาจกลายเป็นเรื่องซับซ้อนมาก
สําหรับโรคเช่นมะเร็งตับแม้อุบัติเหตุเพียงเล็กน้อยก็อาจทําให้เขาเสียชีวิตได้ ถ้าเกิดเหตุการณ์นี้คนอื่นจะคิดยังไงกับหลิงรัน?
ยิ่งโจวซินเยียนคิดถึงเรื่องนี้เขาก็ยิ่งกังวลมากขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะพูดกับหลิงรันว่า “คุณไม่เคยชอบการรักษาผู้ป่วยมะเร็งใช่ไหมคนไข้คนนี้อายุมากแล้วด้วยโรคประจําตัวมากมายดังนั้นคุณไม่ควรตกลงที่จะรักษาเขาผมจะอธิบายให้พวกเขาฟังเอง”
หลิงรันส่ายหัวอย่างแน่วแน่ ” คนไข้อายุมากแล้วมีโรคประจําตัวมากมายนี่คือเหตุผลที่ผมอยากจะผ่าตัดกับเขา”
“หมายความว่าไง”
“อัตราการรอดชีวิตในช่วง 5 ปีสําหรับผู้ป่วยที่เป็นมะเร็งตับนั้นค่อนข้างต่ําและมีความเป็นไปได้สูงที่จะกลับเป็นซ้ําอย่างไรก็ตามด้วยอายุของฉี่หยูชวน ตราบใดที่การผ่าตัดทําได้ดีอายุและคุณภาพชีวิตของเขาก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก นี่อาจไม่ใช่วิธีรักษา แต่ก็คงไม่มีอะไรแตกต่างกันมากนัก “ คําตอบของหลิงรัน นั้นไม่ตรงกับความคาดหวังของโจวซินเยียนเลย
แน่นอนเมื่อพูดถึงหลิงรัน โจวซินเยียนได้เรียนรู้ที่จะไม่มีความคาดหวังใด ๆ
ถ้าโจวซินเยียนเป็นหัวหน้าแพทย์เขาอาจจะห้ามไม่ให้หลิงรันปฏิบัติการกับหยูชวน อย่างไรก็ตามเขาเป็นเพียงผู้ใต้บังคับบัญชาของหลิงรัน
โจวซินเยียนเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกมา “หมอหลิงคุณเคยคิดถึงความเป็นไปได้ที่ผู้ป่วยอาจต้องทรมานจากความเจ็บป่วยอื่น ๆ”
“คุณพูดถูกนี่เป็นเรื่องที่ลําบากมากจริงๆ” หลิงรันกล่าว แต่เห็นได้ชัดว่าสิ่งนี้ไม่ได้ทําให้เขารู้สึกกังวลเลย ส่วนใหญ่เป็นเพราะเขามีความเชี่ยวชาญอย่างมากในการผ่าตัดตับ เขามีการผ่าตัดตับ
ผู้ป่วยมะเร็งตับได้เป็นอย่างดี
“นี่คือเหตุผล…”
หลิงรันโบกมือและปฏิเสธคําแนะนําที่ดีของโจวซินเยียนเขาหันหลังกลับไปที่ห้อง จากนั้นเขาก็ขอให้ฉี่หยูชวน นอนลงและทําการตรวจร่างกายกับเขา
หลังจากคุยกับฉ่หยูชวนสักพักเขาก็สั่งโจวซินเยียน “เราจะรับผู้ป่วยรายนี้”
จากสิ่งที่เขารวบรวมได้โดยทําการตรวจร่างกายด้วยหยูชวนพร้อมกับการสแกนพีอีที และการสแกนอื่น ๆ เขาคิดว่าเซลล์มะเร็งของฉี่หยูชวนยังไม่แพร่กระจาย
อย่างไรก็ตามแม้ว่าเซลล์มะเร็งจะแพร่กระจายไปแล้วหลิงรันก็ยังมั่นใจว่าเขาสามารถทําให้ผู้ป่วยมีชีวิตอยู่ได้นานขึ้น อย่างมากเขาก็แค่ทํางานร่วมกับผู้เชี่ยวชาญคนอื่น ๆ
เนื่องจากผู้ปวยเป็นชายอายุเจ็ดสิบสามปีการเพิ่มอายุขัยจึงเป็นสิ่งที่ทําได้จริงที่สุด
หลังจากที่เขากลับไปที่สํานักงานหลิงรันได้ใช้ทักษะการจําลองร่างกายมนุษย์ของเขาเพื่อสร้างแบบจําลองร่างกายขอ
เนื่องจากเขาตกลงที่จะรักษาฉีหยูชวน ดังนั้นเขาต้องเตรียมพร้อมให้ดีที่สุด
หลังจากที่หลิงรันปิดประตูห้องทํางานเขาก็ใช้มีดผ่าตัดเสมือนจริงเพื่อทําแผลขนาดใหญ่บนร่างจําลองของหยูชวน
“ หมื..มันค่อนข้างพิเศษจริงๆ” หลิงรันพยักหน้าเล็กน้อยขณะที่เขาฝึกซ้อมผ่าตัดกับร่างกายจําลองนี้
