EP 641
By loop
“ฉันขุดถ่านหินชิ้นนี้ในมองโกเลียด้วยตัวเองตําราที่คุณเจอตอนที่คุณยังเล็ก ล้วนอ้างว่าจีนเป็นเหมืองถ่านหินขนาดใหญ่ ในอดีตพื้นที่ผลิตถ่านหินหลักของเราคือมณฑลซานซี แต่ตอนนี้ชั้นในมองโกเลียกลายเป็นจังหวัดผลิตถ่านหินขนาดใหญ่ นอกจากนี้คุณสามารถพบตะเข็บถ่านหินตื้นๆจํานวนมากรอบๆ พื้นที่และมีแหล่งก๊าซจํานวนมากซึ่งได้กลายเป็นจังหวัดที่ให้พลังงานขนาดใหญ่
“ชิ้นนี้ฉันไม่ได้ขุดออกเอง ครูของฉันมอบให้ฉัน มันเป็นแร่จากเหมืองเหล็กดาเย่อ ซึ่งค้นพบโดยคนงานเหมืองชาวอังกฤษ จอนตัน ถือเป็นเหมืองแร่เหล็กแห่งแรกที่เหมาะสําหรับการขุดด้วย เครื่องจักรในประเทศจีน มันค่อนข้างน่าขบขันเมื่อฉันพูดถึงเรื่องนี้โรคโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็กของจีนกลายเป็นตัวเร่งในการส่งเสริมการพัฒนาธรณีวิทยาของจีนแทน เมื่อจางเหว่ย เสนอ นุ่น-เหล็ก เขาไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งการผลิตเหล็กของจีนจะกลายเป็นการส่งออกครั้งแรกของจีน และนั่น การผลิตสิ่งทอของจีนจะมีมากจนแม้แต่คนทั้งโลกก็ไม่สามารถทําสําเร็จได้
“นี่คือหินแปรมันไม่คุ้มกับเงินและไม่มีอะไรอยู่ข้างใน ฮิฮิ ฉันเป็นประธานในการขุดค้นและฉันคิดว่ามันเป็นกัมมันตภาพรังสี แต่สุดท้ายแล้วมันก็เป็นเพียง ต่อมามีพี่ชายคนหนึ่งของฉันสนับสนุนฉันและในที่สุดก็ส่งทีมงานจนในที่สุดเราก็สามารถหากัมมันตภาพรังสีและเติมเต็มช่องว่างได้
ทุกคนทําตามขั้นตอนของนักวิชาการดูและฟังเขาในขณะที่เขาแนะนําคอลเลคชั่นของเขา
ยกเว้นอัญมณีมีค่าเพียงไม่กี่ชิ้นคอลเลกชันส่วนใหญ่ของเขาค่อนข้างธรรมดา แต่อาจมีความสําคัญมากกว่าสําหรับนักวิชาการดู
โจวซินเยียน ค่อยๆเดินออกจากความบอบช้ําจากกัมมันตภาพรังสีในขณะที่เขาฟังเขารู้สึกสะเทือนใจมาก จากนั้นเขาก็ได้ยินคําว่าโคบอลต์อีกครั้ง
ตอนนี้ โจวซินเยียนรู้สึกไวตอบสนองประโยคนั้นไว้มาก ในเวลานี้หากมีคนตะโกนคําว่าโคบอลต์จริงๆโจวซินเยียนก็สามารถตกใจได้ทันที
คําว่า ” กัมมันตภาพรังสี” นั้นเด่นชัดมากขึ้นในหูของโจวซินเยียนและทําให้เขาเวียนหัว เขาอยากจะรีบวิ่งออกไปในขณะนั้น
โจวซินเยียน อดไม่ได้ที่จะกระซิบใส่หูของหลิงรัน“ นักวิชาการดูไม่สบายที่ศีรษะจริงๆอาจมีสารกัมมันตภาพรังสีอื่นๆอยู่ในโกดังของเขา…”
หลิงรันเหลือบไปที่โจวซินเยียน และพูดว่า “เราเป็นหมอและเราได้วินิจฉัยอาการของนักวิชาการดู่แล้ว”
โจวซินเยียน พูดไม่ออก “ นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันหมายถึง…เฮ้อ ลืมไป ทําไมฉันถึงบอกคุณแบบนี้”
เมื่อหลิงหรันเห็นว่าเขาไม่มีปัญหาอีกต่อไป เขาจะไม่ตรวจสอบเรื่องนี้ต่อไป และเขาก็ไม่สนใจ
เทียนฉีไม่ได้ฟังสิ่งที่โจวซินเยียนพูด ตอนนี้เธอกําลังเดินช้าๆกับหลิงรันในสภาพแวดล้อมที่มีแสงสลัวและมีไฟสปอร์ตไลท์ พวกเขาถูกล้อมรอบไปด้วยพื้นที่ว่างเปล่าและพื้นที่ภายในโกดังก็เงียบสงบ แต่ก็มีอัญมณีที่สวยงามอยู่ในนั้นด้วย เธอมีความสุขมากเกินไป ไม่ว่าคนรอบข้างเธอจะพูดอะไรก็เข้าหูข้างเดียวและออกมาจากอีกข้าง
ในการเปรียบเทียบเมื่อหลานชายตัวอ้วนของนักวิชาการดูได้ยินคําพูดของโจวซินเยียน เขาก็ไม่พอใจและหันกลับไปมองสองครั้ง
ครั้งที่สามเมื่อหลานชายร่างท้วมมองดูอีกครั้งเขาอดไม่ได้ที่จะลดเสียงลงและพูดกับโจวซินเยียนเพียงคนเดียว คุณหมอโจวซินเยียนนี่เป็นความปรารถนาสุดท้ายของปของฉันคุณช่วยให้ความเคารพต่อผู้อาวุโสได้ไหม?”
โจวซินเยียนเลิกคิ้ว ”คุณหมายถึงอะไรความปรารถนาสุดท้ายของเขาปูของคุณจะไปที่โต๊ะปฏิบัติการในวันพรุ่งนี้ไม่ใช่ที่สนามประหาร”
” คุณดูปากของคุณดีกว่า” อารมณ์ของหลานชายตัวอ้วนถึงจุดระเบิด
ถ้ามีคนในวัยเดียวกันอยู่ในสถานที่ของโจวซินเยียนเขาจะพูดว่า ” ผมหยาบคายยังไง”
และพวกเขาจะทะเลาะกันทันที
โจวซินเยียนไม่ใช่คนงี่เง่า ในใจของเขาเขานึกถึงบทสนทนาครั้งหนึ่งทันทีถอดท่อนกลางออก และพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “มะเร็งของปูของคุณสามารถรักษาให้หายได้และเขาสามารถมีชีวิตอยู่ได้สามถึงเจ็ดปี เขาอาจมีชีวิตอยู่ได้ถึงสิบปีด้วยซ้ํา ถ้าคุณกําลังบอกฉันว่านี่เป็นความปรารถนาสุดท้ายของเขา คุณไม่ได้ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์จริงหรือ?”
หลานชายร่างท้วมตะลึงกับสิ่งที่เขาบอก เขาไม่เต็มใจที่จะบอกว่าคุณปู่ของเขาจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานนัก แต่ถ้าเขายอมรับความจริงเขาก็จะมองลงไปที่การคุกคามของมะเร็ง มีกี่คนรอบตัวเขาที่เป็นมะเร็งและไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้? นอกจากนี้ภัยคุกคามของมะเร็งตับยังมีความโดดเด่นมาก ปู่ของเขาเคยไปโรงพยาบาลหลายแห่งมาก่อนการไปโรงพยาบาลที่หกของมหาวิทยาลัยปักกิ่งเพื่อไปพบแพทย์ อาจกล่าวได้ว่าเป็นทางเลือกสุดท้ายของเขา ถ้าไม่ใช่เพื่อความมั่นใจของนักวิชาการตระกูล D จะไม่พิจารณาเรื่องนี้เลย
“คุณเห็นไหมหมอแต่ละคนไม่เหมือนกันและคนไข้แต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน” โจวซินเยียนเข้ามาใกล้หลานชายตัวอ้วนและกล่าวว่า “นักวิชาการดู่เป็นมะเร็งตับระยะแรกตัวมะเร็งเองก็ไม่ได้ร้ายแรง แต่สิ่งที่ร้ายแรงคือสภาพร่างกายของเขายังค่อนข้างแย่ คนอื่นๆกลัวที่จะผ่าตัดเขาเพราะพวกเขากลัวอุบัติเหตุ แต่หมอหลิงของเราเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้หลังจากทําการผ่าตัดให้นักวิชาการในวันพรุ่งนี้สถานการณ์จะชัดเจน ความเป็นไปได้ที่เขาจะฟื้นตัวค่อนข้างสูง ทําไมคุณถึงต้องกังวลเกี่ยวกับหมวกของคุณ ”
หลานชายร่างท้วมตะลึงและกระซิบ “ ปู่ของฉันบอกว่าเขาอยากดูคอลเลกชั่นสุดท้ายของเขา…และยังเชิญพวกคุณทุกคนมา…”
โจวซินเยียนไม่ให้อภัย “ นั่นเป็นเพราะความดื้อรั้นของคุณปูฉันว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่คนจะไม่มีวันตาย แต่ด้วยอายุของคุณปูเขาสามารถเลือกที่จะพิจารณาเฉพาะเรื่องนี้ในอีกสี่ถึงแปดปีเท่านั้น ถ้าคนไข้ทุกคนเป็นเหมือนนักวิชาการดูและลากหัวหน้าศัลยแพทย์ไปดูที่คอลเลกชันของเขา เราจะไม่ต้องทําอะไรอีกในวันนี้เราต้องผ่าตัดเดือนละสิบห้าเคสและไม่มีวันพัก… “
ริมฝีปากของหลานชายร่างท้วมสั่นระริกขณะที่เขาพึมพํา“ ฉันขอโทษ”
“ใช่นั่นคือสิ่งที่ฉันพยายามจะบอกคุณ เราทุกคนเป็นปัญญาชนที่นี่ ถ้าคุณมีอะไรจะพูดคุณสามารถพูดได้อย่างที่คุณไม่จําเป็นต้องดุร้ายและตื่นเต้นในตอนนี้”
นี่คือการแสดงออกของหลานชายตัวอ้วน: ///>
นักวิชาการดูรู้สึกตื่นเต้นมากที่เดินดูคอลเลกชันของเขาก่อนที่เขาจะยึดตัวและพูดว่า “คุณไม่พูด ฉันไม่ได้ทํามาสักพักแล้ว … คุณจะพูดอะไรหมอหลิง?”
“ ฉันไม่เข้าใจเลย” หลิงรันไม่ได้เกลียดหินเป็นพิเศษ ท้ายที่สุดพวกเขาทําจากวัสดุที่ค่อนข้างมั่นคง
“ จริงอยู่คุณเด็ก ๆ อาจไม่รู้สึกอะไรกับหินที่ไม่ผ่านการขัดสีเหล่านี้” นักวิชาการดู่พยักหน้าด้วยความรู้
โจวซินเยียนยิ้มและดูการแสดงของเขา เขาคิดว่า “คุณแค่คิดออกหรือเปล่า?”
“ ฉันจะพาพวกคุณไปตามล่าหาสมบัติและของโบราณที่ตลาดจิวเวลรี่ทีหลัง” นักวิชาการปรบมือและดึงดูดความสนใจของทุกคน ” นี่เป็นศูนย์แลกเปลี่ยนอัญมณีที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งในจีนอัน ที่จริงไม่ใช่แค่อัญมณี แต่แร่ธาตุเหล่านี้ทั้งหมดตราบใดที่พวกมันถูกรวบรวมและยังมีคนที่สนใจพวกมันจะถูกขายที่นี่”
หลิงรันมองไปที่นักวิชาการดูแล้วถามว่า “ถ้าเราไม่ไปก็หมายความว่าเราจะกลับไปที่โรงพยาบาลได้ไหม”
“โอ้หมอหลิงคุณไม่ต้องอายกับฉัน คุณสามารถเลือกสิ่งที่คุณต้องการในอีกสักครู่ และฉันจะช่วยพวกคุณตรวจสอบมัน เพียงแค่กวาดผ่านก้อนหินเหล่านั้น พวกคุณก็จะได้รับคุ้มค่ากับเงินเดือนของคุณต่อเดือน “ นักวิชาการดู่ ดึงหลิงรันไปด้วยความกระตือรือร้น
โจวซินเยียนมองขึ้นไปที่โกดังขนาดใหญ่และถามหลานชายร่างท้วม ดังนั้นโชคของคุณปู่ของคุณทั้งหมดขึ้นอยู่กับการไล่หาสมบัติและของเก่าที่ตลาดจิวเวลรี่?”
หลานชายร่างท้วมส่ายหัวเบา ๆ และเสียงของเขาก็เบาลงขณะที่เขากระซิบ “ การเก็บกวาดจากตลาดไม่สามารถเทียบได้กับการมีชีวิตอยู่ได้นานกว่านี้อีกหน่อย”
โจวซินเยียนถึงกับเงียบไป แต่สายตาของเขาจ้องมองอย่างว่างเปล่า
ในตรอกเนื้อแกะมีเพียงร้านค้าเล็กๆที่ใหญ่พอๆกับปากกาแกะ
งานของเจ้านายในร้านเหมือนแกะรออาหาร ปกติพวกเขาจะวนไปรอบๆห้องจนกว่าจะเห็น แขกมาและราวกับว่าพวกเขาเห็นหญ้าแห้งพวกมันจะพุ่งไปข้างหน้าเหมือนฝูงผึ้งและเริ่มส่งเสียงร้อง
หลิงรันไม่ใส่ใจที่จะฟังสิ่งที่พวกเขาพูด
เทียนฉีไม่มีเวลาฟังแล้ว
อย่างไรก็ตามตาของแกะในปากกาเบิกตากว้างเมื่อสังเกตเห็นทั้งสอง
ผู้ชายก็หล่อผู้หญิงก็สวย นอกจากนี้ยังมีสร้อยข้อมือริลชาจต์ไมล์อยู่บนข้อมือของผู้หญิงด้วย ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมเธอถึงต้องนําบอดี้การ์ดไปด้วยไม่อย่างนั้นแค่ฉกนาฬิกาไปเอง ก็เพียงพอแล้วสําหรับคนทั่วไปที่จะใช้ชีวิตได้อย่างไร้กังวล
“บอสคุณช่วยเลือกอะไรดีๆให้หมอหลิงได้ไหมเมื่อเร็วๆนี้คุณมีรายการใหม่อะไรบ้าง นักวิชาการดู่ ไม่สนใจว่ามันคือหินประเภทใดตราบเท่าที่พวกเขาได้รับหินดิบเขาสามารถแสดงทักษะของเขาและเลือกหินบางส่วนได้
เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านธรณีวิทยาในประเทศและเขาเล่นในด้านแร่ธาตุและแร่มาเกือบตลอดกาล ไม่ว่าจะเป็นหยกเฮนเทียนเทียนหวางหรือหินหยก เขาเคยเห็นแร่มากมายมาก่อน เขาไปที่สนามเพื่อมีการประชุมเป็นประจําและจะถูกพาไปเยี่ยมชมฉากที่หายากที่คนทั่วไปจะไม่ได้เห็นสักครั้งในชีวิต เมื่อเขามาที่ร้านขายเครื่องประดับเล็กๆ เขามีความสุขกับการไล่หาอัญมณีมากยิ่งขึ้น
“ คุณช่วยเอาหินดิบราคาถูกมาให้เราเลือกสักสองสามก้อนราคาเท่าไหร่?” นักวิชาการดู่ หยิบหินที่มีสภาพไม่สวยขึ้นมาและถามราคา ดวงตาของเขาเฉียบคมราวกับนกอินทรี
วันนี้เขาต้องการที่จะเลือกก้อนหินที่ดีและมอบให้กับหัวหน้าศัลยแพทย์ของเขา
นักวิชาการดู่ปลอบใจตัวเอง: นี่ไม่ใช่อั่งเปา มันเป็นเพียงท่าทางแสดงความเคารพสําหรับหัวหน้าศัลยแพทย์ที่จะยอมผ่าตัดฉันในวันพรุ่งนี้ นอกจากนี้มันเป็นเงินที่ฉันจะจ่ายเพื่อต่อชีวิตของฉันด้วย
