ตอนที่ 43: โหมดเสน่ห์ที่ปลดล็อคได้แล้ว!
ซิง!
ศพที่สะบักสะบอมของหมาป่าปรากฏขึ้นพร้อมกับแสงสีฟ้าวาบ
“อะไรน่ะ!!!!?”
ทุกคนจ้องไปที่ร่างของหมาป่าเลือดผสมด้วยความงุนงง
หัวของหมาป่าห้อยอยู่ที่คอของมันด้วยเนื้อเยื่อสีแดงคล้ายด้ายเส้นเล็ก ๆ และสามารถมองเห็นรูขนาดเท่ากำปั้นได้ทั่วตัวและเลือดสดยังคงหยดออกมาจากใบหน้าของมัน เห็นได้ชัดว่าหมาป่ากระหายเลือดตัวนี้ได้โดนการทุบ 1 ครั้งก่อนที่มันจะตาย
ทุกคนยังคงจ้องมองไปที่กุสตาฟด้วยความประหลาดใจ
‘เขาต้องเป็นขั้นที่ 3 ของซูลูที่ได้รับการจัดอันดับหรืออาจจะเป็นขั้นที่ 4 ! ‘ พวกเขาได้ข้อสรุปนี้หลังจากที่ได้เห็นร่างของหมาป่า
ตำรวจที่พูดก่อนหน้านั้นเงียบหายไป หลังจากเห็นหลักฐานปรากฏต่อหน้าพวกเขา
ทุกอันดับมี 4 ขั้นตอนและต้องผ่านขั้นตอนเหล่านั้นก่อนที่จะก้าวไปสู่อันดับต่อไป ตอนนี้กุสตาฟอยู่ในอันดับ 1 ของซูลูเท่านั้น แต่ตำรวจเหล่านี้เข้าใจผิดว่าเขาเป็นขั้นที่ 3 ไปแล้ว
สิ่งนี้ทำให้พวกเขาประหลาดใจมาก เพราะพวกเขารู้สึกว่ามีเพียงเด็ก ๆ ที่มีสายเลือดระดับสูงเท่านั้นที่จะสามารถไปถึงขั้นที่ 4 ได้อย่างรวดเร็ว และส่วนนี้ก็จะอยู่ในเมืองมากกว่าอยู่ในชนบท เป็นไปไม่ได้ที่จะพบเลือดผสมที่มีสายเลือดชั้นสูงและคะแนนสูงมากที่นี่
แองจี้เป็นเพียงเกรด C ในพื้นที่ชนบททั้งหมดนี้ นั่นคือเหตุผลที่เธอสามารถสู้กับหมาป่าได้ แม้ว่าเธอจะไม่ได้อยู่ในอันดับซูลูก็ตาม มันเนื่องมาจากความสามารถทางสายเลือดของเธอนั้นเกี่ยวข้องกับความเร็ว เมื่อตอนแองจี้แรกเกิดเธอมีเขาข้างเดียว แต่ต่อมาเธอก็เติบโตขึ้นและเขาอีกอันหนึ่งก็เกิดขึ้นมา และเมื่อเป็นเช่นนั้นเธอก็เร็วขึ้นมากกว่าเดิม เธอไม่ได้อยู่ในอันดับเลือดผสมของซูลู แต่ความเร็วของเธอก็ใกล้เคียงกับของกุสตาฟมาก
‘อุปกรณ์นั้นอยู่ในมือของเขา‘ ผู้หญิงที่บังเอิญเป็นผู้นำสังเกตเห็นปุ่มจัดเก็บข้อมูล
“คุณเข้าเรียนที่โรงเรียนเอชชีลอนเหรอ?” ผู้หญิงคนนั้นได้สอบถาม
“ใช่ มีปัญหาอะไรเหรอครับ?” กุสตาฟตอบ ขณะที่เอาร่างของหมาป่ากลับเข้าไปในอุปกรณ์จัดเก็บของเขา พร้อมกับคำเยาะเย้ยเล็กน้อยที่หลุดออกจากปาก
‘ตอนนี้ก็สมเหตุสมผลแล้ว‘ เธอคิดภายในใจ
โรงเรียนเอชชีลอนเป็นที่รู้กันว่าดีที่สุดในการเลี้ยงพวกเลือดผสมและยังมีเด็กที่มีคะแนนสูงมากมายอยู่ที่นั่นอีกด้วย ถ้าเป็นโรงเรียนอื่นในเมือง เธอก็คงไม่เชื่อ แต่กับโรงเอชชีลอนที่ได้รับการกล่าวขานว่ามีนักเรียนที่ดีที่สุดและมีศักยภาพมากที่สุดแล้วนั่นก็เป็นไปได้
เธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้กุสตาฟเป็นแค่เกรด E + เท่านั้น…
เจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ ก็คิดว่ามันสมเหตุสมผลเช่นกัน
“ ฉันคือเจ้าหน้าที่เบ็ตตี้และพวกนี้คือลูกน้องของฉัน” ในที่สุดผู้หญิงคนนั้นก็แนะนำตัวและเอื้อมมือไปจับกุสตาฟ
กุสตาฟจับมือกลับไปและหันไปด้านข้างเพื่อออกไป
“ไปกันเถอะแองจี้” เขาพูดขณะที่เดินไปข้างหน้า
“กรุณารอสักครู่ คุณจะอนุญาตให้เรานำศพของหมาป่าไปตรวจสอบหรือไม่” เจ้าหน้าที่เบ็ตตี้ถาม
“ ไม่!” กุสตาฟตอบโดยไม่หันกลับไปมอง
แองจี้เดินตามมาข้างๆเขาและจ้องไปที่ใบหน้าด้านข้างของเขาเป็นครั้งคราว
เธอรู้สึกได้ว่ากุสตาฟไม่ชอบอยู่ใกล้ ๆ ผู้คนมากๆและมันก็รบกวนเขา แต่เธอไม่อยากก้าวก่าย เธอจึงได้แค่ตัดสินใจที่จะไม่ถามอะไรมากในตอนนี้
“ ไอ้หยิ่งผยองนั่น คือสิ่งที่พวกเขาในโรงเรียนนั่นทุกคนเป็น” ชายคนหนึ่งเปล่งเสียงออกมาจากด้านข้าง ขณะที่ดูกุสตาฟจากไปพร้อมกับแองจี้
สิ่งนี้ทำให้พวกเขาเชื่อว่ากุสตาฟเป็นนักเรียนของโรงเรียนเอชชีลอนอย่างแท้จริงตามที่กล่าวกันว่าเด็กของโรงเรียนเอชชีลอนมักจะหยิ่งจองหอง
“ เราไม่สามารถทำอะไรได้เลย เพราะเขาฆ่ามันเองกับมือนี่” เจ้าหน้าที่เบ็ตตี้กล่าว
“ ฉันหวังว่าฉันจะมีพลังขนาดนั้นได้ โดยไม่ต้องใช้เครื่องมือพวกนี้” ชายคนหนึ่งถอนหายใจด้วยความไม่พอใจและชื่นชมกุสตาฟ ในขณะที่เขาจ้องมองไปที่กุสตาฟที่กำลังจากไป
“เกิดอะไรขึ้นกับสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ในปัจจุบันกันนะหัวหน้า ฉันสงสัยว่าพวกมันเข้ามาได้อย่างไร” ชายที่มีโครงร่างผอมพูด
“ไม่มีใครรู้ HQ จะไม่ส่งกองทหารมาทำงานด้วยและเราจะต้องทำการสอบสวนอย่างเหมาะสม เนื่องจากสถานที่แห่งนี้เกิดขึ้นในพื้นที่ชนบท ดังนั้นมันจึ้งควรเป็นงานของ MBO แต่ไอ้พวกนั้นจะไม่มารบกวนพวกเราและคงไม่มาปรากฎตัวในเหตุการณ์แบบนี้หรอก “เจ้าหน้าที่เบ็ตตี้หยิบบุหรี่ออกมาและจุดไฟขณะที่เธอพูด
พั๊ฟ!
ท่าทางหงุดหงิดของเธอสงบลงเล็กน้อย ขณะที่เธอพ่นควันเล็ก ๆ ออกมาจากปากและรูจมูกของเธอ
“ หัวหน้า เรายังปฏิบัติหน้าที่อยู่” ชายคนหนึ่งเตือนเธอ
“หุบปาก!” เธอพูดแล้วโยนบุหรี่ลงพื้น
“ เรายังต้องจดรายงานแซม ไบรอันและมิกะไปถามเพื่อนบ้านเกี่ยวกับเหตุการณ์นั้น…เฟร็ดและเรนสำรวจพื้นที่นี้” เจ้าหน้าที่เบ็ตตี้แจกจ่ายคำสั่งและเริ่มเดินไปตามทิศทาง ของกุสตาฟและแองจี้
–
กองกำลังตำรวจแตกต่างจาก MBO พวกเขามีหน้าที่ที่แตกต่างกัน MBOจะจัดการกับทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับสายเลือด ในขณะที่กองกำลังตำรวจพร้อมที่จะจัดการกับอาชญากรรมตามปกติ
สิ่งที่เกิดขึ้นในละแวกนี้ ควรจะได้รับการจัดการโดย MBO แต่ละแวกนั้นไม่คิดจะเรียก MBO เพราะมันจะเสียเวลา
MBO เกลียดชังส่วนนี้ของเมืองและเมื่อพูดถึงมอนสเตอร์ที่อ่อนแอเช่นสายพันธุ์ผสมระดับสอง พวกเขาจะเพิกเฉยต่อความรู้สึกที่อยู่ข้างใต้ และพวกเขาจะไม่ลดตัวมาเล่นกับสิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอเช่นนี้
เจ้าหน้าที่ในกองกำลังตำรวจส่วนใหญ่เป็นลูกครึ่งอันดับต่ำ พวกเขาจำนวนมากไม่ได้อยู่ในอันดับซูลู รวมถึงกลุ่มที่มาถึงที่นี่บางคนไม่เคยแม้แต่จะเปลี่ยนสายเลือดของพวกเขาผ่านจุดที่3ได้เลย แต่อุปกรณ์และอาวุธทางเทคโนโลยีของพวกเขาทำขึ้นเพื่อสิ่งนั้น อย่างไรก็ตามกองกำลังตำรวจถูกมองว่าอยู่ในระดับต่ำ เนื่องจากปัจจัยนี้และคนเลือดผสมที่ล้มเหลวส่วนใหญ่มักจะไปทำงานแบบนั้นมากกว่าที่จะพยายามเข้าร่วม MBO
กุสตาฟและแองจี้คุยกันถึงเหตุการณ์ระหว่างทางกลับไปที่ละแวกนั้น และกุสตาฟก็ตระหนักว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดขึ้น
มันเกิดขึ้นมาระยะหนึ่งแล้ว ในบางครั้งสุนัขพันธุ์ผสมจะหาทางข้ามพรมแดนและส่วนนี้ของเมืองก็ต้องทนทุกข์ทรมานจากสิ่งนั้นเสมอ เธอยังเสริมด้วยว่าผู้อยู่อาศัยในบริเวณนี้เสียชีวิตจากเหตุการณ์ดังกล่าวในอดีตมากหลายครั้งแล้ว
สิ่งนี้ทำให้กุสตาฟสงสัยว่าสถานการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นได้อย่างไร โดยที่ประชาชนทั่วไปไม่เคยเห็นข่าวออกอากาศโดยช่องข่าวใด ๆเลย และก็ไม่เคยเห็นข่าวบนแพลตฟอร์มของสื่อใด ๆ
“ พวกเขาไม่ได้ร้องเรียนเจ้าหน้าที่เหรอ สถานการณ์เช่นนี้ถูกกวาดไปใต้พรมได้อย่างไร?” กุสตาฟไม่เข้าใจว่าทำไมสถานการณ์ถึงไม่ได้รับการแก้ไข
แองจี้อธิบายให้เขาฟังว่าสถานการณ์ดังกล่าว เกิดขึ้นเป็นครั้งคราวและเนื่องจากสายพันธุ์ผสมไม่เคยแทรกซึมผ่านขอบเมืองได้ รัฐบาลก็ไม่สนใจ แม้ว่าจะมีคนเสียชีวิต 1 หรือ 2 คนก็ตาม แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสำหรับพวกเขา
กุสตาฟรู้มาตลอดว่าสังคมนั้นแย่มาก ดังนั้นเขาจึงไม่แปลกใจกับเรื่องนี้มากนัก
ต่อมาพวกเขามาถึงละแวกนั้นและทุกที่ก็วุ่นวายอีกครั้ง หลังจากเพื่อนบ้านเห็นว่ากุสตาฟไม่เป็นไร
ตอนนี้มีคนถึง 50 คนในละแวกนั้นมารวมตัวกันรอบอาคารของพวกเขา
ผู้คนเริ่มขอบคุณกุสตาฟที่นำหมาป่าตัวนี้ออกไป
ชายที่กุสตาฟช่วยชีวิตไว้น้ำตาไหลและขอบคุณกุสตาฟ
กุสตาฟยังใหม่กับสถานการณ์แบบนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไร เขาเพียงยิ้มและพยักหน้าให้พวกเขา
คนหนุ่มสาวจำนวนมากที่อายุเท่าเขาแห่กันมารอบ ๆ ตัวเขาและชมเชยเขาด้วยความคารวะ
[โหมดมีเสน่ห์]
ในที่สุดกุสตาฟก็เห็นการแจ้งเตือนที่เขารอคอยมาตลอด 2 เดือนที่ผ่านมาปรากฏในสายตาของเขา
เขาไม่สามารถแสดงออกถึงความรู้สึกในตอนนี้ได้ แต่มันก็ไม่ใช่ความรู้สึกแย่ แต่อย่างใด
จนถึงเวลาประมาณ 4 ทุ่ม ก่อนที่สิ่งต่างๆจะสงบลง….
————————————————————–
