ตอนที่ 75: แผนในการเคลื่อนไหว
2 วันผ่านไปอีกครั้งในพริบตา
ขณะนี้กุสตาฟอยู่ใน Dojo เพื่อพักสมองหลังจากฝึกซ้อมกับครูเอมมี่
เขาและครูเอมมี่นั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้น ขณะคุยกัน
“ครูเอมมี่ ผมอยากจะถามว่าทำไมเราต้องใส่ยูกาตะตอนฝึก?” กุสตาฟกล่าวด้วยรูปลักษณ์ที่น่าทึ่ง
“เธอไม่รู้เกี่ยวกับประวัติของที่นี่เหรอ?” ครูเอมมี่ถามขณะหันไปจ้องหน้าเขา
กุสตาฟส่ายหัวปฏิเสธ
ครูเอมมี่ตัดสินใจอธิบายหลังจากเห็นว่ากุสตาฟไม่รู้เกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้
“ อาคารทั้งหมดนี้เป็นของกลุ่มธุรกิจชื่อ ออคทาเวีย …เป็นกลุ่มธุรกิจที่ร่ำรวยที่สุดแห่งหนึ่งในเมือง” ครูเอมมี่อธิบาย
“กลุ่มนี้เป็นเจ้าของโดยตระกูลที่มีอำนาจ ซึ่งมีต้นกำเนิดมาจากประเทศโบราณที่รู้จักกันในชื่อญี่ปุ่น … ในสมัยก่อนญี่ปุ่นเป็นหนึ่งในประเทศในทวีปโบราณ ชื่อเอเชียที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ชุดยูกาตะนี้เป็นชุดแบบดั้งเดิมที่ มีต้นกำเนิดมาจากที่นั่น … ครอบครัวที่เป็นเจ้าของอาคารแห่งนี้ก็เป็นเจ้าของDojo เช่นกัน พวกเขานำวัฒนธรรมของพวกเขามาใช้ เพื่อที่จะไม่ลืม “ครูเอมมี่สรุปคำอธิบายของเธอ
ตอนนี้กุสตาฟดูมีความเข้าใจ เขารู้เรื่องเกี่ยวกับประเทศโบราณและเป็นส่วนหนึ่งในประวัติศาสตร์ของพวกเขา แล้วดังนั้นคำอธิบายของ ครูเอมมี่ จึงเหมาะสมกับเขาในตอนนี้
“ ครูเอมมี่ … ครอบครัวนั้น คุณมีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเขาไหม?” กุสตาฟถามเพราะมีอะไรบางอย่างกำลังมารบกวนเขาในตอนนี้
เขาสังเกตเห็นว่าครูเอมมี่ได้รับการปฏิบัติด้วยความเคารพที่นี่
มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่พวกเขาจะกลัวและเคารพเธอมากขนาดนั้น ถ้าเธอไม่มีความเกี่ยวข้องกับครอบครัวที่เป็นเจ้าของอาคารหลังนี้
ครูเอมมี่เหล่ตาก่อนตอบ
“ใครจะรู้ ฉันมีความเกี่ยวข้องกับพวกเขาหรือไม่” ครูเอมมี่ยักไหล่และลุกขึ้นยืน
“ ไปฝึกกันต่อเถอะ” ครูเอมมี่กล่าว
กุสตาฟดูมีความสงสัย แต่เขาตัดสินใจที่จะไม่ติดตามเรื่องนี้
เขาลุกขึ้นยืนและฝึกฝนต่อโดยครูเอมมี่
–
อีกวันก็ผ่านไปอีก วันนี้เป็นวันพฤหัสบดี
ตลอด 3 วันที่ผ่านมากุสตาฟไม่ได้ไปที่ห้องฝึก เพื่อเข้าร่วมกับเพื่อนร่วมห้องของเขาเลย
เพื่อนร่วมชั้นยังคงสงสัยในตัวเขา แต่สิ่งที่เขาทำเมื่อวันก่อนเริ่มที่จะเงียบลงไป
พวกเขาตัดสินใจที่จะมุ่งเน้นไปที่งานแลกเปลี่ยนที่กำลังจะเกิดขึ้น
สำหรับแองจี้ กุสตาฟปล่อยให้เธอตามเขามาในการลาดตระเวนยามค่ำคืนในช่วง 2 วันที่ผ่านมา
คืนแรกที่เธอไปร่วมงานกับเขา พ่อและแม่ของเธอออกมาจากอพาร์ตเมนต์ของพวกเขา เพื่อขอร้องให้เขาปกป้องแองจี้ในกรณีฉุกเฉินด้วย
แองจี้รู้สึกเขินอายมากและเธอก็ขอให้พ่อแม่หยุดแต่พวกเขาปฏิเสธ
กุสตาฟพยักหน้าให้พวกเขาและจากไปพร้อมกับแองจี้
เขาไม่ได้กังวลเพราะเขาคำนวณแล้วว่ายังไม่ถึงเวลาที่สัตว์เลือดผสมจะปรากฏขึ้น
เขาจะปล่อยให้แองจี้มากับเขาในคืนที่เขาแน่ใจว่าสัตว์เลือดผสมจะไม่ปรากฏตัวอีกต่อไป
เขาได้ถามครูเอมมี่เกี่ยวกับปรากฏการณ์แปลก ๆ ที่สัตว์เลือดผสมจะข้ามพรมแดนเข้ามา นอกจากนี้เธอยังไม่เข้าใจว่าทำไมหรือเกิดขึ้นได้อย่างไร แต่เธอสัญญากับกุสตาฟว่าเธอจะศึกษาหามันเมื่อเธอมีเวลา
สำหรับตอนนี้ กุสตาฟยังคงต้องปกป้องพื้นที่ใกล้เคียงต่อไป และเขาก็ไม่สนใจเพราะมันนำเงินมาให้เขาด้วย
นอกจากนี้เขายังขายชิ้นส่วนและอวัยวะของสัตว์เลือดผสมอย่างลับๆซึ่งทำให้เขาประหลาดใจด้วยเช่นกัน
กุสตาฟค้นพบเมื่อไม่นานมานี้ ว่าอวัยวะของสัตว์เลือดผสมก็ใช้ทำยาได้เช่นกัน
นอกจากนี้เขายังพบว่า ร้านอาหารบางแห่งปรุงอาหารหรูหราโดยใช้อวัยวะบางส่วนของพวกมัน
–
ในโรงเรียนวันนี้ กุสตาฟอดทนรอวันที่จะสิ้นสุดการเรียนในวันนี้ลง เพราะเขาวางแผนบางอย่างในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา ถึงเวลาแล้วที่จะทำให้แผนการเหล่านั้นดำเนินไปได้
ช่วงหลังของวัน สำหรับนักเรียนชั้นเรียนที่ 3 มักจะใช้เวลาอยู่ในห้องฝึกอบรม
พวกเขาจะฝึกที่นั่นจนถึงวันสิ้นสุด
กริ้งงงง!
เสียงกริ่งดังก้องไปทั่วโรงเรียน
ในที่สุดกิจกรรมของโรงเรียนก็สิ้นสุดลงในวันนี้
นักเรียนชั้นเรียนที่ 3 เริ่มออกมาจากห้องโถงเป็นกลุ่มๆ
แชด! แซด! แซด!
เพื่อนๆ ต่างพากันพูดคุยกันอย่างตื่นเต้น ขณะที่พวกเขาเดินออกไป
โดยเฉพาะนักเรียนตัวสูงสองคนกำลังเดินไปด้วยกัน
คนหนึ่งมีผมสีส้ม ส่วนอีกคนมีผมสีดำ ผมของพวกเขาทั้งสองเป็นแบบยาวประบ่า แต่ค่อนข้างสูง
คนที่มีผมสีส้มสูง 6’2 ฟุต ส่วนอีกคนสูง 6 ฟุต
“ชาร์ล วันนี้เราไปที่นั่นกันไหม” คนที่มีผมสีดำถามด้วยรอยยิ้ม
“หุหุ นายพนันได้เลย กอร์ดอน .. เพราะฉันเก็บกดตัวเองมาได้ 1 สัปดาห์แล้ว ด้วยการฝึกฝนที่หนักหน่วงทั้งหมดนี้ ฉันต้องคลายความเครียดที่ถูกกักเก็บมาทั้งหมดนี้ให้ได้!” ชาร์ลตอบด้วยรอยยิ้มซุกซน
“ เฮ้ ใช่ๆ เราควรจะคลายความเครียดที่ถูกกักเก็บมานาน” กอร์ดอนตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็แข็งขึ้น “พูดเพื่อความโล่งใจ ฉันต้องบรรเทาอาการในลำไส้ของฉัน … ฉันต้องไปห้องน้ำก่อน” ใบหน้าของกอร์ดอนบีบขึ้น ขณะที่เขาพูด
“อ๊ะ อีกแล้วเหรอ” ชาร์ลถามด้วยท่าทางหงุดหงิดเล็กน้อย
“ ฉันใช้เวลาไม่นาน รอแปป” กอร์ดอนพูดแล้วหันกลับไปที่ห้องน้ำภายในห้องโถง
“เชอะ ฉันสงสัยว่าเขากินอะไรเข้าไป” ชาร์ลดูโกรธเล็กน้อย ขณะจ้องไปที่กอร์ดอนที่กำลังวิ่งไปที่ห้องโถง
ชาร์ลเดินไปด้านข้างเพื่อรอกอร์ดอน
–
15 นาทีต่อมากอร์ดอนวิ่งจ็อกกิ้งไปทางชาร์ลจากทิศทางของห้องฝึกซ้อม
ใบหน้าของเขาดูโล่งอก
เมื่อเขามาถึงตรงหน้าชาร์ล เขาก็พูดว่า “ไปกันเถอะชาร์ล”
“อืม วันนี้นายแน่ใจแล้วใช่ไหม” ชาร์ลถามด้วยน้ำเสียงกังวลเล็กน้อย
“ฮ่า ๆ ทำไมจะไม่ล่ะ … ฉันจะไม่ยอมแพ้กับความเร่าร้อนสุดเซ็กซี่สำหรับคนทั้งโลกหรอก” กอร์ดอนตอบ
“นอกจากนี้เราต้องปลดปล่อยความเครียด ที่ถูกกักเก็บจากการฝึกซ้อมที่หนักหน่วงทั้งหมดที่เราได้รับนี่” กอร์ดอนกล่าวเสริม
“อืม เอาล่ะไปกันเถอะ” ชาร์ลพูดแล้วหันกลับมา
พวกเขาเดินไปที่ลานจอดรถและมาถึงหน้ารถสีกำมะหยี่ที่ลอยอยู่
รถมีรูปร่างคล้ายกับรถสปอร์ตเช่น แลมโบกินี่ และ บูคาติ ในสมัยก่อน
ความแตกต่างคือมันลอยอยู่เหนือพื้นและมีเปลวไฟสีขาวพวยพุ่งออกมาจากข้างใต้ มันดูดีกว่าและล้ำยุคมันใหญ่กว่ารถสปอร์ตประเภทนั้น ถึง 3 เท่าสุดท้ายมันก็เร็วกว่าอย่างน้อย 10 เท่า
มีคนขับรถรอพวกเขาอยู่แล้ว
เขาโค้งคำนับให้ทั้ง 2 คนอย่างสุภาพก่อนที่พวกเขาจะเข้าไป
คนขับได้เข้าไปและสตาร์ทรถ
ซึ้ม!
เสียงของเครื่องยนต์นุ่มนวลและผ่อนคลายมันฟังสบายหู
สวี้!
มันออกตัวด้วยความเร็วเป็นระยะ
