ตอนที่ 64: การลักพาตัวสำเร็จ
เสียงนั้นฟังดูคุ้นเคยสำหรับเขาจริงๆ
บุคคลนั้นปรากฏตัวขึ้นข้างหลังเขาเกือบจะในทันที
ใบหน้าของกุสตาฟมืดลง ‘ฉันไม่รู้สึกถึงการเดินของเขา แม้ว่าเขาจะอยู่ในขอบเขตการรับรู้ของฉันก็ตาม’
“เพื่อสภาพที่ดีของคุณ คุณไม่ควรขยับตัว” บุคคลนั้นพูดอีกครั้ง
‘นี่คือผู้ชายคนเดียวกันจากป่านั่น?’ กุสตาฟคิด
ตอนนี้กุสตาฟไม่ได้อ่อนแออย่างที่เคยเป็น เขาก็สัมผัสได้ว่าคนคนนี้อันตรายแค่ไหน
ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่า ถ้าระบบนั่นไม่เทเลพอร์ตเขากลับบ้าน มันไม่มีทางที่เขาจะหนีไปได้
[เปิดใช้งาน การวิ่ง แล้ว]
กุสตาฟไม่เสียเวลาในการเปิดใช้งานการวิ่ง
เขาไม่ต้องคิดเรื่องนี้ซ้ำสองอีก
ทั้งหมดความรู้สึกของเขาบอกเขาในตอนนี้คือ “วิ่ง!”
กุสตาฟข้ามไปกว่า 150 ฟุตในการเคลื่อนไหวครั้งเดียว หลังจากก้าวไปข้างหน้า
ลมพัดอย่างรุนแรง ขณะที่ร่างของเขาพุ่งไปฝั่งตรงข้ามถนน
แทนที่จะวิ่งไปยังพื้นที่ใกล้เคียงเขากำลังวิ่งไปยังที่ที่เขาจากมา
กุสตาฟหันคอไปรอบ ๆ เพื่อมองย้อนกลับไป ในขณะที่เขาข้ามไป 200 ฟุต
“เอ่อ?” ทันทีที่หันหลังกลับ
เขาเห็นฝ่ามือปกคลุมทั้งเส้นสายตาของเขา
“ คราวนี้ฉันจะต้องจับนายไปให้ได้!” เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อการมองเห็นของกุสตาฟถูกปิดกั้นอย่างสมบูรณ์
ควับ!
มันเร็วเกินไปสำหรับเขา แม้ว่าตอนนี้เขากำลังใช้การวิ่งอยู่ แต่คน ๆ นี้ก็เร็วขึ้น 10 เท่า
ก่อนที่กุสตาฟจะตอบสนองต่อการยึดเกาะร่างกายของเขา กุสตาฟก็ก็ถูกยกขึ้นกลางอากาศ
“ อย่าว่าฉันเลยนะที่ทำแบบนี้ … นายเป็นเด็กที่ไม่เชื่อฟังเอง!”
คำพูดเหล่านั้นลอยเข้ามาในหูของเขา ก่อนที่เขาจะรู้สึกว่าร่างกายของเขาร่วงหล่นลงมาอย่างรวดเร็ว
ปัง
ศีรษะของเขากระแทกเข้ากับพื้นผิวที่แข็งมากทำให้เขาสลบไปทันที
คนที่ทำให้กุสตาฟเป็นแบบนั้นได้คว้ากุสตาฟแล้วยกหัวขึ้น
บนถนนสามารถเห็นชายในชุดบอดี้สูทสีดำรัดรูปและหน้ากากสีเขียวครึ่งหน้า กำลังอุ้มเด็กชายขึ้นจากพื้น
พื้นมีรอยแตกทั่วพื้นผิวและสามารถมองเห็นแอ่งเลือดเล็ก ๆ ตรงกลางรอยแตกนั้นได้
ขณะนี้ชายคนนี้กำลังจับกุสตาฟที่มีเลือดเปรอะเปื้อนไปทั่วใบหน้าและเลือดยังคงไหลลงมาที่ศีรษะของเขา
ตาของเขาถูกปิดและแขนของเขาอยู่ที่ข้างลำตัวทั้งสองข้างโดยไม่ได้เคลื่อนไหวใด ๆ
เห็นได้ชัดว่าเขาหมดสติไปแล้ว
‘ฉันใช้พลังมากเกินไปหรือเปล่า?’ ชายคนนั้นคิดพลางเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่เขาจ้องมองไปที่กุสตาฟ และในขณะที่ยังยกเขาขึ้นเหนือพื้น
เขารู้สึกถึงความเร่งรีบและต้องการทำสิ่งต่างๆให้เสร็จโดยเร็วที่สุด
‘เราจะรักษาเขาด้วยยารักษา … ได้เวลาออกไปจากที่นี่แล้ว’ หลังจากที่เขาได้ข้อสรุปนี้ เขาก็กดปุ่มสีเขียวที่ด้านซ้ายของศีรษะของเขา
ขณะนี้ผู้คนบนถนนต่างประหลาดใจเมื่อเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น
พวกเขาเห็นเพียงแค่ตอนที่ทั้งคู่โผล่ออกมาจากอากาศอันเบาบาง เนื่องจากความเร็วของพวกเขาและก่อนที่พวกเขาจะรู้ว่าศีรษะของเด็กชายกระแทกลงบนพื้นแข็ง พวกเขาทั้งคู่ก็หายไปแล้ว
รถสีดำที่มีความยาวคล้ายกับรถลีมูซีนขับเข้ามาบนถนนกลางอากาศและหยุดลงก่อนที่ชายคนนั้นจะจับกุสตาฟไป
ประตูเปิดขึ้นและเขาก็โยนกุสตาฟเข้าไปก่อนที่จะเข้าไป
เฟี้ยว!
รถคันดังกล่าวลุกโชนอยู่ฝั่งตรงข้ามถนน หลังจากที่เลี้ยวเข้ามา
ในไม่กี่วินาทีพวกเขาก็อยู่นอกสายตาฝูงชนแล้ว
แชะ! แชะ! แชะ!
-“เกิดอะไรขึ้น?”
– “เด็กผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?”
– “เขาดูคุ้นเคย แต่ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป ฉันไม่สามารถสังเกตเห็นเขาได้ชัดเจนนัก!”
– “เราต้องโทรหาตำรวจ!”
ตอนนี้สามารถได้ยินเสียงของผู้คนที่มาเห็นที่เกิดเหตุได้ชัดเจน
แท้จริงแล้วไม่มีใครอยู่ใกล้กว่า 500 ฟุตจากจุดเกิดเหตุ
นอกจากนั้นยังใช้เวลาไม่ถึง 1 นาทีก่อนที่ฉากนั้นจะจบลง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถเห็นใบหน้าของกุสตาฟได้ชัดมากนัด
ถนนสายนี้ห่างจากที่ตั้งของอพาร์ทเมนต์ของกุสตาฟเพียง 2 ถนน ดังนั้นจึงเป็นจุดที่เขาจะต้องปกป้องในตอนกลางคืน
ถ้าพวกเขาเห็นกุสตาฟได้ชัดเจน พวกเขาก็จะจำกุสตาฟได้
******
– 30 นาทีต่อมา
ภายในห้องที่มีแสงสลัวมีคนถูกจับมัดไว้กับเก้าอี้ตัวยาวคล้ายเตียง
ผ้าคลุมสีดำวางอยู่บนศีรษะของบุคคลนี้และมือที่มีโลหะที่ยื่นออกมาจากเก้าอี้มันมีลักษณะคล้ายเตียงเอาไว้จับตัวบุคคลนั้นไว้อย่างแน่นหนา เพื่อป้องกันไม่ให้เขามีโอกาสหลบหนี
ที่มุมซ้ายของห้องชาย 2 คนในชุดรัดรูปสีดำยืนอยู่คนละฝั่งตรงข้ามกัน
ดูเหมือนพวกเขากำลังสนทนากันอยู่และชายที่สวมหน้ากากครึ่งใบหน้าสีเขียวก็กำลังถือหมวกกันน็อกสีม่วงและสีน้ำเงินอยู่
หมวกนี้มีหินสีน้ำฝังอยู่ทั่วพื้นผิว ซึ่งมันกำลังแตกด้วยกระแสไฟฟ้า
“ เราไม่สามารถเสียเวลาในการฉายภาพและดูความทรงจำของเขาได้ เรื่องนั้นมันเกิดขึ้นเมื่อ 3 เดือนที่แล้ว” ชายในหน้ากากสีเขียวพูดด้วยน้ำเสียงที่เร่งรีบ
“บอสเอเดน ฉันแนะนำได้แค่ให้เราใช้ฟังก์ชันบังคับให้เขาพูดความจริงและถามคำถามที่เฉพาะเจาะจงกับเขา เพื่อให้การสอบสวนของเราเร็วขึ้น!” ชายอีกคนแนะนำ
“ไปกันเถอะ เราไม่มีเวลาที่จะเรียงลำดับความทรงจำของเขา … เราจะถามคำถามที่เฉพาะเจาะจงเกี่ยวกับวันนั้นเดี๋ยวนี้! แม้ว่าเขาอาจจะกลายเป็นผัก เนื่องจากอายุยังน้อย แต่เราก็ต้องเสี่ยง มัน … ไม่ว่าผู้หญิงคนนี้จะมีพลังมากแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถสืบได้ว่าใครทำให้เด็กคนนี้กลายเป็นผักแบบนั้นได้! ” ชายที่มีหน้ากากสีเขียว ซึ่งรู้จักกันในชื่อเอเดนเห็นด้วย
หลังจากสรุปแล้วพวกเขาก็เดินไปหาคนที่ถูกมัดอยู่บนเก้าอี้
หลังจากมาถึงตรงหน้ากุสตาฟ เอเดนก็คว้าเสื้อผ้าของกุสตาฟและดึงมันออก เผยให้เห็นใบหน้าของเด็กวัยรุ่นผมบลอนด์
เด็กวัยรุ่นที่เห็นได้ชัดว่าเขาจ้องมองชายคนนั้นด้วยสายตาเย็นชาอยู่
“ตอนนี้คุณตื่นแล้วสินะ ดูเหมือนว่ายารักษาจะใช้ได้ดี … ถ้าคุณทำตามที่ฉันบอกและไม่วิ่งหนี ฉันก็ไม่ต้องเปิดกะโหลกของคุณออกแบบนี้หรอก!” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่ขมขื่นเล็กน้อย
“คุณเป็นใครและคุณต้องการอะไร ทำไมคุณตามฉันมา ทำไมคุณถึงบุกเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของฉัน” กุสตาฟโยนคำถามไปที่ชายคนนั้นด้วยท่าทางโกรธเคือง
“ คุณไม่จำเป็นต้องรู้ว่าฉันเป็นใคร … ทั้งหมดที่ฉันต้องการคือให้คุณบอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อ 3 เดือนก่อนในพื้นที่ภูเขาของป่านั้น … ฉันแน่ใจว่าคุณจำฉันได้แล้วตั้งแต่วันนั้น … ” เอเดนพูดในขณะที่ก้มลงเพื่อจ้องไปที่ดวงตาของกุสตาฟ
“ตอนนี้บอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้นกับภูเขานั่น ไม่มีทางที่คุณจะไม่ได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ตั้งแต่คุณอยู่ในชุดนักเรียนนั่น หมายความว่าคุณอยู่ที่นั่นทั้งคืน … โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากที่ฉันพบว่าที่อยู่ของคุณอยู่ไกล สถานที่นั้นนัก … ฉันไม่สนใจด้วยซ้ำว่าคุณหลบเลี่ยงฉันได้อย่างไรในช่วง 3 เดือนนี้ ทั้งหมดที่ฉันอยากรู้ก็คือ … เกิดอะไรขึ้นในเขตภูเขานั้น? ” เอเดนจ้องมองกุสตาฟอย่างตั้งใจ ขณะที่เขาตั้งคำถาม
กุสตาฟจ้องกลับมาที่เขา 2-3 วินาทีก่อนที่จะพูด
“ฉัน…ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับภูเขา” กุสตาฟพูดด้วยความมั่นใจ
“ทำไมต้องลักพาตัวฉัน ในเมื่อคุณควรเรียกหมอโรควิทยามาสอบสวนฉันแทน” กุสตาฟถามด้วยสีหน้าหงุดหงิด
“โอ้ คุณไม่ได้ตั้งใจที่จะตอบฉันสินะ จนกว่าฉันจะสวมสิ่งนี้ให้ … ” เอเดนตอบพร้อมกับยกหมวกนิรภัยขึ้น
“นั่นคืออะไร?” ทันใดนั้นกุสตาฟก็เริ่มระวัง เมื่อเห็นหมวกกันน็อคที่มีไฟฟ้าอยู่ด้านบนของมัน
