ตอนที่ 96: การแลกเปลี่ยนความรู้
“ขอต้อนรับทุกท่านสู่โรงเรียนมัธยม เมือง เอทรียม! การแลกเปลี่ยนความรู้จะเริ่มขึ้นในไม่กี่นาที!”
เสียงดังก้องไปทั่วห้องโถง
นักเรียนจ้องมองที่กลางห้องโถง
ห้องโถงถูกจัดวางให้เวทีใหญ่อยู่ตรงกลาง
ข้างๆ กันเป็นแท่นที่นั่งแบบโปร่งแสง ซึ่งดูเหมือนเครื่องจำลอง
ด้านบนมีฉากกั้นขนาดใหญ่ห้อยลงมาจากเพดาน
ที่นั่งบนโพเดียมที่ 2 ถูกจัดเรียงในรูปแบบวงกลม
บุคคลบนเวทีได้แนะนำโรงเรียนเอเทรียม แก่ผู้ชมและพูดสัก2-3นาทีว่าจะมีการแลกเปลี่ยนความรู้อย่างไร
ผู้เข้าร่วมจากโรงเรียนจะถามคำถามและนักเรียนที่เหลือจะคิดคำตอบ
พวกเขาจะตอบคำถามด้วยวิธีพรรณนามากที่สุด ถ้าตอบถูกจะได้ 5 คะแนน
หากไม่มีใครตอบคำถามได้ ผู้เข้าร่วมที่ถามคำถามจะต้องอธิบาย ถ้าสิ่งนั้นเกิดขึ้น 5 คะแนนจะส่งไปที่พวกเขา
ตามกฎแล้วสามารถตั้งคำถามจากหัวข้อใดก็ได้
มันจะเวียนไปทีละรอบ ผู้เข้าร่วม 3 คนเป็นตัวแทนของโรงเรียน แต่มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถถามคำถามได้ จนกว่าจะถึงคราวของพวกเขาอีกครั้ง
มันจะหมุนเวียนจากโรงเรียนหนึ่งไปยังอีกโรงเรียนหนึ่ง
กฎอีกข้อหนึ่งคือคำถามที่ตั้งไว้ไม่สามารถผ่านความยากระดับมัธยมศึกษาตอนปลายได้
หน้าจอด้านบนถูกตั้งโปรแกรมให้แสดงคำถามที่นักเรียนถาม ให้คะแนนระดับความยาก และวิเคราะห์คำอธิบายของนักเรียน
“ตอนนี้ฉันจะเรียกชื่อโรงเรียนแต่ละโรงเรียนและนักเรียนที่เป็นตัวแทนของพวกเขา!”
คนที่อยู่บนเวทีตอนนี้คือรองอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนมัธยมเมืองเอเทรียม
“เมื่อคุณได้ยินชื่อของคุณโปรด มาที่เวทีและนั่งบนที่นั่งที่จองไว้สำหรับคุณ!”
“ฟารูโกะ เอเดรียส , เพตรา เจนกิ้น และ เบรนด้า ซาเรียล จาก โรงเรียนเชอริล!” รองอธิการบดีเรียกพวกเขามา
จากภายในฝูงชน นักเรียน 3 คนในชุดนักเรียนสีขาวและสีม่วงเดินไปที่เวที 2 คนเป็นผู้หญิง คนหนึ่งเป็นผู้ชาย
ครูใหญ่เริ่มเรียกชื่อต่อไปหลังจากที่นักเรียนชุดแรกนั่งลงแล้ว
“อาร์ดิมี แอนเนลล์, ฟรีเออร์ เอเสเคียล และจอห์นสัน เอเดรียน จาก โรงเรียนแบร์บุลเล็ท!”
นักเรียน 3 คนในชุดเครื่องแบบสีเขียวและสีน้ำเงินเดินไปที่เวทีหลังจากที่รองอาจารย์ใหญ่เรียกออกมา
นี่คือวิธีที่นักเรียนถูกเรียกออกมาในอีก 10 นาทีข้างหน้า
โรงเรียนอีเกิ้ลวิงค์!
โรงเรียนรีเฟล็กชั่น!
โรงเรียนเมาท์อีฟ!
โรงเรียนแบร์บุลเล็ท!
โรงเรียนเชอริล!
โรงเรียนแบล็คร็อค!
ในที่สุดก็ถึงตาของโรงเรียนเอชชีลอน
“มัลทิด้า อาแวน, เดรโก เติร์ก และกุสตาฟ ออสโลฟ จาก โรงเรียนเอชชีลอน” รองอาจารย์ใหญ่เรียก
กุสตาฟดูสับสนเมื่อได้ยินชื่อของเขา
‘ทำไมชื่อของฉันถึงถูกเรียก?’ เขาสังเกตสภาพแวดล้อมของเขาและสังเกตว่าเพื่อนร่วมชั้นของเขาดูสับสนเหมือนกัน
แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่ากุสตาฟมีพรสวรรค์ด้านวิชาการมากกว่าที่เป็นอยู่ แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่ากุสตาฟจะถูกเลือกโดยครูใหญ่
มัลทิด้าลุกขึ้นยืนเมื่อมีคนเรียกชื่อของเธอ แต่เธอหยุดฝีเท้าเมื่อได้ยินชื่อกุสตาฟและหันกลับมา
“งั้นเราไปกันเลยไหม” เธอเสนอ
“ฉันไม่ไป เธอไปเถอะ” กุสตาฟพูดขณะนั่งอยู่ในท่าเดิม
แองจี้นั่งอยู่ทางขวาของกุสตาฟตลอดเวลา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมกุสตาฟไม่สนใจที่จะเป็นตัวแทนโรงเรียนของเขา
“กุสตาฟ นายจะไม่ไปเหรอ” เธอถามด้วยสีหน้าสับสน
“ฉันไม่สนใจ” กุสตาฟตอบขณะจ้องมองไปยังเวทีแรกที่บุคคลสำคัญนั่งอยู่
อาจารย์ใหญ่เออร์วินจ้องมองเขาจากที่นั่นด้วยท่าทางประหม่า
มัลทิด้าสังเกตเห็นสีหน้าไม่ใส่ใจของกุสตาฟและหันกลับมาเดินตรงไปยังเวที
กุสตาฟสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนที่แขนเสื้อและดึงกระดุมสีน้ำเงินออกจากบริเวณแขนเสื้อก่อนจะวางลงที่ด้านข้างๆหน้าผาก
“ครับ ครูเอมมี่?” กุสตาฟพูดด้วยสายตาที่ตรงไปตรงมา
“มีเหตุผลดีๆ ไหมว่าทำไมครูถึงโทรมาหาผม” เขาพูดอีกครั้ง
“ผมจะผิดข้อตกลงน่ะสิ”
“อืม ข้อตกลงดูยุติธรรม นอกจากนี้ เขาแค่ขอให้ผมเข้าร่วมเท่านั้น”
“สิ่งนี้ขัดขวางข้อตกลงของเราในทางใดทางหนึ่งหรือไม่ล่ะครับ ”
“ไม่เหรอครับ?”
“ก็ได้ครับ”
กุสตาฟวางสายกับครูเอมมี่หลังจากผ่านไป 2 นาที
ในเวลานี้ นักเรียนที่เข้าร่วมจากโรงเรียนทั้งหมดในปัจจุบัน ถูกเรียกตัวออกไปอย่างสมบูรณ์ รวมทั้งโรงเรียนมัธยมของเมืองเอเทรียมด้วย
พวกเขาสงสัยว่าทำไมที่นั่งที่ 3 ของโรงเรียนเอชชีลอนยังขาดคนอยู่
แซ่ด! แซ่ด! แซ่ด!
ห้องโถงมีเสียงดังเนื่องจากการที่จู่ๆ กุสตาฟก็ลุกขึ้นจากตำแหน่งที่นั่งและเริ่มเดินไปทางด้านหน้า
ฝูงชนที่ส่งเสียงดังก็เงียบลงและทุกคนก็หันมามองเขา
กุสตาฟไม่สนใจแม้แต่หน้าตาของทุกคน เขายังคงเดินไปยังบันไดแต่ละขั้นอย่างสง่างาม
ทุกคนคิดว่าเขาเป็นคนที่ไม่ออกมาก่อนหน้านี้
กุสตาฟเดินขึ้นไปบนเวทีด้วยท่าทางที่ไม่ถูกรบกวนและนั่งบนที่นั่งที่ 3 ที่สงวนไว้สำหรับโรงเรียนเอชชีลอน
มัลทิด้าอยู่ตรงกลาง ขณะที่นักเรียนชายอีกคนนั่งอยู่ที่เบาะแรก
ที่นั่งทั้ง 3 ถูกวางเคียงข้างกันและมีแผงกระจกทรงกลมอยู่ด้านหน้าผู้เข้าร่วม
“อย่างที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ การหมุนเวียนจะขึ้นอยู่กับการนับ” รองอาจารย์ใหญ่กล่าวอีกครั้ง
บนแผงกระจก ตัวเลขต่างๆ สว่างขึ้นบนพื้นผิว
แผงกระจกของ เอชชีลอน มีหมายเลข 4 ซึ่งหมายความว่าพวกเขาจะเป็นคนที่ 4 ที่ถามคำถาม
“เริ่มการแลกเปลี่ยนความรู้ได้” รองอาจารย์ใหญ่พูดแล้วกลับไปนั่งที่ของตน
ใบหน้าทั้ง 3 ปรากฏขึ้นบนหน้าจอขนาดใหญ่ในขณะนี้
โรงเรียนแรกที่จะถามคำถามคือโรงเรียนเชอริล
หญิงสาวที่อยู่ตรงกลางลุกขึ้นยืนพูด
“การอภิปรายครั้งแรกของเราจะเกี่ยวกับกฎแห่งการสำรวจแรงโน้มถ่วง” เธอกล่าว
“ถ้ายานอวกาศถูกดึงเข้าไปในรูหนอนระดับ 27 แนวปฏิบัติที่ดีที่สุดสำหรับกัปตันคืออะไร” เธอถาม
หน้าจอด้านบนฉายคำถามและระดับความยาก ระดับความยากไม่สูงกว่าระดับมัธยมปลาย
ปุ่มเรืองแสงสีแดงปรากฏขึ้นบนแผงของโรงเรียนทุกแห่ง โรงเรียนแรกที่แตะแผงจะได้รับอนุญาตให้ตอบก่อน
‘หึ นี่ยังเป็นคำถามอยู่รึเปล่า?’ กุสตาฟหัวเราะเยาะภายในใจแต่เขาไม่ได้ทำอะไรเลย
บี๊บ!
โรงเรียนแรกที่แตะมันคือ แบร์บุลเล็ท พวกเขาเร็วพอที่จะแตะบนจอสีแดงก่อนคนอื่น
นักเรียนชายคนหนึ่งยืนขึ้นและเริ่มตอบคำถาม
“ความแรงของรูหนอนระดับ 27 สามารถคำนวณได้จากขนาดและแรงดึงดูดที่ปล่อยออกมา นักบินสามารถเลือกที่จะทำการวิเคราะห์ในเสี้ยววินาทีและวัดว่าปริมาณแรงดึงดูดสามารถทำได้หรือไม่…”
นักเรียนชายพูดอยู่หลายนาทีก่อนจะสรุป
“แรงเร่ง เมื่อใช้ความเร็วที่ดึงมาจากถังฉุกเฉินจะปลดปล่อยมัน จากเงื้อมมือของรูหนอน หลังจากปฏิบัติตามขั้นตอนที่กล่าวมาก่อนหน้านี้แล้ว…” หลังจากที่เขาพูดจบ หน้าจอก็วิเคราะห์คำตอบของเขาเป็นเวลา 2-3 วินาทีก่อน ผลลัพธ์ปรากฏบนหน้าจอ
บนหน้าจอตัวอักษรสีเขียวขนาดใหญ่ที่ระบุว่า ‘ถูกต้อง’ ปรากฏขึ้นและตารางปรากฏขึ้นโดยวางเครื่องหมายคะแนน 5 คะแนนไว้หน้าโรงเรียนแบร์บุลเล็ท
ผู้ชมปรบมือและนักเรียนนั่งลงด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
โรงเรียนต่อไปที่ตั้งใจจะเข้าแถวคืออีเกิ้ลวิงค์
นักเรียนหญิงคนหนึ่งยืนขึ้นจากท่ามกลางพวกเขาและพูดถึงหัวข้อตามกลไกก่อนที่จะตั้งท่ากับคำถามของเธอ
คำถามและคำตอบดำเนินไปเป็นเวลาหลายนาทีก่อนที่จะถึงตาของเอชชีลอน
ในช่วง 4 รอบก่อนหน้านี้ Echelon Academy ไม่สามารถตอบคำถามใด ๆ ได้และ กุสตาฟ ไม่ได้พยายามแตะปุ่มสีแดงตั้งแต่เริ่มต้น
เมื่อถึงคราวของเอชชีลอนที่จะถามคำถาม เดรโกลุกขึ้นยืนอย่างกระฉับกระเฉงและตั้งคำถาม
“อนุภาคกำลังเคลื่อนที่เป็นวงกลมและตำแหน่งถูกกำหนดในพิกัดเชิงขั้วเป็น x = Rcosθ, และ y = Rsinθโดยที่ R คือรัศมีของวงกลม และ θอยู่ในหน่วยเรเดียน จากสมการเหล่านี้ได้สมการความเร่งสู่ศูนย์กลาง” หลังจากที่เขาตั้งคำถามเสร็จ เขาก็ยืนด้วยใบหน้าที่ภาคภูมิใจ
ทุกคนเงียบ!
พวกนักเรียนจ้องที่เดรโกรู้สึกเหมือนว่าเขาปัญญาอ่อน
“คำถามฟิสิกส์ธรรมดาเหรอ?” บางคนจากผู้ชมเปล่งเสียงเยาะเย้ย
แม้แต่นักเรียนที่อยู่บนเวทีก็ยังคาดหวังบางอย่างที่เกี่ยวกับเทคนิคมากกว่านี้ แต่พวกเขาก็รู้สึกผิดหวัง
“นี่คือสิ่งที่เอชชีลอนเสนอให้เหรอ?” นี่คือความคิดในใจของพวกเขาส่วนใหญ่
กุสตาฟหัวเราะอยู่ในใจเมื่อเดรโกถามคำถามนี้
ทันทีที่ถามคำถาม เขาได้แก้ปัญหาภายในภายในไม่กี่วินาที เขาสงสัยว่าทำไมอาจารย์ใหญ่ถึงเลือกไอ้งั่งแบบนั้นมา
นักเรียนคนหนึ่งจากโรงเรียนมัธยมเมืองเอเทรียม แตะปุ่มสีแดงและยืนขึ้นเพื่อตอบคำถาม
“โดยไม่สูญเสียความเป็นทั่วไป เราแค่ต้องดูสมการของตำแหน่ง x เนื่องจากเรารู้ว่าความเร่งสู่ศูนย์กลางชี้ไปที่จุดศูนย์กลางของวงกลม ดังนั้น เมื่อ θ = 0 อนุพันธ์อันดับสองของ x…”
นักเรียนอธิบายต่อไปจนหน้าจอด้านบนแสดงว่าเขาตอบคำถามได้สำเร็จ
เดรโกนั่งลงด้วยท่าทางอับอาย
อาจารย์ใหญ่เออร์วินมีความต้องการที่จะเอามือปิดหน้าจากท่านั่งของเขา เขาเริ่มรู้สึกหงุดหงิดหลังจากการที่เขาสังเกตเห็นว่ากุสตาฟนั่งอยู่ที่นั่นด้วยท่าทางที่ไม่รบกวนใครเลย
เขาดูไม่เหมือนว่าเขากังวลกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นและหรือเหมือนว่าเขามีความตั้งใจที่จะมีส่วนร่วม
‘เด็กคนนี้… ทำไมเขาไม่พยายามตอบคำถามเลย’ อาจารย์ใหญ่เออร์วินถามภายในด้วยแววตามืดมนขณะจ้องมองกุสตาฟ
