ตอนที่ 86: การค้นพบเพิ่มเติม
รถเมล์คันอื่นมาถึงแล้ว ทุกคนก็ลงมาตามครูและอาจารย์ใหญ่
ผู้คนในสิ่งแวดล้อมต่างจ้องมองนักเรียนหลายร้อยคนด้วยความประหลาดใจ
พวกเขาให้บรรยากาศที่มีชีวิตชีวาเป็นพิเศษด้วยชุดสีแดงที่พวกเขาสวม
จากใบหน้าที่อ่อนเยาว์ พวกเขาสามารถบอกได้เลยว่าพวกนี้เป็นนักเรียน
นักเรียนเดินไปที่อาคารสูง 300 ชั้นที่อยู่ข้างหน้า
เมื่อพวกเขามาถึงด้านหน้า ชายหนุ่มและหญิงสาวในชุดธุรกิจก็ออกมาจากอาคารเพื่อรับพวกเขา
“เอ่อ คุณเออร์วิน ยินดีต้อนรับสู่เมืองเอเทรียม” ชายคนนั้นเดินไปหาอาจารย์ใหญ่ของสถาบันเอชชีลอน ซึ่งเป็นชายหัวโล้น
พวกเขาจับมือและแลกเปลี่ยนความรื่นรมย์
ชายคนนั้นทักทายครูที่เหลือและโบกมือให้นักเรียนก่อนจะเดินเข้าไปในอาคาร
การตกแต่งภายในนั้นสวยงามและดูเรียบร้อยมาก
ชั้นล่างได้รับการออกแบบให้ดูเหมือนอยู่ในสวนดอกไม้นานาชนิด จริงๆ แล้วสิ่งเหล่านี้เป็นภาพที่ฉายมาจากผนังและพื้น มันไม่ใช่สวนจริงๆ
มีรูปปั้นผู้หญิงที่ทำจากก้อนน้ำแข็งอยู่ตรงกลาง
มันดูเย็นยะเยือกมากจากรูปลักษณ์ของสิ่งต่าง ๆ แต่สภาพแวดล้อมก็อบอุ่น
มองเห็นหญิงสาวสวยในชุดคลุมสีชมพูเคลื่อนไหวไปมา พวกเขาเป็นคนงานที่นี่
สภาพแวดล้อมให้บรรยากาศที่ผ่อนคลาย
นักเรียนถูกให้หยุดอยู่ที่บริเวณแผนกต้อนรับ ก่อนที่พวกเขาจะถูกพาไปที่ชั้น 234
ไม่อนุญาตให้นักเรียนชายและหญิงอยู่ร่วมกัน จึงแบ่งพื้นออกเป็น 2 ส่วน
ครึ่งแรกให้เด็กผู้ชายและครึ่งหลังให้เด็กผู้หญิง
นักเรียน 5 คนจะครอบครอง 1 ห้อง
ห้องถูกแชร์กันและกุสตาฟอยู่ในห้อง 786C พร้อมกับนักเรียนชายอีก 4 คน
กุสตาฟได้รับกุญแจห้องและทั้งสี่ก็เดินตามเขาไป 2 คนทำหน้าไม่เต็มใจ ส่วนอีก 2 คนไม่ได้ใส่ใจ
– “ทำไมอาจารย์ใหญ่ถึงให้กุญแจกับไอ้ถังขยะนี้” หนึ่งในนั้นไม่สามารถค้านได้ แต่พูดออกมาด้วยความไม่พอใจ
“คนงี่เง่ามักจะบ่นในทุกเรื่อง” กุสตาฟพึมพำด้วยท่าทางที่ไม่ใส่ใจ
นักเรียนที่พูดก่อนหน้านี้เป็นเด็กผู้ชายที่มีผมสีเขียวเข้ม เมื่อเขาได้ยินกุสตาฟพูดแบบนั้น ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความรำคาญ แต่ก่อนที่เขาจะทันโต้ตอบ นักเรียนอีกคนที่อยู่ข้างๆ เขาก็จับเขาและส่งสัญญาณตาให้เขา
เขาตัดสินใจที่จะเงียบหลังจากรับสัญญาณ
พวกเขาไปถึงห้องที่ใหญ่และหรูหราพอที่จะจุคนได้ถึง 10 คนหากต้องการ
มีเตียงวางไว้ 5 เตียงใน 5 จุดแยกกัน
2 ทางซ้ายและ 3 ทางขวา
ผนังเป็นหน้าจอที่ใช้งานได้จริงเนื่องจากแสดงภาพดิจิตอลประเภทต่างๆ
หน้าห้องมีระเบียงกว้างมาก
กุสตาฟเลือกเตียงที่อยู่ใกล้กับประตูมากที่สุด ซึ่งบังเอิญอยู่ทางด้านซ้ายและนำสัมภาระออกจากที่เก็บสัมภาระ
เขาวางกระเป๋าลงบนเตียงแล้วหันหลังเดินออกจากห้องไป
2 ชั่วโมงต่อจากนี้ให้นักเรียนไปที่ห้องโถงเอนกประสงค์
ตามคำบอกเล่าของครูใหญ่ นักเรียนคนอื่นๆ ก็จะอยู่ที่นั่นด้วย และครูใหญ่ของโรงเรียนมัธยมปลายในเมืองเอเทรียมจะพูดกับทุกคน
ตอนนี้เป็นเวลาประมาณ 8 โมงเช้า กุสตาฟต้องการทำความคุ้นเคยกับสิ่งแวดล้อมในอีก 2 ชั่วโมงข้างหน้า
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาไปเยือนเมืองอื่น ถ้าเขามีมัคคุเทศก์ เขาก็จะออกจากโรงแรมไปดูที่อื่นแต่เขาไม่มี ดังนั้นเขาก็ยังต้องอยู่ในบริเวณใกล้เคียง
มีสถานที่ต่างๆภายในโรงแรม
สถานที่แห่งหนึ่งที่กุสตาฟไปเยือนก่อนคือด้านป่าภูเขาซึ่งกล่าวกันว่ามีสัตว์แปลกและหายาก
กุสตาฟต้องการใช้สิ่งนี้เป็นรูปแบบการวิจัยเนื่องจากทุกวันนี้มันยากที่จะเห็นสัตว์ทั่วไป
สิ่งมีชีวิตเกือบทั้งหมดบนโลกได้กลายพันธุ์ไปแล้ว
การรวมกันของ สลาคอฟ และมนุษย์ก็เป็นการกลายพันธุ์เช่นกัน
ในช่วงเวลานี้ เขาไม่ได้เป็นเพียงคนเดียวที่เคลื่อนไหวไปรอบๆ บริเวณนี้ นักเรียนคนอื่นๆ บางคนก็ตัดสินใจสำรวจสภาพแวดล้อมด้วย
พื้นที่ป่าเป็นที่ราบสูงชนิดหนึ่งตั้งอยู่ทางด้านตะวันออกของบริเวณโดยรอบโรงแรม
กุสตาฟไปพร้อมกับกลุ่ม เพราะว่าตามระเบียบการของสถานที่นั้นไม่อนุญาติให้เดินตามลำพัง
เกือบ 2 ชั่วโมงต่อมา กุสตาฟกลับมาที่ห้องของเขาบนชั้น 234
“อืม ช้าง เสือ ลิงบาบูน ชิมแปนซี กระรอก… สิ่งมีชีวิตนอกสายเลือดผสมยังมีอยู่อีกมากมาย” กุสตาฟพึมพำเบาๆ ด้วยท่าทางครุ่นคิดขณะยืนอยู่ในลิฟต์
เขาได้เห็นสิ่งมีชีวิตประเภทต่างๆ ในวันนี้ และเขาประหลาดใจที่พบว่ามีสัตว์ทั่วไปมากกว่านั้น เขาคิดว่าสิ่งมีชีวิตทุกชนิดนอกจากมนุษย์ สลาคอฟ เลือดผสม นก และสัตว์ธรรมดาอื่นๆ อีก 2-3 ตัวที่เขาเคยเห็นมาก่อน จะเป็นเลือดผสม
ไม่พบสัตว์เหล่านี้ในเมืองแพลงก์ตอน นั่นคือเหตุผลที่ทำให้เขาประหลาดใจ
เขาออกจากลิฟต์แล้วเดินไปที่ห้องของเขา ห้อง 786C เป็นห้องที่ 23 ทางด้านซ้ายภายในทางเดิน
กุสตาฟมาถึงก่อนถึงห้องของเขาและใช้การจดจำใบหน้าที่ลงทะเบียนไว้ที่นั่นหลังจากเข้ามาก่อนหน้านี้เพื่อเข้าถึง
เขาเดินเข้าไปในห้องซึ่งมีเสียงดังก่อนหน้านี้ แต่เงียบลงเมื่อมาถึง
“หืม?” เขาจ้องไปที่เตียงของเขาและสังเกตเห็นใครบางคนนอนอยู่บนเตียง
“กระเป๋าเดินทางของฉันอยู่ที่ไหน” กุสตาฟถามด้วยสายตาเย็นชา
คนที่นอนอยู่บนเตียงเป็นนักเรียนคนเดียวกับที่ไม่พอใจอาจารย์ใหญ่ที่ให้กุญแจกุสตาฟ
เด็กชายผมสีเขียวชื่อวาลี
“ทำไมไม่มองตรงนั้นล่ะ” วาลีชี้ไปที่บริเวณระเบียง
กุสตาฟเดินตามสายตาของเขาและสังเกตเห็นกระเป๋าสี่เหลี่ยมของเขาวางอยู่ที่นั่น
“แล้วทำไมนายถึงมาอยู่บนเตียงฉันล่ะ” กุสตาฟถามคำถามอื่น
“ฮ่าฮ่า เพราะเตียงนี้เป็นของฉันแล้ว!” วาลีเปล่งเสียงหัวเราะเบา ๆ
นักเรียนที่เหลือก็อยู่บนเตียงเช่นกัน เตียงนอนข้างหนึ่งที่กุสตาฟเลือกนั้นถูกเพื่อนของวาลีครอบครอง ขณะที่อีกสองคนอยู่ทางขวา
มีเพียงเตียงเดียวที่ว่างที่สุดคือเตียงที่ใกล้ระเบียงที่สุด
“อ๋อ เข้าใจแล้ว” กุสตาฟพูดด้วยรอยยิ้มแล้วหันกลับมา
เขาย้ายไปที่ประตูและใช้กุญแจเพื่อล็อคมันเพื่อไม่ให้ใครออกไปได้แม้ว่าพวกเขาจะพยายามใช้การจดจำใบหน้าก็ตาม
คลิก!
ได้ยินเสียงของประตู
กุสตาฟหันกลับมาหลังจากที่เขาล็อกประตูเสร็จ
“แกล็อคประตูทำไม” วาลีถาม
