ตอนที่ 269: ติดกับดัก
“ใกล้แล้ว” เขาพูดในใจก่อนจะปล่อยหอก
กุสตาฟตกลงบนพื้น
พวกเขามาถึงก้นหลุมขนาดใหญ่แล้ว
แม้ว่ากุสตาฟไม่สามารถบอกจํานวนฟุตที่แน่นอนที่พวกเขาลงมาได้ ก่อนที่จะมาถึงที่นี่ แต่เขาประเมินว่ามันเกิน20,000 ฟุต
ซากปรักหักพังใต้ดินมีความลึกอยู่แล้ว ตอนนี้พวกเขากําลังไปถึงจุดที่ลึกกว่าภายในซากปรักหักพังของแคสเกียที่ลึกอยู่แล้ว
กุสตาฟรู้สึกได้ว่าอุณหภูมิที่นี่สูงขึ้น และมีออกซิเจนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
เขาก้าวไปข้างหน้าและหยุด
“ฮะ?” เขามองลงไปหลังจากสังเกตเห็นว่าพื้นรู้สึกแปลกๆ
[ ดวงตาแห่งพระเจ้า เปิดใช้งานแล้ว ]
สายตาของกุสตาฟกลับมีสีสันขึ้นทันทีเมื่อเขาเปิดใช้ดวงตาแห่งพระเจ้าที่ด้านล่างของหลุมดํา
กุสตาฟใช้การรับรู้ตลอดเวลาเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงมองไม่เห็นสภาพแวดล้อมของเขาจริงๆ เขาสัมผัสได้เท่านั้น
เขาตัดสินใจที่จะไม่เปิดใช้งานดวงดาเทพเจ้า ในขณะที่เขากําลังลงมาเพื่อประหยัดพลังงาน แต่ตอนนี้เขาตัดสินใจที่จะเปิดใช้งานเนื่องจากพื้นผิวของพื้นดินรู้สึกแปลก
“หม ทําไมมันดูเหมือนเปลือกหอยล่ะ กุสตาฟสงสัย
ส่วนของพื้นดินที่เขาเหยียบเป็นสีเขียวเข้ม และบางส่วนก็ดูคล้ายกับกระเบื้องโมเสค
มันดูเหมือนกระดองเต่าที่มีสีอื่น และมันครอบคลุมรัศมี 600ฟุต
หินตกลงไปที่พื้นห่างออกไปประมาณพันฟุต ดังนั้นจึงไม่อยู่ในระยะ
กุสตาฟน่าจะศึกษาเรื่องนี้มากกว่านี้ แต่สถานการณ์ปัจจุบันไม่ได้ให้เวลาเขาสําหรับเรื่องนั้น
เมื่อฝนจางลง หลุมอุกกาบาตขนาดเล็กก็สามารถมองเห็นได้อยู่กลางพื้นดิน
ผนังของหลุมทําหน้าที่เป็นเครื่องกีดขวาง ทําให้เกิดพื้นที่ภายใน 10,000 ฟุต
กุสตาฟพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้งทันทีที่เขาสังเกตเห็นก้อนหิน อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าหินจะมีเสถียรภาพในตัวเองแล้ว
ซึ้งๆๆ!
มันส่งคลื่นคล้ายเงินออกมาจากตัวของมัน
กุสตาฟกระโดดขึ้นไป พยายามหลบคลื่นระลอกคลื่น
อย่างไรก็ตาม เมื่อร่างกายของเขาอยู่ห่างออกไปเพียง 10 ฟุต เสียงกรีดร้องแบบเดิมก็ดังก้องอยู่ในหัวของเขา
สีสสสสสสสสสสสสสสส!
กุสตาฟจับศีรษะด้วยความเจ็บปวดขณะที่ร่างของเขาตกลงมา
จากอากาศ
หินส่งคลื่นออกไปอีกครั้ง คราวนี้เป็นสีม่วง
บ่ม!
มันกระแทกเข้าที่กุสตาฟ ทําให้เขาลอยถอยหลัง
กุสตาฟกระแทกหัวของเขาเข้าไปในบริเวณที่เหมือนเปลือกหอยที่เขาเคยลงไปก่อนหน้านี้
เลือดไหลอาบศีรษะ ขณะที่เขาพยายามจะลุกขึ้นยืน
“นายยังไม่รู้ตัวใช่ไหม”
ก้อนหินเปล่งเสียงออกมาขณะค่อยๆลอยไปทางกุสตาฟ
กุสตาฟยืนขึ้นและจ้องไปที่หินด้วยท่าทางดุร้าย ขณะทําความสะอาดลูกปัดเลือดที่กลิ้งลงมาที่ด้านข้างของศีรษะของเขา
“นายพาฉันกลับมาที่จุดเริ่มต้น!”
หินเสริม
“ฮะ?” กุสตาฟสับสนกับคําพูดของมัน เมื่อพื้นที่คล้ายเปลือกหอยที่เขายืนอยู่สว่างขึ้นในทันใด
ครืน!
โครงร่างของลูกศรสีม่วงเรืองแสงปรากฏขึ้นทั่วขอบของพื้นที่คล้ายเปลือกหอย ล้อมรอบกุสตาฟ
พื้นที่ทั้งหมดบนพื้นดินภายในรูนั้นสว่างขึ้น
บริเวณที่คล้ายเปลือกหอยดูเหมือนจะสะท้อนกับหิน ลายรูนบนหินเริ่มเปลี่ยนสี เมื่อเคลื่อนเข้าใกล้บริเวณที่มีลักษณะเหมือนเปลือกหอยมากขึ้น
จากสีทองเป็นสีเงิน และจากสีเงินเป็นสีขาว
ปัจจุบันมันค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด
ครืนๆ!
กุสตาฟพุ่งไปข้างหน้าหลังจากสัมผัสได้ว่าบริเวณนี้เป็นอย่างไร อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาไปถึงขอบของพื้นที่คล้ายเปลือกหอย เขาก็ชนกับบาเรียที่จู่ๆก็ปรากฏขึ้นจากที่ไหนก็ไม่รู้
เขาได้รับความเสียหายย้อนหลัง เนื่องจากการที่บาเรียนั้นล่องหนอีกครั้ง หลังจากที่เขาถูกกระแทกถอยหลังออกไป
” ขอบคุณที่ทําให้เลือดไหลและหยดลงในที่ที่ฉันต้องการ!”
ก้อนหินเปล่งเสียงออกมา เมื่อเข้าใกล้ขอบของบริเวณที่มีลักษณะเหมือนเปลือกหอย
กุสตาฟจ้องมองที่พื้นและสังเกตเห็นว่าเลือดของเขาหยดลงบน บริเวณที่มีลักษณะเหมือนเปลือกหอยจริงๆ
และตอนนี้มันก็ลอยอยู่เหนือพื้นไม่กี่นิ้วกลางบริเวณที่มีลักษณะเหมือนเปลือกหอย
“ตอนนี้การเสียสละสามารถเริ่มต้นได้”
ก้อนหินหัวเราะเบาๆ ขณะพูดด้วยน้ําเสียงแห่งชัยชนะ
กุสตาฟหรี่ตาเมื่อได้ยินดังนั้นก็พุ่งไปข้างหน้า
เขาถูกส่งตัวกลับไปอีกครั้งโดยบาเรียที่มองไม่เห็น
“อืม มันดูไม่ดีเลย” แม้ว่ากุสตาฟรู้ว่าเขาอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่เขาก็ยังสงบและรวบรวม
เขาคิดหาทางออก ในขณะที่ตัดสินใจสนทนากับก้อนหิน
“เสียสละอะไร?” กุสตาฟถาม
“ฮ่าฮ่า นายไม่รู้เหรอ สําหรับฉันที่จะเป็นอิสระ ฉันต้องอาบน้ําในบ่อเลือดของพวกเลือดผสมที่ทรงพลัง!”
“คนอื่นๆ ทั้งหมดที่อยู่ในหลุมนี้ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าอ่อนแอกว่านาย และฉันต้องการโอกาสสูงสุดที่จะประสบความสําเร็จ ดังนั้นฉันจึงเลือกนาย!”
“ดีจริงๆ”
“การเสียสละนี้จะดึงเอาแก่นแท้ของตัวตนของนาย ซึ่งฉันจะดูดซับ! ปลดปล่อยฉันจากเปลือกของฉัน!”
“อิสรภาพของฉันอยู่ใกล้แค่เอื้อม!”
ก้อนหินก็เปล่งเสียงออกมา
“หมายความว่าฉันจะตาย หลังจากทําสิ่งนี้เสร็จแล้ว?” กุสตาฟถามอีกครั้ง
“แน่นอน นายจะต้องตาย! นายจะกลายเป็นโครงที่ว่างเปล่าโดยปราศจากจิตวิญญาณของนาย โดยปกติแล้วนายจะตาย!”
ก้อนหินได้ตอบกลับ
“อ๋อ เข้าใจแล้ว” กุสตาฟพยักหน้าขณะจับคาง
“ทําไมเด็กคนนี้ยังดูสงบเยือกเย็นนัก? เด็กคนอื่นที่อายุของเขาจะบ้าไปแล้วตอนนี้? ก้อนหินนั้นกังวลเกี่ยวกับความสงบของกุสตาฟ
“นายบอกว่าฉันพานายกลับไปที่จุดเริ่มต้น นายหมายความว่าอย่างไร” กุสตาฟถามด้วยความอยากรู้
“ดูสิว่ากําลังวางแผนอะไรอยู่ แต่มันจะไม่เวิร์ค!”
“นายไม่มีทางหนีจากการกักขังนั้น”
หินนั้นพูดออกมาด้วยความสงสัย
“อืม ในเมื่อฉันหนีไม่พ้นและจะต้องตายในที่สุด ทําไมนายไม่บอกฉันเกี่ยวกับมัน อย่างน้อยฉันก็ตายตาหลับ มันจะไม่เลวร้ายเกินไปหรอกเหรอที่ฉันจะไม่ได้เข้าใจบางสิ่งตอนที่ฉันจะต้องตาย ” กุสตาฟกล่าว
“สําหรับคนที่กําลังจะตาย เขาดูสงบเงียบมากเกินไป ก้อนหินคิด แต่แล้วเขาก็เห็นความหมายในคําพูดของกุสตาฟ
“อืม ฉันจะเริ่มจากวิธีที่ฉันมาอยู่ที่นี่” ก้อนหินเปล่งเสียงออกมา
“ฉันเป็นสายพันธุ์วินดรูเอลลาจากดาราจักรดาวเหนือ…”
