Chapter 93 : ฉันอารมณ์เสียมากๆ !!!
เอมี่คิดอยู่ครู่หนึ่ง “หนูอยากได้เปียสองข้าง ส่วนชุดก็เป็นชุดสีม่วงที่มีลายดอกไม้ตรงอกและรองเท้าสีขาว หนูจะดูเหมือนนางฟ้าเห็ดมั้ย ?” เธอถามและมองไปที่แม็กซ์
แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ใช่ หนูจะน่ารักยิ่งกว่านางฟ้าเห็ดซะอีก หนูจะเป็นนางฟ้าจริงๆเลยล่ะ” เขาลุกขึ้นจากเตียง หยิบชุดของเอมี่ออกมาแล้วช่วยเธอแต่งตัว จากนั้นเขาก็ทำผมของเธอให้เป็นเปียสองข้างอย่างชำนาญ หลังจากที่ฝึกซ้อมมาหลายวันเขาก็สามารถทำผมให้เธอได้อย่างคล่องแคล่ว
เอมี่ยังคงชอบผมเปียและไม่แสดงความตั้งใจที่จะเปลี่ยนทรงผมของเธอดังนั้นแม็กซ์จึงไม่มีโอกาสแสดงทักษะการทำผมทรงอื่นๆ
เอมี่สวมรองเท้าสีขาวและหมุนตัว “พ่อ หนูดูสวยมั้ย ?” เธอถามในขณะที่มองแม็กซ์
ดวงตาของแม็กซ์เป็นประกายขึ้นมา “ใช่ หนูเหมือนกับนางฟ้าตัวน้อยเลย” เขาตอบพร้อมกับพยักหน้า เธอน่ารักมากกว่าเอลฟ์ในกล่องเพลงซะอีก
“เหมียว…” ลูกเป็ดขี้เหร่เดินเข้ามาหาเอมี่ มันไถหัวเล็กๆของมันกับน่องของเธอ มันอารมณ์เสียเล็กน้อยเพราะไม่มีใครสนใจเสียงร้องของมัน
“ลูกเป็ดขี้เหร่ ชุดมันจะดูแย่ถ้าแกใส่ แกจะไม่ดูดีขึ้นหรอกนะถึงแม้ว่าแกจะใส่มัน” เธอถอนหายใจแล้วก้มลงอุ้มลูกแมวขึ้นมา
“เหมียว เหมียว…” ลูกเป็ดขี้เหร่ยกอุ้งเท้าขึ้นมาแล้วทำตาโตพร้อมกับร้องออกมา มันพยายามพิสูจน์ความน่ารักของมัน
“ตอนนี้แกดูน่าเกลียดมาก” เอมี่ดันหน้ามันไปด้านข้างอย่างรังเกียจ
“เหมียว…” ลูกแมวเหม่อมองออกไปด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา
แม็กซ์ส่ายหัวและยิ้ม เจ้าของคนอื่นคงจะรู้สึกชอบแมวสีส้มที่ดูน่ารักแบบนี้มาก แต่คงไม่ใช่กับเอมี่ เธอแกล้งมันทุกวันและคิดว่ามันจะกลายเป็นห่านย่างของเธอในอนาคต
แม็กซ์อาบน้ำแปรงฟันแล้วก็ลงบันไดมา ลูกค้าหลายคนกำลังโน้มตัวมาที่หน้าต่างและมองเข้ามาข้างใน ใบหน้าของพวกเขาสดใสขึ้นมาทันทีเมื่อพวกเขาเห็นแม็กซ์ จากนั้นเสียงเคาะก็ดังขึ้น
แม็กซ์ขมวดคิ้ว “ระบบ นายมีมู่ลี่มั้ย ?” เขารู้สึกว่าเขาต้องปิดหน้าต่างเอาไว้ในช่วงเวลาปิด การมองดูของพวกเขาทำให้เขารู้สึกอึดอัด
“ตอนนี้คุณยังไม่มีสิทธิ์ที่จะปรับเปลี่ยนเค้าโครงของร้านอาหาร” ระบบพูดอย่างเคร่งขรึม “คุณจะต้องอัพเกรดร้านอาหารเป็นระดับ 2 ก่อน จากนั้นฉันจะติดผ้าม่ายให้คุณฟรี”
“วัดขนาดของหน้าต่างที่สูงตั้งแต่เพดานจนถึงพื้นให้ฉันด้วยนะ” แม็กซ์พูดอย่างสงบ
“มันยาว 6.5 เมตรและสูง 3.6 เมตร” ระบบตอบอย่างรวดเร็ว
แม็กซ์พยักหน้า “’งั้นฉันอยากได้มู่ลี่ที่มีขนาดเหมาะสมกับหน้าต่างและเครื่องมือในการวางสาย”
“ฉันจะพูดอีกครั้ง : ตอนนี้คุณยังไม่มีสิทธิ์สั่งให้ฉันปรับเปลี่ยนเค้าโครงของร้านอาหาร” ระบบพูดอย่างจริงจัง
“ฉันไปขอให้นายปรับเปลี่ยนร้านอาหารให้ฉันตอนไหนกัน ? ฉันแค่ต้องการซื้อมัน ไม่ต้องสนใจหรอก นายเป็นระบบเทพเชฟที่มีเกียรติไม่ใช่เหรอ ?” แม็กซ์พูดเหน็บแนมปากและเบะปาก
“…” จุดมากมายปรากฏขึ้นมาเป็นแถวในหัวของแม็กซ์ จากนั้นมันก็พูดอย่างเคร่งขรึม “ฉันเป็นระบบที่น่านับถือ ฉันไม่มีมู่ลี่หน้าต่าง”
“ห้าเหรียญทอง ?” แม็กซ์ถามด้วยน้ำเสียงสงบ
“ฉันเป็นระบบที่น่านับถือ” ระบบพูดซ้ำ
แม็กซ์ยกคิ้ว “หกเหรียญทอง ถ้านายไม่ต้องการขายฉันจะซื้อม่านไม้ไผ่ที่ข้างถนนมาติด มันก็ดูดีเหมือนกัน” เสียงของเขาสงบนิ่ง
ระบบเงียบ ดูเหมือนว่ามันกำลังทุกข์ทรมานจากเหตุการณ์นี้ หลังจากนั้นครู่หนึ่งมันก็ถามอย่างลังเลว่า “เพิ่มอีกหน่อยได้มั้ย ?”
“ไม่มีทาง” แม็กซ์ยกยิ้ม มันยังกล้าเรียกตัวเองว่าระบบที่น่านับถืออีกนะ
“จ่ายเพิ่มอีกสี่เหรียญทองแล้วฉันจะให้มู่ลี่หน้าต่างที่เข้ากับร้านอาหารมากที่สุด ทั้งหมดจะเป็นระบบอัตโนมัติ มันจะปิดกั้นสายตาสอดรู้สอดเห็นทั้งหมดและจะซ่อนเอาไว้ไม่ให้ใครเห็นเมื่อคุณเปิดมัน ชุดเครื่องมือจะมาพร้อมกับมู่ลี่หน้าต่างเพื่อช่วยให้คุณเจาะรูได้อย่างแม่นยำและมันติดตั้งง่ายมาก ฉันแน่ใจว่าคุณจะชอบมัน” ระบบบอกข้อเสนอที่น่าหลงใหล
แม็กซ์ส่ายหัวด้วยความผิดหวัง “ไม่เป็นไร ขอบคุณ มันหนักเกินไป ฉันไม่สามารถยกมันขึ้นเพื่อติดตั้งได้ ฉันคิดว่าฉันควรจะไปหาพ่อค้าที่ดีกว่าและพร้อมจะส่งของและติดตั้งให้ฉัน”
ระบบเงียบไปอีกครั้ง
เอมี่มองดูกลุ่มคนที่ยืนชะโงกอยู่ตรงหน้าต่างและเคาะประตูของพวกเขาอยู่อย่างไม่เข้าใจ “พ่อ มีลูกค้ารออยู่ข้างนอก วันนี้ไม่ได้เป็นวันหยุดของเราเหรอ ?” เธอถามในขณะที่เธอมองไปที่แม็กซ์
“ใช่แล้ว วันนี้เราไม่ได้เปิด แต่พวกเขายังต้องการกินอาหารที่นี่” แม็กซ์พูดพร้อมกับยิ้ม “นั่งก่อน พ่อจะไปเอาแก้วน้ำมาให้หนูแล้วค่อยไปทำอาหารเช้าของพวกเรา” เขาเดินไปทางห้องครัว
ที่ป้ายมันแจ้งเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว ฉันคงต้องอธิบายให้ลูกค้าทราบเมื่อพวกเราออกไป พวกเขาคงไม่ดีใจถ้าได้ยิน
แม็กซ์ไม่ได้เร่งรัดระบบที่ยังคงเงียบ มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะติดตั้งมู่ลี่หน้าต่างขนาดใหญ่นี้ได้ด้วยตัวเอง อย่างไรก็ตามเขาจะต้องอธิบายการออกระบบอัตโนมัติถ้าเขาขอความช่วยเหลือ มันจะดีที่สุดถ้าระบบจะติดตั้งให้เขา
เอมี่หันมามองพ่อของเธอ “ทำไมพวกเขาถึงไม่ยอมให้พ่อหยุดพักวันนึงล่ะ ? อีกอย่างวันนี้เราต้องไปหาคุณครูลูน่า” เธอพึมพำกับตัวเอง จากนั้นเธอก็กำกำปั้นเล็ก ๆ ของเธอแล้วเดินไปที่ประตูพร้อมกับลูกแมวในอ้อมแขน
ด้านนอกประตูมีลูกค้ายืนรออยู่ประมาณหนึ่งโหล พวกเขาบางคนไม่ได้ยินคำอธิบายของแม็กซ์เมื่อวานนี้และอีกหลายคนก็มาที่นี่โดยหวังว่าแม็กซ์จะเปิดร้านเพราะว่ามีลูกค้ามารอเป็นจำนวนมาก
ถึงเวลาเปิดแล้วแต่ประตูก็ยังปิดอยู่ พวกเขาเห็นการนับถอยหลังวันหยุดบนป้าย ลูกค้าบางคนจากไปหลังจากที่รอมานาน สุดท้ายแล้วพวกเขาก็จะไม่ปล่อยให้ตัวเองอดอาหารเช้า มันเป็นสิ่งที่ต้องทำทุกวัน
คนที่เดินทางไกลเพื่อมาที่นี่ปฏิเสธที่จะจากไปโดยไม่ได้กินอาหาร ดังนั้นมันจึงมีผู้คนมากกว่า 10 คนที่เหลืออยู่ พวกเขาตัดสินใจที่จะพูดอะไรบางอย่างเพื่อยกยอหรือข่มขู่ถ้าจำเป็นเพื่อให้แม็กซ์ทำโร่วเจียหมัวอย่างน้อยหนึ่งอันสำหรับพวกเขาแต่ละคน
ซาเจราสเป็นหนึ่งในคนกลุ่มนี้ เขาโชคดีมากที่พบกับภารกิจที่ยากกว่าปกติเมื่อวานนี้ เขาฆ่าฟลามิงโกไปสามตัวและได้รับรางวัล 80 เหรียญทอง เขาต้องการใช้เงินนี้เพื่อซื้ออาหารเช้าเพราะว่าเขาไม่ได้เจอภารกิจแบบนี้ทุกวัน นอกจากนี้เขายังโชคดีที่ทำภารกิจนี้ให้เสร็จได้ภายในเวลาอันสั้น เขาเปลี่ยนแผนจากการกินโร่วเจียหมัว 10 อันทุกมื้อเป็นห้าอันแทน
เขาได้ยินคำอธิบายของแม็กซ์ตั้งแต่เมื่อวานนี้ แต่เขาต้องการมาที่นี่และลองเสี่ยงโชคก่อนที่จะไปที่กิลด์เพื่อทำภารกิจ เขายืนอยู่ด้านหลังของกลุ่มคนและไม่รีบเดินไปที่ประตู
เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงฝีเท้าของแม็กซ์เดินลงมาที่ชั้นล่างพวกเขาต่างก็มองไปที่ประตูพร้อมกับความคาดหวัง พวกเขาหวังว่าความกระตือรือร้นของพวกเขาจะเปลี่ยนใจของแม็กซ์ได้
“ติ๊ง !”
ประตูเปิดออกช้าๆ เมื่อพวกเขามองลงไปและเห็นว่าเป็นใบหน้าของเอมี่และลูกแมวของเธอพวกเขาก็รู้สึกผิดหวัง
“วันนี้เราไม่เปิด พ่อกับหนูจะไปเยี่ยมคุณครูลูน่า ถ้าคุณต้องการกินข้าวผัดสายรุ้งแสนอร่อยและโร่วเจียหมัวให้กลับมาวันพรุ่งนี้” จากนั้นใบหน้าของเอมี่ก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมในขณะที่ยกมือขึ้น “และถ้าพวกคุณเคาะอีกครั้งฉันจะเผาพวกคุณด้วยลูกไฟ ! ฉันอารมณ์เสียมาก !!!”
