หลายๆคนอาจจะถามคำถามเดียวกันถ้าพวกเขากล้า
คนหนึ่งเป็นนักเวทย์หลวงและอีกคนเป็นนักเวทย์มนต์ดำ พวกเขาทั้งคู่ทรงพลังมากและเห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นศัตรูกัน แต่เอมี่ดูเหมือนว่าจะไม่สนใจ
ครัสซูและอูเรี่ยนผงะ แต่แปลกที่พวกเขาไม่ได้ปฏิเสธเธอในทันที พวกเขาแลกเปลี่ยนสายตากัน
20 ปีที่แล้วเด็กสาวเอลฟ์ก็พูดในสิ่งเดียวกัน หลังจากนั้นพวกเขาก็ต่อสู้กันอยู่เกือบปีแต่ก็ไม่สามารถตัดสินกันได้ จากนั้นเธอก็ถูกพาตัวไปก่อนที่จะตัดสินกันได้ว่าใครดีกว่ากัน
มันเป็นหนึ่งในความเสียใจที่ขมขื่นที่สุดถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่อยากพูดถึงมันก็ตาม พวกเขาได้แต่มองดูอย่างไม่สามารถทำอะไรได้ในขณะที่เธอถูกพาตัวไป
“มันเป็นความคิดที่ดีใช่มั้ย ? หนูจะบินหรือว่าเรียกมังกรออกมาก็ได้ หนูจะแข็งแกร่งมาก !” เธอพูดอย่างมีความสุขพร้อมกับปรบมือ
“หนูไม่จำเป็นต้องมีมังกร หนูจะฆ่ามังกรได้ด้วยไม้เท้าหรือไม่ก็ลูกไฟถ้าหนูต้องการ” ครัสซูกล่าว
“เด็กผู้หญิงไม่เหมาะที่จะบินไปบนท้องฟ้ากับไม้เท้า ถ้าหนูเรียนเวทมนต์ของฉันหนูจะใส่ชุดเดรสได้” อูเรี่ยนพูดเบาๆ “พวกเขาจะไม่สามารถแตะต้องหนูได้ หนูจะสง่างามเหมือนหับเด็กผู้หญิงทุกๆคน”
รอยยิ้มปรากฏขึ้นมาอย่างช้าๆบนใบหน้าของแม็กซ์ การแสดงออกทางสีหน้าของชายชราทั้งสองคนบ่งบอกว่าพวกเขากำลังพิจารณาคำขอของเอมี่ ฉันคิดถูกที่ให้เอมี่พูดเรื่องนี้ขึ้นมาเอง พวกเขาชอบเธอ นอกจากนี้มันคงจะดีถ้าเอมี่สามารถทำให้ทั้งคู่คืนดีกันได้ ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาอาจจะไม่ได้มีเพื่อนเก่าเหลืออยู่มากมายนักเมื่อพิจารณาดูจากอายุของพวกเขา
เอมี่ส่ายหัว “แต่หนูอยากเรียนกับพวกคุณทั้งคู่ นะคะ นะ…” เธอพูดพร้อมกับมองไปที่พวกเขาด้วยดวงตาที่มีน้ำตาคลอ
ชายชราทั้งสองคนรู้สึกอ่อนแอลงอย่างกะทันหัน พวกเขาคิดว่าพวกเขาเห็นเด็กสาวเอลฟ์ที่ชอบพูดแกล้งใครแรงๆอย่างคล่องแคล่วและทำให้ทุกคนต้องยอมจำนนต่อความน่ารักของเธอ
เอมี่ยังเด็กกว่า แต่ก็มีลิ้นที่แหลมคมและน่ารัก พวกเขามองเธอและไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากพยักหน้า
ดวงตาของเอมี่เป็นประกายขึ้นมาทันที “จริงเหรอคะ คุณปู่เต่า คุณปู่เคราครึ่ง ตอนนี้หนูเป็นลูกศิษย์ของพวกคุณแล้วเหรอ ?” เธอโอบแขนรอบคอของแม็กซ์และหอมแก้มเขา “พ่อคะ ตอนนี้หนูมีอาจารย์สองคนแล้ว ! พวกเขาจะสอนเวทมนต์ให้หนู !”
“ฉัน…” ครัสซูพูดขึ้นหลังจากที่รู้ตัวว่าเขาทำอะไรลงไป
“อาจารย์เคราครึ่ง !” เอมี่พูดกับครัสซู
ครัสซูแข็งค้างไปชั่วครู่ เขามองดูรอยยิ้มของเอมี่แล้วกลืนคำพูดของเขากลับลงไป เขาได้แต่ยิ้มและพยักหน้า
อูเรี่ยนยกคิ้วขึ้น “แต่…”
“อาจารย์เต่า !” เอมี่พูดพร้อมกับหันไปมองอูเรี่ยน เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดเสริมด้วยรอยยิ้ม “หนูเล่นกับถั่วลันเตาและถ่านดำได้มั้ยคะ ”
อูเรี่ยนทนทุกข์ทรมานอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพยักหน้า “ได้สิ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบสาก
เอมี่ปรบมือ ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นและคาดหวัง ฉันจะทำให้หิมะตก อัญเชิญมังกร รวมทั้งบินขึ้นไปบนท้องฟ้า !
ฝูงชนที่ยืนมองอยู่เงียบสนิท เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครเคยคาดคิดว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้น พวกเขารับลูกครึ่งเอลฟ์เป็นลูกศิษย์ ? ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นลูกสาวของเจ้าของร้าน
ครัสซูหันมามองแม็กซ์แล้วถามว่า “แม็กซ์ นายคิดว่ายังไง” เขาต้องขออนุญาตแม็กซ์ก่อน
“ฉันเคารพทางเลือกของเอมี่ คุณทั้งคู่ทรงพลังมากอย่างไม่ต้องสงสัย ฉันจะให้เอมี่เป็นลูกศิษย์ของพวกคุณภายใต้เงื่อนไขเดียว – นั่นก็คือพวกคุณทำตามสัญญาที่พวกคุณให้ไว้” แม็กซ์พูดอย่างเคร่งขรึมในขณะที่เขามองไปที่ชายชราทั้งสองคน
ไอ้คนหลอกลวง ! อูเรี่ยนและครัสซูคิด พูดอย่างกับนักธุรกิจ ! ในทางเทคนิคแล้วพวกเขายังไม่จำเป็นต้องทำตามสัญญาในตอนนี้
แต่สีหน้าของแม็กซ์บ่งบอกว่าพวกเขาไม่มีทางเลือก ลูกสาวที่มีพรสวรรค์และน่ารักมาพร้อมกับสิทธิประโยชน์มากมาย
“ฉันไม่ชอบที่ลูกศิษย์ของฉันมีอาจารย์คนอื่น แต่ฉันเคารพในการเลือกของเธอ ฉันไม่เห็นความสำคัญว่าทำไมเธอถึงต้องเลือกเขา” อูเรี่ยนพูด “เริ่มจากวันพรุ่งนี้ เธอจะกับแกเป็นเวลาสามวัน จากนั้นก็เรียนกับฉันเป็นเวลาสามวัน จากนั้นก็พักหนึ่งวัน ฉันจะรักษาสัญญาทั้งหมดที่ฉันให้ไว้ก่อนหน้านี้” เขายกมือขึ้นและยกเลิกร่างแยกที่เหลือ อูเรี่ยนตัวจริงมองไปที่ครัสซูและพูดอย่างเย็นชา “และพุดดิ้งเต้าหู้แบบคาวก็อร่อยที่สุด”
“นายคิดว่าฉันอยากแบ่งนักเรียนกับนายเหรอ ? นายควรพิจารณาตัวเองว่าโชคดีแค่ไหนที่เอมี่อยากเรียนเวทมนต์ที่แสนจะสะดุดตาของนาย” ครัสซูโต้ “ฉันจะทำตามสัญญาของฉัน” เปลวไฟที่ไม้เท้าของเขาหายไป เขาชี้ไม้เท้าของเขาไปที่อูเรี่ยน “แบบหวานดีที่สุด สู้กับฉันสิถ้านายกล้า”
แม็กซ์ยิ้มและวางเอมี่ลง เขามองดูเวลาแล้วพยักหน้าให้กับนักเวทย์ทั้งสอง “เอาล่ะ จบเรื่องแล้ว เอมี่จะไปเรียนกับคุณในวันพรุ่งนี้ ร้านอาหารของเราเปิดแล้ว คุณสามารถกินอาหารเช้าที่นี่ได้ถ้าคุณต้องการ”
“ฉันเอาข้าวผัดหยางโจวสองจานและโร่วเจียหมัวหนึ่งอัน” ครัสซูพูดและเดินเข้าไปในร้านอาหาร
“ข้าวผัดหยางโจวหนึ่งจานและโร่วเจียหมัวหนึ่งอัน” อูเรี่ยนพูดหลังจากที่เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วมองไปที่แผ่นหลังของครัสซู จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในร้านอาหารด้วย
“หัวหน้า ตอนนี้เราควรทำยังไง ?” ลูกน้องคนหนึ่งกระซิบกับบาร์เซล ลานเอเดนไม่ได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงและไม่มีการบาดเจ็บล้มตาย – มีเพียงแค่ต้นไม้เล็กๆสองต้นที่ถูกทำลาย ปกติแล้วในวันอื่นๆลานเอเดนจะมีความเสียหายจากการสู้กันของออร์คสองคนมากกว่านี้ซะอีก
“รายงานเรื่องนี้ไปที่เบื้องบน อย่าถามคำถามอะไรกับพวกเขา ถ้าฉันคิดถูก นักเวทย์ที่สวมผ้าคลุมสีขาวคนนั้นน่าจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่” บาร์เซลกล่าว เขามองแม็กซ์อยู่นาน เจ้าของร้านอาหารนี้เป็นอะไรก็ได้ยกเว้นคนธรรมดา
