Chapter 211 นายเป็นคนเลี้ยงไก่ที่มีฝีมือ
แม็กซ์ไม่พูดอะไรเพราะว่าสิ่งทั้งสองฝ่ายถกเถียงกันนั้นเป็นเรื่องของร้านอาหารของเขา เขายังเต็มใจที่จะจัดเตรียมสนามประลองพวกเขาต่อสู้กันถ้าวิหารสีเทาอนุญาต
สนามประลองจะทำหน้าที่เป็นโฆษณาที่สะดุดตา
ยาเบะมิยะมองไปที่ประตูด้วยความกังวล “หัวหน้าคะ ฉันควรออกไปบอกให้พวกเขาหยุดโต้เถียงกันมั้ยคะ?”
“เธอจะอยู่ฝั่งไหนล่ะ?” แม็กซ์ถาม
“ฉันจะอยู่ฝั่งคนที่ชอบพุดดิ้งเต้าหู้แบบหวานค่ะ” ยาเบะมิยะตอบ
“แล้วเธอจะบอกให้พวกเขาหยุดโต้เถียงกันได้ยังไง?” แม็กซ์ถามด้วยรอยยิ้ม
ยาเบะมิยะนิ่งไปแล้วก็หน้าแดงขึ้นมา “ฉันไม่รู้…”
“จำไว้ว่าเราไม่ควรเข้าข้างใครเมื่อลูกค้าโต้เถียงกัน”
ยาเบะมิยะพยักหน้า “ค่ะหัวหน้า” ฉันไม่จำเป็นต้องแนะนำพุดดิ้งเต้าหู้แบบหวานให้กับลูกค้าเสมอไป
หลังจากที่กินอาหารเย็นเสร็จแม็กซ์ก็เดินไปดึงมู่ลี่ขึ้นจากนั้นก็เปิดประตูและยิ้ม “ยินดีต้อนรับสู่ร้านอาหารมามี่ เข้ามาได้เลยครับ!”
แม็กซ์สังเกตเห็นหญิงสาวที่สวมผ้าคลุมหน้าสีดำ เธอกลับมาอีกครั้ง เธอจะถอดผ้าคลุมหน้าเมื่อไหร่?
กลอเรียรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรง เขากำลังมองมาที่ฉัน?
มันเป็นอีกคืนที่วุ่นวาย แม็กซ์ชะลอความเร็วในการทำอาหารลงเล็กน้อยเพื่อให้ยาเบะมิยะทำงานได้ง่ายขึ้น เราจะทำงานได้มีประสิทธิภาพมากขึ้นเมื่อแซลลี่มาที่นี่ในวันพรุ่งนี้
เมื่อถึงเวลาสามทุ่มแม็กซ์ก็หยุดทำอาหารและปิดร้านพร้อมกับเชิญให้ลูกค้าที่เหลืออยู่อีกไม่กี่คนออกจากร้าน
เคบับและเบียร์นั้นเป็นอาหารเย็นที่เหมาะสม นอกจากนี้เอมี่ยังต้องไปโรงเรียนในวันพรุ่งนี้ เธอต้องนอนตั้งแต่หัวค่ำ
“เธอไม่ต้องทำความสะอาดโต๊ะและพื้นนะมิยะ” แม็กซ์พูดในขณะที่ยาเบะมิยะหยิบไม้ถูพื้นและผ้าขี้ริ้วออกมา “ไอช่าจะทำมันในวันพรุ่งนี้ด้วยเวทมนตร์ของเธอ”
ปากของยาเบะมิยะอ้า ๆ หุบ ๆ อย่างทำอะไรไม่ถูก “ฉัน…”
“อะไรเหรอ?”
ยาเบะมิยะส่ายหน้า “ไม่มีอะไรค่ะหัวหน้า”
“เอมี่และลูกเป็ดขี้เหร่หลับไปแล้ว ฉันจะพาทั้งคู่ขึ้นไปนอนข้างบน กลับบ้านได้เลยนะถ้าเธอทำงานเสร็จแล้ว” แม็กซ์พูดแล้วอุ้มทั้งคู่ขึ้นมา
มิยะพยักหน้า “ค่ะหัวหน้า” หลังจากที่เธอมองดูเขาเดินขึ้นไปชั้นบนเธอก็มองผ้าขี้ริ้วในมือของเธอแล้วเริ่มเช็ดล้างโต๊ะ
แม็กซ์วางเอมี่และลูกเป็ดขี้เหร่ลงบนเตียงเล็กแล้วไปอาบน้ำ เมื่อเขากลับลงมาที่ชั้นล่างยาเบะมิยะก็ไม่อยู่แล้ว โต๊ะและพื้นสะอาดและเงางาม
“มีบางอย่างอยู่ในใจของเธอ…” แม็กซ์คิด เขาล็อคประตู ปิดไฟ แล้วขึ้นไปข้างบน เขานอนลงบนเตียงและเปิดแพคประสบการณ์
ประสบการณ์ในการทำข้าวไก่ตุ๋นไหลทะลักเข้าไปในหัวของเขาและกลายเป็นหนึ่งเดียวกับความทรงจำของเขาในทันที
ดูเหมือนว่ามันจะไม่ยากอย่างที่ฉันคิด แม็กซ์เดินเข้าไปในพื้นที่ทดสอบ
เขาพยักหน้าเมื่อเขามองเห็นกระทะและหม้อดินเผาบนเตา
ข้าวไก่ตุ๋นเป็นอาหารที่ซับซ้อนมากแต่แม็กซ์ไม่ได้เป็นมือใหม่ในการทำอาหารอีกต่อไปแล้วและตอนนี้เขาแข็งแกร่งขึ้นมากดังนั้นเขาจึงมั่นใจว่าเขาสามารถรับมือกับมันได้
เมื่อเขาเปิดตู้เย็นแล้วมองเห็นน่องไก่เขาก็ตกใจ
“นี่มันอะไรกันเนี่ย!” แม็กซ์โพล่ง มันมีน่องไก่สีแดงทองอยู่ในตู้เย็นสิบอันและพวกมันมีขนาดใหญ่กว่าน่องไก่ทั่วไปหลายเท่า
“พวกมันคือน่องของไก่เพลิง” ระบบตอบ “ไก่เพลิงเป็นสัตว์ที่พบได้ทั่วไปในทวีปนี้ มันเป็นสัตว์เวทระดับ 1 ที่มีนิสัยก้าวร้าวพอสมควร เนื้อของพวกมันนุ่มและช่วยบำรุงร่างกายเป็นอย่างมาก
“น่องไก่ที่คุณกำลังมองอยู่นั้นมาจากไก่ไฟที่ฉันเลี้ยงเอาไว้บนเกาะโวลคาโน่ซึ่งก่อตัวขึ้นเมื่อ 10 ปีก่อนในทะเลสตาร์โอ ฉันทำให้เกาะนี้เป็นที่อยู่อาศัยของพวกมัน
“ภูเขาไฟที่ยังปะทุอยู่จะทำให้ไก่ไฟเติบโตได้เร็วขึ้นและแข็งแรงมากขึ้น ในความเป็นจริงพวกมันแข็งแกร่งพอ ๆ กับสัตว์เวทระดับ 2
“เนื้อของพวกมันช่วยบำรุงร่างกายได้อย่างน้อยสามครั้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ชายและผู้ที่ไวต่อสภาพอากาศที่หนาวเย็น”
“นายทำให้พวกมันแข็งแกร่งพอ ๆ กับสัตว์เวทระดับ 2? นายเป็นคนเลี้ยงไก่ที่มีฝีมือจริง ๆ” แม็กซ์หยิบน่องไก่ออกมาชิ้นหนึ่ง มันมีน้ำหนักอย่างน้อยสามปอนด์ (1 ปอนด์ = 0.45 กก.)
หนังของมันดูหยาบเล็กน้อยแต่ก็ให้สัมผัสที่นุ่มนวล เนื้อเองก็นุ่มแต่ไม่ได้นุ่มเหมือนกับน่องไก่ทั่ว ๆ ไป
