Chapter 203 : นั่นคือเจ้าของร้านอาหารมามี่ใช่มั้ย?
“นายไม่เคยพลาดโอกาสทำเงินเลยใช่มั้ย?” แม็กซ์ถอนหายใจ “ฉันผิดหวังในตัวนายจริง ๆ”
“ฉันไม่สนใจ”
“เอาล่ะ ๆ นายชนะ ซ่อนมันไว้หลังจากที่นายปลอมตัวให้ฉันเสร็จแล้ว”
ความคิดแปลก ๆ ผุดขึ้นมาถึงใจของแม็กซ์ “นายว่าฉันจะเสียค่าจอดรถเมื่อจอดมันเอาไว้นอกร้านอาหารของฉันมั้ย?”
“ลานเอเดนเป็นของเจ้าเมืองเคออส ฉันไม่คิดว่าเขาจะอนุญาตและเขาอาจจะเรียกเก็บค่าจอดรถจากทั่วทั้งลานเอเดน” ระบบตอบ
“ที่นายพูดมันก็เป็นไปได้” มันเป็นความคิดที่ดีจริง ๆ สำหรับเมืองที่จะหาเงิน
“เสื้อผ้าพร้อมแล้ว คุณต้องการมันตอนนี้เลยมั้ย?” ระบบถาม
แม็กซ์มองไปรอบ ๆ และพยักหน้า “ใช่”
เสื้อคลุมสีดำอมเทา รองเท้าผ้าคู่หนึ่งและวิกสีเทาปรากฏขึ้นในตะกร้า
แม็กซ์เปลี่ยนชุดและรองเท้าจากนั้นก็ใส่วิกตามคำแนะนำของระบบ
“กางแขนทั้งสองข้างออกแล้วหลับตา ฉันจะแต่งหน้าให้คุณ มันใช้เวลาประมาณ 30 วินาที” ระบบบอก
แม็กซ์หลับตาลง เขารู้สึกว่าแปรงกำลังปัดไปมาอยู่บนใบหน้าและมือของเขา หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งพวกมันก็หายไปและระบบก็บอกว่าการแต่งหน้าเสร็จแล้ว
แม็กซ์ลืมตาขึ้นแล้วมองไปที่มือของเขา พวกมันกลายเป็นเหี่ยวย่นเช่นเดียวกับชายชรา
“ดูดีเลยนี่ แต่ฉันมองไม่เห็นใบหน้าของตัวเองฉัน” แม็กซ์ลูบเคราสีเทาของเขา
“ฉันให้คุณยืมกระจกด้วยราคาหนึ่งเหรียญทองแดงได้” ระบบพูดขึ้น
“ไม่ ขอบคุณ” แม็กซ์ตอบแล้วเดินไปที่บ่อน้ำ “ซ่อนจักรยานให้ฉันด้วยสิ”
“ขี้งก!” ระบบพูดอย่างรังเกียจ มันซ่อนจักรยานเอาไว้
“โลภมาก!” แม็กซ์โต้
ระบบเงียบไป
แม็กซ์เดินไปที่บ่อน้ำแล้วมองลงไป โชคดีที่น้ำไม่ได้ลึกอะไรนัก เขามองเห็นมันได้อย่างชัดเจน ภาพสะท้อนในน้ำนั้นเป็นของชายชราอายุประมาณ 60 ปี เขาดูเหมือนกับครูแก่ ๆ ถึงแม้ว่าจะไม่มีหนังสืออยู่ในมือ
นี่คือ…ฉันเหรอ? รูปร่างหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปมาก แม้แต่เอมี่เองก็ไม่มีทางจำเขาได้
ทันใดนั้นแม็กซ์ก็เชื่อว่าระบบน่าจะปลอมตัวให้เขากลายเป็นซัคคิวบัสได้
แม็กซ์พยักหน้าอย่างพอใจ ไม่เลว มันคุ้มค่ากับเงินที่จ่ายไป เขาไม่เสียเวลาอีกและเดินไปยังจุดหมายของเขา
หลังจากผ่านไป 20 นาทีแม็กซ์ก็มาหยุดอยู่ที่ประตูของสำนักงานนักสืบ เขาลูบเคราแล้วเดินเข้าไป
ไม่นานหลังจานนั้นแม็กซ์ก็เดินออกมาพร้อมกับชายหนุ่มในชุดสูทสีเทาที่กำลังยิ้มแย้ม “คุณเดินระวัง ๆ นะครับ” ชายหนุ่มพูด “ผมมีความชื่นชมอย่างมากสำหรับคนอย่างคุณ หวังว่ามันจะเป็นประโยชน์สำหรับหนังสือของคุณ เรามีข้อมูลเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์อื่นด้วย พวกมันเป็นข้อมูลใหม่และน่าเชื่อถือ”
แม็กซ์พยักหน้า “ขอบคุณ” เขาพูดด้วยเสียงแหบห้าวแล้วเดินออกไปพร้อมกับกระเป๋า
“คนแก่นี่ใจง่ายมาก! มันเหมือนกับการเอาขนมมาจากเด็กทารก” ชายหนุ่มพูดขึ้นในขณะที่เขามองส่งแม็กซ์ที่กำลังเดินออกไปพร้อมกับโยนเหรียญมังกรสองเหรียญในมือเล่น
แม็กซ์เร่งฝีเท้าของเขาขึ้นทันทีที่ออกมาจากระยะสายตาของชายหนุ่ม เขามองดูกระเป๋าและยิ้ม
เขาซื้อข้อมูลเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงห้าปีที่ผ่านมาและเกี่ยวข้องกับพวกเอลฟ์ พวกมันไม่มีอะไรที่เป็นความลับแต่แม็กซ์ก็ค่อนข้างพอใจ สำนักงานนักสืบนี้อาจจะเป็นสำนักงานที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเคออส เขาเลือกหนึ่งในสำนักงานนักสืบที่ไม่ใช่เชอร์ล็อคเพราะว่าเขาไม่มั่นใจในการปลอมตัว
แม็กซ์เดินเข้าไปในตรอกที่เงียบสงบและนำจักรยานของเขากลับมาจากระบบ เขาเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับเป็นเหมือนเดิมและปล่อยให้ระบบลบการแต่งหน้าออก เขายังรู้สึกประหลาดใจกับทักษะการแต่งหน้าของระบบอยู่
“ระบบ นายมีแพคประสบการณ์การแต่งหน้าขายมั้ย?” แม็กซ์ถาม
“คุณอยากแต่งหญิงเหรอ?”
แม็กซ์ไม่ตอบ เขาวางเสื้อผ้าและกระเป๋าลงในตะกร้าแล้วขี่ไปที่ลานเอเดน
“ขอบคุณสำหรับเงิน 20 เหรียญทองแดงของคุณ!” ระบบพูดขึ้น
“แต่มันน้อยกว่าหนึ่งชั่วโมง”
“ฉันรู้” ระบบตอบกลับอย่างสงบ
“…”
แม็กซ์จอดที่หน่วยบริการจัดหางาน มันแออัดเหมือนปกติ เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะล็อคจักรยานของเขาแล้วเดินไปที่ประตู
แม็กซ์โชคดีที่ได้พบกับยาเบะมิยะ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่จะเกิดขึ้นทุกวัน ดังนั้นเขาจึงมาลองเสี่ยงโชคที่นี่
“นั่นคือเจ้าของร้านอาหารมามี่ใช่มั้ย?” แซลลี่พูดสิ่งที่คิดออกมาในขณะที่เธอมองไปที่ด้านหลังของเขาด้วยความแปลกใจ
