Chapter 226 : ว้าว เจ้าหมูตัวโต!
การเคลื่อนไหวของเขาไม่ได้มีอะไรหวือหวา
ถึงอย่างนั้นมันก็เร็วมากและเป็นอันตรายถึงตาย
ดาบกรีดเปิดลำคอของเพลิง
ไก่เพลิงที่น่าสงสารเปล่งเสียงร้องออกมาด้วยความสิ้นหวังและล้มลงกับพื้น ร่างกายของมันกระตุกและมีเลือดไหลออกมาจากบาดแผล เปลวไฟของมันสั่นไหวและเสียชีวิตไปในขณะที่ดวงตาของมันจ้องมองมาที่แม็กซ์ด้วยความเกลียดชัง
“พ่อน่าทึ่งมาก ๆ เลย!” เอมี่อุทานออกมาอย่างมีความสุขและปรบมือ ลูกเป็ดขี้เหร่เงยหน้าขึ้นมองเอมี่ด้วยสายตาที่บูดบึ้งเพราะว่าเธอทำให้มันอึดอัด
แม็กซ์ยิ้มแล้วเก็บดาบของเขา สำหรับวิชาการต่อสู้ความเร็วคือสิ่งที่สำคัญที่สุด มันใดนั้นเขาก็รู้สึกเหงาขึ้นมา
เอมี่นั่งยองลงข้าง ๆ ไก่เพลิงแล้วพูดว่า “พักผ่อนให้สงบนะ ฉันแน่ใจว่าฉันจะเพลิดเพลินไปกับเนื้อของแก”
ไก่เพลิงมองเอมี่และตายไปด้วยดวงตาที่เปิดค้างอยู่
แม็กซ์ยิ้มและความเหงาของเขาก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
นี่เป็นรูปแบบแรกของวิชาฟันดาบ 13 รูปแบบของเขา มันเรียบง่ายแต่อันตรายถึงตาย และไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเชี่ยวชาญ
รูปแบบการฟันพวกนี้มีไว้สำหรับการฆ่าศัตรูเท่านั้น
แม็กซ์ชอบพวกมันเป็นอย่างมาก มันดีที่สุดที่จะยุติการต่อสู้ให้ได้ภายในเวลาไม่กี่วินาที
“ระบบ ฉันทำภารกิจเสร็จแล้ว” แม็กซ์พูดและยิ้มด้วยความสบายใจ “และฉันใช้เวลาน้อยมาก น่าประทับใจใช่มั้ย? นายบอกว่าโอกาสรอดชีวิตของฉันคือ 50% แต่ฉันคิดว่าฉันสามารถจัดการมันได้ด้วยตัวเอง”
“คำแนะนำ : ช่วงขณะที่คุณประมาทนั่นอาจจะทำให้คุณเสียชีวิตอยู่ที่นี่ ภารกิจของคุณยังไม่เสร็จจนกว่าคุณจะนำไก่ตัวนี้กลับไปที่บ้าน”
“เดี๋ยวนะ นายไม่ได้บอกว่าฉันต้องขนมันกลับไปนี่!” แม็กซ์พูดด้วยความโกรธ
“ภารกิจนี้มีขึ้นเพื่อให้คุณเรียนรู้ที่จะแสดงความเคารพต่อวัตถุดิบและคนที่จัดหาพวกมัน ถ้าคุณไม่นำมันกลับไปด้วยคุณจะเข้าใจได้ยังไงว่ามันยากแค่ไหนสำหรับฉันที่จะทำธุระทั้งหมดให้คุณ?”
“นายอยากขายวัตถุดิบในราคาที่สูงขึ้นใช่มั้ย?”
ระบบรู้สึกประหลาดใจ “คุณรู้ได้ยังไง?”
แม็กซ์หัวเราะ “มันยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ? ราคามันต่ำเกินไปสำหรับนาย”
“ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร คุณแค่ต้องทำภารกิจของคุณให้เสร็จ”
แม็กซ์ก้มลงมองไก่เพลิง มันน่าจะมีน้ำหนักอย่างน้อย 20 กิโลกรัม แน่นอนว่าเขาแข็งแรงพอที่จะขนมันกลับไปแต่เขายังต้องแบกเอมี่ด้วย
ฉันต้องการสัตว์ขี่ ไม่ใช่ถนนทุกเส้นในโลกนี้ที่เหมาะสำหรับจักรยาน
ฉันคิดถึงกริฟฟินลายม่วงตัวนั้น มันเป็นสัตว์ขี่บินได้ที่มีทั้งความเท่และความแข็งแกร่งราวกับมังกร
มันเองก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากเหตุการณ์นั้นด้วย แม็ก อเล็กซ์สั่งให้มันหนีไปแต่ก็มีกริฟฟินไรเดอร์สองคนไล่ตามมันไป
ไม่มีอะไรที่เขาจะทำให้มันได้ แม็กซ์ต้องนำไก่เพลิงกลับไป
กายหยุดวิ่งเมื่อเขาได้ยินเสียงร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวดของไก่เพลิง หลังจากนั้นเสียงของมันก็เงียบไป ดูเหมือนว่าเขาจะฆ่ามันไปแล้ว เขาคิดด้วยความแปลกใจและโล่งใจ ฉันคิดว่าฉันประเมินเขาต่ำเกินไป ไม่เลวเลย
เมื่อกายกำลังจะจากไปทันใดนั้นก็มีเสียงคำรามที่ไม่คาดคิดดังขึ้น เสียงคำรามนั้นมาพร้อมกับเสียงฝีเท้าที่ดังราวกับเสียงกลอง
กายหันกลับไปมองด้วยความตกใจ หมูป่าสัมฤทธิ์! เขาวิ่งตามเสียงนั้นไป
หมูป่าสัมฤทธิ์เป็นสัตว์เวทระดับ 3 ที่ขึ้นชื่อเรื่องความฉุนเฉียวและชอบจู่โจมอย่างกระทันหัน แม้แต่อัศวินระดับห้าก็ไม่กล้าที่จะปะทะกับมันตรง ๆ ที่สำคัญคือตอนนี้มันกำลังวิ่งลงเขาทำให้มันอันตรายยิ่งกว่าเดิมมาก
พวกเขาสู้กับเจ้าสัตว์ร้ายนั่นไม่ไหวแน่! ฉันต้องรีบแล้ว กายคิดกับตัวเอง
นักผจญภัยที่อยู่ที่ตีนภูเขาเองก็ได้ยินเสียงร้องของหมูป่าเช่นกัน
“เชี่ยแล้ว! หมูป่าสัมฤทธิ์!” เสียงหนึ่งพูดขึ้น
“มันกำลังวิ่งลงมาจากเขา!” เสียงที่สองพูด
“ได้เวลาวิ่งแล้ว!” เสียงที่สามพูด
…
เสียงคำรามนั้นทำให้แม็กซ์ตกตะลึง ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อเขามองขึ้นไป
หมูป่าตัวใหญ่ที่มีขนาดพอ ๆ กับช้างและมีเขี้ยวยาวครึ่งเมตรกำลังวิ่งเข้ามาหาพวกเขา
แม็กซ์รู้สึกได้ถึงพื้นที่สั่นสะเทือน มันเป็นรถบรรทุกที่ไม่สามารถควบคุมได้
“เชี่ย! ระบบ นายไม่ควรทำอะไรแบบแบบนี้นะ!” แม็กซ์พูดขึ้นมาอย่างโกรธเคือง
เอมี่ลุกขึ้นยืนพร้อมกับลูกแมวในอ้อมแขนของเธอและไม่รู้สึกกลัวเลย “ว้าว หมูตัวใหญ่! พ่อคะ คืนนี้เรากินหมูกันได้มั้ย?”
