Chapter 248 : มาคุยกันเถอะว่าทำไมแมวโง่ตัวนี้ถึงอ้วนขึ้น
“ได้เลย” แม็กพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณอยากลองเมนูใหม่ด้วยมั้ยอาจารย์อูเรี่ยน?”
อูเรี่ยนพยักหน้า “แน่นอน”
“สวัสดีตอนบ่ายค่ะอาจารย์เคราครึ่ง อาจารย์เต่า” เอมี่ทักทาย จากนั้นเธอก็เห็นกรงนกของอูเรี่ยน “แกเปลี่ยนไปแล้วถ่านดำ!”
“ฉันรู้ วันนี้ฉันเท่กว่าทุกวันเลย ความสำนึกผิดทำให้ฉันเปลี่ยนไปแล้ว” อีกาพูดแล้วเงยหน้าขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ
เอมี่ส่ายหัว “ไม่ใช่! ขนของแกกลับมาแล้ว แกดูดำกว่าเมื่อก่อน”
ถ่านดำมองดูร่างกายของตัวเองแล้วกระโดดขึ้นมาด้วยความดีใจ “ฉันรู้แล้ว! พระเจ้าส่งเธอมาเพื่อทดสอบฉันและฉันผ่านการทดสอบของเขาแล้ว!”
“เธอดับไฟได้มั้ยไอช่า? ช่วยทำความสะอาดเลือดด้วยนะถ้ามันไม่ใช่เรื่องยากจนเกินไป” แม็กซ์พูด
แซลลี่พยักหน้า “ค่ะหัวหน้า” เธอใช้เวทน้ำเพื่อดับไฟและล้างคราบเลือดให้สะอาด
“คุณอยากให้ฉันจัดโต๊ะกับเก้าอี้ใหม่มั้ยคะหัวหน้า?” ยาเบะมิยะถามแม็กซ์
“ช่วยหน่อยนะ”
จากนั้นเขาก็เขียนประกาศอีกครั้งแล้วติดมันเอาไว้ที่วงกบประตู ประกาศเขียนเอาไว้ว่า “มีอันธพาลมาก่อเรื่องและทำให้ร้านเกิดความเสียหาย ร้านอาหารกำลังซ่อมแซมและจะเปิดร้านในวันพรุ่งนี้พร้อมกับเมนูใหม่!”
หลาย ๆ คนรวมตัวกันอยู่รอบ ๆ ร้านอาหารและพูดคุยกัน
“หนึ่งในนั้นเสียชีวิตอีกสามคนถูกจับและเจ้าของร้านจากไปได้โดยไม่เป็นอะไรเลย”
“พวกเขาสมควรได้รับมัน มันเป็นกฎหมาย”
“กฎหมายไม่ควรปล่อยให้เจ้าของร้านหลุดรอดไปได้ง่าย ๆ แบบนี้ เขาจะต้องมีความสัมพันธ์กับกลุ่มอิทธิพลบางกลุ่มแน่ ๆ”
ครัสซูและอูเรี่ยนหันหลับไปมองแซลลี่ จากนั้นก็แลกเปลี่ยนสายตากันแล้วเดินไปนั่งในที่ประจำของพวกเขา
อูเรี่ยนวางกรงนกไว้ที่พื้นและตอนนี้เอมี่และลูกเป็ดขี้เหร่กำลังมองไปที่มัน
“เหมียว เหมียว!” ลูกเป็ดขี้เหร่ร้องและพยายามยื่นอุ้งเท้าของมันเข้าไปจับอีกาแต่มันไกลเกินเอื้อม
“ดูขาสั้น ๆ ของแกสิ” ถ่านดำพูดอย่างดูถูก “คิดจะแตะต้องฉัน กลับไปคิดมาใหม่เถอะ!”
“เหมียว!” ลูกแมวกรีดร้อง มันเขย่ากรงและพยายามที่จะมุดเข้าไป
“เข้ามาให้ได้สิ” ถ่านสีดำเยาะเย้ย
“นี่คือประตูใช่มั้ย?” เอมี่ถามพร้อมกับชี้
“ไม่ใช่!” อีการีบพูด “มันไม่ใช่ประตู ทำไมเราไม่พูดเรื่องสนุก ๆ กันล่ะ? เช่น ร้องเพลง”
เอมี่ส่ายหัว “แกร้องเพลงได้ห่วยมาก ฉันอยากเห็นแกสู้กับลูกเป็ดขี้เหร่” เอมี่ตอบและพยายามเปิดประตูกรง
“งั้นเรามาคุยเรื่องเต้นกัน ฉันเป็นนักเต้น! ฉันจะแสดงท่าเต้นให้เธอดู”
เอมี่ส่ายหัวอีกครั้ง “ไม่ ฉันไม่อยากดูนกเปลือยเต้น” เธอเจอปุ่มและกดมันจากนั้นประตูก็เปิดออก
อีการีบจับประตูเอาไว้ด้วยจะงอยปากของมันและรีบดึงปิด “ฉันเป็นนก! ฉันไม่อยากสู้กับแมวโง่ ๆ! มันไม่ยุติธรรม!”
“เหมียว!” ลูกแมวร้องออกมาและพยายามดึงประตูให้เปิดออก
“มาคุยกันเถอะว่าทำไมแมวโง่ตัวนี้ถึงอ้วนขึ้น!” ถ่านดำกรีดร้อง
เอมี่ผลักประตูและตัวล็อคก็กลับไปปิดอีกครั้ง “แกคิดว่ามันอ้วนขึ้นเหมือนกันเหรอ?”
ถ่านดำถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ใช่ จริง ๆ แล้วมันอ้วนขึ้นและอ้วนขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก ด้วยความเร็วระดับนี้เธอจะไม่สามารถอุ้มได้อีกต่อไป”
“เห็นมั้ย? ฉันไม่ใช่คนเดียวที่คิดว่าแกอ้วนเกินไป วิ่ง 10 รอบก่อนนอนและคืนนี้แกต้องงดอาหารเย็น” เอมี่เอาปลาแห้งเข้าปากและกินมัน
“เหมี่ยว เหมียว” ลูกเป็ดขี้เหร่ร้องด้วยความกลัวและเงยหน้าขึ้นมองเอมี่ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยด้วยน้ำตา
จากนั้นแม็กซ์ก็เดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับไก่ตุ๋นสองชามและข้าวสองถ้วย เขาวางมันลงตรงหน้าครัสซูและอูเรี่ยน “นี่คือเมนูใหม่ของเรา ‘ข้าวไก่ตุ๋น’ กินให้อร่อยนะครับ”
กลิ่นหอมของมันทำให้ชายชราทั้งสองคนน้ำลายไหลในทันที
