Chapter 266 : ฉันจะให้หนึ่งดาว!
“มังกรทอง ปีศาจระดับ 10 และกลุ่มโทรลป่าที่ดุร้าย” ชายชรากล่าว “ร้านอาหารหายไปในทันที มันเป็นภาพที่น่ากลัวมาก”
“โอ้ พระเจ้า!”
“มันน่ากลัวมาก!”
ผู้คนที่ต่อแถวอยู่อ้าปากค้างและตกใจกับข่าวที่ได้ยิน
“แม็กซ์และลูกสาวของเขาปลอดภัยใช่มั้ย?”
“เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น”
พวกเขารู้สึกสนใจเป็นอย่างมาก
“จากนั้นเชื่อมั้ยว่าแม็กซ์เดินออกมาพร้อมกับอุ้มลูกสาวของเขาไว้ด้วยมือข้างเดียว เขาต่อสู้กับพวกนั้นด้วยมีดทำครัว มันเป็นการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่” ชายชรากล่าว
“เขาชนะมั้ย?” หญิงสาวถามด้วยความกังวล
“แน่นอน แม็กซ์แข็งแกร่งมากจริง ๆ หลังจากที่เขาฆ่ามังกรและปีศาจพวกโทรลก็เริ่มวิ่งราวกับหนีตาย” ชายชราพูดอย่างตื่นเต้นราวกับว่าเขาได้เห็นทุกอย่างด้วยตาของเขาเอง “แต่พวกมันไม่มีสามารถหนีจากแม็กซ์ไปได้ เขาจัดการกับพวกมันทีละคน ๆ ใครจะคิดว่าเจ้าของร้านอาหารสามารถสังหารมังกรได้? มีดทำครัวถือว่าเป็นอาวุธของเขา!”
“ฉันเชื่อว่ามันเป็นแค่เรื่องราวที่คุณแต่งขึ้นนะคาร์ล” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยิ้ม “คุณเป็นนักเล่าเรื่องที่รูปปั้นสันติภาพ นั่นคือคุณที่ฉันรู้จัก
“ฉันชอบฟังเรื่องราวของคุณ แต่ฉันคิดว่าเรื่องราวในวันนี้ไม่ใช่เรื่องจริง”
คาร์ลมีชื่อเสียงมากในบริเวณนี้ เขาเริ่มเล่าเรื่องที่รูปปั้นสันติภาพเมื่อ 10 ปีก่อน เขาไม่ได้เก็บเงินและเขาจะเล่าเรื่องเมื่อใดก็ตามที่เขารู้สึกอยากเล่า
เขาไม่เคยเล่าเรื่องเดิมซ้ำสองและเรื่องราวของเขาจะน่าสนใจและสดใสอยู่เสมอ ดังนั้นเขาจึงมีแฟนคลับจำนวนมาก หลายคนชอบที่จะเดินไปรอบ ๆ รูปปั้นสันติภาพและหวังว่าจะเจอกับคาร์ลที่กำลังเล่าเรื่องอยู่
“เรื่องราวไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องจริง แต่พวกมันจำเป็นต้องน่าสนใจ” คาร์ลพูดอย่างใจเย็น
พวกเขาหัวเราะ
“เล่าอีกสักเรื่องสิคาร์ล!”
“ไม่ หนึ่งเรื่องต่อวัน นั่นคือกฎของฉัน” ชายชรากล่าว “นอกจากนี้ถ้าฉันเล่าเรื่องอื่นตอนนี้ฉันอาจจะไม่มีเวลากิน”
ผู้คนรอบ ๆ ดูผิดหวัง เรื่องราวของคาร์ลเป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมสำหรับการฆ่าเวลา คนที่ชอบพุดดิ้งเต้าหู้แบบหวานและคนที่ชอบพุดดิ้งเต้าหู้แบบคาวตัดสินใจว่ามันยังเร็วเกินไปที่จะเถียงกัน พวกเขามักจะทำมันในช่วงมื้อเย็นหลังจากที่ผ่านวันทั้งวันมาแล้ว
“ฉันแทบจะรอไม่ไหวแล้วที่จะได้รู้ว่าเมนูใหม่คืออะไร”
“เมื่อวานนี้ฉันเห็นเขากลับมาพร้อมกับไก่เพลิง มันอาจจะเป็นจานไก่”
“ฉันรักซุปไก่!”
“อีกเรื่องหนึ่ง การแข่งขันอาหารจะเริ่มในวันนี้ แม็กซ์ลงทะเบียนแล้วรึยังนะ?”
“เขาลงทะเบียนแล้ว” ปีศาจวัยรุ่นที่มีเขาพูดขึ้น “ฉันเจอห้าเมนูของเขาในรายการ เมนูใหม่มีชื่อว่าข้าวไก่ตุ๋น แต่เขาลงทะเบียนพุดดิ้งเต้าหู้แบบหวานและพุดดิ้งเต้าหู้แบบคาวเป็นสองจานที่แตกต่างกัน พวกมันไม่ได้เป็นแค่สองรสชาติที่แตกต่างกันของอาหารเมนูเดียวกัน”
“พวกมันจะเป็นเมนูเดียวกันได้ยังไง? พุดดิ้งเต้าหู้แบบหวานน่าขยะแขยง!”
“ไม่! มันเป็นแบบคาวต่างหากที่กินไม่ได้!”
พวกเขาพากันถลึงตาใส่ปีศาจ บรรยากาศรอบ ๆ เริ่มตึงเครียด
ปีศาจก้มหน้าลงอย่างกลัว ๆ “ขอโทษ…”
“สี่เมนูที่ดีที่สุดควรจะเป็นของแม็กซ์และพุดดิ้งเต้าหู้แบบคาวต้องไม่รวมอยู่ในนั้น!”
“ฉันไม่รังเกียจที่แม็กซ์จะได้รับสี่อันดับแรกแต่ฉันจะให้คะแนนพุดดิ้งเต้าหู้แบบหวานหนึ่งดวงอย่างแน่นอน!”
“ใช่นั่นคือสิ่งที่มันควรได้รับ!”
“ไอ้ชั่ว! ฉันก็จะให้คะแนนพุดดิ้งเต้าหู้แบบคาวหนึ่งดาวเหมือนกัน!”
ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังจะต่อสู้กัน
“นี่ไม่ดีเลย…” แม็กซ์ถอนหายใจก่อนที่จะเปิดประตู ความเกลียดชังของพวกเขาอาจจะนำไปสู่การสูญเสียของฉันในการแข่งขัน
แม็กซ์เปิดประตูด้วยรอยยิ้มและยินดีต้อนรับพวกเขา
ยาเบะมิยะและแซลลี่ยืนที่ทั้งสองด้านของประตู คนหนึ่งยิ้มและอีกคนหนึ่งทำหน้านิ่งไร้อารมณ์
“นี่ใครเหรอแม็กซ์?” แฮร์ริสันถามในขณะที่เขามองไปที่แซลลี่และรู้สึกประหลาดใจ
“นี่คือไอช่า พนักงานเสิร์ฟคนใหม่ของเรา”
แฮร์ริสันยกนิ้วให้เขา “นายออกไปหาพนักงานเสิร์ฟสาวสวยมานี่เอง!”
“ข้าวไก่ตุ๋นนี่แพงมาก!” เสียงพูดดังขึ้นในขณะที่พวกเขาดูเมนู “มันทำมาจากไก่ตัวผู้ที่วางไข่ได้เหรอ?” (ปรามาณว่า ของแปลก ของหายาก)
ลูกค้าบางคนไม่ได้รวย พวกเขามาที่นี่เพียงหนึ่งหรือสองครั้งต่อเดือน พวกเขาแทบจะซื้อข้าวผัดหยางโจวไม่ได้ แต่อาหารจานใหม่นี้มีราคาแพงยิ่งกว่า
