Chapter 262 : เหตุการณ์ในวันนี้เป็นเรื่องที่แย่มากสำหรับฉัน
แม็กซ์และลูน่าเดินเล่นด้วยกันท่ามกลางแสงพระอาทิตย์ตกในขณะที่เอมี่กับลูกแมวกำลังเล่นด้วยกันและหัวเราะคิกคัก
ลูน่าบอกกับแม็กซ์ว่าระบบทศนิยมและตารางสูตรคูณทำให้นักคณิตศาสตร์ในเมืองโรดูถกเถียงกันเป็นอย่างมาก พวกเขาพยายามยืนยันความถูกต้อง พวกเขาเองก็เคยใช้ระบบทศนิยมเช่นกัน แต่พวกเขาใช้มันกับการแปลงค่าเงินเท่านั้น
จักรวรรดิรอทส่วนใหญ่ใช้ระบบเลขฐานหกสิบ ในขณะที่พวกเอลฟ์ใช้ระบบเลขฐานยี่สิบ
พวกเขาคิดว่าระบบทศนิยมนั้นซับซ้อนเกินไปดังนั้นมันจึงไม่เคยได้รับความนิยม
แต่ตอนนี้ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปด้วยการจำตารางสูตรคูณที่แม้แต่เด็กก็สามารถทำการคูณได้อย่างง่ายดาย
มันเคยยากมากที่พวกเขาจะคูณเลขสามหลัก แต่ตอนนี้พวกเขาคิดว่ามันง่ายมากด้วยวิธีนี้
ถึงอย่างนั้นหลาย ๆ คนก็ยังลังเลที่จะยอมรับระบบทศนิยมเหมือนกับคนอื่น ๆ พวกเขาชอบอะไรที่เป็นแบบเก่า พวกเขาไม่เต็มใจที่จะยอมรับการเปลี่ยนแปลง
แม็กซ์ยิ้มเมื่อเขาได้ฟังสิ่งที่ลูน่าบอก
ลูน่าหยุดเดินและมองแม็กซ์ด้วยสีหน้าจริงจัง “จริง ๆ แล้ววันนี้ฉันตั้งใจว่าจะไปที่บ้านคุณ ปู่ของฉันอยากให้คุณไปที่เมืองโรดูเพื่ออธิบายตารางสูตรคูณ เขาต้องการความช่วยเหลือจากคุณเพื่อโน้มน้าวคนอื่น ๆ ว่ามันถูกต้อง
“ขอบคุณนะ แต่ผมคงจะทิ้งร้านไปไม่ได้” แม็กซ์มองไปที่รูปปั้นสันติภาพที่มีนกพิราบสองตัวเกาะอยู่ มันยืนอยู่กลางลานเอเดน “ฉันตั้งใจจะเป็นพ่อครัว”
ลูน่ามองแม็กซ์ ผมของเขาสะท้อนกับแสงแดด เขาเป็นนักคณิตศาสตร์ที่มีความสามารถ แต่เขาก็เป็นพ่อครัวอัจฉริยะด้วย “ฉันขอโทษสำหรับคำขอก่อนหน้านี้ด้วยนะ”
“ไม่มีอะไรต้องขอโทษหรอก ฉันชื่นชมปู่ของคุณมากและฉันยินดีที่จะช่วยเหลือเสมอ เขาเขียนจดหมายถึงฉันได้ถ้าเขามีคำถามอะไร” ระบบจะไม่ยอมให้ฉันจากไป นอกจากนี้เมืองโรดูก็เป็นสถานที่ที่อันตรายมากสำหรับฉัน
ดวงตาของลูน่าสดใสขึ้นมา “ขอบคุณนะแม็กซ์ ฉันจะบอกเขาอย่างแน่นอน”
พวกเขาเดินเล่นไปด้วยกัน แม็กซ์คิดว่าเธอจะขอให้เขาช่วยเด็ก ๆ แต่เธอไม่ได้ทำซึ่งนั่นทำให้แม็กซ์ชื่นชมเธอมากขึ้นไปอีก
มันมืดแล้ว ลูน่าแยกตัวกลับไปและแม็กซ์ก็กลับร้านพร้อมกับเอมี่ ระหว่างทางกลับพวกเขาเดินผ่านจอเวทมนตร์หลายจอที่กำลังถูกติดตั้งโดยคนงาน
แม็กซ์มองไปที่พวกมันด้วยความตื่นเต้น พวกมันต้องเป็นจอแสดงลำดับคะแนนแน่ ๆ ฉันจะแสดงฝีมือของฉันให้ดู
ลูกค้าหลายคนกำลังอ่านประกาศที่ติดเอาไว้บนประตู เมื่อพวกเขาเห็นแม็กซ์และเอมี่พวกเขาก็เข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง
แม็กซ์รู้สึกประทับใจกับความเป็นห่วงของพวกเขา “ขอบคุณครับ พวกเราโอเค คนร้ายถูกคนของวิหารสีเทาจับไป ร้านอาหารเสียหายเล็กน้อยแต่เรายังเปิดได้ในวันพรุ่งนี้”
“หนูสั่งสอนพวกเขาด้วยลูกไฟของหนู” เอมี่พูดอวด
ฝูงชนหัวเราะ
“พวกเรายังไม่ได้กินอะไรเลยแม็กซ์ คุณช่วยทำอะไรให้พวกเรากินหน่อยได้มั้ย? เราอดใจรอเมนูใหม่ไม่ไหวแล้ว” ชายหัวล้านพูดพร้อมกับยิ้ม
“ขอโทษด้วยนะ แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นเรื่องที่แย่มากสำหรับฉัน ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมที่จะทำอาหาร ดังนั้นกลับมาใหม่วันพรุ่งนี้นะ” แม็กซ์พูดและจูงมือเอมี่เข้าไปในบ้าน
ลูกค้าแลกเปลี่ยนสายตากัน
“พวกเราควรละเอียดอ่อนกว่านี้นะ เขาเพิ่งผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากมา ฉันได้ยินมาว่าอันธพาลเป็นสิบคนเกือบจะทำลายที่นี่เป็นชิ้น ๆ และมันยังมีการระเบิดครั้งใหญ่ด้วย พวกนั้นไม่ยอมหยุดจนคนของวิหารสีเทามาถึง” ชายชราคนหนึ่งกล่าว
“มันน่ากลัวจริง ๆ! เราควรให้เวลาเขาและกลับมาในวันพรุ่งนี้”
จากนั้นฝูงชนก็แยกย้ายกันไป
