Chapter 264 : แม็กซ์เข้าถึงบทบาท
เอมี่และลูกเป็ดขี้เหร่กำลังนอนอยู่บนที่นอนเล็กของเธอในขณะที่แม็กซ์กำลังอ่านข้อมูลเกี่ยวกับเอลฟ์ “พ่อเล่านิทานให้หนูฟังหน่อยได้มั้ยคะ?”
แม็กซ์วางเอกสารลงแล้วเดินไปหาเธอด้วยรอยยิ้ม “ได้สิ” ปกติแล้วเขาไม่ค่อยมีเวลาเล่านิทานให้เธอฟัง เขารู้สึกว่าเขาไม่ใช่พ่อที่ดีเลย “หนูอยากฟังเรื่องราวของสโนว์ไวท์มั้ย?”
เอมี่พยักหน้า “อยากฟังค่ะ แต่สโนว์ไวท์ทำมาจากหิมะเหรอคะ?”
“ไม่ใช่จ๊ะ เธอเป็นเจ้าหญิงที่มีผิวขาวราวกับหิมะ” เขาตอบพร้อมกับยิ้ม “หลายปีก่อนมีราชาและราชินีอยู่คู่หนึ่ง พวกเขาสวดอ้อนวอนกับพระผู้เป็นเจ้าเพื่อขอให้พวกเขามีลูกทุกวัน
“หนึ่งปีต่อมาราชินีทรงให้กำเนิดเจ้าหญิงที่น่ารักและมีผิวขาวราวกับหิมะ ริมฝีปากของเธอแดงเหมือนกับเลือดและผมของเธอเป็นสีดำเหมือนกับไม้มะเกลือ พวกเขาตั้งชื่อให้เธอว่าสโนไวท์…”
แม็กซ์บอกเล่าเรื่องราวด้วยเสียงเบา จากราชินีคนใหม่ที่ชั่วร้ายไปจนถึงคนแคระทั้งเจ็ดและแอปเปิลอาบยาพิษ
เอมี่และลูกเป็ดขี้เหร่นอนฟังเรื่องราวอย่างตั้งใจ ทั้งคู่ดูเป็นกังวลเมื่อสโนว์ไวท์ตกอยู่ในอันตรายและโล่งใจเมื่อเธอได้รับความช่วยเหลือ
“ในที่สุดเจ้าชายและสโนว์ไวท์ก็ได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขและราชินีที่ชั่วร้ายก็เสียชีวิต” เรื่องราวจบลงแต่เอมี่ยังไม่ง่วงเลย แม็กซ์ลูบหัวเธอ “ถ้าคนแปลกหน้าให้แอปเปิลกับหนูหนูจะกินมันมั้ย?” เขาถาม
เอมี่คิดอยู่ครู่หนึ่ง “หนูจะถูกวางยาพิษมั้ยถ้าหนูกัดมันแค่คำเดียว?”
“ใช่ พิษอาจจะฆ่าหนู” สมกับที่เป็นนักชิมตัวน้อยจริง ๆ!
“ถ้าเป็นอย่างนั้นหนูก็จะไม่กิน” เธอพูดอย่างผิดหวัง “พ่อจะไม่หาแม่ที่ชั่วร้ายมาทำร้ายหนูใช่มั้ยคะ?”
หัวใจของแม็กซ์รู้สึกปวดร้าว เขายิ้มแล้วส่ายหัว “ไม่ พ่อจะไม่ทำ”
“ขอบคุณค่ะพ่อ” เอมี่ยิ้มและหลับไป
ลูกแมวเองก็ขยับเข้าไปซุกอยู่กับเธอแล้วก็หลับไปด้วย
ฉันไม่เคยคิดถึงการหาแม่คนใหม่ให้เธอเลย แม็กซ์ห่มผ้าห่มให้กับเจ้าตัวน้อยทั้งสองแล้วจูบไปที่ผมของเธอ เขามองไปที่ใบหน้าของเธอที่หลับตาอยู่ครู่หนึ่งแล้วกลับไปอ่านข้อมูลพวกนั้นต่อ
ข้อมูลส่วนใหญ่ในเอกสารนั้นไร้ประโยชน์ แต่อย่างน้อยเขาก็พบว่าเจ้าหญิงเอลฟ์ใช้ชีวิตอยู่กับต้นไม้แห่งชีวิตมาตั้งแต่สามปีก่อน บางทีฉันอาจจะหาข้อมูลของเธอได้จากแซลลี่
ฉันไม่คิดว่าเธอเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นั้น บางทีเธออาจจะถูกขังเอาไว้ที่นั่น แม็กซ์วางเอกสารไว้ในตู้เซฟแล้วนอนลงบนเตียงของเขา
เธอเป็นคนยังไงนะ? แม็กซ์สงสัย ฉันควรหาเธอให้เจอเพื่อเอมี่ ยังไงซะเธอก็เป็นแม่ของลูกสาวของเขา
เช้าวันรุ่งขึ้นแม็กซ์ตื่นขึ้นมาด้วยเสียงนาฬิกาปลุก เขาปิดมันแล้วมองไปที่เอมี่ เธอยังคงนอนหลับอยู่ ลูกเป็ดขี้เหร่กำลังดิ้นรนเพื่อไม่ให้ตัวมันตกลงจากเตียงอยู่ที่ขอบเตียง เขาหยิบมันขึ้นมาแล้ววางมันไว้ข้าง ๆ เอมี่
“เหมียว” มันร้องออกมาด้วยความรู้สึกขอบคุณ
แม็กซ์อาบน้ำ แปรงฟันแล้วลงบันไดมาที่ชั้นล่าง
อาหารที่เพิ่มขึ้นมาหมายถึงงานที่มากขึ้น แต่เขาแข็งแกร่งขึ้นและอาหารที่เขากินอยู่ทุกวันนั้นช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับเขา
เมื่อถึงเวลาหกโมงเช้าแม็กซ์ก็ขึ้นไปปลุกเอมี่ “หนูกินแอปเปิลอาบพิษเข้าไป มีแค่การจูบเท่านั้นที่จะช่วยหนูได้” เธอกระซิบ
แม็กซ์เองก็เข้าถึงบทบาทได้อย่างรวดเร็วเช่นกัน “ลูกรัก พ่อมาเพื่อช่วยชีวิตหนู” เขาก้มลงและจูบเอมี่ที่หน้าผาก
เอมี่หัวเราะและลืมตาขึ้น เธอโอบแขนรอบคอแล้วหอมแก้มเขา “พ่อคะ พ่อช่วยหนูเอาไว้!”
