Chapter 290 : ไปช่วยเธอกัน
ร้านอาหารตกอยู่ในความเงียบ พวกเขาพากันมองไปที่ลู่ลู่และฉีฉี ไม่มีใครตัดสินใจที่จะช่วยพวกเขาเพราะพวกเขาไม่รู้ว่าทั้งคู่เป็นใคร นอกจากนี้หลายคนก็สามารถบอกได้ว่าศัตรูของพวกเขานั้นชั่วร้ายและแข็งแกร่ง
อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ต้องกลัวว่าพวกนั้นจะลงมือฆ่าทุกคนที่นี่ เพราะเอมี่มีอาจารย์เป็นสองนักเวทที่ทรงพลัง ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าทำอย่างนั้นแม้แต่วิหารสีเทา
แม็กซ์รู้สึกโกรธมาก พวกมันจะต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ที่มาคุกคามลูกค้าของฉันแบบนี้! เขาถามระบบว่า “บาเรต M82A1 (ปืนไรเฟิล) ราคาเท่าไหร่?”
“คุณจ่ายไม่ได้”
“กู้เงินมาให้ฉันหน่อย!”
“ไม่ ยังไงก็ตามต่อให้คุณกู้เงินก้อนใหญ่ที่สุดเท่าที่คุณจะกู้ได้ แต่ยังไงคุณก็ไม่สามารถจ่ายไหว”
ระบบต้องตั้งราคาเอาไว้สูงมากแน่ ๆ แม็กซ์คิด มันรู้ว่าปืนแบบนั้นจะเปลี่ยนโลกนี้ไปมาก
อูเรี่ยนอยู่ที่ไหน? สองคนนี้ไปทำอะไรมาถึงทำให้คนพวกนั้นโกรธมากขนาดนี้? บางทีมันอาจจะเกี่ยวข้องกับการสังหารหมู่พวกดรายแอด แม็กซ์ไม่รู้ว่าอูเรี่ยนสังเกตเห็นมั้ยว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ เขาจึงตัดสินใจยืนอยู่ข้าง ๆ แซลลี่ เขารู้ว่าแซลลี่เป็นนักเวทระดับ 7 เขาพบว่ายาเบะมิยะเป็นคนโง่เล็กน้อย แต่เขาก็ประทับใจกับความเป็นห่วงคนอื่นของเธอ
ฉีฉีขมวดคิ้วและกำหมัดแน่นเมื่อเธอจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อ 20 ปีก่อน พวกเขาพักอยู่ในหมู่บ้านนั้นเพียงแค่คืนเดียว แต่ศัตรูของพวกเขาได้สังหารคนในหมู่บ้านทั้งหมด ไม่เว้นแม้แต่เด็กทารก
พวกเขาอาศัยอยู่ในป่าเป็นเวลาสามปีหลังจากนั้นและพยายามไม่ทำให้ใครถูกฆ่าเพราะพวกเขา
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าโศกนาฏกรรมที่โหดร้ายแบบนั้นจะเกิดขึ้นอีกครั้ง พวกมันเป็นนักฆ่าที่โหดเหี้ยม พวกมันจะฆ่าพวกเขา! ฉีฉีคิด
“ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ปล่อยให้มันเกิดขึ้นอีก” ลู่ลู่พูดพร้อมกับจับมือของเธอแน่น
เอมี่ยืนขึ้นบนเก้าอี้แล้ววางลูกเป็ดขี้เหร่ไว้บนบ่าข้างหนึ่งของแม็กซ์แล้วยื่นหน้าของเธอออกมาที่ไหล่อีกข้าง “พี่สาวฉีฉี คนร้ายพวกนั้นกำลังตามหาคุณอยู่เหรอ?” เธอไม่ได้ดูเป็นกังวลเลย
“เหมียว!” ลูกแมวร้องออกมาด้วยความกลัวและพยายามเกาะเอาไว้ไม่ให้ตก
การจับของลู่ลู่มอบความสบายใจและความเข้มแข็งให้กับเธอ เธอหันไปมองเอมี่และพยักหน้า “ใช่จ้ะ ได้เวลาบอกลาแล้วล่ะเอมี่ ฉันจะคิดถึงหนูนะ”
“ทำไมล่ะคะ? อย่าไปนะคะพี่สาวฉีฉี คุณควรอยู่ที่นี่และกินอาหารของพ่อทุกวัน” จากนั้นเธอก็มองไปที่ประตู “หนูช่วยคุณไล่คนพวกนั้นออกไปได้นะ”
ฉีฉียิ้มอย่างเศร้า ๆ มันยากสำหรับพวกเขาที่จะออกไปจากที่นี่ในตอนนี้ พวกเขาพบวิธีที่จะฟื้นฟูต้นไม้โลกแล้ว แต่พวกเขาไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับคนที่นี่
ลู่ลู่ลูบผมเธอ “ไปกันเถอะ” ทันใดนั้นเขาก็กลายร่างเป็นหมีดำที่สูงประมาณสามเมตร เขาวิ่งไปที่ประตู พังมันแล้ววิ่งออกไป ก่อนที่จะกระโดดขึ้นสูงแล้วฟาดอุ้งเท้าเหล็กของเขาไปที่หัวของแอนเซียม
“ลาก่อนเอมี่” ฉีฉีบอกลาและเปลี่ยนร่างเป็นแมวสีขาว แสงสีเขียวปกคลุมเท้าของเธอ จากนั้นเธอก็วิ่งตามหมีดำออกไปอย่างคล่องแคล่วและว่องไว
พลังงานสีเขียวยังคงเชื่อมโยงพวกเขาไว้ด้วยกัน ในขณะที่ลูกค้าคนอื่น ๆ ถูกทิ้งเอาไว้ข้างหลังด้วยความตกตะลึง
ฉันต้องซื้อประตูใหม่อีกแล้ว แม็กซ์คิด “ระบบ นายมีประตูสำรองไว้ในคลังสินค้ามั้ย?”
“มี”
“ฟังดูเหมือนว่านายรู้อยู่แล้วว่าประตูจะพังอีก”
ดวงตาของเอมี่เบิกกว้าง เธอโอบแขนกอดคอแม็กซ์ “คุณหมีใหญ่เป็นหมีจริง ๆ และพี่สาวฉีฉีก็เป็นแมวที่สวยมาก แต่ทำไมเธอถึงดูเหมือนลูกเป็ดขี้เหร่? โอ้ เราควรไปช่วยพวกเขานะคะพ่อ! รีบไปกันเถอะ!”
“ไม่ มันอันตรายเกินไป” แม็กซ์ดึงมือของเธอออกแล้วหันหลังกลับไป “จำไว้นะเอมี่ หนูช่วยเหลือคนอื่นได้ แต่หนูต้องไม่ได้รับบาดเจ็บ พ่อไม่อยากเห็นหนูตกอยู่ในอันตราย”
เอมี่มองไปที่ประตูด้วยดวงตาสีน้ำเงินของเธอ “แต่หนูชอบเธอ เราไม่ควรปกป้องคนที่เราชอบเหรอคะ?”
แม็กซ์เงียบไปครู่หนึ่งจากนั้นเขาก็ยิ้ม “หนูพูดถูก งั้นเราไปช่วยเธอกันเถอะ” เขาอุ้มเธอขึ้นมาแล้วเดินไปที่ประตูพร้อมกับมีดทำครัวในมือ ถ้าผู้ชายไม่ต้องการปกป้องคนที่เขารัก งั้นมันก็แปลได้ว่าเขาไม่ได้รักเธอ
