Chapter 291 : ฆ่าเขา!
แอนเซียมคำรามใส่ร่างตรงหน้าที่กำลังเหวี่ยงอุ้งเท้าเข้ามา เขาไม่ได้ตื่นตระหนกแต่เขากลับก้าวไปข้างหน้าและเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์หมาป่าสูงสามเมตรในทันที
ตอนนี้ร่างกายของเขาถูกปกคลุมไปด้วยขนสีเทาอมดำ กรงเล็บของเขายาวและแหลมคม เขากระโดดขึ้นจากพื้นอย่างรุนแรงจนพื้นแตกและเหวี่ยงกรงเล็บที่เป็นประกายสีแดงของเขาใส่หมีตรงหน้า
กรงเล็บของมนุษย์หมาป่าฉีกผ่านหน้าอกของหมีและทิ้งบาดแผลที่น่าหวาดกลัวเอาไว้ ในขณะเดียวกันอุ้งเท้าหมีก็ฟาดเข้าไปที่ใบหน้าของมนุษย์หมาป่าอย่างหนักจนฟันของเขาหลุดออกมา
ทันทีที่พวกเขาลงมาที่พื้นพวกเขาก็พุ่งเข้าหากันอีกครั้ง หมัดและกรงเล็บต่างก็พุ่งเข้าหากัน
พวกเขาก้าวร้าว โกรธเกรี้ยวและรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ
พลังที่รุนแรงของพวกเขาบดขยี้พื้นและฉีกกระชากต้นไม้ เลือดสาดกระจายไปทุกหนทุกแห่ง ลูกค้าคนอื่น ๆ ต่างก็แปลกใจและตกใจเป็นอย่างมาก มันไม่ใช่เหตุการณ์ที่พวกเขาพบเห็นได้ทุกวันในเมืองเคออส มันน่าตื่นเต้นมากจนไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้
จากนั้นแมวขาวก็กระโดดออกมา มีแสงสีเขียวปรากฎขึ้นที่หน้าผากของเธอและเส้นแสงสีเขียวระหว่างพวกเธอทั้งสองคนก็สว่างขึ้น
จากนั้นร่างกายของหมีก็ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีเขียวที่ไหลทะลักเข้าไปในบาดแผลของเขา เลือดของเขาหยุดไหลและบาดแผลของเขาก็หายไปอย่างรวดเร็ว ร่างกายของเขาขยายใหญ่ขึ้น เขาชกแอนเซียมจนกระเด็นออกไป
แอนเซียมปักกรงเล็บของเขาลงไปที่พื้นและทิ้งร่องลึกเอาไว้ก่อนที่เขาจะหยุด เลือดไหลออกมาจากปากของเขา “จัดการเธอ!” เขาคำราม
นักล่าสามคนยิงลูกธนูออกมาจากนั้นพวกเขาก็กลายร่างเป็นมนุษย์หมาป่าสูงสองเมตรและกระโดดเข้าใส่เธอ พวกเขาตามล่าทั้งคู่มาหลายปีแล้วและเก่งเรื่องการต่อสู้ ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจฆ่าผู้รักษาก่อน
มีความกังวลปรากฏขึ้นมาในดวงตาสีทองสว่างของฉีฉี เธอเคลื่อนที่ซิกแซกอย่างรวดเร็วอยู่บนแนวกำแพงเพื่อหลบลูกธนูทั้งสามและโยนเมล็ดพืชสีดำลงบนพื้น มันงอกออกมาเป็นเถาวัลย์สีเขียวแล้วพุ่งออกไปจับมนุษย์หมาป่าทั้งสาม
พวกเขาเป็นดรายแอด? อูเรี่ยนคิดในขณะที่เขามองดูแมวขาวและหมีตัวใหญ่ ถ้าฉันจำไม่ผิด หัวใจของต้นไม้โลกนั้นหายไป มันอาจจะเป็น…
ลู่ลู่พุ่งเข้าใส่แอนเซียมอีกครั้งและชกเขาอย่างรุนแรงจนหัวหมาป่าของเขากระแทกลงไปที่พื้น
“หัวหน้า!” มนุษย์หมาป่าคนอื่น ๆ ร้องขึ้นด้วยความตกใจ พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าลู่ลู่จะจัดการเขาได้
มนุษย์หมาป่าทั้งสามฉีกเถาวัลย์ออก แต่แทนที่จะพุ่งเข้าไปหาฉีฉี พวกเขากลับเข้าไปล้อมลู่ลู่ พวกเขารู้ดีว่าแมวขาวนั้นว่องไวและจับไม่ได้ง่าย ๆ
อย่างไรก็ตามเป็นไปไม่ได้ที่หมีจะหนี ถึงแม้ว่าลู่ลู่จะทรงพลังแต่ถ้าไม่มีเวทมนตร์ของฉีฉีเขาก็ไม่สามารถเอาชนะแอนเซียมได้
พวกเขาต้องการจับตัวหมี พวกเขารู้ดีว่าแมวขาวจะไม่มีวันทิ้งเขาไว้
ลู่ลู่ยังคงชกเข้าไปที่หัวของแอนเซียม ดูเหมือนว่าเขาจะควบคุมการต่อสู้เอาไว้
ทันใดนั้นดวงจันทร์ก็โผล่ออกมาจากด้านหลังก้อนเมฆและกระตุ้นมนุษย์หมาป่า
แสงสีแดงระเบิดออกมารอบ ๆ ตัวแอนเซียมและกรงเล็บของเขา เขากระโดดขึ้นมาแล้วข่วนไปที่หน้าอกของหมี จากนั้นเขาก็เตะไปที่ท้องแล้วส่งหมีลอยออกไปชนเข้ากับต้นไม้สองสามต้น
แอนเซียมลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ “พระจันทร์สีเลือดขอพลังให้ฉันด้วย!” ศีรษะที่ได้รับบาดเจ็บของเขาเริ่มรักษาตัวอย่างรวดเร็ว ผมของเขายาวขึ้นและเปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนกับเปลวไฟ
“ฆ่าเขา!” แอนเซียมพูดด้วยรอยยิ้มที่โหดเหี้ยม บาดแผลของเขาหายสนิทแล้ว เขาดูน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม ตอนนี้กรงเล็บของเขายาวถึงครึ่งเมตรแล้ว
ในที่สุดพวกเขาทุกคนก็กลายร่างเป็นมนุษย์หมาป่าแล้วพุ่งเข้าหาลู่ลู่ ราวกับว่าพวกเขากำลังจะฉีกเขาออกเป็นชิ้น ๆ
“วิ่ง!” ลู่ลู่ตะโกนบอกฉีฉี บาดแผลของเขาลึกมากและแสงสีแดงรอบ ๆ ตัวพวกมนุษย์หมาป่าก็ยับยั้งการรักษาเอาไว้ เขายืนพิงต้นไม้ใหญ่และมองไปที่ศัตรูของเขาอย่างดุร้าย
“ไม่!” ฉีฉีร้องออกมาอย่างโหยหวน เธอกระโดดเข้าใส่พวกมนุษย์หมาป่าจากด้านบนของร้านอาหารและขว้างเมล็ดกำมือหนึ่งออกไป พวกมันกลายเป็นเถาวัลย์ขนาดใหญ่ในอากาศเหนือกลุ่มมนุษย์หมาป่า และเธอก็พยายามฝ่าเข้าไปหาลู่ลู่
