Chapter 304 : 10 เหรียญทองแดงหรือศักดิ์ศรี?
แซลลี่พยักหน้าและพูดว่า “พวกเขายังอ่อนแอมากเพราะพวกเขาเสียเลือดมากเกินไป น้ำยาเวทมนตร์ช่วยให้พวกเขาฟื้นตัวได้ในระดับหนึ่งแต่ถ้าพวกเขาอยากฟื้นตัวให้เต็มที่พวกเขาจะต้องพักผ่อนและกินอาหารให้เพียงพอ”
เธอเป็นคนที่ทำการรักษาให้กับทั้งสองคนนั้น ดังนั้นเธอจึงค่อนข้างคุ้นเคยกับสภาพของพวกเขา
“ฉันจะไปทำซุปไก่ให้พวกเขา พวกเขาน่าจะกินอะไรไม่ได้มาก เราเอาวัตถุดิบที่เหลืออยู่มาทำมื้อดึกเพื่อฉลองให้กับรายได้ในวันนี้ของพวกเรากันเถอะ” แม็กซ์พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ เขาอารมณ์ดีมาก
ในอัตรานี้เขาจะซื้อความแข็งแกร่งเพิ่มได้ในไม่ช้าและระดับร้านอาหารของเขาก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน
หลังจากที่ถูกระบบพูดกลอกหูมานานมันทำให้เขาอยากรู้อยากเห็นมากจริง ๆ ว่าร้านอาหารจะเปลี่ยนไปยังไงหลังจากที่มันกลายเป็นระดับสอง บางทีเขาอาจจะได้รับพลังบางอย่างมาใหม่
แน่นอนว่าแม็กซ์ตั้งตารอการอัพเกรดระบบป้องกันของร้านอาหาร เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ทำให้เขารู้สึกร้อนใจ เขาอยู่ในโลกที่อะไรก็เกิดขึ้นได้ตลอดเวลา มีสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังและอันตรายมากมายนับไม่ถ้วนอยู่ที่นี่ ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องที่น่ากังวลมาก แม้แต่มนุษย์หมาป่าระดับ 4 ยังโจมตีเข้ามาในร้านอาหารของเขาได้อย่างง่ายดายและเป็นภัยคุกคามต่อตัวเขาเองและลูกสาวของเขา
อันตรายที่ซ่อนอยู่ทำให้เขารู้สึกไม่ปลอดภัย ดังนั้นเขาจึงกระตือรือร้นที่จะอัพเกรดร้านอาหาร ถ้าระดับของมันเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ระบบการป้องกันก็จะมีพลังมากขึ้นเรื่อย ๆ จนกว่ามันจะกลายเป็นป้อมปราการที่ปลอดภัยที่สุดในโลก
ถ้าเขาอัพเกรดระบบการป้องกันให้อยู่ในระดับสูงสุดได้ ถึงแม้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนย้อนกลับมาอีกครั้งเขาก็จะนั่งอยู่กับเอมี่ภายในร้านและมองดูอย่างผ่อนคลายโดยไม่ต้องกลัวอะไร
แม็กซ์ตั้งตารอที่จะได้เห็นวันนั้น
“พ่อคะ คืนนี้หนูกินมื้อดึกได้จริง ๆ เหรอ?” ดวงตาของเอมี่เป็นประกายขึ้นมาในทันที แม็กซ์มักจะห้ามไม่ให้เธอกินอาหารก่อนนอนเสมอ
“ใช่แล้วล่ะ คืนนี้เป็นกรณีพิเศษ” แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันไปหาแซลลี่และยาเบะมิยะ “เธอสองคนมากินด้วยกันก่อนกลับบ้านด้วยนะ”
“จริงเหรอคะ?” ดวงตาของยาเบะมิยะเปล่งประกายไปด้วยความตื่นเต้น
แซลลี่เองก็เต็มไปด้วยความคาดหวังเมื่อเธอได้ยินแบบนั้น
“แน่นอน ถ้าพวกเธอเป็นห่วงพวกเขา พวกเธอก็ไปเยี่ยมและดูว่าพวกเขากินอะไรได้บ้าง ฉันจะไปเตรียมอาหารค่ำ” แม็กซ์พยักหน้าแล้วเดินไปทางห้องครัว
“งั้นพวกเราไปกันเถอะค่ะ” เอมี่พูดในขณะที่เธอและพวกแซลลี่เดินออกจากประตูไป
“ระบบ ติดตั้งประตูให้ฉัน” แม็กซ์สั่งในใจเมื่อเขามองไปที่ถนนที่ถนนที่ว่างเปล่าข้างนอกร้านอาหาร
“ระบบปฏิเสธที่จะให้บริการกับลูกค้าที่ใส่ร้ายป้ายสี” ระบบตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“เอาล่ะ ดูเหมือนว่าวันพรุ่งนี้ฉันจะต้องปิดร้านเพื่อซ่อมประตู ฉันคิดว่าในอัตรานี้ฉันจะอัพเกรดร้านได้ภายในสิบวันหรือมากกว่านั้น แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่สามารถเร่งรีบได้ ฉันควรทำสิ่งต่าง ๆ อย่างช้า ๆ” แม็กซ์พูดอย่างสงบและไม่มีท่าทีร้อนใจใด ๆ เขาหยิบน่องไก่เพลิงออกมาจากตู้เย็นและเริ่มสับมันอย่างช้า ๆ และเป็นระเบียบ
“หลังจากที่ระบบประเมินใหม่อีกครั้ง ระบบพบว่าคุณมีเครดิตที่ดี ถึงแม้ว่าคุณจะดูถูกระบบ แต่นี่เป็นเพียงความผิดครั้งแรกของคุณ ดังนั้นมันจึงมองข้ามไปได้ -” ระบบพูดขึ้นหลังจากที่เงียบไปชั่วครู่
“แค่ไม่ต้องเก็บค่าติดตั้งในครั้งนี้ก็พอแล้ว นายทำอะไรกับเงิน 10 เหรียญทองแดงได้เหรอ? นายถูกกำหนดให้ได้รับเงินจำนวนมากในอนาคต ดังนั้นมันจะทำให้นายดูกระจอกเกินไปถ้านายมัวแต่ให้ความสนใจกับเงิน 10 เหรียญทองแดง” แม็กซ์ถามแทรกขึ้นมาก่อนที่ระบบพูดจบ เขาแช่เห็ดหอมลงในน้ำและเอาไก่มาผัด
“นี่เป็นคำเตือน : อย่าขัดจังหวะคำพูดของระบบ! ฉันมีชีวิต! ฉันมีศักดิ์ศรี! ฉันต้องการความเคารพ!” เสียงที่โมโหของระบบดังขึ้น
แม็กซ์วางมีดในมือของเขาลงด้วยสีหน้าเคร่งเครียดแล้วถามว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันขอถามนายหน่อย อะไรคือสิ่งที่สำคัญ เงิน 10 เหรียญทองแดงหรือว่าศักดิ์ศรีของนาย?”
ระบบตกอยู่ในความเงียบอยู่นาน
“ติ๊ง! ค่าติดตั้ง 10 เหรียญทองแดงถูกหักออกเรียบร้อยแล้ว!”
“ติ๊ง! ประตูไม้สร้างเสร็จแล้ว!
“ติ๊ง! ค่าประตูไม้ 20 เหรียญทองถูกหักออกเรียบร้อยแล้ว! กำลังติดตั้งประตูไม้!” ระบบแจ้งเตือนด้วยน้ำเสียงร่าเริงและติดตั้งประตูร้านอาหารใหม่ภายในพริบตา
แม็กซ์มองการแจ้งเตือน เขาอ้าปากและอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่เขาก็กลืนคำพูดของเขาลงไปในที่สุด ความไร้ยางอายของระบบไม่มีขอบเขตจริง ๆ “เอาล่ะ นายชนะ”
มื้อดึกนี้ประกอบไปด้วยข้าวผัดหยางโจวและข้าวไก่ตุ๋น ยังไงซะการกินโร่วเจียหมัวก่อนนอนอาจจะทำให้นอนหลับได้ยากและการทำพุดดิ้งเต้าหู้ก็ยุ่งยากเกินไป นอกจากนี้ปริมาณของพุดดิ้งเต้าหู้ที่กินได้ในแต่ละวันก็ต้องถูกควบคุมด้วย
แม็กซ์ทำไก่ตุ๋นแบ่งเป็นสองหม้อ เขาไม่ได้ใส่ส่วนผสมอะไรนอกจากเนื้อไก่และเห็ดหอมลงไปในหม้อที่มีไว้สำหรับคู่รักดรายแอด นอกจากนี้เขายังใส่ซุปเพิ่มเข้าไปในนั้นเนื่องจากวัตถุประสงค์หลักคือการทำซุปไก่สำหรับพวกเขา ซุปไก่จะช่วยบำรุงอย่างมากโดยเฉพาะเมื่อรวมเข้ากับเห็ดหอม
ในหม้ออีกใบเขาทำไก่ตุ๋นตามปกติ พวกเขาทานอาหารเย็นเร็ว ดังนั้นหลังจากที่ทำงานมาอย่างหนักตลอดสี่ชั่วโมงแม็กซ์ก็รู้สึกหิวเล็กน้อย แซลลี่และยาเบะมิยะเองก็ทำงานอย่างหนักเช่นกันดังนั้นพวกเธอก็น่าจะรู้สึกแบบเดียวกัน นั่นคือเหตุผลที่เขาตัดสินใจทำมื้อดึกสำหรับทุกคน
แม็กซ์ปิดฝาหม้อดินเผาและคิดกับตัวเอง สำหรับมื้อดึก กุ้งผัดพริก เคบับแกะและเบียร์เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ ระบบ ส่งสูตรเคบับมาให้ฉัน ฉันทำเคบับมานับไม่ถ้วนแล้วในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
การกินอาหารแบบใส่ใจสุขภาพนั้นทำให้คนเราไม่สามารถกินมื้อดึกได้
“สูตรจะถูกปลดล็อคไปตามลำดับ โปรดรักษาความแน่วแน่ที่จะเป็นเทพแห่งการทำอาหารในอนาคตเอาไว้ สำหรับเทพแห่งการทำอาหารไม่มีอาหารจานไหนที่เกินกว่าความสามารถในการทำอาหารของเขา” ระบบตอบกลับด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“สิ่งที่นายพูดออกมามันไร้สาระมาก” แม็กซ์เม้มปาก เขาเคยชินกับคำตอบที่ไร้ประโยชน์แบบนี้ของระบบแล้ว แต่เขาก้ไม่สามารถทำอะไรได้
“เอ๊ะ? พ่อคะ พ่อหาช่างเถื่อนมาซ่อมประตูเร็วขนาดนี้ได้ยังไงคะเนี่ย?” เอมี่เดินเข้ามาในร้านพร้อมกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
“จริงด้วย? เราไม่เห็นใครมาติดตั้งประตูเลยนะคะ” ยาเบะมิยะเองก็แสดงท่าทีอยากรู้อยากเห็น เธอลูบประตูไม้ดูและพบว่ามันเกือบจะเหมือนกับประตูบานก่อนและมันถูกสร้างขึ้นมาจากไม้ชนิดเดียวกัน
“ช่างเถื่อนคนนี้ค่อนข้างไร้ยางอายแต่เขามีประสิทธิภาพมาก เขานำประตูมาและติดตั้งภายในห้านาที” แม็กซ์ตอบด้วยรอยยิ้ม เขาเทซุปไก่ทั้งหมดลงในชามขนาดใหญ่แล้วถามว่า “ดรายแอดสองนั้นเป็นยังไงบ้าง? พวกเขาดื่มซุปไก่ได้มั้ย?”
“พวกเขายังอ่อนแออยู่มากและกินอาหารได้ค่อนข้างลำบาก แต่พวกเขาน่าจะดื่มซุปไก่ได้” แซลลี่ตอบ เมื่อพวกเธอไปเยี่ยม ฉีฉีและลู่ลู่ก็ตื่นขึ้นมาแล้ว อาการบาดเจ็บของพวกเขายังรบกวนพวกเขาอยู่เล็กน้อยพวกเขาจึงไม่สามารถหลับได้อีก
“งั้นฉันจะเอาซุปไก่นี้ไปให้พวกเขา” แม็กซ์หยิบชามและช้อนสองชุดมาวางลงบนถาดพร้อมกับชามซุปไก่ขนาดใหญ่ เขาถือถาดเอาไว้ในมือแล้วเดินออกจากประตูไป
เขาค่อนข้างสนใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเหล่าดรายแอด
