Chapter 390 : ไอศกรีมฮาเก้นดาสนี้น่าขยะแขยงจริง ๆ
“ระบบ นายล้อฉันเล่นรึเปล่าเนี่ย?”
แม็กซ์มีสีหน้าอึมครึมและเงียบไปนานหลังจากที่เขามองเห็นสูตรไอศกรีม
“กรุณาอย่ากล่าวหาว่าระบบหลอกลวง ระบบสนับสนุนความยุติธรรมและความเป็นธรรมและระบบไม่เคยโกงใครมาห่อน” ระบบตอบ
“ถ้างั้นสูตรไอศกรีมฮาเก้นดาสที่เหลือของฉันอยู่ที่ไหน?” แม็กซ์ถามด้วยความเหลืออด
“สูตรไอศกรีมฮาเก้นดาสประกอบด้วยไอศกรีมรสวานิลลา, รสมอคค่า, รสบลูเบอร์รี่และรสช็อคโกแลต” ระบบตอบด้วยน้ําเสียงจริงจัง
“เวรเอ๊ยย!”
แม็กซ์ทําได้แค่กลอกตา อย่างที่เขาคิดเอาไว้ ระบบนี้ไร้ยางอายจริง ๆ ไอศกรีมฮาเก้นดาสนั้นควรจะมีมากกว่าสี่รสชาติ อีกทั้งยังมีผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่ทํามาจากไอศกรีมอีกมาก ความคาดหวังที่สูงล้ําของเขากลับถูกบดขยให้ผิดหวัง
“กรุณาทํางานให้หนักขึ้นแล้วคุณจะปลดล็อคผลิตภัณฑ์ของฮาเก้นดาสได้มากขึ้น เช่น ไอศกรีมรสชาติต่าง ๆ รวมถึงสูตรอาหาร เช่น เค้กไอศกรีมฮาเก้นดาส” ระบบพูดให้กําลังใจ
แม็กซ์กลอกตาของเขาอีกครั้ง แต่เขาก็ยังตรวจดูสูตรไอศกรีมที่เขาได้รับมาอย่างระมัดระวัง โชคดีที่สูตรสําหรับไอศกรีมโคนสองลูกนั้นไม่ได้แย่และมีให้เลือกถึงสี่รสชาติ มันจะสร้างความประหลาดใจให้กับเพื่อน ๆ ของเอมีอย่างแน่นอน
แม็กซ์สุดหายใจเข้าลึกเพื่อสงบสติอารมณ์ตัวเองก่อนที่จะถามระบบในใจ “ระบบ วัตถุดิบสําหรับทําไอศกรีมมีราคาเท่าไหร่?”
“เพื่อช่วยให้คุณทําไอศกรีมที่ดีที่สุดระบบได้เตรียมวัตถุดิบที่ดีที่สุดเอาไว้แล้ว ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นวัตถุดิบจากธรรมชาติที่ได้รับการคัดเลือกมาอย่างดีจากทั่วทุกมุมของทวีปนอร์แลนด์ วานิลลาที่นํามาทําถูกปลูกเอาไว้บนที่ราบสูงของภูมิภาคตะวันตกเฉียงเหนือของปาแห่งสายลม พวกมันได้รับการดูแลจากอากาศที่อบอุ่นและชุ่มชื้นภายในป่าแห่งสายลม ที่ราบสูงนี้ปกคลุมไปด้วยกลิ่นหอมตลอดทั้งปี วานิลลาที่ถูกเลือกมาเป็นวานิลลาที่ดีที่สุดจากทั้งหมดที่ถูกนํามาบดเป็นผง การกินไอศกรีมรสวานิลลานี้มีผลทําให้ผ่อนคลายเป็นอย่างมาก
“มอคค่าทํามาจากใบชาหลงนิ่งที่ปลูกเอาไว้บนเนินเขาที่ภาคเหนือของป่าสนธยา เมล็ดของต้นชาหลงจึงได้รับการคัดเลือกมาอย่างดีเพื่อสร้างต้นชาที่ให้ใบชาได้ตามอุดมคติ ใบชาจะถูกคลุมเอาไว้ไม่ให้โดนแดด 20 วันก่อนที่จะเก็บ ใบชาจะถูกเลือกอย่างระมัดระวังและคํานวณดูจากน้ําค้างที่เกาะอยู่ที่ใบ ก่อนที่จะถูกนํามาบดเป็นผงโดยใช้โรงโม่หินธรรมชาติ ต้นชาแต่ละต้นสามารถผลิตไอศกรีมมอคค่าได้ 100 กรัมเท่านั้น”
“นมนั้นได้มาจากวัวที่กําลังเพาะพันธุ์บนเกาะมีเฮียของทะเลสตาร์โอ การเปิดรับแสงแดดเป็นเวลานานทุกวันบนเกาะทําให้มั่นใจได้ว่ามันจะมีทุ่งหญ้าที่มีคุณภาพสูงสําหรับเป็นอาหารของวัว วัวที่ผลิตนมทุกตัวจะได้ฟังเพลงคลาสสิคสี่ชั่วโมงต่อวันและปริมาณ และคุณภาพของนมที่ผลิตได้จะถูกควบคุมอย่างเคร่งครัด
“สําหรับไข่…”
“ดังนั้นวัตถุดิบสําหรับไอศกรีมโคนสองลูกแต่ละโคนจะมีราคารวม 80 เหรียญทองแดง”
ดูเหมือนว่าระบบจะภาคภูมิใจในงานที่มันทําไปมาก
“เชี่ยเอ๊ยย! นายเอาใบชาหลงจึงมาทําไอศกรีมมอคค่าเนี่ยนะ? นายยังมีจิตสํานึกอยู่มั้ยเนี่ย? ถ้าพ่อของฉันได้ยินเรื่องนี้เขาจะต้องฟาดนายด้วยเข็มขัดจนตายแน่!” ดวงตาของแม็กซ์เบิกกว้างในทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น ดินแดนศักดิ์สิทธิ์หลายที่ถูกใช้เป็นระบบเพาะปลูกและฟาร์ม อย่างที่คิดเอาไว้ วัตถุดิบที่ผลิตโดยระบบไม่เคยทําให้เขาผิดหวังจริง ๆ
เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับไอศกรีมที่ผลิตจากวัตถุดิบที่ฟุ่มเฟือยแบบนี้มาก่อน ชีวิตก่อนแม็กซ์ไม่ได้ยากจนเลย แต่จินตนาการของเขาถูกจํากัดไว้เพราะเขาไม่กล้าคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา ถ้าเขาใช้ใบชาหลงจึงในห้องเขียนหนังสือของพ่อของเขามาทําไอศกรีม
อย่างไรก็ตามอารมณ์ของแม็กซ์ก็ดีขึ้นมากหลังจากที่เขาได้ยินการแนะนําวัตถุดิบต่าง ๆ ของระบบ ด้วยวัตถุดิบที่มีคุณภาพสูงแบบนี้ ไม่มีทางเลยที่ไอศกรีมที่เขาทําออกมาจะไม่อร่อย
เขาเปิดประตูในใจของเขาเข้าไป ทันใดนั้นแสงสีขาวก็สว่างขึ้นก่อนที่เขาจะเข้ามาในพื้นที่ทดสอบ
เขามองไปรอบ ๆ และพบว่ามีเครื่องจักรใหม่วางอยู่ที่มุมห้องครัว มันเป็นเครื่องผลิตไอศกรีม และโคนไอศกรีมในเครื่องเดียว มันมีความสูงประมาณหนึ่งเมตร ผิวด้านนอกของมันทําด้วยโลหะเงินที่ให้ความรู้สึกล้ําลึก และมีช่องกรวยหนึ่งช่องรวมถึงหัวไอศกรีมสี่แบบที่แตกต่างกัน นอกจากนี้ยังมีหน้าจอ LED สําหรับใช้งานเครื่องและมีคู่มือการใช้งานปรากฏขึ้นภายในใจของแม็กซ์
เป็นระบบแบบอัตโนมัติเหลือเนี่ย… ฉันชอบมันนะ หลังจากย่อยข้อมูลจากคู่มือการใช้งานในใจแล้วมันก็มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เขาเปิดเครื่องและทดลองกับมันอยู่สักพักก่อนที่จะเปิดตู้เย็นเพื่อหยิบวัตถุดิบที่จําเป็นออกมา
สามวันในพื้นที่ทดสอบผ่านไปในพริบตา แม็กซ์กดปุ่ม “Start” พร้อมกับมีสีหน้าจริงจัง ทันใดนั้นกรวยไอศกรีมก็หลุดออกมาจากช่องที่กําหนดไว้ ก่อนที่แม็กซ์จะจับมันเอาไว้อย่างแม่นยําด้วยกระดาษรูปกรวย จากนั้นเขาก็กดปุ่มสําหรับไอศกรีมวานิลลาแล้วไอศกรีมสีเหลืองอ่อนสองลูกก็ตกลงมาซ้อนกันบนกรวยที่ละลูก กลิ่นหอมจาง ๆ ของวานิลลาลอยฟังในอากาศในทันที
เขาวางไอกครีมวานิลลาลงและทําซ้ําขั้นตอนเดียวกันกับมอคค่า บลูเบอร์รี่และช็อคโกแลตก่อนที่จะวางกรวยไอศกรีมลงบนตะแกรงข้าง ๆ ไอศกรีมทั้งสี่รสชาติมีสีสันสดใส และถึงแม้ว่าพวกมันจะสัมผัสกับอากาศภายนอกแต่พวกมันก็ละลายได้ช้ามาก แม็กซ์เต็มไปด้วยความมั่นใจในขณะที่เขาถาม “ระบบ คราวนี้เป็นยังไงบ้าง?”
“ตึง! ขอแสดงความยินดี คุณประสบความสําเร็จในการผลิตกรวยไอศกรีมสองลูก และในขณะเดียวกันคุณก็ได้ปลดล็อคเครื่องทําไอศกรีมรวมถึงส่วนผสมทั้งหมดที่จําเป็นในการทําไอศกรีม!” เสียงของระบบดังขึ้น
ไม่เลวเลย แม็กซ์มองดูผนังและพบว่ามันเพิ่งผ่านมาได้แค่สามวันเท่านั้นดังนั้นเขาจึงยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ
“ระบบ นายมีอะไรต้องพูดอีกมั้ย?” แม็กซ์ถาม
“คุณได้เชี่ยวชาญการผลิตไอศกรีมโคนสองลูกแล้วดังนั้นคุณสามารถออกจากพื้นที่ทดสอบได้ในทันที ถ้าคุณต้องการใช้พื้นที่ทดสอบต่อกรุณาชําระค่าธรรมเนียมตามที่กําหนดเอาไว้” ระบบตอบกลับ
“ไม่ว่า” แม็กซ์ส่ายหัว เขาได้ฝึกฝนวิชาดาบทั้งหมดที่เขาสามารถฝึกได้แล้ว และการฝึกฝนในพื้นที่ทดสอบไม่สามารถปรับปรุงร่างกายของเขาได้ ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการเช่าพื้นที่ทดสอบอีก
“ฉันอยากรู้ว่าตอนที่ฉันกินไอศกรีมฮาเก้นดาสในชีวิตก่อนฉันรีวิวเอาไว้ว่ายังไง?” ความอยากรู้อยากเห็นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแม็กซ์
ระบบเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะถาม “คุณแน่ใจเหรอว่าคุณอยากรู้?”
“บอกฉันมาเถอะ” แม็กซ์กลอกตา
ระบบเลียนแบบเสียงของแม็กซ์แล้วพูดว่า “ไอศกรีมฮาเก้นดาสนี้น่าขยะแขยงจริง ๆ! แม่งโคตรหวานเลี่ยนเลย!”
