Chapter 383 : ฉันขอให้ครั้งแรกของฉันกับคุณได้มั้ยคะ?
“หัวหน้าคะ! หัวหน้า!ร้านอาหารของเราได้กลับเข้าไปอยู่บนกระดานจัดอันดับแล้วค่ะ! ข้าวไก่ตุ๋นได้อันดับที่ 29 ส่วนอาหารที่เหลืออีกสี่อย่างก็อยู่ใน 100 อันดับแรกหมดเลยค่ะ!” แม็กซ์ที่กําลังเตรียมอาหารเช้าให้กับเอมีได้ยินเสียงเคาะประตูอย่างรุนแรง เมื่อเขาเปิดประตู ยาเบะมิยะก็รีบพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่แดงก่ําเพราะความตื่นเต้น
“หม?” แม็กซ์รู้สึกงุนงงเล็กน้อยเมื่อได้ยินแบบนั้นก่อนที่เขาจะยิ้มออกมาอย่างมีความสุข “เรื่องจริงเหรอมิยะ? ร้านอาหารของเราได้กลับเข้าไปอยู่บนกระดานจัดอันดิบจริงๆเหรอ? แถมข้าวไก่ตุ้นยังได้อันดับที่ 29 ด้วย?”
“เรื่องจริง 100% เลยค่ะ! ฉันเห็นมันมาด้วยตาของฉันเองเลย ร้านอาหารของเรากลับมาติดอันดับแล้วค่ะ!” ยาเบะมิยะพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น
ในขณะนั้นเองเสียงของระบบก็ดังขึ้น “ตึ๊ง! ขอแสดงความยินดี หนึ่งในอาหารของคุณติด 1 ใน 30 อันดับแรกในการแข่งขันอาหารของลานเอเดน คุณทําภารกิจสําเร็จ! รางวัลสําหรับภารกิจนี้คือสูตรไอศกรีมฮาเก้นดาส ทําการส่งมอบแล้ว คุณสามารถเข้าสู่พื้นที่ทดสอบได้ตลอดเวลาเพื่อ ฝึกฝน”
แม็กซ์มองแพ็คประสบการณ์ที่ปรากฏขึ้นในใจของเขาและอดไม่ได้ที่จะยิ้ม
ภารกิจนี้สําเร็จได้อย่างไม่คาดคิด ก่อนหน้านี้เขาทําใจยอมรับบทลงโทษสําหรับภารกิจที่ล้มเหลวแล้วแต่ใครจะไปคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์พลิกผันขึ้น? เมื่อคืนนี้เขาไม่ได้ทําอะไรเลยนอกจากนอนหลับแต่วันนี้ภารกิจกลับสําเร็จแล้ว
“มันเกิดอะไรขึ้น? สมาคมจัดเลี้ยงได้ให้คําอธิบายไว้มั้ย?” แม็กซ์ถาม
“ฉันไม่รู้รายละเอียดมากนักแต่ประธานของสมาคมจัดเลี้ยงถูกเปลี่ยนตัวเป็นชายร่างผอมสูงคนหนึ่ง ฉันจําได้ว่าเขาเคยมากินอาหารที่ร้านอาหารของเราครั้งหนึ่งและดูเหมือนว่าเขาจะเข้มงวดมาก นอกจากร้านอาหารของเราที่ได้รับสิทธิ์คืนแล้วร้านอาหารจํานวนมากก็ถูกถอดชื่อออก เขาประกาศว่าร้านอาหารพวกนั้นจ่ายเงินซื้ออันดับและพวกเขาจะถูกแบนจากการแข่งขันอาหารเป็นเวลาสามเดือน” ยาเบะมิยะยังคงเล่าเหตุการณ์ด้วยความตื่นเต้น
“ใครจะไปคิดว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เกิดขึ้น? ดูเหมือนว่าท่านเจ้าเมืองจะมีส่วนในการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่นี้ ฉันประหลาดใจจริงๆที่เขาช่วยคืนสิทธิ์ในการแข่งขันอาหารให้กับร้านอาหารมามีของเรา” แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม จากคําพูดของมิยะเขาสามารถสรุปได้ว่าประธานคนใหม่น่าจะเป็นอดีตรองประธานโรเบิร์ตซึ่งย้ายจากปราสาทเจ้าเมืองมาอยู่ที่สมาคมจัดเลี้ยง
การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในสมาคมจัดเลี้ยงจะทําให้เกิดการเปลี่ยนแปลงมากมาย ทั้งในสมาคมจัดเลี้ยงเองและในอุตสาหกรรมอาหารในลานเอเดนด้วย
อย่างไรก็ตามแม็กซ์เขาใจแนวทางของประธานคนใหม่อย่างชัดเจน ถึงแม้ว่ามาตรการที่รุนแรงแบบนี้จะส่งผลลบไปบ้าง แต่ก็ดีกว่าปล่อยให้สมาคมพังทลายไปอย่างรวดเร็ว ถ้าเขาอยากจะลากสมาคมจัดเลี้ยงออกจากโคลนตมที่มันจมอยู่นับสิบปีผลกระทบเชิงลบบางอย่างก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
ตราบใดที่สมาคมจัดเลี้ยงสามารถฟื้นตัวกลับมาได้อีกครั้งและไม่ถูกควบคุมด้วยเงินบางทีมันอาจจะกลับมาทําประโยชน์ให้กับผู้คนได้ในไม่ช้า ถึงแม้ว่าในอดีตสมาคมจะเคยทําเรื่องที่ผิดพลาดมาหลายครั้ง แต่แม็กซ์ก็ยังรู้สึกว่าสมาคมจัดเลี้ยงไม่ควรถูกยกเลิกไปอย่างสมบูรณ์ อุตสาหกรรมอาหารจําเป็นต้องมีองค์กรที่คอยกํากับดูแลดังนั้นการมีอยู่ของสมาคมจัดเลี้ยง จึงนับว่าเป็นสิ่งจําเป็น
แน่นอนว่าสิ่งที่ทําให้แม็กซ์มีความสุขที่สุดนั่นก็คือเขาทําภารกิจของเขาสําเร็จ สูตรไอศกรีมฮาเก้นดาสเป็นรางวัลที่ดีมากจริงๆ เอมี่จะได้มีไอศกรีมอร่อยๆให้กินในวันพรุ่งนี้
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งแซลลี่ก็มาถึงด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้พูดอะไร เพราะเธอเห็นว่ายาเบะมิยะมาถึงก่อนและน่าจะบอกแม็กซ์แล้วว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
“พ่อคะ พรุ่งนี้จะเป็นวันหยุดแล้ว หนูชวนเพื่อนมากินมื้อเที่ยงที่บ้านเราได้ใช่มั้ยคะ?” เมื่อเอมีลงมาที่ชั้นล่างเธอก็ถามขึ้นและมองแม็กซ์ด้วยสีหน้าคาดหวัง
“แน่นอน เดี๋ยวพรุ่งนี้พอเตรียมของหวานแบบพิเศษไว้ให้หนูกับเพื่อนด้วย” แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม สูตรไอศกรีมมาถูกเวลาจริงๆ เอมีและเพื่อนของเธอจะได้เพลิดเพลินไปกับของหวานแสนอร่อย
“ ของหวานเหรอคะ?” ดวงตาของเอมเป็นประกายขึ้นมาเพราะความตื่นเต้นและความอยากรู้อยากเห็น “มันเหมือนพุดดิ้งเต้าหูมั้ยคะ? เอมีรักพุดดิ้งเต้าหู”
แม็กซ์ยิ้มอย่างลึกลับในขณะที่เขาตอบ “มันต่างจากพุดดิ้งเต้าหูอยู่นิดหน่อย เดี๋ยวพอถึงวันพรุ่งนี้หนูจะได้เห็นเอง”
“เย้! ของหวานของพ่อต้องอร่อยมากแน่ๆเลย!” เอมี่พยักหน้าด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย
“พรุ่งนี้หัวหน้าจะมีแขกเหรอคะ? คุณอยากให้พวกเรามากช่วยมั้ยคะ?” ยาเบะมิยะถาม
“ไม่เป็นไร แต่ถ้าพวกเธอไม่มีอะไรทําพรุ่งนี้ตอนกลางวันพวกเธอก็มาลองกินเมนูใหม่ที่เรากํา ลังจะขายได้นะ” แม็กซ์หันไปตอบยาเบะมิยะและแซลลี่ด้วยรอยยิ้ม
ยาเบะมิยะพยักหน้าอย่างมีความสุขและหันไปถามแซลลี่ “ค่ะ ฉันจะมา แล้วไอช่าล่ะ?”
“ฉันเองก็ว่าง ฉันจะมาด้วย” แซลลี่พยักหน้า เธอตั้งตารอเมนูของหวานใหม่นี้มาก
“ดี” แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
ด้านนอกร้านอาหารลูกค้าแยกกันต่อแถวเป็นสองแถวตามปกติ พวกเขามีความสุขมากที่ร้านอาหารมามีได้กลับเข้าไปอยู่บนกระดานจัดอันดับอีกครั้ง แต่พวกเขาก็มีความรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย เนื่องจากร้านอาหารมามีไม่ได้รับคะแนนโหวตเพิ่มในวันสุดท้าย ไม่งั้นอันดับของพวกมันคงจะสูงกว่านี้
ร้านอาหารมามีได้กลับเข้าสู่การจัดอันดับแล้ว แม็กซ์จะต้องมีความสุขมากแน่ๆ วันนี้ฉันเองก็ต้องเริ่มไปที่ร้านสิ่งทอเป็นวันแรกดังนั้นหลังจากนี้ฉันจะไม่สวมผ้าคลุมหน้าอีกต่อไป ฉันสงสัยจริงๆว่าเขาจะคิดยังไงกับหน้าตาของฉัน กลอเรียเป็นหนึ่งคนที่ต่อแถวอยู่ สีหน้าภายใต้ผ้าคลุมหน้าสีขาวของเธอเต็มไปด้วยความประหม่า
เธอกําหมัดเล็กน้อยเพื่อเรียกกําลังใจให้กับตัวเอง วันนี้เธอสวมชุดเดรสสีชมพูที่มีสายรัดสีทองที่ช่วยขับเน้นความเปล่งปลั่งและสง่างามของเธอ และมันดึงดูดความสนใจของลูกค้าจํานวนมาก ทุกคนต่างก็สงสัยว่าหน้าตาภายใต้ผ้าคลุมหน้าสีขาวของเธอนั้นเป็นยังไง
เมื่อประตูร้านอาหารเปิดออกลูกค้าที่ต่อแถวอยู่ก็แสดงความยินดีกับแม็กซ์
“ขอบคุณทุกคนที่ให้การสนับสนุนกับร้านอาหารของเรานะครับ ร้านอาหารเปิดทําการแล้ว เชิญทุกคนเข้ามาได้เลยครับ” แม็กซ์ทักทายลูกค้าทุกคนด้วยรอยยิ้ม เขารู้สึกประทับใจในความเป็นห่วงและการสนับสนุนที่ลูกค้าทุกคนมอบให้กับเขามาก
ลูกค้าเดินเข้าไปในร้านอาหารทีละคนและแม็กซ์ก็ทักทายพวกเขาทีละคนเช่นกัน ทันใดนั้น ผู้หญิงคนหนึ่งในชุดเดรสสีชมพูก็หยุดยืนอยู่ตรงหน้าเขา
“ยินดีต้อนรับครับ” แม็กซ์พูดด้วยรอยยิ้ม เขาไม่เคยเห็นใบหน้าของหญิงสาวคนนี้มาก่อนเพราะว่ามันถูกบดบังเอาไว้ด้วยผ้าคลุมหน้าอยู่เสมอ แต่จากการสังเกตของเขาเขารู้ว่าเธอมากินพุดดิ้งเต้าหูแบบหวานเกือบทุกวัน เสียงของเธอเพราะมากแต่เธอไม่ค่อยพูดนักและพวกเขาก็ไม่เคยคุยกันมาก่อน
อย่างไรก็ตามวันนี้เธอกลับหยุดอยู่ตรงหน้าเขาและมองเขาผ่านผ้าคลุมหน้าสีขาว ราวกับว่าเธอมีอะไรบางอย่างที่อยากจะพูด
ลูกค้าทุกคนที่อยู่ข้างหลังเธอเองก็หยุดและมองดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ขอบคุณสําหรับการรักษากระบนใบหน้าของฉันนะคะ ฉันขอให้ครั้งแรกของฉันกับคุณได้มั้ยคะ?” กลอเรียรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อเธอพูดกับแม็กซ์
