Chapter 397 : แกคิดว่าแกเป็นใคร
ฝูงชนที่บ้าคลั่งถูกไล่ออกไปโดยทหารที่ถือดาบเอาไว้เผยให้เห็นศพที่เละเทะบนพื้น โดยเฉพาะร่างกายของวอร์ริคที่เละจนไม่สามารถจดจําได้โดยสมบูรณ์ อันที่จริงมันแทบจะมองไม่ออกว่าเป็นร่างกายของมนุษย์
มีเลือดเปื้อนมือและเสื้อผ้าของพวกเขาทุกคนและพวกเขายังคงกําก้อนหินในมือไว้แน่น
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะถูกทหารไล่ออกมาแต่พวกเขาก็ไม่ได้ไปไกลมากนัก
พวกเขามองดูศพบนพื้น ทหารที่ถือดาบและชายวัยกลางคนร่างอ้วนอยู่เงียบ ๆ ชายคนนั้นคือผู้ว่าการวู้ดโรว์
“วะ-วอร์ริค!” วูดโรว์ก้าวไปข้างหน้า ถึงแม้ว่าเขาจะระบุตัวตนจากศพบนพื้นดินไม่ได้ แต่เขาจําเสื้อคลุมสีทองเปื้อนเลือดและตราอัศวินที่ถูกเหยียบย่ําบนพื้นได้ ใบหน้าของเขาซีดเผือดก้อน ไขมันบนร่างของเขาสั่นในขณะที่เขายื่นมือออกไปอย่างอ่อนแรง เขาสูดลมหายใจลึกสองสามครั้งก่อนที่ใบหน้าของเขาจะบิดเบี้ยวด้วยความโกรธในขณะที่เขามองไปรอบ ๆ และคําราม “ใคร? ใครเป็นคนฆ่าวอร์ริค?!”
คนที่ร่างกายเปื้อนเลือดรอบ ๆ ยังคงมองเขาอยู่เงียบ ๆ อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้แสดงความกลัวออกมาและยังกําก้อนหินเอาไว้แน่น
บรรยากาศโดยรอบตกอยู่ในความเงียบ
แม็กซ์มองดูวู้ดโรว์ที่อ้วนฉุและอนุมานได้ว่าเขาเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังวอร์ริค เขาน่าจะเป็นคนที่สนับสนุนให้วอร์ริคก่ออาชญากรรมที่ชั่วร้ายทั้งหมดขึ้น
ส่วนเรื่องที่ว่าเขาได้ประโยชน์อะไรจากอาชญากรรมของวอร์ริคหรือไม่นั้นแม็กซ์ไม่รู้ อย่างไรก็ ตามคนที่เสียชีวิตและถูกกดขี่เพราะเขานั้นไม่น้อยไปกว่าคนที่ตกเป็นเหยื่อของวอร์ริค
เขาไม่ใช่คนที่ก่ออาชญากรรมแต่เขาเป็นผู้คนบงการตัวจริง
“ฉันเอง!” ในขณะที่แม็กซ์กําลังจะก้าวออกไปชายชราก่อนหน้านี้ก็มองไปที่วัดโรว์และคําราม “ฉันฆ่าเขาเองและฉันก็กินหูข้างหนึ่งของเขาเข้าไป! ตอนนี้มันอยู่ในท้องของฉัน คุณอยากผ่าท้องฉันดูมั้ยล่ะ?”
ริมฝีปากของวัดโรว์สั่นเมื่อเขามองเห็นชายชราที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดและมีเศษเนื้อดิบติดอยู่ที่ฟัน “ไอ้แก่อย่างแกจะฆ่าวอร์ริคได้ยังไง?! แต่แกกล้ากินหูข้างหนึ่งของเขา? จับตัวมันมาตัดหูแล้วส่งมันไปที่คุกบาสเทีย!”
“ฉันทํางานในเหมืองมาทั้งชีวิตและลูกชายสองคนของฉันเสียชีวิตที่นั่นเมื่อสามปีก่อน ครอบครัวของเรามอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับเหมืองคริสตัลของเมืองเคออส แต่ไอ้สาวเลวนี้กลับข่มขืนลูกสะใภ้ของฉันและแม้แต่หลานสาวอายุหกขวบของฉันด้วย! ลูกสะใภ้ฆ่าหลานสาวของฉันก่อนที่จะแขวนคอตายตาม! ความยุติธรรมอยู่ที่ไหน! ฉันมีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้เพื่อที่ฉันจะได้มีโอกาสฆ่าวอร์ริคด้วยสองมือของฉันเอง! ฉันต้องการกินเนื้อ ดื่มเลือดและเคี้ยวกระดูกของมันให้กลายเป็นฝุ่นผง!” ชายชราคํารามใส่วัดโรว์ด้วยดวงตาที่แดงก่ํา “ผู้ว่าการ? แกเองก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทําให้เกิดเรื่องเลว ๆ นี้! แกจะได้รับผลกรรมในสิ่งที่แกทําเอาไว้แน่!”
“จับมันและทําให้มันหุบปาก!” วูดโรว์ตัวสั่นด้วยความโกรธ เมื่อเขาออกคําสั่งทหารสองคนก็ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับดาบในมือ
“ฉันจะรอแกอยู่ในนรก! สารเลววอร์ริคมันตายไปแล้วและแกจะเป็นรายต่อไป!” ชายชรามองแม็กซ์เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เขาจะกระแทกหัวของตัวเองเข้ากับกําแพงซึ่งทําให้เขาตายในทันที
วัดโรว์มองไปที่ศพของชายชราและผงะถอยหลังไปสองก้าว ขนที่หลังคอของเขาลุกชัน คําพูด ก่อนตายของชายชรายังคงดังก้องอยู่ในหัวของเขา
วอร์ริคตายไปแล้วและเขาจะเป็นรายต่อไปเหรอ?
ในใจของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก
วิดโรว์ระงับความตื่นตระหนกในใจแล้วตะโกนถามฝูงชนโดยรอบ “ใครเป็นคนฆ่าวอร์ริค! ถ้าพวกแกซ่อนมันเอาไว้ฉันจะขังพวกแกทุกคนไว้ในคุกบาสเทีย! พวกแกจะถูกทรมานที่นั่นไปตลอดชีวิต!”
“ฉันเอง! มันเอาตัวน้องสาวของฉันไปและฉันพบเธออีกครั้งในทะเลสาบสามวันหลังจากนั้นร่างกายของเธอเย็นเฉียบและไม่มีชีวิตอยู่อีกแล้ว ฉันฝังเธอแล้วฉันก็ฆ่ามัน!” เด็กผู้ชายวัยรุ่นคนหนึ่งก้าวออกไปข้างหน้า เขามีอายุราว ๆ 11 หรือ 12 ปีเท่านั้น แต่ท่าทีที่สงบและเยือกเย็นของเขานั้นไม่ควรจะมีอยู่ในคนวัยนี้
“ฉันต่างหาก! ฉันควักลูกตาของมันออกมาเหมือนกับที่มันทํากับแม่ของฉัน…”
หลังจากนั้นคนอื่น ๆ ก็ก้าวออกมาเรื่อย ๆ พวกเขาทุกคนแสดงตัวเพื่อรับผิดชอบในการฆ่าวอร์ริค อ่านนิยายได้ที่ wwwcat2auto.com
ดูเหมือนว่าฉันไม่ควรปล่อยให้มันตายเร็วและไม่เจ็บปวดแบบนี้ แม็กซ์มองไปที่ร่างของชายชราที่นอนอยู่บนพื้นและถอนหายใจออกมาด้วยความโกรธแค้นภายในใจ
เขารู้ว่าเมืองเคออสเองก็มีด้านที่ดํามืด ถึงแม้ว่าในสังคมจะมีการบังคับใช้กฎหมายแต่ก็ยังมีสถานที่ที่แสงสว่างส่องมาไม่ถึงและเมืองเคออสเองก็ไม่มีข้อยกเว้น
อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยคิดเลยว่าความโหดร้ายที่เกิดขึ้นจะอยู่ใกล้ตัวเขาขนาดนี้ ย่านที่อยู่อาศัยนี้ไม่ได้ห่างไกลจากลานเอเดนที่ยิ่งใหญ่เลย แต่เมื่อเทียบกันแล้วมันเป็นเหมือนกับนรกบนดิน
ขยะที่เขาเพิ่งฆ่าและคนที่คอยหนุนหลังเขาเป็นคนที่สมควรตาย
วัดโรว์มองดูกลุ่มคนที่เดินเข้ามาหาเขาและพบว่าพวกชั้นต่ําที่อ่อนแอนี้ดูเหมือนจะบ้าไปแล้วพวกเขาไม่แม้แต่จะกลัวความตายอีกต่อไป
ในขณะนั้นเองชายหนุ่มร่างผอมที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ วัดโรว์ก็ชี้มาที่แม็กซ์และตะโกน “ผู้ว่าการมันต้องเป็นเขาแน่! เขาต้องเป็นคนที่ฆ่าท่านวอร์ริคอย่างแน่นอน! ไม่ว่าพวกชั้นต่ํานี้จะมีอยู่สักกี่คนมันก็ไม่มีทางที่พวกมันจะเอาชนะท่านวอร์ริคได้! ไม่งั้นพวกมันคงไม่รอมาจนถึงทุกวันนี้”
วัดโรว์หันมามองแม็กซ์ในทันทีและมีสีหน้าประหลาดใจ เห็นได้ชัดว่าชายคนนี้ไม่ใช่คนในบริเวณนี้และมีแนวโน้มว่าจะเป็นคนที่ฆ่าวอร์ริค เขาจึงโบกมือและออกคําสั่งในทันที “จับตัวมันมา!”
“เขาเป็นคนที่ท้าทายฉันและถูกฆ่าตายในระหว่างการต่อสู้ ตามกฎหมายของเมืองเคออสแล้วคุณไม่มีสิทธิ์จับตัวฉัน” แม็กซ์มองหน้าวัดโรว์และพูดอย่างใจเย็น “นอกจากนี้คุณควรจะกังวลเกี่ยวกับเรื่องของตัวเองนะ หลังจากที่ก่ออาชญากรรมที่ชั่วร้ายมามากมายฉันมั่นใจว่าคุณจะตายอย่างทรมานกว่าเขาซะอีก”
วัดโรว์มองแม็กซ์และอดไม่ได้ที่จะหัวเราะลั่น เขาหัวเราะจนน้ําตาคลอ รอยยิ้มของเขาหุบลงในขณะที่เขาชี้ไปที่ร่างที่แหลกเหลวที่พื้นและพูดว่า “ฉันไม่มีลูกชายและวอร์ริคอยู่ภายใต้การดูแลของฉันมาตั้งแต่ห้าขวบ ฉันเลี้ยงเขาเหมือนลูกและเขาจะสืบทอดทุกสิ่งที่ฉันมี แต่แกกลับฆ่าเขาและทําให้ศพของเขาเละเทะขนาดนี้ ฉันจะฆ่าแกและเลี้ยงลูกสาวของแกแบบหมา ฉันจะทําให้แกต้องทนทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวดอย่างที่ฉันได้รับ! พวกชั้นต่ําทุกคนจะถูกขังในคุกบาสเทียไปตลอดชีวิต! ที่นี่ฉันคือราชา! ไม่มีใครต่อต้านความต้องการของฉันได้แล้วแกคิดว่าแกเป็นใคร?”
